Ken je mensen die altijd in de rol van slachtoffer blijven zitten?
Is dit nou nog op te lossen of wat?
Deel hier je ervaring en/of mening.
Is dit nou nog op te lossen of wat?
Deel hier je ervaring en/of mening.
laatste aanpassing
ben jij ook slachtoffer van dat soort mensen 
Uitspraak van verwijderd op woensdag 4 februari 2009 om 16:45:Ken je mensen die altijd in de rol van slachtoffer blijven zitten?
Is dit nou nog op te lossen of wat?
Deel hier je ervaring en/of mening.
ja een collega van me, zit altijd te zeuren enzo, en nooit is iets goed bij hem, als ik tegen hem zeg : je word echt een oud vies mannetje die de hele dag zit te klagen en mensen af te zeiken, houd ie meestal eventjes op, maar eruit krijgen gaat je helaas niet lukken!
Uitspraak van verwijderd op woensdag 4 februari 2009 om 16:45:Ken je mensen die altijd in de rol van slachtoffer blijven zitten?
Is dit nou nog op te lossen of wat?
Deel hier je ervaring en/of mening.
ik ken ze ook
niet meer op reageren of mee bemoeien 
scheelt een hoop 
Uitspraak van º²º Lieverdinie op woensdag 4 februari 2009 om 16:46:ben jij ook slachtoffer van dat soort mensen
Ja zo'n manipulatief wijf die ik ken. Maar die gaat nu verhuizen en zag er verder toch niet vaak. Maar dat is was de eerste persoon die me te binnen schoot.
ik doe het zelf graag zodat ik krijg wat ik wil en er geen moeite voor hoef te doen 
een goze die ik ken, heeft er iemand een probleem heeft hij het 10 x erger, is er iemand ziek is hij het ook maar dan veel erger natuurlijk, heeft er iemand wat meegemaakt, niet bijzonder hij heeft dat ook maar dan 10 x erger.
Tsja beetje moe wordt je ervan
Tsja beetje moe wordt je ervan
Uitspraak van verwijderd op woensdag 4 februari 2009 om 16:45:Ken je mensen die altijd in de rol van slachtoffer blijven zitten?
Ja... Absoluut.. Ken iemand die had in een half jaar meer tegenslag dan ik in vijf jaar samen.
En moest ook altijd gecompenseerd worden. En om dan d'r zin te krijgen gebruikte ze vaak de slachtofferrol.
Uitspraak van verwijderd op woensdag 4 februari 2009 om 16:45:Is dit nou nog op te lossen of wat?
Alleen als de persoon het zelf inziet en wil veranderen. De slachtofferrol is een manipulatie, een mindgame om je zin door te drijven.
De vraag is alleen wat mensen daartoe drijft?
Kijk als mensen er bewust voor kiezen met je te spelen ben je zo'n persoon beter kwijt dan rijk, maar als mensen het onbewust doen kan er sprake van een psychologische oorzaak zijn. Lage eigenwaarde, onverwerkte trauma's etc. Ik weet niet of je iemand daar op af moet rekenen.
En daarnaast in ieder spel van manipulatie is iemand die manipuleert, maar ook iemand die zich laat manipuleren. Dat is net als de slachtofferrol een kwestie van hoe je er mee om gaat...
waarom moeten ze mij altijd hebben
en waarom moeten mij dit soort dingen altijd overkomen?
en waarom moeten mij dit soort dingen altijd overkomen?
herkenbaar Osis...
Pas als een persoon zelf zijn probleem inziet kan hij/zij er aan werken om het op te lossen.
Maar om ze zo ver te krijgen...hoe krijg je dat voor elkaar.
Meestal door ze zelf keihard keer op keer op hun bek te laten gaan denk ik?
Pas als een persoon zelf zijn probleem inziet kan hij/zij er aan werken om het op te lossen.
Maar om ze zo ver te krijgen...hoe krijg je dat voor elkaar.
Meestal door ze zelf keihard keer op keer op hun bek te laten gaan denk ik?
Uitspraak van verwijderd op woensdag 4 februari 2009 om 16:45:Ken je mensen die altijd in de rol van slachtoffer blijven zitten?
