http://www.volkskrant.nl/kunst/article331163.ece/De_magie_komt_slechts_van_50%2B_dj_Tenaglia/
Toch ligt de keuze van de organisatie om Danny Tenaglia als joker in te zetten voor de hand. Want wie het nieuwe Woodstock wil zijn, moet ook een Jimi Hendrix kunnen presenteren. En wie anders dan Danny Tenaglia kan die rol vervullen (al waren trouwens ook technopioniers en Juan Atkins en Derrick May present). De house-goeroe draait legendarische dj-sets van acht tot soms wel twaalf uur; op Dance Valley krijgt hij ‘slechts’ zes uur. Maar dan nog, zes uur lang een dansvloer bij de les houden, er zijn er maar weinig die dat kunnen. Tenaglia, inmiddels de vijftig al gepasseerd, kan het als geen ander.
Zijn geheime wapen: onversneden house vol opzwepende ritmes en hypnotiserende melodieën. Niks geen modieuze rockgitaartjes of hippe bliepjes en ander minimaal gefröbel dus. Maar wel een goedgeplaatste sirene, een beat die knalt als een zweepslag of een galmend effect dat veel weg heeft van juichend publiek.En geheel op eigen kracht, zonder ook maar één hitje.
Het heeft iets van een ritueel, de dj-set van Tenaglia. Om de twintig minuten stuwt hij de muziek naar een climax waarbij de dansvloer voor een kort moment in een gelukzalige massapsychose verkeert en joelend en stampend één wordt. Om vervolgens de teugels weer te laten vieren en iedereen weer zijns weegs danst; soms met de ogen dicht genietend, soms knipogend en flirtend. Dit spel van het verleiden en verwarren van een dansvloer is de essentie van house. Dat er af en toe eens een mix in de soep loopt, wordt met de mantel der liefde bedekt door zijn publiek.
Als om tien uur ’s avonds de ondergaande zon de tent in valt en de dansvloer letterlijk van een gouden gloed voorziet, beleeft Dance Valley ook dit jaar toch weer een moment van magie. Ook al moet daarvoor tegenwoordig een draaiende legende uit New York worden ingevlogen.
Zijn geheime wapen: onversneden house vol opzwepende ritmes en hypnotiserende melodieën. Niks geen modieuze rockgitaartjes of hippe bliepjes en ander minimaal gefröbel dus. Maar wel een goedgeplaatste sirene, een beat die knalt als een zweepslag of een galmend effect dat veel weg heeft van juichend publiek.En geheel op eigen kracht, zonder ook maar één hitje.
Het heeft iets van een ritueel, de dj-set van Tenaglia. Om de twintig minuten stuwt hij de muziek naar een climax waarbij de dansvloer voor een kort moment in een gelukzalige massapsychose verkeert en joelend en stampend één wordt. Om vervolgens de teugels weer te laten vieren en iedereen weer zijns weegs danst; soms met de ogen dicht genietend, soms knipogend en flirtend. Dit spel van het verleiden en verwarren van een dansvloer is de essentie van house. Dat er af en toe eens een mix in de soep loopt, wordt met de mantel der liefde bedekt door zijn publiek.
Als om tien uur ’s avonds de ondergaande zon de tent in valt en de dansvloer letterlijk van een gouden gloed voorziet, beleeft Dance Valley ook dit jaar toch weer een moment van magie. Ook al moet daarvoor tegenwoordig een draaiende legende uit New York worden ingevlogen.
