Twee psychiaters krijgen 24 miljoen euro voor anitpsychoticum uit Cannabis

Belastinggeld gaat naar ontwikkeling pillen

Er is veel onderzoek gedaan naar de werking van ADHD-pillen. Relatief weinig aandacht gaat naar onderzoek naar niet-medicamenteuze behandelingswijzen en naar de onderliggende oorzaken van ADHD.

Eerder dit jaar moest de Nederlandse onderzoekster Lidy Pelsser van het Nederlandse ADHD Research Centrum nog schooien om fondsen bij elkaar te rapen. Ze onderzoekt als enige de mogelijke samenhang tussen ADHD en voeding.

Ze kon de studie aanvankelijk niet financieren. Pelsser kreeg pas fondsen van een anonieme privé-donor nadat de actualiteitenrubriek ’EenVandaag’ berichtte over de mogelijke stopzetting van haar onderzoek.

Welke inhoud heeft een spam bericht?

ideëel: berichten van bijvoorbeeld vakbonden of politieke partijen die u een denkbeeld willen voorleggen of aandacht vragen voor een ideaal of overtuiging

Jan Jaap H
Naam controleren
Director/Internet Development
The Netherlands

Over mij
I am an expert on white hat SEO.

Zielenknijper.NL - Archief
- [ Translate this page ]
MindFreedom International (MFI) Nederlands Comite voor de Rechten van de Mens (NCRM) International Association Against Psychiatric Assault (IAAPA) ...
www.zielenknijper.nl/.../uploads/.../NCRM/.../Briefpapier%20NCRM.sxw - Cached

Het posthumanisme van het wetenschappelijk hyperrationalisme is maar één vorm van posthumanisme. Wij hebben in eerste instantie het humanisme omschreven als een moreel-politiek streven om de dierlijkheid van de mens in te dammen en die dierlijkheid te vervangen door de Rede. Het hyperrationalisme kan dan beschouwd worden als een vlucht vooruit van die Rede. Het rationalisme kent als het ware maar twee aspecten van de mens: enerzijds zijn irrationeel dierlijk substraat met de ermee gepaarde gaande wantoestanden (wreedheid, agressie, ziektes, onwetendheid, illusoire troost in de godsdienst, e.d.) en anderzijds de op wiskunde en logica gebaseerde Redelijke (of ‘Goddelijke’) oplossingen voor alle kwalen die de mensheid treffen en voor alle handicaps die de mens in zijn vrijheid beperken. Het posthumanistische hyperrationalisme verlaat daarbij het traditionele humanisme dat die basale dierlijkheid van de mens aan banden wou leggen door opvoeding, onderwijs en zelfreflectie. Het traditionele humanisme ging er b.v. van uit dat misdaad zou kunnen voorkomen worden door mensen moreel besef bij te brengen en door de misdadiger toe te laten om via zijn afzondering in de gevangenis als individu tot inkeer te komen zodat hij met een propere lei aan een nieuw leven in de maatschappij zou kunnen beginnen. Het posthumanistische hyperrationalisme verlaat radicaal deze traditioneel-humanistische weg. De wetenschap die hand in hand gaat met dit hyperrationalisme ontkent in het bijzonder het wezen van de mens die hetzij solitair hetzij solidair in samenspraak met anderen zich bezint over zijn situatie en de precaire aspecten ervan. Als studieobject diskwalificeert zij de mens als sprekend wezen dat over zichzelf reflecteert: in mens- en maatschappijwetenschappelijke onderzoeken (incluis de geneeskunde en de psychologie) wordt nog nauwelijks aandacht geschonken aan wat de proefpersonen of onderzoekssubjecten over het onderzoek te zeggen hebben. Metingen via vragenlijsten gebeuren volgens een taal die uitsluitend de ‘close-minded’ onderzoekstechnische bekommernissen van de onderzoekers weergeeft en zij gaan op geen enkele manier in op de wijze waarop de proefpersonen of de subjects het onderzoek beleven en er zich bij betrokken voelen. Eigenlijk beperken de meeste menswetenschappers zich tot de zich sympathiek voordoende vraag ‘Vond u het onderzoek prettig?’

Telkens merken we bij de posthumanistische hyperrationalisten dan ook een soms cynische ontkenning van de menselijke ‘vrije wil’: zij beogen immers niet de mens te begrijpen en te verstaan dan wel hem te controleren. Deze opvatting ligt in de lijn van de 20ste-eeuwse Amerikaanse behavioristen (Watson, Skinner, etc.) die de psychologie omschreven als de ‘wetenschap van de controle van het menselijk gedrag’. De behavioristische psychologen richtten zich uitsluitend op de studie van gewenst en wenselijk gedrag en zij koppelden dit gewenste en te controleren gedrag via conditionering aan welbepaalde voorafgaande omgevingsstimuli en/of erop volgende beloningen of straffen. Voor deze koppeling waren volgens de behavioristen het bewustzijn en het besef dat iemand had van zijn eigen gedrag irrelevant en niet terzake doende. Vandaar ook dat de meeste van hun conditioneringsonderzoeken uitgevoerd werden bij wezens zonder spraak of bewustzijn, meer bepaald ratten en duiven: ratten leerden b.v. bij het knipperen van een rood licht een bepaald deel van de vloer van hun kooi te vermijden, omdat deze 5 sec. na het knipperen van het lichtje onder elektrische stroom werd gezet. Sommige behavioristen meenden zelfs dat voor het tot stand komen van een koppeling tussen een prikkel (b.v. ‘kom aan tafel’) en de gewenste reactie (‘ja, ik kom’) het hinderlijk was dat de persoon met zich zelf zou overleggen of hij al of niet op een omgevingsstimulus zou ingaan. Voor de behavioristen was het voldoende het gewenste gedrag via leerpsychologische technieken te binden aan de omgevingsprikkels die dit gedrag konden uitlokken en op analoge wijze ongewenst gedrag af te leren. Welke bewustzijnsprocessen de betrokken persoon hier ook bij had, deed niet terzake zolang hij maar het gewenste gedrag produceerde.

