Zelfmoord ?

Hoe denken jullie hier over ?
Heb je het zelf al is gewild ?

Vind ik een goede opmerking!!!

Ja maar denk je dan niet alleen aan jezelf?? Vergeef jij het jezelf als die vriend voor de rest van zijn leven ongelukkig is, omdat hij rekening houdt met zijn nabestaaden???

*edit*

nee maar zoals ik al 10 x heb gezegt een brief achter laten is een kleine moeite!! zomaar uit het leven stappen vind ik gewoon laf! als je er alles eerst aan doet en je wilt echt niet mee leven dan vind ik het zelfs sterk dat je zo stap durf te zeggen maar dat heb ik hierboven ook al gezegt maar jah!..

wel is gewild ja, maar dat was wel een tijdje geleden.., maar iets hield me tegen , dus niet gedaan, maar dat komt wat er allemaal is gebeurt in het verleden..

Tuurlijk het zo mooi zijn als iemand een brief schrijft, naar iedereen persoonlijk...... nog mooier. Maar blijf wel realistisch, ik denk niet dat die persoon nog echt in staat zal zijn om zoiets te doen. Die is vaak alleen nog maar met zichzelf bezig.

Ik ken ook iemand,die later echt kwaad was,omdat haar man haar in de steek had gelaten

Ja dat kan, ieder heeft zo zijn emoties! Maar boos zijn op die persoon omdat ze zich in de steek voelt gelaten, vindt ik iets anders dan dat ze zegt ik vind het laffe daad geweest!

Sommige mensen schreeuwen hard hier...maar uiteindelijk slaat het nergens op !

Zelfmoord laf ?
Jezelf het leven ontnemen is hetgeen waar je het meeste lef voor moet hebben !

Shameless-C
goed gezegt !!


En dit topic loopt wel goed zo te zien

Mensen die ermee dreigen doen het meestal nooit.. mensen waarvan je het niet verwacht doen het dan juist plotseling!

wat shameless-c zegt ben ik het wel mee eens!

Ikzelf zou het niet doen, maarja zo denk ik er nu over, wie weet hoe je er over 20 jaar over denkt..

Als je het zelf van dichtbij hebt mee gemaakt kan je pas oordelen over mensen die zelfmoord hebben gepleegt.

kan je er dan pas over oordelen?
ik denk dat je dan kan zeggen hoe het voelt..

idd ja dan kan je zeggen hoe het voelt,

Denk dat je niet zomaar kan zeggen dat iemand laf is die zelfmoord pleegt...deze mensen hebben het zo zwaar en zien dit dan als laatste uitweg...moet je na gaan dan ben je al heel ver heen.....

zo denk ik er ook over nathalie25.

Wij kunnen wel oordelen maar je weet niet wat er in iemands koppie omgegaan is, zo'n besluit neem je nl niet zo maar neem ik aan.

Idd, zelfmoord pleeg je niet zomaar. Natuurlijk laten ze vaak mensen achter met veel vragen en schuldgevoelens, die laatste altijd overbodig, want hoeveel mensen soms voor iemand klaar staan die het leven niet meer ziet zitten, het is soms onmogelijk iemand te bereiken. Die mensen zitten vaak zo met zichzelf in de knoop dat ze geen hulp meer kunnen vragen, anderen niet met de last willen opzadelen die ze zelf ervaren. Als je zo in de put zit, zie je de realiteit niet meer en deze mensen zijn, erg genoeg, bijna niet meer te helpen. Geestelijke pijn is vaak erger dan lichamelijk leed.
Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit zelfmoord zou plegen, heb heel wat meegemaakt en weet dat ik overal alleen maar sterker ben uitgekomen en ben nu een zeer gelukkig mens. Alleen als ik ooit lichamelijk zo verzwakt ben dat ik in een verpleegtehuis terecht zou komen, afhankelijk van anderen, zonder privacy, dan zou ik zelfmoord plegen. Voordat je euthanasie rond hebt, pff, bijna niet te doen, dan kan ik er beter zelf een eind aan maken. Ik hoop echter vrij fit stokoud te worden en rustig thuis in mijn eigen bed in mijn slaap te overlijden, maar het liefst de komende 100 jaar nog niet, want er zijn nog zoveel mooie leuke dingen te doen en te beleven in dit leven.