Uitspraak van verwijderd op woensdag 4 februari 2009 om 16:45:Is dit nou nog op te lossen of wat?
gaat niet vanzelf
dat zijn mensen die professionele hulp nodig hebben.Mensen die altijd in de slachtofferrol kruipen hebben zich dit zo eigen gemaakt, dat het voor hun een heel natuurlijke manier van denken en leven is.
Ze hebben het op den duur zelf niet eens door dat ze het doen.
Anderen zijn altijd fout en hebben het gedaan, zij zijn altijd onschuldig en het slachtoffer.
Vaak hebben die mensen een erg overheersende persoonlijkheid die er aan bijdraagt dat ze anderen ook nog altijd "voor hun karretje" weten te spannen.
En voor wie er mee moet samenleven...........er valt niet mee te leven
uiteindelijk wordt de partner er de dupe van.ja, ik ken ook zo iemand. Kijk, iedereen maakt wel is shit mee in zn leven, maar na een tijdje leg je dat naast je neer en ga je verder. Maar deze griet heeft echt zoveel medelijden met zichzelf dat ik er zelf haast depressief van wordt
Ik mag me 6 weken lekker aanstellen en daar ga ik dan ook gebruik van maken..
Mijn leven is zoooooooooooooo kut
Ik heb het zo slecht 
Mijn leven is zoooooooooooooo kut
Ik heb het zo slecht Er zijn ook mensen die het niet doorhebben.
Dat is helemaal vervelend, maar als je er voorzichtig over begint dan krijg je gelijk verwijten naar je hoofd dat je ze beschuldigd dat ze ALLES niet goed doen enz, terwijl je gewoon normaal een vraag stelt bijvoorbeeld.
Ik heb de ervaring dat ze je dan zo kwaad maken en uit de tent lokken dat jezelf uiteindelijk door het lint gaat dat ze weer slachtoffer kunnen spelen.
is het cirkeltje weer rond.
Dat is helemaal vervelend, maar als je er voorzichtig over begint dan krijg je gelijk verwijten naar je hoofd dat je ze beschuldigd dat ze ALLES niet goed doen enz, terwijl je gewoon normaal een vraag stelt bijvoorbeeld.
Ik heb de ervaring dat ze je dan zo kwaad maken en uit de tent lokken dat jezelf uiteindelijk door het lint gaat dat ze weer slachtoffer kunnen spelen.
is het cirkeltje weer rond.
laatste aanpassing
haha, erg herkenbaar idd
Ik heb het idee dat er vaak borderline in het spel is, maar dat mag je niet zeggen als het niet officieel is vastgesteld natuurlijk.
Maar ja, hoe krijg je iemand zo ver om er mee aan het werk te gaan en zichzelf daarop te laten onderzoeken?
(zonder de nodige ruzies om je oren te krijgen want het is toch "allemaal niet waar")
Maar ja, hoe krijg je iemand zo ver om er mee aan het werk te gaan en zichzelf daarop te laten onderzoeken?
(zonder de nodige ruzies om je oren te krijgen want het is toch "allemaal niet waar")
Ik heb ook vaak het idee dat het een vorm is van aandacht vragen
ja zou ook kunnen.
Maar vaak is het volgens mij echt typisch iets voor vrouwen...
Maar vaak is het volgens mij echt typisch iets voor vrouwen...
Uitspraak van verwijderd op woensdag 4 februari 2009 om 18:58:Maar om ze zo ver te krijgen...hoe krijg je dat voor elkaar.
Das het grote probleem.
Uitspraak van Tijgertjuh** op woensdag 4 februari 2009 om 19:29:gaat niet vanzelf
Mensen die altijd in de slachtofferrol kruipen hebben zich dit zo eigen gemaakt, dat het voor hun een heel natuurlijke manier van denken en leven is.
Ze hebben het op den duur zelf niet eens door dat ze het doen.
Anderen zijn altijd fout en hebben het gedaan, zij zijn altijd onschuldig en het slachtoffer.
Vaak hebben die mensen een erg overheersende persoonlijkheid die er aan bijdraagt dat ze anderen ook nog altijd "voor hun karretje" weten te spannen.
En voor wie er mee moet samenleven...........er valt niet mee te leven
Je kan alleen spiegelen, dus de ander de situatie voorhouden. Zelf in laten zien in de hoop dat er een lampje gaat branden. Iemand op zijn bek laten gaan heeft weinig zin. Dat wordt toch opgemerkt als dat jij diegene laat vallen, wat het slachtoffergevoel weer bevestigd.