Het behaviorisme, dat de eer geniet de eerste échte wetenschappelijke psychologie te zijn naar natuurwetenschappelijke maatstaven, bestudeerde dus niet belangeloos het menselijk gedrag maar maakte al van bij de aanvang onderscheid tussen wenselijk en onwenselijk gedrag. Wat wenselijk en onwenselijk was, werd daarbij primair en omzeggens uitsluitend bepaald door de psycholoog zelf (of diens opdrachtgever). Aan de mening van de onderzochte werd nauwelijks aandacht besteed: men veronderstelde dat deze het met de optie van de psycholoog eens was of dat het ‘gewenste’ gedrag hoe dan ook strookte met het belang van de onderzochte. Voor wat betreft het leren lezen en rekenen van kinderen kan men gemakkelijk begrip opbrengen voor dit psychologische onderzoeksprincipe, maar waar het er b.v. om ging arbeiders harder te laten werken voor hetzelfde loon is deze psychologieopvatting ronduit éénzijdig en partijdig. Hoe dan ook, voor het behaviorisme was de bewustzijnsschakel tussen stimulus en gedrag (dat veelzeggend als de ‘black box’ werd aangeduid) een element dat de gedragscontrole en de productie van het gewenste gedrag alleen maar kon storen. Deze opvatting van psychologie bedrijven werd niet verlaten toen het behaviorisme, dat zich beperkte tot uitwendig observeerbaar gedrag, werd verruimd tot de cognitieve psychologie, die de denkprocessen in de ‘black box’ begon te bestuderen en zich ook richtte op het onderzoek van de correcte oplossing van mentale taken. Ook de cognitieve psychologie spitste haar aandacht uitsluitend toe op de wijze waarop problemen op de gewenste en correcte wijze werden opgelost. Wat mensen bij het oplossen van problemen werkelijk dachten interesseerde haar alleen maar in de mate dat dit konden helpen om een efficiënter pad te vinden dat naar de juiste oplossing leidde.

En tot op heden bestuderen de meeste psychologen in wezen enkel gewenst gedrag en de wijze waarop het tot stand komt. Aan ongewenst gedrag wordt slechts aandacht besteed in zoverre dat een nieuw of beter licht werpt op de vorming van correct en gewenst gedag. Zo’n psychologie is zinvol als iedereen (opdrachtgever, onderzoeker, onderzochte) het eens is over wat wenselijk en correct is. Maar daar gaat het ons hier eigenlijk niet om. Wat wij willen duidelijk maken is dat er bij een dergelijke psychologieconceptie helemaal geen aandacht is voor wat de persoon eigenlijk tegen zichzelf zegt bij het uitvoeren van een bepaalde taak of het oplossen van een probleem. Of de persoon nu bij zichzelf zegt ‘Bah! Wat saai! Ik ga er me hier zo rap mogelijk van af zien te maken’ of ‘O boeiend! Ik wil wel eens zien of ik dat kan’ speelt in wezen geen enkele rol. Wanneer de onderzochten eventueel dergelijke bedenkingen aan de onderzoeker kenbaar maken, dan worden dat soort ‘denkprocessen’ doorgaans niet in de onderzoeksprotocollen opgenomen. Kortom, voor de werkelijke gedachten van de onderzochte heeft de wetenschappelijke psychologie geen aandacht. In wezen kunnen we zeggen dat er, behalve in de Duitse psychologie van de jaren 1920 (Kurt Lewin, Bluma Zeigarnik, Tamara Dembo e.a.) en de Sovjet-Russchische psychologie van 1930-1960 (Vygotsky, Leontjew, Galperin, Luria e.a.) nooit een systematische studie is gebeurd naar wat mensen werkelijk denken tijdens hun handelen en naar de wijze waarop dit denken, deze zelfdialoog, als ‘vrije wil’ hun handelen stuurt. Wij zijn zelf voldoende malen proefpersoon geweest bij psychologische experimenten: onze gedachten daarbij, gaande van ‘Ha! Amusant’ tot ‘Foert! Ik sla er hier in slag in, anders zit ik hier nog uren’ met daarnaast fantasieën bij de aanblik van het gezicht en andere lichaamsdelen van proefleider of proefleidster, hadden daarbij zeker evenveel invloed op onze ‘prestatie’ als de experimentele instructies zelf. Zelden hebben wij meegemaakt dat er na het experiment ruimte was om uiting te geven aan onze stoute en minder stoute gedachten bij de proefuitvoering, terwijl toch duidelijk is dat deze gedachten als uitingen van onze ‘vrije wil’ de proefresultaten sterk beïnvloedden.

We zouden dus kunnen besluiten dat de meest ‘menselijke’ van de menswetenschappen, de psychologie, de ‘vrije wil’ niet kent, omdat ze er geenszins in geïnteresseerd is. De ‘vrije wil’ bestaat niet voor de psychologie omdat ze het blijkbaar niet tot haar opdracht rekent deze te bestuderen. Zij beoogt immers niet mensen te helpen daadwerkelijk hun vrije wil te realiseren, maar veeleer het gedrag van mensen te modelleren naar de wil van de onderzoeker (maar diens ‘wil’ staat als onderzoekshypothese natuurlijk buiten het eigenlijke onderzoek). En inderdaad: wanneer men het gedrag van iemand wil controleren, moet men wel werken met een mensbeeld waarbij de ‘psyche’ door zogenaamde objectieve en uitwendige factoren wordt verklaard en waarbij zoiets als een ‘vrije wil’ zonder meer wordt ontkend. Door de persoonsspecifieke aspecten van het onderzoek (de hoogst individuele gedachten van de proefpersoon) buiten beschouwing te laten, kan de wetenschappelijke psychologie dan inderdaad ook pretenderen dat ze kan komen tot wetten die zouden gelden voor alle individuen, m.a.w. dat ze de ‘objectieve’ status bereikt van de als model geldende rationele natuurwetenschappen. De ‘goede’ psycholoog met mensenkennis weet in zijn of haar praktijk natuurlijk wel beter, maar in de verslagen waarin onderzoeken in vaktijdschriften worden gepubliceerd, worden de bevindingen toch steeds op de leest van dat natuurwetenschappelijke model geschoeid. Alle aspecten van wat de Duitsers Verstehen noemen (het empathisch ‘verstaan’ van een mens) worden geweerd voor formuleringen in termen van een oorzakelijk Erklären (het verklaren van een gedrag in termen van natuurwetenschappelijke oorzaak-gevolg relaties).

