) werd er met spanning gewacht op de intercity. Toen deze aankwam was de groep al gezellig groot, en de heenreis verliep voorspoedig. Eenmaal aangekomen in Den Bosch was het weer een kleine wandeling van een minuut of 10, en rond kwart voor 10 stonden we dan ook voor de poorten van de Brabanthallen. De rij was nog niet erg groot, maar we moesten toch nog vrij lang wachten voordat we echt binnen waren omdat de fouillering niet erg snel verliep. Eenmaal binnen was Dano in de Reunion net zijn laatste plaatjes aan het leggen. Het leek overigens meer op stevige techno dan dat het al oldschool/early rave was, maar goed, het klonk niet slecht, en het was zeker geschikt om mee te openen. Reunion Stage
22.50 - 23.40 DJ Buzz Fuzz
Na Dano loste Dreamteam-held 2 Buzz Fuzz hem af en deze begon dan ook erg verdienstelijk. Tommyknocker - Woman, Menace 2 Society - Chronic Disorder, Brother Marquiz van Marquiz de Sade waren onder andere de ingredienten voor een lekkere set van Buzz Fuzz, die zelf ook nog vrij rustig begon. Op het begin kwamen ook At-mos-fear van Rave Creator en Open Sesame nog voorbij.
23.40 - 00.30 Rob (en Joe?)
Rob begon ook heel leuk met zijn setje, kreeg het publiek al erg op zijn hand met 98 To Piano, en ging nog verder met onder meer The Hustle, Killing Scum, The People Want More, en natuurlijk Lords Of The Hardschool. Een erg leuke set, maar omdat het ook wat tijd is voor afwisseling, gingen we nog even de industrial Stage in, waar Catscan en Negative A al begonnen waren.
Industrial Stage
00.20 - 01.20 Catscan & Negative A
De man van toptracks als The Daylight Burn en Phreaking Electronics vs de man van DNA Tracks, Negative A. Het duurde ff voordat ik me aangepast had aan de muziek, maar in de tijd dat ik er was, hoorde ik onder meer White Fluids Of DNA langskomen van laatstgenoemde. Erg leuk stukje, maar het was ondertussen tijd voor het eerste bezoekje aan de main Area, voor de battle van Paul en Tommyknocker.
Main Area
00.40 - 01.40 Paul & Tommyknocker
Veel Italiaanse tracks en de bekendere (en tevens betere) offensive-nummers kwamen voorbij, bijvoorbeeld de toptracks Welcome Down en Dangerous van Mad Dog. Van de Offensive kant kwamen Hardcore Till I Die, en Enemies for life (DJ Paul Mix) voorbij. Tommyknocker antwoordde weer met Domination en The Prophecy Unfolds, waarna Paul de zaal tot een qlimax kreeg met Bottoms Up (van Neophyte en Evil Activities) en Life Is Like A Dance (de nieuwe remix). Afgesloten werd er met You're A Hardcore Hooligan, en de sfeer was heel goed, ook in zaal 1 (maar beter dan in zaal 2 kon ook niet)
01.40 - 02.25 Placid K
Erg vette set van deze Italiaan, die mij nog erg tegenviel op MOH 10 Years. Dit keer was het erg vet, maar helaas waren het voor mij veel onbekende nummers. Natuurlijk kwamen wel de hit G-Member en de laatste niewe track Paying Attention van Placid K zelf nog voorbij. Tijd voor de battle van Promo en Outblast.
02.25 - 03.20 Outblast vs Promo
Leuke, maar geen verrassende of spannende set van deze twee mensen die hun sporen al lang verdiend hebben (Promo natuurlijk wel een beetje meer dan outblast
) Even Slikken en Weer Doorgaan, Bij Gebrek Aan Beter, Designed To Fail en We Got To Advance zorgden voor de inbreng van het Third Movement, en uiteraard kon Promo het niet laten om Demons weer te draaien. Outblast draaide die laatste laat van Catscan op Sensation, persoonlijk vind ik dit een erg triest en kansloos nummer, maar het had wel het gewenste effect op het publiek. Verder kwamen Zoo van Base Alert en Master's Symphony natuurlijk ook weer voorbij. Zoals gezegd was het wel aardig, maar geen minuut verrassend.Reunion Stage
03.10 - 04.00 Weirdo
Terug naar zaal 2 waar Weirdo weer zijn jaarlijkse setje kwam neerzetten. De hoge verwachtingen kon hij niet waarmaken, nummers als Thrillseeka en the Headbanger Theme hoef ik niet te horen in zo'n zaal, maar goed. Ook het mixen stond op een laag pitje, hij liet de platen erg lang uitlopen. Gelukkig werd het op het einde weer een stuk leuker, met als qlimax het nummer Young Birds.