Uitspraak van verwijderd op donderdag 5 februari 2009 om 10:00:Dat is helemaal vervelend, maar als je er voorzichtig over begint dan krijg je gelijk verwijten naar je hoofd dat je ze beschuldigd dat ze ALLES niet goed doen enz, terwijl je gewoon normaal een vraag stelt bijvoorbeeld.
Ik heb de ervaring dat ze je dan zo kwaad maken en uit de tent lokken dat jezelf uiteindelijk door het lint gaat dat ze weer slachtoffer kunnen spelen.
Klinkt mij heel bekend in de oren. Ik denk dat als iemand het niet kan accepteren en er niets aan wil doen er geen toekomst mogelijk is. Anders ga je allebei een heel chaotisch leven met veel pijnlijke momenten tegemoet. Dat moet je elkaar niet gunnen denk ik.
En besef je ook dat als iemand er wel wat aan wil doen, je een langdurig traject van stappen naar voor en terug in gaat, maar dat kan iemand waard zijn. Succes kerel..
laatste aanpassing
Uitspraak van actief op donderdag 5 februari 2009 om 18:12:En besef je ook dat als iemand er wel wat aan wil doen, je een langdurig traject van stappen naar voor en terug in gaat, maar dat kan iemand waard zijn. Succes kerel..
gelukkig heb ik er niet zoveel last meer van aagezien het als meer als 4 jaar voorbij is die relatie.
maar het heeft wel een dikke diepe wond achter gelaten die nu gelukkig geheeld is...maar dat heeft heel wat moeite gekost om zover weer te komen dat je weer geniet van het leven.
tip:blijf bij zulke mensen uit de buurt voordat ze jou ook meetrekken in de negatieve spiraal
want ze helpen is bijna onmogelijk, ze moeten het zelf doen en willen.
laatste aanpassing
Uitspraak van verwijderd op maandag 9 februari 2009 om 09:38:tip:blijf bij zulke mensen uit de buurt voordat ze jou ook meetrekken in de negatieve spiraal
bedankt voor de tip
.
laatste aanpassing
Uitspraak van verwijderd op maandag 9 februari 2009 om 09:38:tip:blijf bij zulke mensen uit de buurt voordat ze jou ook meetrekken in de negatieve spiraal
Das lastig gezien ze het vaak ontzettend goed weten te verbergen. De persoon die ik ken leek eerst ook gewoon een pechvogel. Pas als je ze beter leert kennen merk je dat het veel dieper dan dat zit en dat hun pech grotendeels te maken heeft met hoe ze zelf met dingen omgaan. Sad but true..
Uitspraak van verwijderd op maandag 9 februari 2009 om 09:38:gelukkig heb ik er niet zoveel last meer van aagezien het als meer als 4 jaar voorbij is die relatie.
maar het heeft wel een dikke diepe wond achter gelaten die nu gelukkig geheeld is...maar dat heeft heel wat moeite gekost om zover weer te komen dat je weer geniet van het leven.
Damn, das wel heftig trouwens. Maar hoezo? Of het nu slachtofferrol, borderline of weet ik wat is, wat je omschrijft is een kwestie van slecht ontwikkelde of verstoorde copingsystemen die verwoven zitten in iemands persoonlijkheid. Das hoogstwaarschijnlijk niet jouw schuld. En van de andere kant kan ik me voorstellen dat een wildvreemde die aan je persoonlijkheid gaat sleutelen ook niet uitnodigend klinkt, vooral als je nooit anders hebt gekend en geen of weinig voorstelling vd voordelen hebt. Daarom zei ik ook, zo'n persoon moet zelf willen. Als iemand dat niet wil, staat dat los van jou toch.
laatste aanpassing
Ach, ik ben er wijzer van geworden want ik heb er veel van geleerd.(die andere persoon ook wel, gelukkig!)
De verstandhouding nu is wel beter geworden de laatste tijd maar af en toe wil het nog wel eens omslaan vanuit het niets. Erg vervelend maar daar houd je dan gewoon rekening mee.
eerlijk gezegd hoop ik gewoon dat er een moment van inkeer zal zijn voor die personen die ermee kampen.
