Alle splatterlovers, fans van romantische komedies, fans van zombiefilms, en van horror moeten deze film kijken.
Gejatte recensie:
Een romantische komedie. Met zombies. De tagline van Shaun of the Dead zegt eigenlijk genoeg over wat Shaun of the Dead precies is. Een romantische komedie dus, met zombies. Fans van gedrochten als Tom Hanks, Meg Ryan en Hugh Grant kunnen echter beter afhaken, aangezien Shaun of the Dead gelukkig geheel gevrijwaard is van ongrappigheden en romantisch geneuzel.
Shaun of the Dead draait om Shaun, een vreselijk lui figuur, dat nog net een baantje heeft bij een electronicazaak en zijn nog luiere huisgenoot Ed, die in helemaal geen reet uitvoert. Shaun en Ed leven compleet in hun eigen wereld van Tekken, televisie en muziek, waardoor de enorme zombieplaag die Engeland langzaamaan in zijn greep begint te krijgen min of meer aan hun voorbij gaat totdat een zombie in hun tuin staat. Tot overmaat van ramp heeft Shaun's vriendin Elizabeth het de dag ervoor ook Shaun nog eens gedumpt en dus moet Shaun ook haar temidden van de bloeddorstige zombies terug proberen te winnen.
Liefhebbers van Engelse komedie en liefhebbers van culthorror kunnen blij zijn met Shaun of the Dead, want bijna alles wat Shaun of the Dead doet, doet het goed, en zorgt hiermee voor de tweede briljante cultkomediehorror dit jaar (de eerste was Bubba Ho-Tep).
Shaun of the Dead werd gemaakt door het team dat ook de sitcom Spaced maakte (tot mijn spijt heb ik niets van deze serie gezien) en het is duidelijk dat de makers fan zijn van Romero's Living Dead trilogie en Sam Raimi's Evil Dead trilogie. De hommages gaan verder dan alleen de titel, en de film gaat slim genoeg niet voor pure parodie (zoals Scary Movie 3), maar vertrouwt op de komedie uit het script en de acteurs.
En dit werkt geweldig. Simon Pegg's prachtige, duffe gelaatstrekken zetten Shaun neer als een complete wereldvreemde debiel en Nick Frost is even schitterend als de dikke, domme en luie Ed. Nick Frost schijnt zelfs zijn genitaliën te hebben geschoren voor de film, om zo een constante drang te creëren om aan zijn klokkenspel te krabben.
Maar hoewel het acteerwerk sterk is, is Shaun of the Dead vooral zo'n succes dankzij het script. De grappen zijn behoorlijk origineel en bijna alle grappen zijn ook daadwerkelijk grappig, haast een unicum voor een komedie. De scene waarin de zombies worden misleid, zodat Shaun, Ed en de rest van de groep naar de veilige schuilplaats (de plaatselijke pub) kunnen is een meesterwerkje en zorgde voor lichte buikpijn van het lachen.
Uiteraard is Shaun of the Dead ook gezegend met een behoorlijke hoeveelheid gore. Vooral een scene aan het einde waar iemand in tweeën wordt getrokken (waarschijnlijk een hommage aan Romero's Day of the Dead) is flink bloederig, en zo hoort het. Een zombiefilm zonder bloed is als een pooier zonder hoeren.
Nog meer goed nieuws voor horrorfans; de zombies uit Shaun of the Dead zijn even traag als Romero's originele gedrochten. Geen rennende zombies dus dit keer, en regisseur en scriptschrijver Edgar Wright maakt hier dankbaar gebruik van in enkele slimme grappen.
Het enige in Shaun of the Dead dat niet helemaal werkt zijn de twee dramatische scenes. Tussen al de humor door wordt aan het einde twee keer uitgeweken naar een wat dramatischere aanpak, wat helaas een beetje een te groot contrast is met de humor. Maar Shaun of the Dead komt hier probleemloos mee weg, omdat de rest van de film zo sterk is.
Let ook op het einde. Dit verschaft enkele nieuwe inzichten in hoeveel plezier men kan hebben met zombies!
Conclusie
Horrorfans mogen Shaun of the Dead niet missen. Komediefans evenmin. Shaun of the Dead is een juweeltje van een horrorkomedie, gezegend met geweldige Britse humor, zombies en een romance. Het script is geweldig, de twee hoofdrolspelers zijn super en de zombies zijn traag. Wat wil een cultfilmfan nog meer?