Mijn beste maatje heeft zichzelf 3 jaar geleden voor de trein gegooid. Hij had alles van te voren gepland en een geweldig feest gegeven voor als zijn vrienden. Wij hebben nooit geweten wat er in zijn hoofd speelde...

Het is triest Maar wat kan je eraan doen?
Hij had alles! Hij kon praten als hij wou...en soms deed hij dat ook...maar er was blijkbaar meer

Jeetje wat een kut onderwerp

iedereen heeft er alweer lekker vooroordelen over... weten jullie wat er in diegene zijn/haar hoofd omgaat op zo een moment??

Ik ben het ermee eens dat zo een daad, meer lef nodig heeft dan wat dan ook! dus laf is het zeker niet...

Pcies.

Voor de nabestaanden is het een hell, ik weet het als geen ander.
Maar dan nog, als iemand zo in de knoop zit en geen andere uit weg ziet, kan ik het heel goed begrijpen. Ook als geen ander.

ik vind het maar wat belachelijk dat iedereen hier zomaar het laf vindt.. je leeft voorjezelf toch??

je weet idd niet wat er om gaat in iemands hoofd op dat moment.. en dan is dat de enige oplossing.. waar ik respect voor heb. je leeft niet voor iemand anders..

Ja vind ik ook

Ik vind dat de topicopener maar eens opnieuw hulp moet gaan zoeken of met lotgenoten meot gaan praten

wat een triggers hier zeg..

Zit wat in. Zolang ze er geen andere mensen bij betrekken. Dan kun je het wel laf noemen.
Die mensen voor de trein springen bijvoorbeeld: Reken maar dat die machinisten daar niet snel vanaf zijn

NEEEEEEE !!

voor de zoveelste keer , wat open jij voor zieke topics dan !1

als jij jezelf van kant wilt maken ...DOE DAT DAN !!!

maar laat ons met rust !!

Wie zegt dat ik dat wil ?
Damns..laat mijn toch

vriend van mij is van dak gesprongen

ben groot voorstander van zelfbeschikkingsrecht

dus ieder moet het zelf weten

maar bedenk wel dat de problemen die je achter laat, groter zijn dan de problemen die je had om zelfmoord te plegen

want dood lost niets op, verschuift problematiek alleen

is mijn ervaring iig.

ben er overigens na 3 jaar nog steeds intens verdrietig om.

En logisch

zeker omdat ik het gevoel had dat ik het had kunnen voorkomen..

Je had t niet kunnen voorkomen
Als iemand echt wil, dan gaat hij ook
je kunt jezelf echt niets verwijten in zulke gevallen NOOIT

Ik denk dat iedereen er wel eens over nadenkt.. Alleen in other ways.
Een tijd terug had ik op de een of andere manier heel erg last van me somber voelen en negatief denken over álles, ook allel euke dingen die ik me leven doe en heb.
Dan gaat er ook wel zo iets door je heen, maar niet zo ver dat ik het zou doen. Denken is iets heel anders dan doen, daarom denk ik ook dat er wel meer mensen eens bewust/ onbewust over nadenken..

In de eerste plaats zijn laf en lef geen tegenovergestelden van mekaar.
Als iemand van het Hilton afspringt, of een met een salto voor een sneltrein duikt, kun je vinden dat diegene lef heeft. Tegelijkertijd laat diegene ouders, kinderen, vrienden, collega's achter, die met allerlei extra problemen achterblijven, dat kun je laf noemen.

