Stemmen voor Europa 10 juni...inzake de Poll hier.

"Ik ga wel want die rotte BALKENENDE moet oprotten"

"heel jammer dat pim dood is"

"jammer genoeg staat PIMMETJE er niet bij"

"maar als pim er nog was zou ik op hem hebben gestemt...BAKELENDE moet weg!!!"

"Als ze willen dat bijvoorbeeld PvdA wint met iets dan laten ze die ook echt wel winnen terwijl misschien CDA ofzo de meeste stemmen in het echt heeft gekregen"

"der wordt toch niet naar je geluisterd"

"ALLEMAAL CRIMINELE, ONZUIVERE ZAAKJES!! "

"net alsof ze luitsteren naar wat je te zeggen heb ze doen toch wel wat ze zelf willen ookal stemt iedereen ergens op tegen dan doen ze het toch!!"

"heeft toch geen zin, corrupte kutzooi daarzow"

"moes net aan me vriendin vragen wat een parlement was"

"van mij mogen ze al die lui er uit trappen kosten alleen maat geld"

"ik druk toch altijd op het verkeerde knopje, weet helemaal niet hoe dat werkt!!"

"-Mja- ik ga niet stemmen zal niet eens weten waarop te moeten stemmen.. En wat houd het in godsnaam in... Nederland in Europa DA HARDSTE !!!"

"pfff zou niet eens weten wat het pcies inhoudt dussuh nee ik ga niet stemmen.laten ze eerst maar is nadenken over welke grenzen ze open gooien,al die klote polen die hier komen werken wor je ook niet wijzer van"

" Pffff stom gezeik met dat gestem altijd kijk wel wat me stem'ming is die dag....
Fock europa! HoLLaND iS GVD uT aLLeR HaRDSTeuH!!"

"nieuwe rechts alle maal op stemmen"

Europa, best onbelangrijk

Volgende week kiest Europa een nieuw parlement. Dat vervolgens vier jaar lang vrijwel nergens over mag beslissen. ‘De pretenties zijn groter dan de verdiensten.’

Woud van afspraken en bepalingen
Sociaal. Veilig. Welvarend. Sterk. Het is niets dan goeds dat Europa dezer dagen wordt toegewenst. Er is geen verkiezingsprogramma, van de Europese liberalen, christenen of socialisten, waarin niet met deze termen wordt gestrooid. Maar wie verder leest dan de vetgedrukte koppen, weet zich weldra omringd door een donker woud van ‘communautaire afspraken’, ‘aanbevelingen’ en ‘richtlijnen’, die volgens de europarlementariërs dringend moeten worden ‘aangepast’, ‘herzien’ of ‘aangescherpt’. Een straaltje zon, in de vorm van originele, nieuwe voorstellen dringt nauwelijks door het bladerdek.

Dat is niet vreemd, want het Europees Parlement heeft, als het om veiligheid, sociaal beleid, criminaliteit of de euro gaat, niet veel te vertellen. Een voorbeeld: het terrorisme dient ferm bestreden te worden, vindt de Europese Volkspartij (christelijk). Wie kan daar tégen zijn? Maar lees eens hóe de christen-democraten in het Europees Parlement het monster willen tackelen: door slachtoffers van terroristische handelingen adequaat te compenseren; door instellingen die belast zijn met het bestrijden van terrorisme onder democratisch toezicht te plaatsen; door in Europa een gezamenlijke definitie van terrorisme te ontwerpen – enzovoort. Voorstellen waar geen terrorist van wakker zal liggen en die eigenlijk verhullen dat het Europees Parlement niet bij machte is de Europese burgers te beschermen.

Een ander voorbeeld: de sociaal-democraten willen een socialer Europa. Prima, maar Brussel gaat helemaal niet over de sociale zekerheid in de lidstaten. Dus maakt de PvdA noodgedwongen de volgende ingewikkelde omweg in haar Europese verkiezingsmanifest: ‘Waar de Europese Unie wel een eerste verantwoordelijkheid heeft (zoals ten aanzien van de interne markt en het mededingingsbeleid), moeten Europese regels en afspraken geen negatief effect hebben op sociaal beleid en sociale zekerheid.’Geen negatief effect is, kortom, het hoogst haalbare. Een europarlementariër die roept dat hij Europa socialer gaat maken, is vergelijkbaar met een vakkenvuller bij Albert Heijn die tegen iedereen pocht dat híj bepaalt wat de mensen ’s avonds eten.

