'Rik van den Boog heeft kilo's boter op zijn hoofd'
16/02/2010 12:00
Ik zag vorige week beelden van Ajax-directeur Rik van den Boog, die tijdens het programma Langs de Lijn zijn beklag deed over het gedrag van Feyenoord-supporters. Rik van den Boog, die van zijn goede vriend Marco Borsato heeft geleerd hoe je moet kijken als je medelijden wilt ontvangen, zat er bij met een intens droeve hondenkop.
Hij liet de schouders wat hangen. Daar was goed over nagedacht. Dat is het moderne directeurschap: ook als je op de radio bent, weten hoe je er uit moet zien. Rik vertelde dat hij zich tijdens de wedstrijd Feyenoord-Ajax enorm had geërgerd aan de spreekkoren van de Feyenoord-aanhang. Die waren zo erg geweest, dat hij ze niet eens durfde te herhalen. Er werden ook sneeuwballen gegooid.
Mijn aandacht bleef hangen bij die sneeuwballen. Dat zegt veel. Kankerhomo, Joden, sisgeluiden en schuimbekkende haat, we weten het allemaal wel, maar dat van die sneeuwballen was nieuw voor mij. Goed dat Rik van den Boog daar nu eens de aandacht op vestigde en het gooien van sneeuw gelijk stelde aan het verbaal willen vergassen van de bezoekende supporters.
Een laffe daad, sneeuwballen gooien. Daar is sneeuw niet voor bedoeld. Sneeuw, daar moet je verliefd doorheen buitelen. Echte supporters laten sneeuw liggen waar het gevallen is, vanuit een diep respect voor het veranderende klimaat.
Bij AZ zouden ze wel raad weten met dat sneeuwballentuig. Gooi één sneeuwbal in het AZ Stadion en je staat de rest van je leven taak-vervangend erwtensoep uit te delen aan invalide schaatsers. Ik verzin het niet. AZ-supporters die onlangs kanker riepen moeten, als alternatieve straf, kankerpatiënten interviewen.
Ik verwacht er niet al te veel van. 'Goed, u hebt dus kanker, maar wat ik heb is veel erger. Een seizoenskaart bij AZ.'
Er is tijdens Feyenoord-Ajax met sneeuwballen gegooid. Een schande. De onderste steen zal boven komen. Als het aan Rik van den Boog ligt worden in de toekomst ook mensen die een leeg zakje mosterd, een volle strippenkaart of een theezakje naar het veld gooien keihard aangepakt. Verplicht negentien jaar thee pukken op een sawa net ten zuiden van Peking.
Ik vind Rik van den Boog nogal naïef. Of hij acteert het. Hoe hypocriet is het om als de directeur van Ajax te gaan zitten klagen over de supporters van Feyenoord? Ik ben een aantal jaren terug met mijn kinderen naar Ajax-Feyenoord geweest. Die durven, door de fantastische sfeer rond De Arena, niet meer naar een voetbalwedstrijd.
Liever nog laten ze zich door een vriendje van een meter afstand vijftien ijsballen op hun oog gooien, dan dat ze ooit nog een keer met de metro naar het Ajax-stadion reizen.
Wij zijn er, hoe krankzinnig dat ook is, gewend aan geraakt en vinden dat wedstrijden niet meer stilgelegd moeten worden als er eens iemand wat roept over de pleuristyfuskanker, maar voor mijn kinderen was het de eerste echte ontmoeting met hardcore fans. In de metro, vlak tegenover ons, zat iets dat ongeveer op mij, hun vader, leek. Tot zover niets aan de hand.
Opeens stond de man op, ontblote zijn enorme pens, en schreeuwde met het hoofd in zijn nek. 'Kankeerrrrrrrrrrrrr!!!!!! Jodennnn!!!!!!!!' Het maakte de nodige indruk. Er werd iets geleerd. Volwassenen weten het af en toe ook niet meer.
Rik van de Boog zijn klacht richting Feyenoord is nogal ridicuul. Een zwaar gevalletje pot verwijt de ketel. Ik heb, vlak voor diezelfde Ajax-Feyenoord van jaren geleden, staan kijken naar het naar binnen persen van de Feyenoord-supporters. De Arena, het stadion van Ajax, is zo gebouwd dat supporters van een vijandige ploeg, als nog te vermalen vlees, rechtstreeks vanuit de trein via een buis een afgesloten vak in kunnen worden gedrukt.
Een luguber gezicht. Ik heb de gezichten gezien van Ajax- supporters toen de Feyenoord aanhang uit de trein stapte. Wilde dieren, en ze waren er trots op. Ik heb volwassen mannen, met hun gezicht tegen een hek gedrukt, zien proberen of ze over een afstand van 160 meter een Feyenoorder tussen zijn ogen konden spugen. Zou er sneeuw hebben gelegen, er zouden spijkers in zijn gestopt.