Laf noem ik ook dat suicidale mensen vaak te trots zijn om hulp te zoeken. Dan willen ze anderen niet met hun problemen opzadelen, of denken ze - zoals sommigen hier - dat ze toch alleen voor zichzelf leven. Met die instelling praat je zelfmoord voor jezelf goed, terwijl het onvermijdelijk is dat je anderen verdriet zal doen, en onbegrijpelijk dat je niet die hulp hebt gezocht.

En nee, ik kan niet in iemands hoofd kijken, dat kan diegene zelf beter. Maar betekent dat ook dat als diegene geen raad meer weet met wat er in zijn hoofd afspeelt, dat ik dan geen raad kan geven? ..Maar zolang je niet zegt wat er speelt, kun je geen hulp verwachten en ga je in principe ten onder door je egoisme. Lef heb je pas als je toegeeft dat je niet alles alleen af kan in het leven, en voor het nodige hulp van anderen accepeert.

Je moet een zeer goede reden hebben om zelfmoord te plegen..
En zelfmoord kan je ook in 2 lijnen onderscheiden:

- poging tot
- en het daadwerkelijk doen..

Poging tot is een schreeuw om aandacht dat het zeker niet goed met je gaat en dat je direct hulpbehoevend bent.. (wel in mijn directe omgeving zeer dichtbij meegemaakt )

En het daadwerkelijk doen, dan moet de omgeving toch al lang "signalen" hebben ontvangen dat de voorgetekende fase hiervoor.. (jammer genoeg ook meegemaakt in mijn omgeving )

Volgens mij gebeurd het ook wel dat er geen signalen zijn..
Ja misschien achteraf gezien wel maar op t moment zelf dat je het niet doorhebt..
TIs moeilijk om zoiets te herkennen denk ik hoor, als iemand zich helemaal afsluit..

Klopt.. op het moment dat mensen zich af gaan sluiten van de buitenwereld, is het wel dat zijn/haar directe leefomgeving er voor moet zorgen dat diegene positief op de voorgrond gezet moet worden.. Maar zoals jij het al zegt.. Er zijn zat gevallen waarbij de directe leefomgeving er te laat achter komt..

Jeppa, en wanneer zijn zulke dingen echt serieus..

als mensen een beetje depri zijn, wanneer moet je dan echt gaan oppassen voor suicidale neiingen?

Heb het al zo vaak gewilt, maar doe het niet

Het schiet zo nu en dan wel eens door mn hoofd..
Maar als ik dan denk aan de mensen die er de pijn van krijgen..
Dan ben ik blijkbaar toch te scheiterig..

Damn zoek je aandacht ofzo!!!

Ga eens dood

Ik vind dat je in een "expressie,opinie &gevoelens" forum best dit soort topics mag openen..

Dus loop niet zo te zeiken op haar en hou gewoon je bek, ga zwammen in een voor jullie wel boeiend topic

Ben het vooralsnog niet van plan, maar mocht ik, net zoals mn omaatje, zwaar depressief in een deprimerend bejaardentehuis worden opgenomen, spring ik van t dak!

Helaas ken ik ook iemand die meerdere malen serieus heeft overwogen om zichzelf van het leven te beroven. Natuurlijk komt dit door tegenslagen, verliezen, een gebrek aan eigenwaarde en een groot tekort aan liefde. Mensen die nauwelijks weten met emoties om tegaan en keer op keer teleurgesteld worden. Hierdoor is het voor hun onmogelijk om hoop en vertrouwen te hebben.

Dan nog ben ik van mening dat zelfmoord de simpelste, niets zeggende oplossing is. Je problemen zijn hierdoor niet opgelost, maar je loopt ervoor weg en hebt dus niet alles wat in je macht ligt gedaan om je leven invulling te geven.
Problemen zijn er om opgelost te worden en het is niet erg als je daar anderen voor nodig hebt. Het zal juist fijn zijn wanneer iemand begrip op kan brengen voor je problematiek, iemand die je een helpende hand bied. Iemand die je een spiegel voor houd en laat zien dat het ook anders kan.