Hoeveel bepaalt Europa werkelijk?
‘Europa, best belangrijk’, is de slogan waarmee de Nederlandse overheid haar burgers naar de Europese stembus probeert te lokken. Maar hoe belangrijk is Europa werkelijk? Niemand weet precies hoeveel procent van de nationale wetgeving uit Brussel komt. Zestig procent? Zeventig procent? Dertig procent? ‘Ik zou er geen slag naar durven slaan’, zegt Wim Voermans, hoogleraar bestuursrecht in Leiden. De Vereniging voor Wetgeving en Wetgevingsbeleid had hem gevraagd uit te zoeken hoe de vlag er nu bij hangt, met de nieuwe Europese Grondwet in het verschiet. ‘Ik heb stad en land afgebeld: ministeries, het europarlement, de Europese Commissie – niemand kon antwoordgeven.’

Een recent onderzoek in Denemarken stelt dat ‘minder dan een derde’ van de Deense wetgeving door Brussel is geïnspireerd. ‘In Nederland variëren de percentages die genoemd worden tussen de dertig en zeventig’, zegt Voermans. ‘Europarlementariër Ria Oomen heeft het over dertig procent, omdat ze de burgers niet wil afschrikken. Maar euroscepticus Hans van Baalen van de VVD roept zeventig procent, want hij vindt dat de macht van Brussel moet worden ingeperkt.’

Meten is moeilijk, omdat nationale wetten soms alleen een beetje hoeven te worden aangepast op last van Brussel. En worden het daardoor meteen ‘Europese’ wetten? ‘Het enige houvast dat we hebben, is de papierberg’, zegt Voermans. ‘In Nederland worden jaarlijks zo’n dertigduizend pagina’s wetsteksten geproduceerd. De EU heeft tot nu toe slechts tachtigduizend bedrukte vellen afgescheiden; dat is twee keer de Nederlandse jaarproductie – en daar heeft ze 44 jaar over gedaan! Zo bezien valt het aandeel van Brussel dus wel mee.’

Bedrijven en boeren
Het líjkt misschien alsof Europa zich overal mee bemoeit, maar in werkelijkheid bestaat het overgrote deel van de Europese regelgeving uit nogal technische voorschriften op enkele specifieke gebieden, zoals de landbouw, de interne markt en het milieu. Met deze relativering gooide het gerenommeerde Instituut Clingendael vijf jaar geleden – vlak voor de vórige Europese verkiezingen – een steen in de vijver. ‘Sindsdien is de situatie niet wezenlijk veranderd’, zegt politicoloog Alfred Pijpers, die bij Clingendael onderzoek doet naar de EU. ‘Voor bedrijven en boeren zijn de Europese regels vreselijk belangrijk, maar de burger merkt er weinig van.’

Ondernemingen en boeren worden geconfronteerd met Europese fusiebeperkingen, milieuregels en landbouwvergunningen. De burger vindt in Brussel weinig van zijn gading. Op voor de burger belangrijke gebieden als de sociale zekerheid, het onderwijs, de medische zorg, de volkshuisvesting, infrastructuur of de ruimtelijke ordening heeft de EU nauwelijks zeggenschap. ‘En áls Europa een beslissing neemt waar de burger wat aan heeft, zoals over de veiligheid van kinderzitjes’, zegt Pijpers, ‘kun je je nóg afvragen wat het nut van Europa is, want dezelfde veiligheidsvoorschriften hadden ook in Den Haag gemaakt kunnen worden.’

Machtig is de Europese Commissie evenmin. Niet in de klassieke zin des woords. Ze ontbeert de traditionele dwangmiddelen van natiestaten: belastingheffing, een leger, politie, gevangenissen. Ook financieel is de EU een dwerg: de begrotingen van de lidstaten bij elkaar opgeteld zijn 25 keer zo groot als de totale uitgaven van de EU. Daar komt nog eens bij dat Europese voorschriften meestal ook nog eens nauwelijks afwijken van bestaande nationale normen – wat niet zo vreemd is omdat de regeringen van de lidstaten een belangrijke stem hebben in de totstandkoming van de Europese regels.

Alleen adviseren
Als de EU als gehéél al weinig doet of kan doen voor de burger, hoe groot is dan nog de rol van het Europees Parlement? Sinds het Verdrag van Maastricht (1993) heeft het parlement medebeslissingsrecht (co-decisie) op een aantal terreinen. Dat wil zeggen dat de Europese Raad van Ministers (de ministers van de lidstaten) op deze gebieden eerst overeenstemming moeten bereiken met het parlement voordat er een besluit kan worden genomen.