De Ajax-supporters zongen die middag ook geen versjes van Annie M.G. Schmidt. Juichend en springend werd een nieuw bombardement op Rotterdam besteld. Iedereen mocht dood, graag zelfs. Na de wedstrijd sprak iedereen van een relatief rustig verlopen Ajax-Feyenoord.
Niks nieuws onder de zon. Rik van den Boog heeft kilo's boter op zijn hoofd en maakt zichzelf een beetje belachelijk met zijn klacht op Radio 1. Dat verbaast mij niet. Hoe kan je van iemand die gelooft in Marco Borsato een coherent verhaal verwachten?
Het is de bekende marginale rondedans van driedelige pakken die voor een paar jaar neerstrijken op de voetballerij en zich voor onbepaalde tijd laten fêteren op foute feestjes, om zich daarna walgend af te keren van het monster dat betaald voetbal heet.
Rik van den Boog had, als hij toch iets over verloedering had willen zeggen, beter kunnen wijzen op het gedrag van Jon Dahl Tomasson, die met de gênantste schwalbe van de laatste 120 jaar voetbal de boel op scherp zette. Mario Been, altijd zo recht door zee en eerlijk, had hem meteen naar de kant moeten halen. Juist dat soort acties laten een stadion ontploffen.
In verschillende praatprogramma’s werd ingegaan op de krankzinnige haat in De Kuip. De man die het lont aanstak bleef onbesproken. Ja, er werd wat gelachen om zijn schwalbe. Uitvoering een 3. Volgende onderwerp.
Dat vind ik pas gevaarlijk, weglachen wat Tomasson daar deed. In een vol stadion, een stadion vol met potentiële kankerroepers, een stadion vol met jodenhaters, proberen een strafschop te versieren en dan verongelijkt gaan lopen doen als je zelf een gele kaart krijgt, het heeft niets met voetbal te maken en het is levensgevaarlijk.
De harde kern van Feyenoord schopt je de stad al uit als je betrapt wordt op het eten van een broodje Old Amsterdam. Tomasson probeerde met zijn domme, lelijke actie, precies die groep razend te krijgen.
Mario Been, die hem niet direct wisselde en de scheidsrechter die er geen rood voor gaf, zij zijn uiteindelijk de mensen die zich voorgoed hebben neergelegd bij blinde haat.
16/02/2010 12:00
Ik zag vorige week beelden van Ajax-directeur Rik van den Boog, die tijdens het programma Langs de Lijn zijn beklag deed over het gedrag van Feyenoord-supporters. Rik van den Boog, die van zijn goede vriend Marco Borsato heeft geleerd hoe je moet kijken als je medelijden wilt ontvangen, zat er bij met een intens droeve hondenkop.
Hij liet de schouders wat hangen. Daar was goed over nagedacht. Dat is het moderne directeurschap: ook als je op de radio bent, weten hoe je er uit moet zien. Rik vertelde dat hij zich tijdens de wedstrijd Feyenoord-Ajax enorm had geërgerd aan de spreekkoren van de Feyenoord-aanhang. Die waren zo erg geweest, dat hij ze niet eens durfde te herhalen. Er werden ook sneeuwballen gegooid.
Mijn aandacht bleef hangen bij die sneeuwballen. Dat zegt veel. Kankerhomo, Joden, sisgeluiden en schuimbekkende haat, we weten het allemaal wel, maar dat van die sneeuwballen was nieuw voor mij. Goed dat Rik van den Boog daar nu eens de aandacht op vestigde en het gooien van sneeuw gelijk stelde aan het verbaal willen vergassen van de bezoekende supporters.
Een laffe daad, sneeuwballen gooien. Daar is sneeuw niet voor bedoeld. Sneeuw, daar moet je verliefd doorheen buitelen. Echte supporters laten sneeuw liggen waar het gevallen is, vanuit een diep respect voor het veranderende klimaat.
Bij AZ zouden ze wel raad weten met dat sneeuwballentuig. Gooi één sneeuwbal in het AZ Stadion en je staat de rest van je leven taak-vervangend erwtensoep uit te delen aan invalide schaatsers. Ik verzin het niet. AZ-supporters die onlangs kanker riepen moeten, als alternatieve straf, kankerpatiënten interviewen.
Ik verwacht er niet al te veel van. 'Goed, u hebt dus kanker, maar wat ik heb is veel erger. Een seizoenskaart bij AZ.'
Er is tijdens Feyenoord-Ajax met sneeuwballen gegooid. Een schande. De onderste steen zal boven komen. Als het aan Rik van den Boog ligt worden in de toekomst ook mensen die een leeg zakje mosterd, een volle strippenkaart of een theezakje naar het veld gooien keihard aangepakt. Verplicht negentien jaar thee pukken op een sawa net ten zuiden van Peking.