Voor die persoon zelf is het niet alleen beter, maar voor de hele omgeving.
Ik denk dat zo iemand dan ook zelf een gelukkiger leven zal hebben en meer geniet van het leven dan alleen maar een donkere tunnel waar geen einde aan komt. Dat is echt zwaar en wordt je niet vrolijker van.
Ik heb ook gelezen dat hulp die aangeboden wordt om zo'n persoon te helpen vaak overkomt als kritiek waardoor ze in verdediging schieten en de poppen weer aan het dansen zijn.
in mijn situatie laat ik alles nu zo als het is.
ikzelf heb rust en ben gelukkig, ik hoop ook dat de ander rust en geluk zal vinden.
hoe vaak we ook bots(t)en en elkaar wel konden omleggen, geluk verdient iedereen, maar je moet er wel open voor staan om het te kunnen creeëren en de kansen pakken die je krijgt.
De verstandhouding nu is wel beter geworden de laatste tijd maar af en toe wil het nog wel eens omslaan vanuit het niets. Erg vervelend maar daar houd je dan gewoon rekening mee.
eerlijk gezegd hoop ik gewoon dat er een moment van inkeer zal zijn voor die personen die ermee kampen.
Voor die persoon zelf is het niet alleen beter, maar voor de hele omgeving.
Ik denk dat zo iemand dan ook zelf een gelukkiger leven zal hebben en meer geniet van het leven dan alleen maar een donkere tunnel waar geen einde aan komt. Dat is echt zwaar en wordt je niet vrolijker van.
Ik heb ook gelezen dat hulp die aangeboden wordt om zo'n persoon te helpen vaak overkomt als kritiek waardoor ze in verdediging schieten en de poppen weer aan het dansen zijn.
in mijn situatie laat ik alles nu zo als het is.
ikzelf heb rust en ben gelukkig, ik hoop ook dat de ander rust en geluk zal vinden.
hoe vaak we ook bots(t)en en elkaar wel konden omleggen, geluk verdient iedereen, maar je moet er wel open voor staan om het te kunnen creeëren en de kansen pakken die je krijgt.
Uitspraak van verwijderd op woensdag 4 februari 2009 om 16:45:Ken je mensen die altijd in de rol van slachtoffer blijven zitten?
Zichzelf altijd zielig vinden, leven is altijd kut en zó moeilijk..Pff zo vermoeiend!
Uitspraak van verwijderd op woensdag 4 februari 2009 om 16:45:Deel hier je mening.
Life is what YOU make it!
Hoe moeilijk je het ook hebt, je hebt zelf de keuze om er nog het beste van te maken en dingen positief te zien..
De verstandhouding nu is wel beter geworden de laatste tijd maar af en toe wil het nog wel eens omslaan vanuit het niets. Erg vervelend maar daar houd je dan gewoon rekening mee.
Zolang jouw grenzen gerespecteerd worden kan dat ook prima.
Uitspraak van verwijderd op dinsdag 10 februari 2009 om 09:56:Ik heb ook gelezen dat hulp die aangeboden wordt om zo'n persoon te helpen vaak overkomt als kritiek waardoor ze in verdediging schieten en de poppen weer aan het dansen zijn..
Das meer zwart-wit denkgedrag wat je nu omschrijft. Kijk zo’n verdediging geeft aan dat het als persoonlijk ervaren wordt. Das ook het probleem. Het zit vaak diep in de persoon verwikkeld, daarom is professionele hulp nodig. Maar ik kan je uit ervaring vertellen dat het uiterst ironisch is om iemand een oplossing te willen bieden (die ook van jou een investering vereist) en vervolgens nooit meer iets van iemand te horen… Na 2 jaar voorgelogen te zijn dat ze er van alles aan wou doen, maar vervolgens nooit iets deed heb ik de persoon ook aangegeven dat ik haar wel wou helpen. Toen heeft ze gelijk het contact verbroken. Na vier jaar dikke maatjes zo van de één op andere dag. Kan je na gaan hoe diep het zit.
Uitspraak van verwijderd op dinsdag 10 februari 2009 om 09:56:eerlijk gezegd hoop ik gewoon dat er een moment van inkeer zal zijn voor die personen die ermee kampen. Voor die persoon zelf is het niet alleen beter, maar voor de hele omgeving.
