Play! 03: Cielo New York - Mixed by Oliver Huntemann

Iedere editie van Oliver Huntemann's Play! compilatie serie wordt opgenomen in een van 's werelds beste clubs, maar tot dusver waren de resultaten nogal aan de magere kant. De eerste in de reeks, waarin São Paulo's D-Edge club centraal stond, was nog een redelijk swingende aangelegenheid waarop de Duitse DJ een stevige portie house en techno serveerde, maar van de in Club Rex te Parijs opgenomen opvolger werden we op zijn zachtst gezegd niet erg enthousiast. Ongetwijfeld om het gezegde 'driemaal is scheepsrecht' wat kracht bij te zetten serveert de DJ zijn sound nu op twee schijfjes. Onmiddellijk reist de vraag: Is kwantiteit in dit geval gelijk aan kwaliteit?

Oliver Huntemann is een man die zich het liefst ophoudt in de donkerste hoekjes van de house en techno. Zijn sound kenmerkt zich door diepe, duistere patronen en repeterende melodieën die worden ondersteund door stuwende beats waarin niet zelden een flinke scheut minimal verwerkt zit. De eerste CD opent met het mysterieuze 'Confuzzled' van Extrawelt en het van alle franje ontdane '2000 Miles' van Martin Landsky, waarna Josh Wink's 'Airplane Electronique' (Matthias Tanzmann remix) de mix een flinke boost geeft met een scala aan funky ratelende hi-hats. Een goed begin, maar al snel valt Oliver terug in iets te voortkabbelend minimalisme wat een behoorlijk negatieve impact heeft op de flow als geheel. Hoewel de platenkeuze an sich niet beroerd is zijn de meeste tracks in de eerste helft niet in staat de aandacht vast te houden. Pas op Mutant Clan's 'We Are' wordt de boel weer een beetje wakker geschud met licht manisch snerpende acid pulsen, wat samen met het gefreakte 'Relax' van Maetrik het hoogtepunt van deze eerste CD vormt. Het is dan ook jammer dat de afsluitende tracks in deze mix de boel weer in slaap sussen met eentonige, ronduit saaie riedeltjes.

Na een wat duffe eerste helft schuiven we hoopvol de tweede CD in de speler. Wederom krijgen we een selectie aan house, minimal en techno voor onze kiezen, maar de platenkeuze is gelukkig een stuk experimenteler. Na de spacey opener in de vorm van Mike Mind's 'Resonate' (Hobo remix) (Part 2) en het iets te brave 'Galactic Suite Part 1' van ADJD worden we getrakteerd op het uiterst vuige 'Space Drone' van Roberto Bosco, een houseknaller waar menig DJ op een festival goede zaken zou doen. Hierna is het hek helemaal van de dam. Het smerige, van bass doordrenkte 'The Elephant' (Pan-Pot remix) van Pascal Mollin en het Anthony Rother-achtige 'Aquaree' van Andreas Henneberg geven deze mix een behoorlijk schop onder de kont. Octave's 'Ma' (Hatzler remix) haalt de vaart er weer uit met misplaatst minimalisme, maar het Detroit-esque 'Create Balance' van Shlomi Aber geeft de mix haar jachtige vibe weer terug. 'Blood Lines' van Cari Lekebusch en A Bucket Of Blood van Clement Meyer vormen samen tenslotte een spectaculaire afsluiter waarin in elke plaat afzonderlijk vooral de synthesizers en geluidseffecten het beluisteren meer dan waar zijn. Het juichende publiek aan het einde van de mix komt niettemin nogal gekunsteld en tamelijk overbodig over.

Gemengde gevoelens voeren de boventoon na het beluisteren van Play! 03 in zijn geheel. Vooral de vraag wat deze release toevoegt aan het bijna gekmakende aanbod aan house & techno-compilaties van vandaag de dag wordt niet beantwoord. Wanneer deze release enkel uit CD1 had bestaan was dit een zeer teleurstellende compilatie geweest, maar CD2 bevat gelukkig iets meer avontuur -maar simpelweg vooral gewoon veel betere platen- waardoor deze compilatie onder aan de streep een nipte voldoende scoort. Mixtechnisch is Play! 03 oerdegelijk, maar over de gehele linie weinig opzienbarend.

63/100


http://www.myspace.com/huntemann
http://www.ideal-audio.net