Ik vind Rik van den Boog nogal naïef. Of hij acteert het. Hoe hypocriet is het om als de directeur van Ajax te gaan zitten klagen over de supporters van Feyenoord? Ik ben een aantal jaren terug met mijn kinderen naar Ajax-Feyenoord geweest. Die durven, door de fantastische sfeer rond De Arena, niet meer naar een voetbalwedstrijd.
Liever nog laten ze zich door een vriendje van een meter afstand vijftien ijsballen op hun oog gooien, dan dat ze ooit nog een keer met de metro naar het Ajax-stadion reizen.
Wij zijn er, hoe krankzinnig dat ook is, gewend aan geraakt en vinden dat wedstrijden niet meer stilgelegd moeten worden als er eens iemand wat roept over de pleuristyfuskanker, maar voor mijn kinderen was het de eerste echte ontmoeting met hardcore fans. In de metro, vlak tegenover ons, zat iets dat ongeveer op mij, hun vader, leek. Tot zover niets aan de hand.
Opeens stond de man op, ontblote zijn enorme pens, en schreeuwde met het hoofd in zijn nek. 'Kankeerrrrrrrrrrrrr!!!!!! Jodennnn!!!!!!!!' Het maakte de nodige indruk. Er werd iets geleerd. Volwassenen weten het af en toe ook niet meer.
Rik van de Boog zijn klacht richting Feyenoord is nogal ridicuul. Een zwaar gevalletje pot verwijt de ketel. Ik heb, vlak voor diezelfde Ajax-Feyenoord van jaren geleden, staan kijken naar het naar binnen persen van de Feyenoord-supporters. De Arena, het stadion van Ajax, is zo gebouwd dat supporters van een vijandige ploeg, als nog te vermalen vlees, rechtstreeks vanuit de trein via een buis een afgesloten vak in kunnen worden gedrukt.
Een luguber gezicht. Ik heb de gezichten gezien van Ajax- supporters toen de Feyenoord aanhang uit de trein stapte. Wilde dieren, en ze waren er trots op. Ik heb volwassen mannen, met hun gezicht tegen een hek gedrukt, zien proberen of ze over een afstand van 160 meter een Feyenoorder tussen zijn ogen konden spugen. Zou er sneeuw hebben gelegen, er zouden spijkers in zijn gestopt.
De Ajax-supporters zongen die middag ook geen versjes van Annie M.G. Schmidt. Juichend en springend werd een nieuw bombardement op Rotterdam besteld. Iedereen mocht dood, graag zelfs. Na de wedstrijd sprak iedereen van een relatief rustig verlopen Ajax-Feyenoord.
Niks nieuws onder de zon. Rik van den Boog heeft kilo's boter op zijn hoofd en maakt zichzelf een beetje belachelijk met zijn klacht op Radio 1. Dat verbaast mij niet. Hoe kan je van iemand die gelooft in Marco Borsato een coherent verhaal verwachten?
Het is de bekende marginale rondedans van driedelige pakken die voor een paar jaar neerstrijken op de voetballerij en zich voor onbepaalde tijd laten fêteren op foute feestjes, om zich daarna walgend af te keren van het monster dat betaald voetbal heet.
Rik van den Boog had, als hij toch iets over verloedering had willen zeggen, beter kunnen wijzen op het gedrag van Jon Dahl Tomasson, die met de gênantste schwalbe van de laatste 120 jaar voetbal de boel op scherp zette. Mario Been, altijd zo recht door zee en eerlijk, had hem meteen naar de kant moeten halen. Juist dat soort acties laten een stadion ontploffen.
In verschillende praatprogramma’s werd ingegaan op de krankzinnige haat in De Kuip. De man die het lont aanstak bleef onbesproken. Ja, er werd wat gelachen om zijn schwalbe. Uitvoering een 3. Volgende onderwerp.
Dat vind ik pas gevaarlijk, weglachen wat Tomasson daar deed. In een vol stadion, een stadion vol met potentiële kankerroepers, een stadion vol met jodenhaters, proberen een strafschop te versieren en dan verongelijkt gaan lopen doen als je zelf een gele kaart krijgt, het heeft niets met voetbal te maken en het is levensgevaarlijk.
De harde kern van Feyenoord schopt je de stad al uit als je betrapt wordt op het eten van een broodje Old Amsterdam. Tomasson probeerde met zijn domme, lelijke actie, precies die groep razend te krijgen.
Mario Been, die hem niet direct wisselde en de scheidsrechter die er geen rood voor gaf, zij zijn uiteindelijk de mensen die zich voorgoed hebben neergelegd bij blinde haat.