Vorig jaar zijn er in Brussel 1593 maatregelen afgekondigd (837 ‘verordeningen’, 121 ‘richtlijnen’ en 635 besluiten’ en ‘beschikkingen’), aldus het jaarverslag van de Europese Commissie. Slechts in 85 gevallen had het Europees Parlement door co-decisie een vinger in de pap – dat is vijf procent! In 81 procent van de gevallen hakte de Europese Commissie de knoop door en in 14 procent van de gevallen hadden de Europese ministers het laatste woord.

Met andere woorden: 95 procent van de besluitvorming in Europa ging vorig jaar buiten het europarlement om. Op de meeste gebieden waar de burger iets van Europa verwacht,mag het parlement alleen adviseren. Zoals over de veiligheid, het strafrecht, de belastingen, handelspolitiek, terrorisme, buitenlands beleid, defensie, asiel, migratie, criminaliteit en het omvangrijke economisch en monetair beleid. Vorig jaar heeft het parlement 129 keer advies gegeven bij wetgeving op gebieden waar ze geen co-decisie heeft. Maar een oud-ambassadeur van Nederland bij de EU vertelt dat hij zich uit zijn lange loopbaan niet één geval kan herinneren waarbij de Raad van Ministers tijdens de afhandeling van het wetsvoorstel had gerefereerd aan het advies van het parlement. ‘Dat advies zit helemaal onderaan in het dossier, daar kijkt nooit iemand naar.’

Relatie dagelijks leven
Maar kwantiteit zegt niet alles. Misschien wel belangrijker is de kwaliteit – de inhoud – van de besluiten die door het europarlement zijn genomen. Wat ging er door de handen van de europarlementariërs? Intermediair raadpleegde alle jaarverslagen van het parlement en de Commissie sinds de vorige verkiezingen in 1999 en selecteerde de wetgeving waarin het parlement een stem heeft gehad én die een duidelijke relatie heeft met het dagelijkse leven en werk van Europeanen. Het blijken vooral politiek minder beladen kwesties die op het bordje van de parlementariërs belanden. Zoals de interne markt, vervoer, onderwijs, cultuur, gezondheid, R&D en milieupolitiek.

Het drukste waren de parlementariërs in de commissie milieubeheer, volksgezondheid en consumentenbeleid. Zij kregen 117 dossiers voor hun kiezen – 29 procent van alle co-decisiezaken. Daarna volgden de Commissie regionaal beleid, vervoer en toerisme (18 procent) en de Commissie juridische zaken en interne markt (12 procent). Milieu raakt vooral het bedrijfsleven (hoewel de burger natuurlijk profiteert). Consumentenbescherming gaat over zaken als garantieperiodes en ingrediënten in voedingsmiddelen. Sociaal beleid in het parlement beperkt zich tot het lot van werkende mensen – wao’ers, aow’ers, pensioengerechtigden en werklozen hoeven hun hoop niet op Brussel te vestigen.

Gezondheidszorg gaat niet over het stelsel, de kosten, de pil in het ziekenfonds, maar over voorschriften met betrekking tot de omgang met bloed, weefsel en organen. Vervoer gaat niet over de bestrijding van files, maar over zeevaart en de controle over het luchtruim. Hoe gaan we om met de gestage stroom immigranten naar Europa? En met terroristen? En met straatbenden? Wat doen we tegen stijgende prijzen, oplopende werkloosheid, afkalvende pensioenen? Het europarlement debatteert er wel regelmatig over, maar is niet in staat er iets aan te veranderen.

Machteloos
Het is de ‘schuld’ van de nationale regeringen dat het Europees Parlement zo machteloos is. Ze laten de besluitvorming liever over aan de Raad van Ministers. Daar zijn ze namelijk zélf de baas. Natuurlijk zou de Raad het parlement bij álle besluitvorming kunnen betrekken – het parlement strijdt daar al voor sinds zijn oprichting bijna vijftig jaar geleden – maar in alle Europese regeringscentra blijft de deur op slot, ook in Den Haag. Dit wordt wel het ‘democratisch deficit’ genoemd. De aanstaande Europese Grondwet verandert daar heel weinig aan. Het Europees Parlement kan geen wetsvoorstellen doen, zoals de Tweede Kamer. Het europarlement heeft ook geen regering tegenover zich, waartegen ze oppositie kan voeren. Daarom is het in Straatsburg en Brussel – waar het parlement afwisselend vergadert – nooit echt spannend. De debatten gaan vaak over nogal slaapverwekkende zaken als de interne markt, landbouwpolitiek, staalquota of het liberaliseren van de goederentreinen.

