Verslag van A day at the Park, 25 juli 2009

DANCE IN THE PARK
Een zomerzaterdag met een dance-festival moet je helemaal meenemen, want voor wie op tijd vertrekt is er koffie op de bosbaan. Een warme ontvangst als je al enkele uren onderwg bent. Ruim op tijd betekent wachten bij de ingang. Daar is het feest nog in voorbereiding en rond half twaalf, een half uur later dan gepland, wordt de ingang geopend. Poort en brug brengen je bij een terrein waar behalve bier ook poffertjes en watermeloenen verkrijgbaar zijn. Die laatste twee dingen zijn er helaas op veel festivals niet. Hier wel en zeker watermeloenen mogen op een zomerse dag als deze absoluut niet ontbreken.

De muziek is van Dennis Ruyer. Een naam op radio 538, maar wie luistert naar Dennis achter de draaitafels hoort gewoon een deejay. Na een moot onmisbare watermeloen is het tijd voor de beleving van een housebeving. Erick is de-EEEE-man die het inmiddels aardig bevolkte veld weet aan te spreken door in deze set direct contact te maken met het publiek. Dat mist zijn uitwerking niet en de eerste dancemoves worden gemaakt. Roog is echter niet Ruig. Daarom is mijn hoop gevestigd op Tom Ruijg. Helaas is het tweede deel nog in voorbereiding en bijna een uur later dan gepland gaan hier de hekken open. Erg spijtig, want de keuze voor dit podium is een gouden greep. Het openluchttheater is een toplocatie. Ruim voldoende zitplaatsen om te chillen en een deel van het podium als een ultieme intieme dansvloer. Tom Ruijg warmt ons op en bij Johanna Mercker begint ook hier de day at the park los te komen. Even terug naar het veld, want daar is Dennis Ferrer, maar in een kort moment weet hij mij niet te boeien.

Terug naar het openluchttheater met Unders achter de draaitafels en die moet niet worden onderschat, want hij is de deejay die het aandurft melodielijnen in zijn set te laten doorklinken met een dance-party op het podium als resultaat. Bovendien krijg ik dansles. Wanneer maak je welke bewegingen en hoe combineer je die tot een mooi geheel. Hier neem ik iets van mee, want de dansles wordt met warmte en overtuiging gebracht, maar naast deze technische invalshoek speelt voor mij de gevoelsmatige afstemming op de beats van de deejay een belangrijke rol. Bij de beats van deejay Unders is dat helemaal gelukt. Nog even door op dit coole podium met Daniel Sanchez, maar dan is het toch tijd voor de deejay waar iedereen reikhalzend naar uitgekeken heeft. Sven Vath en het moet gezegd, deze deejay verdient het om als headliner mainstage te staan. Deze deejay draait technotrance zoals het bedoeld is. In een mix van een meeslepende sound en spannende beats weet Sven Vath voortdurend te boeien. Tijd om finaal uit je dak te gaan en deze dance-day in the park af te sluiten. Helaas is dat onvermijdelijk te vroeg, maar behalve de trein is het ook de beat van Sven Vath die mij thuis brengt.