Het is dan ook geen toeval dat de wetenschapspsychologische tak van het posthumanistische hyperrationalisme vooral gaan floreren is in ons hedendaags tijdperk van toenemende sociale ongelijkheden. Dan komt het er immers niet langer op aan ‘minderheidsgroepen’ te helpen bij hun emancipatie, maar integendeel ze onder controle te houden zodat ze niet ontsporen. De onderzoeker en onderzochte staan duidelijk tegenover elkaar als de controlerende ‘expert’ aan de éne kant en aan de andere kant de te controleren ‘onwetende’, die zich onderdanig hoort te gedragen. Diens gedrag moet aangepast worden aan de wens en de norm van de ‘expert’ en daarbij wordt in het denken van de onderzoeker-expert de zeggenschap van de onderzochte over zijn of haar eigen gedrag (de ‘vrije wil’) zoveel mogelijk ontkent. Zo de onderzochte een vrije wil had, dan zou elke poging tot controle immers bij voorhand tot mislukken gedoemd zijn. Dit denken dat zich wetenschappelijk noemt, krijgt daarmee echter een zuiver ideologisch karakter. U weet het ondertussen ook wel: alle vormen van ongewenst gedrag bij kinderen en volwassenen zouden genetisch bepaald en erfelijk zijn. ADHD, autisme, schizofrenie, depressie, antisociale persoonlijkheid, etc: het zou allemaal in de genen zitten, al heeft men na 40 jaar zoeken nog geen enkele consistente aanwijzing om de genen of chromosoomdelen voor deze ‘stoornissen’ te detecteren. Maar met deze genetische hypothese valt het ongewenst gedrag wel volkomen buiten de ‘vrije wil’ van de betrokkene. Dat impliceert dan natuurlijk dat de ‘expert’ eigenlijk helemaal geen rekening moet houden met de wil van de betrokkene en met wat deze over zijn eigen handelen te zeggen heeft: de expert kan dit als volkomen irrelevant terzijde schuiven. In het geval van kinderen, zet deze ontkenning van de verantwoordelijkheid en de vrije wil van de betrokkene meteen ook de ouders uit de wind. Het ongewenst gedrag van een kind is dan immers ook geen door het kind zelfgekozen reactie op een bepaalde behandeling door zijn ouders (of de bredere omgeving), die dus ook geen schuldgevoelens moeten kweken (onze ouders zijn immers zo al overgestresseerd). Als én de vrije wil van het kind moet worden ontkend (omdat de expert hem wil controleren in plaats van te emanciperen) én ook de invloed van de ouder-kind-relatie en van de omgeving als bron van eigenzinnig denken en handelen van het kind (omdat de ouders moeten worden ontzien), dan rest natuurlijk alleen de vage genetische bepaaldheid. Als we daarbij nog bedenken dat in de neoliberale context minder of geen geld voorhanden is voor sociale programma’s, dan wordt het echt aantrekkelijk om deze sociale programma’s in diskrediet te brengen: als delinquent en antisociaal gedrag genetisch bepaald zou zijn, dan hebben deze dure sociale programma’s immers geen enkele zin. Het is dan ook niet toevallig dat de psychiatrietijdschriften tegenwoordig uitpuilen van de artikelen over allerhande spitstechnologische, hoofdzakelijk psychofarmacologische behandelingswijzen (alleen leesbaar voor wie het jargon beheerst). Voor het brede publiek toegankelijke beschouwingen over het ontstaan van psychiatrische stoornissen, b.v. aan de hand van gevalstudies, zijn daarentegen eerder zeldzaam.

Maar niet alleen de vrije wil verdwijnt uit het gezichtsveld. Ook de persoonsspecifieke eigenheid van het gedrag of de geestestoestand van de onderzochte gaat in dit hyperrationalisme verloren. In de drang ‘natuurwetenschappelijke’ wetmatigheden te formuleren die geldig zijn voor de mens in het algemeen of toch in ieder geval voor een bepaald type mens, worden alle éénmaligheden en singulariteiten opgeofferd. Voor de posthumanistische hyperrationele psychiatrie is b.v. elke hallucinatie gelijk aan elke andere: of een persoon nu hallucineert over zijn moeder, zijn buurmeisje, vliegende schotels, marsmannetjes of de opnieuw op aarde neergedaalde Christus, telkens zou het gaan om een overactiviteit van de neurotransmitter dopamine. En die overactiviteit moet dan in al deze gevallen bestreden worden met dezelfde daarbij passende antipsychotica, terwijl de aandacht die besteed wordt aan de ontstaansgeschiedenis van de specifieke inhoud van de hallucinaties en wanen bijzonder oppervlakkig blijft en in veel gevallen gewoon onbestaande is. (De keuze voor antipsychoticum X of Y hangt doorgaans meer af van de mate waarop de persoon de bijwerkingen verdraagt dan van de aard van zijn ‘symptomen’, en de keuze van het medicijn hangt natuurlijk ook in sterke mate af van de marketingstrategieën van de betrokken farmaceutische firma’s.) Een analoog beeld krijgen wij voor de diagnose van depressie: of een depressieve nu ganse dagen in bed ligt, dan wel doelloos en levenloos in zijn zetel tv zit te gapen of uren treurend in het park naar de eendjes zit te kijken: het is voor die hyperrationalistische psychiatrieopvatting allemaal eender. Dat bed, zetel en eendjes voor de drie betrokkenen een hoogst persoonlijke betekenis zouden kunnen hebben zodat deze drie depressies niet zomaar over dezelfde kam kunnen geschoren worden, daarvoor is in het hyperrationalisme geen plaats. Kortom, het traject waarlangs de depressie de actuele vorm heeft aangenomen zoals ze zichtbaar is wanneer de betrokkene om behandeling verzoekt, wordt eigenlijk op geen enkele manier meer nagetrokken. Daardoor wordt de betrokkene meteen ook verhinderd de weg naar het ‘eindpunt’ van zijn depressie verder af te leggen.