Main Area
04.05 - 04.30 Nosferatu & Endymion Live
Tijd voor de bekendste namen van het enzyme label, en ook zij traden op in een zaal waarin het geluid net als vorig jaar een stuk minder was dan in zaal 2. Gelukkig was dit setje erg aardig, na een lange intro was het meteen tijd voor Pussy Motherfuckerz, Payback, en Causin Confusion van Endymion. Nosferatu's inbreng kwam met de heerlijke nummers Cameltoe, Knock Out en Language of Rhythm
Natuurlijk werden ook de vele samenwerkingen weer gespeeld, All The Way Up, Nothing Is What It Seems, Drunk With A Gun, All The Way Down (Nosferatu & Endymion Remix) en de Spunkbucket Mix van Kapotnaaien gedraaid. Daarna tijd voor Rasta en Dreadlock van Enzyme X was een gepaste afsluiter. Heerlijke act, zoals altijd. Reunion Stage
04.25 - 05.25 Charly Lownoise & Mental Theo
Heerlijke set van deze twee helden die op Nightmare in Rotterdam nog te veel nieuwe klappers gedraaid hadden. Het begon helaas wel weer met Thrillseeka, maar daarna werd het helemaal goedgemaakt door deze twee mannen met tracks als TNT - Kiss The Ground, DJ Mad Dog - I Love Hardcore (lekker gepitcht, wel te nieuw eigenlijk), Charly & Theo's Your Smile, WOnderfull Dayz, Live At London
Daarna kwam ook Riot in NY nog voorbij, Motherfucking Mindcontroller, hele zaal stond op de kop en ook Sequential One - Dance kwam nog voorbij. Freestyle Stage
05.30 - 07.00 Darkraver
Het was tijd voor een zit en eetpauze en daar konden we genieten van Steve Sweet, die weer een heerlijke set neerzette in een zaal waar je misschien meer jump van hem zou verwachten. Thunderground, Trigga Finga, The Unknown - Fuck The Rumours, en veel meer klassiekers kwamen hier langs, en hij had net zo goed in de Reunion Stage kunnen staan. Maar goed, we waren weer ff opgeladen, en toen was het tijd voor het laatste uurtje in zaal 2.
Reunion Stage
06.15 - 07.00 Vince
Hard geluid, lekker tempo, een zatte mc die ze de mic hadden moeten afpakken, gezellig volk en MR I-Fuck-The-Turntable-Up Vince zorgden voor de geschikte ingredienten voor het lekkere laatste uur, waarin het laatste restje energie er uitgeperst werd, en waarbij me alleen de tunes van army of hardcore (hoewel hij die niet gedraaid heeft volgens mij) en de vocalen van life is like a dance me alleen nog bijstaan, maar voor de rest weet ik hier niks meer van. Toen het 7 uur was realiseerde ik me pas hoe snel de tijd was omgevlogen, en dat ik nog steeds niet iedereen gezien had die ik wilde zien.
Deze conclusie zorgt ervoor dat ik MOH wederom een geweldig geef, de tijd was zo om en ondanks dat ik artiesten als Ophidian, Bike en Day-Mar, The Stunned Guys, Predator, The Viper, Shadowlands Terrorists, en Lenny Dee en Unexist gemist heb (ff een flinke opsomming) had dit feest gewoon alles was ik nodig had.
De terugreis verliep chaotisch, de weergoden zaten niet mee, en het leek wel of de Limburgers weer de laatste trein huiswaarts hadden. Maar goed, na een gezellige en ADHD-achtige terugreis (mijn excuses daarvoor nog
) kwam ik rond 11 uur aan in het pittoreske Nuth 
Shit, de lessen beginnen weer, nou goed, MOH was weer een gezellig feest en de tijd ging veel te snel voorbij.