Geen wonder dat nu en dan bij europarlementariërs de verleiding binnensluipt om aandacht te trekken met zaken die niet op hun bordje liggen. Almeerse werklozen moeten aan de slag als seizoenskrachten in de biologische landbouw. Dat vindt europarlementariër Herman Vermeer, nummer vijf op de lijst van de VVD voor een nieuwe ambtstermijn in Europa. Almere? Werklozen? Een ander doorgewinterd parlementslid, Ieke van den Burg (nummer zes voor de PvdA) schrijft in haar nieuwsbrief: ‘Belangrijk thema voor mij is de manier waarop werknemers uit de nieuwe lidstaten […] worden ingezet. Vrij verkeer van werknemers is prima, maar verdringing door oneigenlijke loonconcurrentie natuurlijk niet!’ Maar ja: de toelating van werknemers is bij verdrag geregeld. Elke ‘oude’ lidstaat (zoals Nederland) mag gedurende zeven jaar zélf bepalen in hoeverre ze de toestroom van arbeidskrachten uit de nieuwe EU-landen beperkt of afstopt. Daar komt geen europarlement aan te pas. Het is alsof een kandidaat bij de gemeenteraadsverkiezingen campagne voert om de aow in Nederland te verhogen.

Het werkelijke probleem is volgens Pijpers van Instituut Clingendael dan ook niet dat het europarlement weinig macht heeft, maar dat ‘het dóet alsof het wél veel macht heeft’. ‘Dat de pretenties groter zijn dan de verdiensten.’ En dus is er ook geen ‘democratisch tekort’ in Europa. ‘De burger interesseert zich maar matig voor wat er in Brussel gebeurt. Maar doordat het belang van Brussel zo wordt opgeblazen, lijkt het alsof er een democratisch probleem is.’ Wat dat betreft vindt hij de slogan: ‘Europa, best belangrijk’ nog niet zo slecht gekozen. ‘Er schuilt iets relativerends in. Je hebt de neiging de zin af te maken: Europa, best belangrijk…maar Den Haag is belangrijker!’

Heej, ik ben eigenlijk best wel lelijk. Pfoe daar word ik onzeker van. Ik wil graag ergens bijhoren

Nederland verdient dankzij de export en de daarbij behorende versoepelde regelgeving veel meer dan het kwijt is aan de E.U.

Voor de rest kost het ons meer dan dat we eruit halen. Heb laatst nog eens een keer de cijfertjes gelezen over er wie er wat betaald en wie er wat uithaalt en daar wordt je als nederlander niet vrolijk van

het betreft iig een groep mensen met het IQ van een aardappel

In geen enkele username komt Hardcore-terror/teef/bitch/slet/hoer/wijfie/meissie/gast/ga­bber enz enz of zoiets dergelijks voor.

In geen enkele username komt Hardcore-terror/teef/bitch/slet/hoer/wijfie/meissie/gast/ga­bber enz enz of zoiets dergelijks voor.

...Maar Nieuw Rechts mag op de stemmen van de meeste PF'ers rekenen. Vraag je diezelfde PF'ers om naast t feit dat ze een strenger asielbeleid willen nog 3 partijpunten op te sommen gaan ze de mist in.

verstandelijk gehandicapten enzo hebben toch ook geen stemrecht?

Ik wil een partij die het minimumloon omhoog krikt,want alle prijzen zijn (ZWAAR) omhoog gegaan,maar de lonen...

maar t is overduidelijk dat de scene redelijk verrot is door een groepje Neanderthalers)...Typisch toch? Zonde ook vooral!

Het moge duidelijk zijn. Uitgerekend de leeghoofdige wannabee-nepgabbers (wij noemden ze vroeger zwabbers, tegenwoordig zijn t wazi's...het betreft iig een groep mensen met het IQ van een aardappel, ze zijn erg onzeker overzichzelf, dr is ooit een keer "boe" geroepen door een neger vroeger omdat ze zo lelijk waren waardoor ze een gezamenlijke haat tegen buitenlanders hebben ontwikkeld, hun favoriete film is American History X maar ze kijken ook graag naar SpongeBob, en ze zijn anticlubkutten, anitpuntschoenen, anti-alles eigenlijk. Je kent ze vast wel.) die in elk topic zo hard roepen wat er allemaal moet veranderen, die nog altijd denken dat Pim Fortuyn hun Messias was en die altijd met politiek bezig lijken te zijn....

Maar voor de rest niets dan respect voor het stuk tekst dat je geschreven hebt. Ik ben zelf heel blij dat de mensen die in de poll gereageerd hebben geen representatieve afspiegeling zijn van de maatschappij, anders was Nederland de ondergang meer dan dichtbij en had ik de eerste de beste vlucht richting buitenland geboekt