Allerlei menselijke facetten gaan in deze hyperrationalistische en technocratische aanpak dan ook hopeloos verloren. De meeste psychologen en co zijn er inderdaad niet op uit om een mens vanuit zijn eigenheid en eigenzinnigheid te begrijpen, maar veeleer vanuit een vaag gehouden abstracte ordening waarbij alle individuen onder dezelfde noemer kunnen worden gebracht en onderling uitwisselbaar zijn. In deze optiek worden b.v. alle drugsverslaafden bekeken als identieke exemplaren van een zelfde fenomeen ‘drugsverslaving’ en alle schizofrenen worden benaderd als lijders aan een zelfde ziekte genaamd schizofrenie (waarvan overigens geen twee psychiaters dezelfde definitie zullen geven en waarvan de rekbaarheid bijzonder groot is!). Het woord van de Chileense bioloog Humberto Maturana: ‘Even in biology, individuals are not dispensable’ (‘Zelfs in de biologie, kan je niet over het individu heen kijken’) geldt blijkbaar niet voor de middle-of-the-road wetenschappelijke psychologie. En als de psychologie zich niet met de enkeling wil bezighouden, wie hoort het dan wel te doen? En inderdaad, je leest bij sociologen en cultuurwetenschappers over het algemeen interessantere zaken over het individu in onze tegenwoordige samenleving dan bij psychologen. De psychologen beschouwen de ‘psyche’ eigenlijk nog altijd als iets dat in een maatschappelijk luchtledige zweeft. U zal het als niet-psycholoog vermoedelijk niet geloven, maar zelfs de heersende persoonlijkheidspsychologie meent de persoonlijkheid van de 7 miljard aardbewoners te kunnen vatten in een taaltje dat niet eens uit honderd woorden bestaat. Dan vraag je je wel af waarom er in het Nederlands duizend tot tienduizend woorden bestaan om mensen en menselijke eigenschappen en karaktertrekken weer te geven.

Deze verwaarlozing van de zuiver menselijke facetten in het posthumanistische hyperrationalisme komt overduidelijk tot uiting in de optie om de onderzoeksconclusies met betrekking tot het menselijk functioneren in hoge mate te baseren op onderzoeken met proefdieren. Deze optie wordt deels gemotiveerd door ethische argumenten (b.v. men kan op ‘mensen’ niet zo maar geneesmiddelen uittesten waarvan men de werking, laat staan de nevenwerkingen, niet kent), maar meer dan deels ook door de filosofische premisse dat de mens in wezen toch niet meer is dan een zoogdier zoals de muis, de rat of aap. We hebben daarnet vermeld dat de leerpsychologie van het behaviorisme van de vorige eeuw bijna uitsluitend gebaseerd was op proeven met ratten en duiven. Nu nog steeds steunen heel wat ‘inzichten’ op het vlak van het onderzoek naar menselijke motivatie, emotie, geheugen, enz. op onderzoek bij muizen, ratten en andere dierensoorten. Zo wordt in het wetenschappelijk posthumanisme de mens langs beide extremen ingeperkt. Zo kunnen we bijvoorbeeld vaststellen dat de studie van de emoties zich grotendeels beperkt tot zuiver dierlijke emoties die ons als mensen inderdaad niet vreemd zijn, maar bij ons toch veel meer zijn dan het angstig ineenkruipen van een rat of het depressief in zijn hoekje blijven zitten van een aap. Zo onderscheidde de befaamde neurowetenschapper en psycholoog Jaak Panksepp aan de hand van hersenscans zeven emotionele basiscircuits die bij alle zoogdieren zouden voorkomen: lachen, angst, woede, lust, zorg, exploratiedrang en scheidingsleed (paniek, depressie). Het is uitgaande van deze zogenaamde basisemoties dat de farmaceutische industrie er toe komt nieuwe moleculen te ontwerpen die dan op hun effecten op de emoties van zoogdieren worden getest. In een laatste fase worden deze medicijnen dan uiteindelijk op basis van wat men ‘evidence-based medecine’ noemt als geneesmiddelen aan de menselijke man en vrouw toegediend, zonder dat deze menselijke proefdieren diepgaand geïnterviewd worden over de wijze waarop ze het onderzoek of het experiment ervaren hebben. Menselijke emoties en gevoelens zoals fierheid, trots, vreugde, verontwaardiging, razernij, haat, zelfvertrouwen, eigenwaardegevoel, schroom, schaamte, verlegenheid, spijt, schuldgevoelens, wanhoop, vertwijfeling, enz., kortom gevoelens die betrekking hebben op de relatie van een persoon met zichzelf of met medemensen, komen in het psychologisch onderzoek naar emoties en gevoelens omzeggens zelden of nooit aan bod. De emoties die de neuropsychologie bestudeert, betreffen de wijze waarop bepaalde hersendelen de toestand van hun eigen weefsel ervaren en verwijzen nauwelijks naar de toestand of de kwaliteit van de omgang van de ‘hersenen’ met de menselijke wereld. De medicamenteuze aanpak van ‘negatieve’ emoties zoals angst, paniek en depressie (waartoe meer en meer ook complexere sociale gevoelens zoals schaamte, verlegenheid en rouw worden teruggebracht) beoogt dan het dierlijk substraat van deze gevoelens te treffen, waarbij men zonder meer veronderstelt dat menselijke gevoelens overeenkomen met dierlijke emoties. Niet te verwonderen dus dat de effectiviteit van dat ganse arsenaal psychofarmaca, dat in eerste instantie eigenlijk volledig op onderzoek van dieren is gebaseerd, relatief gering is en dat hun nevenwerkingen bijzonder uitgebreid zijn en bovendien moeilijk uit te leggen zijn aan de gemiddelde gebruiker (waarom doet een antipsychoticum waarvan beweerd wordt dat het de werking van bepaalde stofjes in de hersenen –de neurotransmitter dopamine met name - afremt, b.v. het gewicht zo toenemen of heeft het zo’n invloed op de hormonen dat een man zelfs vrouwenborsten kan ontwikkelen?). Het succes van de psychofarmaca is dan ook grotendeels te danken aan een agressieve marketing vanwege de farmaceutische firma’s en aan het machteloosheidsgevoel van de gebruiker ten opzichte van de ware oorzaak van zijn of haar problemen zodanig dat hij of zij gaat geloven in wonderpillen, zoals sommige mensen die geen vat hebben op hun eigen levensloop, verkiezen hun lot in handen te leggen van de horoscoop of de Nationale Loterij.