Absoluut, dat zou de kwaliteit van hun leven drastisch verhogen, maar het is blijkbaar een grote stap.
laatste aanpassing
we zijn destijds in relatie therapie geweest om te proberen dat we leerden communiceren. Ik ben opgevoed met de gedacht dat als je met elkaar praat over wel uit kan komen. Maar praten was onmogelijk.
Nou moet ik ook wel zeggen dat er aardig wat bijkomstige zaken zijn waardoor we beiden slecht in ons vel zaten en daardoor ook eerder aangebrand waren wat alles verergerde. Maar toch...2 keer bij die therapie geweest en dat was nutteloos. Een bezoek psychiater bleef bij 4x want hij kwam te dichtbij het stukje van natuurlijk. En wat is er dan het makkelijkst om te doen als je niet bij jezelf uit kan komen? Juist, weglopen. "Want hoe kan dat gelul over je verleden nou helpen?"
erg jammer.
ach... ik hoop dat er ooit een dag komt dat die persoon gewoon wel professionele hulp wil omdat ze uit de negatieve cyclus wil en "wat van het leven wil maken" en gelukkig wil worden.
hoe moeilijk het ook is.
Ik ga nu al een jaar naar een parapsycholoog. En ik heb er echt ontzettend veel baat bij gehad en heb het nog steeds! Ik heb er veel van geleerd maar ook veel inzicht gekregen in mijn eigen stukje, want je zit daar voor zelfbewustwording, een heel mooi iets om mee bezig te zijn.
Het word niet vergoed door de verzekering maar goed, zolang ik daardoor gelukkig word en mij leert het ook te blijven en hoe ik met situaties, die moeilijker zijn als anders, om te gaan...fuck it! daar betaal ik alles voor want ik wil gelukkig zijn!
Nou moet ik ook wel zeggen dat er aardig wat bijkomstige zaken zijn waardoor we beiden slecht in ons vel zaten en daardoor ook eerder aangebrand waren wat alles verergerde. Maar toch...2 keer bij die therapie geweest en dat was nutteloos. Een bezoek psychiater bleef bij 4x want hij kwam te dichtbij het stukje van natuurlijk. En wat is er dan het makkelijkst om te doen als je niet bij jezelf uit kan komen? Juist, weglopen. "Want hoe kan dat gelul over je verleden nou helpen?"
erg jammer.
ach... ik hoop dat er ooit een dag komt dat die persoon gewoon wel professionele hulp wil omdat ze uit de negatieve cyclus wil en "wat van het leven wil maken" en gelukkig wil worden.
hoe moeilijk het ook is.
Ik ga nu al een jaar naar een parapsycholoog. En ik heb er echt ontzettend veel baat bij gehad en heb het nog steeds! Ik heb er veel van geleerd maar ook veel inzicht gekregen in mijn eigen stukje, want je zit daar voor zelfbewustwording, een heel mooi iets om mee bezig te zijn.
Het word niet vergoed door de verzekering maar goed, zolang ik daardoor gelukkig word en mij leert het ook te blijven en hoe ik met situaties, die moeilijker zijn als anders, om te gaan...fuck it! daar betaal ik alles voor want ik wil gelukkig zijn!
laatste aanpassing
Ja... Ik ken wel een aantal van dat soort mensen. Ik ben ook opgevoed met het idee dat als je een probleem hebt, je er iets aan moet doen en je er niet achter moet verschuilen.
De afgelopen jaren heb ik ook flink wat meegemaakt; dingen die een ander in zijn hele leven mee maakt, overkwamen mij binnen 5 jaar. Ik merkte dat ik ook steeds vaker in die slachtofferrol kroop en ben toen professionele hulp gaan zoeken. Het is heel confronterend om gewezen te worden op je eigen gebreken maar als je weet waar je zwakheden liggen, kan je er ook aan gaan werken. Ik wilde niet dat de dood van mijn vader en alles er omheen de rest van leven zou vergallen... Ik wilde gewoon weer gelukkig worden en meer inzicht in mezelf krijgen. Op zich heb ik daar heel veel aan gehad maar niet lang daarna bleek dat ik een erfelijke vorm van depressie heb; een factor die het allemaal wat lastiger maakte.