8,5/10
© RemBo
Officiele site (met trailer): uip.co.uk/romzom/
Gejatte recensie:
Een romantische komedie. Met zombies. De tagline van Shaun of the Dead zegt eigenlijk genoeg over wat Shaun of the Dead precies is. Een romantische komedie dus, met zombies. Fans van gedrochten als Tom Hanks, Meg Ryan en Hugh Grant kunnen echter beter afhaken, aangezien Shaun of the Dead gelukkig geheel gevrijwaard is van ongrappigheden en romantisch geneuzel.
Shaun of the Dead draait om Shaun, een vreselijk lui figuur, dat nog net een baantje heeft bij een electronicazaak en zijn nog luiere huisgenoot Ed, die in helemaal geen reet uitvoert. Shaun en Ed leven compleet in hun eigen wereld van Tekken, televisie en muziek, waardoor de enorme zombieplaag die Engeland langzaamaan in zijn greep begint te krijgen min of meer aan hun voorbij gaat totdat een zombie in hun tuin staat. Tot overmaat van ramp heeft Shaun's vriendin Elizabeth het de dag ervoor ook Shaun nog eens gedumpt en dus moet Shaun ook haar temidden van de bloeddorstige zombies terug proberen te winnen.
Liefhebbers van Engelse komedie en liefhebbers van culthorror kunnen blij zijn met Shaun of the Dead, want bijna alles wat Shaun of the Dead doet, doet het goed, en zorgt hiermee voor de tweede briljante cultkomediehorror dit jaar (de eerste was Bubba Ho-Tep).
Shaun of the Dead werd gemaakt door het team dat ook de sitcom Spaced maakte (tot mijn spijt heb ik niets van deze serie gezien) en het is duidelijk dat de makers fan zijn van Romero's Living Dead trilogie en Sam Raimi's Evil Dead trilogie. De hommages gaan verder dan alleen de titel, en de film gaat slim genoeg niet voor pure parodie (zoals Scary Movie 3), maar vertrouwt op de komedie uit het script en de acteurs.
En dit werkt geweldig. Simon Pegg's prachtige, duffe gelaatstrekken zetten Shaun neer als een complete wereldvreemde debiel en Nick Frost is even schitterend als de dikke, domme en luie Ed. Nick Frost schijnt zelfs zijn genitaliën te hebben geschoren voor de film, om zo een constante drang te creëren om aan zijn klokkenspel te krabben.
Maar hoewel het acteerwerk sterk is, is Shaun of the Dead vooral zo'n succes dankzij het script. De grappen zijn behoorlijk origineel en bijna alle grappen zijn ook daadwerkelijk grappig, haast een unicum voor een komedie. De scene waarin de zombies worden misleid, zodat Shaun, Ed en de rest van de groep naar de veilige schuilplaats (de plaatselijke pub) kunnen is een meesterwerkje en zorgde voor lichte buikpijn van het lachen.
Uiteraard is Shaun of the Dead ook gezegend met een behoorlijke hoeveelheid gore. Vooral een scene aan het einde waar iemand in tweeën wordt getrokken (waarschijnlijk een hommage aan Romero's Day of the Dead) is flink bloederig, en zo hoort het. Een zombiefilm zonder bloed is als een pooier zonder hoeren.
Nog meer goed nieuws voor horrorfans; de zombies uit Shaun of the Dead zijn even traag als Romero's originele gedrochten. Geen rennende zombies dus dit keer, en regisseur en scriptschrijver Edgar Wright maakt hier dankbaar gebruik van in enkele slimme grappen.
Het enige in Shaun of the Dead dat niet helemaal werkt zijn de twee dramatische scenes. Tussen al de humor door wordt aan het einde twee keer uitgeweken naar een wat dramatischere aanpak, wat helaas een beetje een te groot contrast is met de humor. Maar Shaun of the Dead komt hier probleemloos mee weg, omdat de rest van de film zo sterk is.
Let ook op het einde. Dit verschaft enkele nieuwe inzichten in hoeveel plezier men kan hebben met zombies!
Conclusie
Horrorfans mogen Shaun of the Dead niet missen. Komediefans evenmin. Shaun of the Dead is een juweeltje van een horrorkomedie, gezegend met geweldige Britse humor, zombies en een romance. Het script is geweldig, de twee hoofdrolspelers zijn super en de zombies zijn traag. Wat wil een cultfilmfan nog meer?
8,5/10
© RemBo
Officiele site (met trailer): uip.co.uk/romzom/
laatste aanpassing