Het andere uiteinde waar de menselijkheid wordt ingeperkt, betreft het onderzoek van die vermogens die ons als mens het meest zouden typeren: ons denken bij het oplossen van problemen en ons beslissingsvermogen. Onze ‘rationaliteit’ dus. Hier zien wij dat de meeste onderzoeken, b.v. naar morele dilemma’s, doorgaans betrekking hebben op geld. De keuzes van de proefpersonen worden steevast geïnterpreteerd in functie van een economische rationaliteit waar het erop aankomst baten te verhogen en kosten te minimaliseren, veelal ten koste van een tegenspeler. In een bekende proef waarbij mensen moeten kiezen om al of niet een man van een stationsperron te gooien (te vermoorden dus) om daarmee op dat spoor een ongeluk te vermijden dat vijf mensenlevens zou kosten, wordt het rationeel gedrag simpelweg geoperationaliseerd in functie van het aantal doden: de proefpersoon die weigert een ander mens van het perron te gooien wordt minder rationeel genoemd dat deze die dit wel zou doen. Bij dergelijke proeven blijkt dat de ‘rationele’ proefpersonen enkel die hersendelen gebruiken die instaan voor mentale (wiskundige) berekeningen (5 doden is 4 meer dan 1), terwijl bij de ‘gevoelige’ proefpersoon ook hersendelen actief zijn die met emoties te maken hebben. Waaruit sommige kritische waarnemers het volgend besluit trokken: de ‘rationele’ persoon bij experimenten met morele dilemma’s (waartoe ook de experimenten behoren waarbij zoals in het breinonderzoek van Verplaetse & De Ridder twee personen een som geld onder elkaar moeten verdelen) is eigenlijk een ‘psychopaat’, een koele, kille, gevoelloze rekenaar. Sommige juristen hebben deze experimenten willen aangrijpen om te argumenteren dat in gerechtzaken de volksjury beter vervangen zou worden door een jury van beroepsrechters. De volksjury zou immers te zeer geneigd zijn te oordelen op basis van ‘emotionele en irrelevante’ elementen en daarmee een strikte ‘rationele’ toepassing van de wet in de weg staan. Ook hier zien wij dat menselijke elementen zoals morele integriteit (de proefpersoon die geen moord op zijn geweten wil hebben door iemand van het perron te duwen), naastenliefde, solidariteit, samenhorigheidsgevoel, barmhartigheid, generositeit, mededogen, rechtvaardigheidsgevoel, e.d. op zichzelf niet onderzocht worden, maar enkel beschouwd worden in het licht van een puur hyperrationele oplossing zoals een ‘logisch’ geprogrammeerde computer of machine het probleem zou aanpakken. De weerspiegeling van de hedendaagse neoliberale mentaliteit van egoïsme en competitiviteit in deze onderzoeksmethodologische aanpak hoeft amper betoog.

Eigenlijk steunt dit posthumanisme op een dubbele complementaire analytische benadering, die uitmondt in een machinalisering van de mens. Aan de ene kant wordt in het wetenschappelijk onderzoek het dier (van muis over resusaap tot mens) in geen enkel opzicht bestudeerd als een zichzelf organiserend totaalwezen. Wel worden bepaalde deelsystemen (organen, biochemische en neurofysiologische reactiemechanismen) afgezonderd en dan met allerlei lichaamsvreemde stoffen (‘geneesmiddelen’) of manipulaties (b.v. elektroshocks) bestookt. Aan de andere kant beoogt de technologie die op dat onderzoek is gebaseerd dan onze holistische zelforganisatie als levende wezens te vervangen door een externe controle via allopathische medicijnen en instrumenten als elektroshocks, transcraniële magnetische stimulatie en Deep Brain Stimulation. Het humanisme dat probeerde onze dierlijkheid te temmen door het installeren van een intrapsychisch mechanisme dat wij kennen als de ‘vrije wil’ dreigt daarbij compleet vervangen te worden door een controlesysteem dat ons ontsnapt en in handen is van andere (machtige) mensen buiten ons. In Nederland wordt b.v. voorzien geïnterneerden die met een enkelband hun instelling tijdelijk mogen verlaten, een beenspierverlammende stroomstoot toe te dienen indien de geïnterneerde het in zijn hoofd zou halen te ontsnappen of niet tijdig naar de instelling terug te komen. Ook het onderzoek naar het morele brein van Verplaetse & De Ridder past perfect in dit beeld. Hier kan niet langer van humanisme sprake zijn: de menselijke vrije wil en zijn creativiteit stoelen op de premisse dat de menselijkheid van de mens ligt in de onvoorspelbaarheid van zijn handelen. Het handelen van onze medemens is steeds een bron van onzekerheid, zelfs de meester is nooit zeker van het handelen van de slaaf. Net zoals ons eigen gedrag baadt het gedrag van de ander steeds in een soort vacuüm. Het posthumanistisch hyperrationalisme verdraagt deze horror vacui (de schrik voor de leegte en de onzekerheid) niet. Haar Rede staat volkomen huiverig tegenover alles wat ‘vrij’ en ‘onvoorspelbaar’ is. Een mens die voorspelbaar is doordat zijn inwendige zelforganisatie is uitgeschakeld door instrumenten van externe controle, is niets meer en niets minder dan een robot, een machine. Het is onmogelijk de menselijke creativiteit te programmeren zonder dat die creativiteit ook ophoudt waarlijk nog menselijke creativiteit te zijn

ADHD medicijnen veroorzaken ook plotselinge dood bij kinderen met ...
Pas op hoor Bernard..... Arjan Dokelaar is ook de beheerder van deze site en als je iets zegt wat hem niet bevalt schroomt hij niet je te stalken via e-mail.