Twee maanden geleden ben ik opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis omdat het echt niet meer ging. Ik wilde eruit stappen, ik zag de toekomst niet meer en gaf alles en iedereen de schuld van mijn eigen problemen. Inmiddels ben ik alweer bijna een maand thuis maar die periode is heel leerzaam geweest. Je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk en door jezelf in een slachtofferrol te drukken, maak je het alleen maar lastig voor jezelf.
Ik knok er keihard voor...
Ik wil een mooie toekomst met alles erop en eraan en ik weiger om toe te geven aan datgene wat me overkomen is.
Veel dingen overkomen je maar je hebt zelf de keuze om eraan te werken of om erop te blijven drijven en er niets mee te doen.
De afgelopen jaren heb ik ook flink wat meegemaakt; dingen die een ander in zijn hele leven mee maakt, overkwamen mij binnen 5 jaar. Ik merkte dat ik ook steeds vaker in die slachtofferrol kroop en ben toen professionele hulp gaan zoeken. Het is heel confronterend om gewezen te worden op je eigen gebreken maar als je weet waar je zwakheden liggen, kan je er ook aan gaan werken. Ik wilde niet dat de dood van mijn vader en alles er omheen de rest van leven zou vergallen... Ik wilde gewoon weer gelukkig worden en meer inzicht in mezelf krijgen. Op zich heb ik daar heel veel aan gehad maar niet lang daarna bleek dat ik een erfelijke vorm van depressie heb; een factor die het allemaal wat lastiger maakte.
Twee maanden geleden ben ik opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis omdat het echt niet meer ging. Ik wilde eruit stappen, ik zag de toekomst niet meer en gaf alles en iedereen de schuld van mijn eigen problemen. Inmiddels ben ik alweer bijna een maand thuis maar die periode is heel leerzaam geweest. Je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk en door jezelf in een slachtofferrol te drukken, maak je het alleen maar lastig voor jezelf.
Ik knok er keihard voor...
Ik wil een mooie toekomst met alles erop en eraan en ik weiger om toe te geven aan datgene wat me overkomen is.
Veel dingen overkomen je maar je hebt zelf de keuze om eraan te werken of om erop te blijven drijven en er niets mee te doen.
bedankt voor je goede post lady luck!
ik vind het super dat je het ook durft te vertellen.
Nu staat er ook eindelijk een post van iemand die de andere kant belicht.erg goed
Ik hoop dat het inmiddels goed met je gaat.
Misschien dat je wat meer kunt vertellen over hoe je er precies mee bent begonnen (hulpzoeken) of hoe je ontdekte dat je toch echt professionele hulp nodig hebt bij zoiets?
Want het is niet van de ene op de andere dag verdwenen natuurlijk of dat je het idee hebt van "goh, laat ik eens hulp zoeken bij mijn probleem".
ik vind het super dat je het ook durft te vertellen.
Nu staat er ook eindelijk een post van iemand die de andere kant belicht.erg goed
Ik hoop dat het inmiddels goed met je gaat.
Misschien dat je wat meer kunt vertellen over hoe je er precies mee bent begonnen (hulpzoeken) of hoe je ontdekte dat je toch echt professionele hulp nodig hebt bij zoiets?
Want het is niet van de ene op de andere dag verdwenen natuurlijk of dat je het idee hebt van "goh, laat ik eens hulp zoeken bij mijn probleem".
Ja ken er genoeg. Zijn mensen waar ik bij uit de buurt blijf. Geen zin in dat eeuwige gezeik.
Het leven is maar kort. Maak er iets moois van!
Het leven is maar kort. Maak er iets moois van!
laatste aanpassing
inderdaadwe zijn destijds in relatie therapie geweest om te proberen dat we leerden communiceren. Ik ben opgevoed met de gedacht dat als je met elkaar praat over wel uit kan komen. Maar praten was onmogelijk.
Nou moet ik ook wel zeggen dat er aardig wat bijkomstige zaken zijn waardoor we beiden slecht in ons vel zaten en daardoor ook eerder aangebrand waren wat alles verergerde. Maar toch...2 keer bij die therapie geweest en dat was nutteloos. Een bezoek psychiater bleef bij 4x want hij kwam te dichtbij het stukje van natuurlijk. En wat is er dan het makkelijkst om te doen als je niet bij jezelf uit kan komen? Juist, weglopen. "Want hoe kan dat gelul over je verleden nou helpen?"
erg jammer.
