Verslag van Tiësto in Concert, 30 oktober 2004

Tiesto In Concert, 30-10-2004

Om te beginnen voor mij een avond die ik nooit zal vergeten. Laatste keer dat ik zo'n geestelijk hoogepunt heb mogen bereiken was op Dancevalley dit jaar, en gisteravond dus opnieuw!

De partyspirit leek een beetje gedoofd te zijn na een hele zomer van bijna non-stop feesten bezoeken, maar toch. Tiesto In Concert was toch wel een feest waar ik al lange tijd erg naar uit keek. Toen gister dan de dag aanbrak was de spanning dan ook al tot een dusdanig hoog niveau gekomen dat het eigenlijk alleen nog maar kon gaan tegenvallen (TE hoge verwachtingen zijn natuurlijk ook niet goed).

Afijn, om nix van het feest te missen zijn we vroeg weg gegaan, om eventuele drukte te vermijden. Om 21:30 daar aangekomen hadden we alle ruimte om even rustig onze jas op te hangen en eenmaal bij binnenkomst rustig rond te lopen.

Dit was voor mij de eerste keer in het Gelredome, en wist dus niet goed hoe het er binnen uitzag. Een beetje gedesoriënteerd kon ik dan ook niet het podium ontdekken. Na een grondige inspectie kwam ik tot de ontdekking dat het podium ook gewoon totaal nog niet te zien was, door de de beroemde, so called "red curtains". Toen ik tot deze ontdekking kwam kreeg ik al meteen het gevoel van een concert, wat natuurlijk ongetwijfeld ook de bedoeling hiervan was. Het bouwde ook wederom een zekere spanning op, omdat hierdoor nog niet het podium te zien was, waar zich de hele show zich zou gaan afspelen.

Na een uurtje een rustig achtergrondmuziekje te hebben aangehoord, kwam er onder luid gejuich een gigantisch videoscherm naar beneden gezakt. Al gauw was Tiesto te zien, maar het beeld was enorm wazig. Toen werd al gauw duidelijk dat we de (bij binnenkomst ontvangen) 3D brilletjes op moesten zetten. Erg gaaf om te zien hoe Tiesto echt letterlijk met z'n hand in het publiek greep. We werden door dit videoscherm voor ongeveer een halr uurtje meegenomen in een driedimensionale 'magik journey'. De tijd tot de Grande Opening werd tussentijds weergeven, en de stemming zat er al goed in.

Toen was het Grote moment aangebroken. De teller gaf "0 minutes to go" aan, en het 3D scherm werd weer ingetrokken. De gordijnen gingen open, het podium werd onthuld. Hierna kwam de opening die gewoon eigenlijk niet in woorden te beschrijven is. Met behulp van een gigantisch mooie vuurwerkshow en Tiesto's eigen "Forever Today" werd de avond losgeknald en Tiesto werd met luid gejuich ontvangen.

Na de opening verliep het eerste uurtje eigenlijk vrij rustig. Even leek het erop dat Tiesto een beetje vermoeid was van de voorafgaande avond, en dit uitte in zijn platenkeuze. Gelukkig bleek dit niet zo te zijn. Ik geloof dat het rond een uur of 2 was dat het tijd was voor de eerste support act. De eer was aan Bibi. Met een kristalzuivere stem vertolkte ze als eerste 'Walking On Clouds' en meteen hierna 'Sweet Mysery'. Het moment was aangebroken om de eerste traantjes weg te pinken.

Nadat iedereen was bijgekomen van dit schitterende eerste optreden, kwam Tiesto met een reeks platen aanzetten die de menigte echt deed loskomen. De rustige melodieën waar de avond mee begon, was niks meer van terug te vinden. Na even flink gedanst te hebben was het tijd voor de 2e act. Dit was de met viool ondersteunde versie van "Euphoria". De rillingen liepen me werkelijkwaar over de rug heen. Zo mooi hoe klassiek en modern met elkaar verbonden worden. De violist (DJ Mason) startte in, en werd aangevuld door de beats van de platen van Tiesto.