Arjan Dokelaar | Facebook
It's free and anyone can join. Already a Member? Login to contact Arjan Dokelaar.

NUjij.nl/psychiater
Lijkt mij dat ook gekeken zou moeten worden, voor wat betreft de mogelijke ... 30 mei 2010 00:06 door Arjan_Dokelaar

Patiënt klaagt psychiater aan - Arnhem ...
Sommige mensen, zoals Arjan Dokelaar, stellen de zaken iets te simpel voor volgens mij. Het Borderline-syndroom is een ernstige psychische aandoening, waarvan de behandeling een ...

Pertrofan - Zoeken in psychiatrische weblogs
En omdat het fysieke niet aan de basis kan staan van het fysieke is het leven en daarmee onze psyche meer dan een product van de bouwstenen.” ~ Arjan Dokelaar

Psy: ‘Advertentie GGZ Nederland misleidend’
De Reclame Code Commissie oordeelt dat een advertentie van GGZ Nederland, geplaatst ... Arjan Dokelaar

Psychiater.nu heeft vermoedelijk een psychiater nodig
Hij citeert een mailtje en dat doen wij hier nu ook even: " Beste Arjan Dokelaar. In reactie op jouw schrijven van 21-08-2008 18:50 > Beste Nieuwsbank,

Psychiatrie - Zielenknijper Forum
door Arjan Dokelaar: Wie is hier nu ziek? Sarah Morton: 1 369 Oktober 06, 2009, 09:00:37 door Sarah Morton: Verpleegkundigen: AFSCHAFFEN ISOLEERCEL UTOPIE

Psychiatrie: de wetenschap van leugens - Wetenschapsforum
Arjan Dokelaar schreef (op 28 November 2008, 18:52): En waarom denk je dat er zoveel hoogleraren en andere vooraanstaande mensen zijn ...

Schizofrenie, is het wel een ziekte? - Wetenschapsforum
De vraagstelling in dit topic is: Is er bewijs dat schizofrenie een ziekte is? En zo ja, wat voor bewijs is dat precies? Dit bericht is bewerkt door Arjan Dokelaar: 28 November ...

Stopkindersex.com weer eens uit de lucht
Ook Wim Dankbaar kwam in ons stukje aan de orde en wij menen zelfs Arjan Dokelaar en Mitch Plat (is Mitch Plat Arjan Dokelaar, of is Arjan Dokelaar Mitch Plat?) genoemd te hebben ...

TROS Radar - Toon forum - Overig dieren
Arjan Dokelaar. 11. 3809. 28 jan 2009 20:27. Soraya. hart voor dieren: zeeuwsmeisje. 0. 1946. 07 nov 2008 13:56. zeeuwsmeisje. Wildlife Magazine: Maxje. 0. 1848. 22 okt 2008 14:33

Tiapridal - Zoeken in psychiatrische nieuwsbronnen
En omdat het fysieke niet aan de basis kan staan van het fysieke is het leven en daarmee onze psyche meer dan een product van de bouwstenen.” ~ Arjan Dokelaar

Viviane Rose | Facebook
Het is gratis en iedereen kan lid worden. Reeds lid? Aanmelden om contact op te nemen ... Arjan Dokelaar

Wie Wat Waar, een beschrijving van psychiater.nu en haar auteurs
“De geest heeft oneindig veel mogelijkheden want mogelijkheden geven mogelijkheden.” ~ Arjan Dokelaar “Als dit universum in zijn miljoenvoudige orde en precisie het resultaat van ...

Wiet is gezond voor de hersenen en effectief medicijn tegen ...
Auteur: Topic: Wiet is gezond voor de hersenen en effectief medicijn tegen dementie! ... Laatste verandering: December 04, 2009, 09:54:39 door Arjan Dokelaar » Gelogd

YouTube - Helen Fisher: The science of love, and the ...
http://www.ted.com Anthropologist Helen Fisher takes on a tricky topic -- love - and explains its evolution, its biochemical foundations and its social impor...

Zoeken in psychiatrische weblogs op Zielenknijper.nl
En omdat het fysieke niet aan de basis kan staan van het fysieke is het leven en daarmee onze psyche meer dan een product van de bouwstenen.” ~ Arjan Dokelaar

Zonnebank veroorzaakt kanker, natuurlijke zon beschermt tegen ...
Arjan_Dokelaar kent u fernand? Zowel ik als jouw houden niet van gemanipuleerde informatie. Ja je wordt gedwongen om dat te doen waar we niet over mogen praten.

partyflock forumonderwerp: Antidepressivia tegen de gevaren van ...
Arjan Dokelaar: 28 augustus 2008 18:55 : medische fouten met structurele dubieuze praktijken.... dat kun je niet vergelijken met elkaar. Psychiaters maken in feite ALTIJD fouten, want ...


Bekijk alle 4290 Bing resultaten voor arjan dokelaar

Arjan Dokelaar

Geregistreerd: 28 jul 2008 21:30
Berichten: 197



IK...

Dat is gewoon 1 gebruiker, het gaat niet alleen om, zijn mening. De website is verbannen omdat het niet 'neutraal' zou zijn (omdat het scientology gelieerd zou zijn)




22 okt 2008 09:41

angel1978

Geregistreerd: 30 aug 2005 11:08
Berichten: 2059

Volgens mij is de tekst duidelijk arjan:

Op Wikipedia doen we aan waarheidsvinding en verwijzen en linken we bij voorkeur naar wetenschappelijke bron. Dat zijn jullie dus niet.