Het is de bedoeling dat je het leven zowel voor jezelf als voor anderen prettig maakt en je 'eigen' geluk nastreeft. Helaas kan niemand ons vertellen of het diegene heeft goed gedaan om zelfmoord te plegen.

Wat kan er nou zo erg zijn dat je gewoon geen uitweg ziet en er eind aan temaken? Als je altijd negatief denkt is het moeilijk zo'n patroon te doorbreken. Maar daar zijn methodes voor die iedereen zichzelf eigen kan maken. Maar dan moet je er wel voor open staan! Tot dat jouw grens is bereikt zal dat pas mogelijk zijn.

Het lijkt mij mooi om gelukkig te sterven en niet door ellende, laat staan door eigen toedoen!!!
Waarom zou je je eigen dood inplannen en vervroegen? Euthenasie staat hier natuurlijk los van omdat hier fysieke pijn is die ondragelijk kan zijn. Maar mentale of emotionele problematiek kan je altijd overwinnen.

Niemand heeft het eeuwige leven en een ding is zeker: vroeg of laat gaan we allemaal een keer... Dood is dood, je krijgt volgens mij geen nieuwe kans. Het leven duurt al zo kort dus maak er het beste van!

Niet altijd, dat blijkt maar weer uit het aantal zelfmoorden dat wordt gepleegd...

En dan nog... Als ik kijk naar mn omaatje.... ze is zelf zwaar depressief, heeft niemand meer (van haar eigen leeftijd), ze wil niet meer, maar ze móet van de zorginstellingen... die helpen haar niet hoor Die hebben klaarblijkelijk liever dat ze zielig, verdrietig en alleen op n kamertje van 2 bij 2 zit te denken aan alles wat vroeger mooi was en wat ze nu niet meer heeft

Nee zeker niet altijd!!!

Mijn mama is goed voorbeeld

Gecondoleerd... en sterkte!

Ja dat denk jij en als het nou allemaal loopt zoals je wil en je al schuimbekkend met een overdosis op de grond leg te trillen? 2 min wachten en je was er geweest maar je zus opeens thuis komt en die in haar ogen net "je leven heeft geredt"??

Ik ken een vrouw wiens zusje het erbij neer heeft gelegd. Dus ik weet wat voor impact het kan hebben op de nabestaanden. Dat is iets wat mij het meeste tegen zou houden.

Wat ik denk is dat het niet ophoudt bij de dood, maar dat je waar je voor weg loopt nog moet afmaken. In een tweede leven ofzo.

Maar ik kan me best voorstellen dat het idee van helemaal 'niets' meer hoeven voelen en hoeven zijn, soms wel erg aanlokkelijk kan zijn op momenten dat het leven alleen nog maar pijn doet.

Er bestaat overigens niet alleen euthanasie voor mensen met lichamelijk ondraagelijke pijn en een uitzichtloos bestaan. Maar dit bestaat ook voor mensen met een persoonlijkheidsstoornis en die dus geestelijk ondraaglijke pijn voelen zonder dat er nog redelijke kans is op verbetering.

Ik kan me ergens wel voorstellen dat er zulke mensen zijn, die gewoon niet meer kunnen...

Ja ik heb er ook wel begrip voor, toch is het vervelend voor mensen die het zien (bijv. iemand die voor de trein springt) dat zijn vaak mensen die er niet voor gekozen hebben het te zien en die de persoon ook niet kent...

Maar idd je moet er het lef maar voor hebben, ik zou het niet durven

Degene die dat doet is opzoek naar rust!!!! En die heeft hij/zij dan gevonden.........

Ik heb er wel eens over zitten denken, maar weet je, ik ben veel te benieuwd wie er allemaal op mijn begrafenis komen en hoe erg mensen me wel niet zullen missen, wat ik nooit zal weten als ik er zelf niet meer bij ben.

En om dan zo'n halve poging te doen om aandacht te trekken dat is ook weer niet mijn stijl.....

Ik ben ook gewoon veel te nieuwsgierig om echt dood te willen