Hierna volgden nog wat stevige platen, waaronder ook van Tiesto's nieuwe album: Athena. Er viel een moment stilte, waarna het licht viel op een grote zwarte vleugel. En opnieuw werd de klassieke muziek verenigd met de hedendaagse dancecultuur. Matt Hales liet een speelde een prachtig stuk op de vleugel, en liet hierbij ook zijn stem in overvloed door de zaal klinken. Hierna viel ook het licht weer op de DJ booth, en Matt Hales stond op vanachter de piano. Weer volgde een prachtige live performance van één van de platen van Tiesto's album, Just Be: "Ur".

We werden verder meegenomen in de Magik Journey, en in dit hoofdstuk kwamen o.a. "Love Comes Again", die uit volle borst werd meegezongen, en een door het "Children of
Orpheus Choir" ondersteunde versie Suburbain Train, wat iets minder euforisch op me overkwam. Een klein kwartiertje later was tijd voor een paar hitjes achter elkaar. "Just Be", "Adagio For Strings" en "Lethal Industry" volgden. Laatstgenoemde werd weer door eerder genoemde violist ondersteund, wat deze al schitterende plaat NOG mooier maakte!

Het was op dit moment dat de vermoeidheid mij begon af te breken. Ik dacht even dat ik het niet zou gaan redden, maar na even een moment rust te hebben genomen hadden de beats van de daaropvolgende platen mijn benen al weer meegenomen richting de dansvloer, alwaar het einde van de avond in zicht begon te komen. Opvallend was hierbij dat veel mensen al vrij vroeg richting huis vertrokken. Wat de reden hiervoor was is mij nog niet duidelijk geworden.

Met het naderen van het laatste uurtje, werd Tiesto visueel ondersteund door (ik geloof) het Cirque du Soleil. Vuurspuwers, danseressen en schitterende acrobatenacts maakten de show compleet.

Het was zeven uur. Time to go home, of toch niet? Even was ik vergeten dat de klok vannacht een uur terug was gezet, en dat het dus eigenlijk pas 6:00 uur was. Nog een uur te gaan dus! En wat voor een uur! Via het forum van Tiesto.com konden de forumleden verzoeknummers indienen. Van de meeste aangevraagde platen zou Tiesto een selectie maken en deze tijdens het laatste uurtje TiC ten gehore brengen. Ik laat onderstaande tracklist als afsluiting voor zichzelf spreken:

- Push - Universal Nation / The Anthem
- Gouryella - Gouryella
- Paul Oakenfold - Southern Sun (Tiesto Mix)
- Kamaya Painters - Endless Wave
- Yahel & Eyal Barkan - Voyage- BT - Mercury & Solace (Original 12 Inch Master Mix)
- Veracocha - Carte Blanche (Original Mix)

Hierna was het voor Tiesto even een emotioneel momentje. Zoals de hele avond duidelijk te zien was heeft hij samen met zijn publiek er een enorm groot feest van gemaakt, en liet dan ook naar zijn fans weten. Na een duidelijke dankbetuiging naar zijn fans, en enige traantjes, sloot Tijs af met het nummer waarmee hij de Tiesto is geworden zoals wij hem nu kennen: Delerium - Silence (DJ Tiesto Mix). Voor zowel Tijs als voor zijn vele fans (waaronder ik) was dit een fantastische afsluiter van een geweldige avond. De laatste traantjes werden weggeveegd, en we gingen vol geluk op huis aan.

Zoals ik in het begin van dit verslag schreef, had ik zo veel verwachtingen van dit "concert", dat het eigenlijk alleen maar tegen kon vallen. Tiesto heeft echter zelfs BOVEN mijn verwachtingen uit een geweldige show neergezet, wat toch op zich een uitzonderlijke prestatie is die maar weinig artiesten zullen kunnen neerzetten. Tijs bedankt!