Je scheldpartij die daarop volgde overigens ook !
Dat geeft heel duidelijk aan uit welk hout jij gesneden bent.


22 okt 2008 09:59

Arjan Dokelaar

Geregistreerd: 28 jul 2008 21:30
Berichten: 197



Geloof wat je geloven wil Angel, je bent alleen uit om mij ongeloofwaardig te maken...

Maar psychiater.nu bied dus wel degelijk wetenschappelijke informatie. We laten niet voor niets studies in Elsevier Science vertalen in het Nederlands. Dat kost ons ook 800 euro per keer.

Dat is juist waardevol indien het informatie bevat om als referentie aangehaald te worden.



22 okt 2008 10:21

angel1978

Geregistreerd: 30 aug 2005 11:08
Berichten: 2059

jezelf en je site ongeloofwaardig maken doe je vooral zelf Arjan.

mede ook door je gedrag op:

partyflock --> gebanned
wikipedia(nl) --> gebanned
Je spam bij opgelicht
je spam bij skepp.be
onzin bij wetenschapsforum
het vrije volk
nujij.nl onder ander pseudoniem

Moet ik nog even doorgaan zo ?
De lijst is nog veel langer met allemaal dezelfde onzin...
Op sommige plekken gebanned, op anderen in ieder geval gezien als iemand die onzin praat !


22 okt 2008 10:39

Arjan Dokelaar

Geregistreerd: 28 jul 2008 21:30
Berichten: 197



Op partyflock worden alle gebruikers geregeld verbannen, zo gaat dat daar. Wikipedia discrimineert en is zeer verkeerd bezig.

De andere dat je noemt heeft er niets mee te maken. Dat is geen spammen, wat JIJ doet is spammen. Mij proberen onderuit te halen omdat ....?

Waarom mag ik niet onderwerpen op het internet bespreken, wat is daar zo verkeerd aan?

Het vrijevolk heeft mij gevraagd om het bericht te mogen plaatsen.




Citaat:
Dank je Arjan,

Het staat als ingezonden artikel op HVV.

Duns


2008/9/20 Arjan Dokelaar <dokelaar@live.nl>


22 okt 2008 11:46

angel1978

Geregistreerd: 30 aug 2005 11:08
Berichten: 2059

Citaat:
wat JIJ doet is spammen.


zou ik de definitie van spammen toch nog eens even opzoeken !




Citaat:
Waarom mag ik niet onderwerpen op het internet bespreken, wat is daar zo verkeerd aan?


Je bespreekt geen onderwerpen... Je probeert mensen naar je site te lokken.

Overigens is de lijst nog VEEL langer. Ik zette hier alleen het topje van de ijsberg neer..

Iedereen die het niet met je eens is, wordt uitgescholden en discrimineert... Jij bent diegene die verkeerd bezig is !


22 okt 2008 11:54

Big-V

Geregistreerd: 04 sep 2005 21:02
Berichten: 983

Helemaal mee eens.


22 okt 2008 12:50

Arjan Dokelaar

Geregistreerd: 28 jul 2008 21:30
Berichten: 197

doe jij dat maar Angel, want spam is dus gewoon ongewenste e-mail, en volgens mij zijn wij hier niet aan het e-mailen.


22 okt 2008 17:43

gravedigger

Geregistreerd: 11 jun 2005 20:47
Berichten: 3159

Hier gaat het om Arjan:
Citaat:
Het is niet toegestaan advertenties te plaatsen op het forum of allerlei commerciële of non-commerciële organisaties te promoten


22 okt 2008 18:14

Arjan Dokelaar

Geregistreerd: 28 jul 2008 21:30
Berichten: 197


Ja, en dus is het niet terecht! Psychiater.nu heeft helemaal niets met scientology van doen!

Zie je? En dan nog, dit is pure discriminatie. Scientology leden niet geloven om hun afkomst.




22 okt 2008 19:11

gravedigger

Geregistreerd: 11 jun 2005 20:47
Berichten: 3159

KAN of WIL je het nou niet begrijpen?
Het gaar niet om scientology, maar om JOUW site! Wees een kerel en leg je er bij neer, dat jouw rol in dit topic is uitgespeeld. Je hebt alles gezegd, wat je zeggen wilt. Maak je doodsstrijd nou niet te lang


22 okt 2008 19:31

Da silva

Geregistreerd: 31 jul 2008 09:01
Berichten: 723

Wat mij betreft heeft Arjan dezelfde rechten die de alternatieve sector ook gegund worden om hier of waar dan ook zijn links neer te zetten.
Binnenkort ga ik reclame maken voor de garage van mijn zwager,en doe er maar eens wat tegen.


22 okt 2008 19:43

Arjan Dokelaar

Geregistreerd: 28 jul 2008 21:30
Berichten: 197


Dat is wat jij er van maakt gravedigger, om je eigen mening op te dringen en alles wat ik heb gezegd in dit topic niet te hoeven geloven.

Als dat is wat je wil, veel plezier er mee....

Psychiater.nu is verbannen omdat het scientology gelieerd zou zijn, en scientologie ideologie via Wikipedia zou uitdragen ÉN omdat een webmaster niet zijn eigen link mag plaatsen.

Twee zeer trieste regels die de neutraalheid op wikipedia zeker niet ten goede komen. Het eerste, (de oorspronkelijke reden om de website te verbannen) is PURE DISCRIMINATIE.

De tweede is principiële krenterigheid.

Maar als je het niet wil geloven en graag verder gaat met medicijnen of wat dan ook, het is je eigen keuze. Ik heb iig. mijn best gedaan om je van de waarheid bewust te maken. Maar jij bent degene die de keuze maakt, en als je pillen wil of eletroshock of wat dan ook, dan respecteer ik dat.



22 okt 2008 21:59

gravedigger

Geregistreerd: 11 jun 2005 20:47
Berichten: 3159

Citaat:
en als je pillen wil of eletroshock of wat dan ook, dan respecteer ik dat.

Ik ben op een leeft9jd, dat ik dat niet meer zou accepteren. dan liever euthanasie!! Maar misschien kan ik in de tussentijd mensen er van weerhouden om in de praatjes van jou te trappen.


22 okt 2008 22:17

gravedigger

Geregistreerd: 11 jun 2005 20:47
Berichten: 3159

Citaat:
om je eigen mening op te dringen
Wie dringt er hier een mening EN een site op ?? Wat een lacher


22 okt 2008 22:23

Arjan Dokelaar

Geregistreerd: 28 jul 2008 21:30
Berichten: 197


Heel goed, succes ermee

Maar lijkt het je niet beter om zelf eens uit te zoeken hoe het zit, en mensen daar bewust van te maken? Mij aanvallen zodat mensen mij niet zouden geloven, wat heb je daar aan?

Ik verzin het niet of zo.

Kijk anders deze film van prof. dr. Loren Mosher en Robert Whitaker eens. Ze schieten in de lach om de waanzin van het bedrog in de psychiatrie.

http://www.youtube.com/watch?v=4vkRt46QMms




23 okt 2008 16:07

angel1978

Geregistreerd: 30 aug 2005 11:08
Berichten: 2059

Citaat:
Mij aanvallen zodat mensen mij niet zouden geloven, wat heb je daar aan?


In ieder geval een paar mensen die niet in je onzin geloven !


Citaat:
Ik verzin het niet of zo.


Dat durf ik te betwijfelen !


24 okt 2008 01:11

Big-V

Geregistreerd: 04 sep 2005 21:02
Berichten: 983

Citaat:
Psychiater.nu is verbannen omdat het scientology gelieerd zou zijn, en scientologie ideologie via Wikipedia zou uitdragen ÉN omdat een webmaster niet zijn eigen link mag plaatsen.

Twee zeer trieste regels die de neutraalheid op wikipedia zeker niet ten goede komen. Het eerste, (de oorspronkelijke reden om de website te verbannen) is PURE DISCRIMINATIE.


Dit is een volstrekt legitieme reden! Het doel van Wikipedia is niet het voorstaan van neutraliteit; ze proberen feitelijk juiste informatie te verstrekken.
Dit betekent dus dat het niet toegestaan is om zomaar je eigen, gekleurde mening neer te plempen. Enkel feitelijke en wetenschappelijke bijdragen zijn voor Wikipedia interessant.


27 okt 2008 16:17

Arjan Dokelaar

Geregistreerd: 28 jul 2008 21:30
Berichten: 197

Dat is onzin, want:

1. Psychiater.nu heeft helemaal niets met scientology van doen, dus de oorspronkelijke reden voor de ban is ongeldig
2. De informatie zou het belangrijkst moeten zijn, niet de krenterige principes van wikipedia beheerders van de Nederlandse wikipedia. Dus of een webmaster een link toevoegt of iemand anders, dat doet er niet toe.

Waar blijf je dan met je stelling "terecht". Nergens hé?

Wikipedia is niet neutraal. Ze blokkeren scientology gelieerde bronnen uit principes, en ook wanneer webmasters hun eigen website toevoegen uit paranoïde krenterigheid.

Google zei het al eens: het goede mag niet onder het kwade lijden. Wikipedia Nederland pakt het dus echt verkeerd aan.



27 okt 2008 16:37

angel1978

Geregistreerd: 30 aug 2005 11:08
Berichten: 2059

Citaat:
Beste Arjan, wat laat jij je kennen. Ik heb juist gezegd dat ik niet weet of deze website vanuit Scientology is opgezet. Dat doet ook helemaal niet ter zake. Wel heb ik gezien dat jullie zaken vanuit de oorspronkelijk bron verdraaien en alleen de meningen weergeven van mensen die in jullie straatje passen.

Op Wikipedia doen we aan waarheidsvinding en verwijzen en linken we bij voorkeur naar wetenschappelijke bron. Dat zijn jullie dus niet.



De reden van de ban is duidelijk en ook daar spreek je duidelijk niet de waarheid !

De goeden mogen inderdaad niet onder de kwaden lijden en dus zou het goed zijn als de goeden geen last van jouw site hebben !

Scientology and psychiatry have come into conflict since the foundation of Scientology in 1952. Scientology is publicly, and often vehemently, opposed to both psychiatry and psychology. Scientologists view psychiatry as a barbaric and corrupt profession and encourage alternative care based on spiritual healing. According to the Church of Scientology, psychiatry has a long history of improper and abusive care. The group's views have been strongly disputed, criticized and condemned by experts in the medical and scientific community and been a source of public controversy.

Hubbard came to believe that psychiatrists were behind a worldwide conspiracy to attack Scientology and create a "world government" run by psychiatrists on behalf of the USSR

Hubbard's efforts to cast the field of psychiatry as the source of all of humanity's problems are exemplified in a policy letter written in 1971, in which he attempted to redefine the word "psychiatrist" to mean "an antisocial enemy of the people":

"Psychiatry and psychiatrist are easily redefined to mean 'an antisocial enemy of the people.' This takes the kill-crazy psychiatrist off the preferred list of professions. This is a good use of the technique [of redefining words] as for a century the psychiatrist has been setting an all-time record for inhumanity to Man."

Zielenknijper.NL - Archief
- [ Translate this page ]
MindFreedom International (MFI) Nederlands Comite voor de Rechten van de Mens (NCRM) International Association Against Psychiatric Assault (IAAPA) ...
www.zielenknijper.nl/.../uploads/.../NCRM/.../Briefpapier%20NCRM.sxw - Cached

Ik heb hier nog eens over nagedacht, maar mijn stelling dat het fysieke niet aan de basis kan staan van zichzelf ontkracht reeds je opvatting dat er een 1 op 1 relatie moet bestaan tussen cognitie en hersenfunkties.

De hersenfunkties ontstaan vanuit 'iets dat niet is zoals het is', een streven naar meer dan wat er reeds is. Dit streven is dus de bron van cognitie, waarbij de hersenfunktionaliteiten puur - als gereedschap - in de benodigdheden voorzien. Het gebruik van dit gereedschap echter is geen 'toevallig biochemisch proces' maar de bron van het bestaan (leven).