Nou moet ik ook wel zeggen dat er aardig wat bijkomstige zaken zijn waardoor we beiden slecht in ons vel zaten en daardoor ook eerder aangebrand waren wat alles verergerde. Maar toch...2 keer bij die therapie geweest en dat was nutteloos. Een bezoek psychiater bleef bij 4x want hij kwam te dichtbij het stukje van natuurlijk. En wat is er dan het makkelijkst om te doen als je niet bij jezelf uit kan komen? Juist, weglopen. "Want hoe kan dat gelul over je verleden nou helpen?"
erg jammer.
Damn, wat een feest van herkenning zeg. Vind het wel tof dat je er zo open over praat. Heb alles een tijd voor me gehouden omdat ik gewoon niet begreep wat me overkwam, maar zie nu dat ik gelukkig niet de enige ben.
En je hebt gelijk dat als je even slecht in je vel zit het kaartenpakhuis gelijk instort. Toen ik aan mijn avondstudie begon en dus minder tijd voor vrienden etc kreeg, gestrester raakte, begonnen de problemen zich direct op te stapelen. Uiteindelijk werd ik het probleemoplossend vermogen van ons beide, wat natuurlijk nooit lang goed kan gaan vooral niet als je al zo goed als tot je max belast wordt.
Uitspraak van verwijderd op donderdag 12 februari 2009 om 11:00:Je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk en door jezelf in een slachtofferrol te drukken, maak je het alleen maar lastig voor jezelf.
Ik knok er keihard voor...
Ik wil een mooie toekomst met alles erop en eraan en ik weiger om toe te geven aan datgene wat me overkomen is.
Veel dingen overkomen je maar je hebt zelf de keuze om eraan te werken of om erop te blijven drijven en er niets mee te doen.
Ik vind het wel knap dat je voor jezelf de knoop door hebt weten te hakken. Getuigd van veel doorzettingsvermogen en ruggegraat.
Uitspraak van actief op donderdag 12 februari 2009 om 16:06:Damn, wat een feest van herkenning zeg. Vind het wel tof dat je er zo open over praat. Heb alles een tijd voor me gehouden omdat ik gewoon niet begreep wat me overkwam, maar zie nu dat ik gelukkig niet de enige ben.
hetzelfde geld voor mij
Uitspraak van verwijderd op donderdag 12 februari 2009 om 11:16:Ik hoop dat het inmiddels goed met je gaat.
Het gaat een stuk beter met me, dank je
Uitspraak van actief op donderdag 12 februari 2009 om 16:06:Ik vind het wel knap dat je voor jezelf de knoop door hebt weten te hakken. Getuigd van veel doorzettingsvermogen en ruggegraat.
Dank je wel
Uitspraak van verwijderd op donderdag 12 februari 2009 om 11:16:Misschien dat je wat meer kunt vertellen over hoe je er precies mee bent begonnen (hulpzoeken) of hoe je ontdekte dat je toch echt professionele hulp nodig hebt bij zoiets?
Want het is niet van de ene op de andere dag verdwenen natuurlijk of dat je het idee hebt van "goh, laat ik eens hulp zoeken bij mijn probleem".
Ik merkte dat ik al mijn fouten goed praatte met het excuus dat mijn vader overleden was en dat ik daarom het recht had om zielig, kwaad en onredelijk te zijn. Ik hing alles op aan het feit dat hij er niet meer was maar in plaats van eraan te werken, verborg ik me erachter. Toen ik uiteindelijk zelfs mijn beste vriendin was kwijt geraakt, begon ik pas na te denken. Mijn vriend had al eens eerder het onderwerp 'hulp' aangekaart maar ik had het altijd afgewezen omdat ik te bang was om de confrontatie met mezelf aan te gaan. Pas toen ik op het punt stond waar ik steeds vaker dacht dat ik dood beter af zou zijn, wist ik dat het tijd was om iets te doen. Ik was pas 23 en had nog een heel leven voor me... Ik wilde niet dat die woede me de rest van mijn leven zou verteren.
Ik ben naar de huisarts gegaan, heb daar mijn verhaal gedaan en hij heeft vervolgens direct een verwijsbrief voor de psycholoog geschreven voor een serie één op één gesprekken. De gesprekken waren heel intens en erg confronterend. Zij hield me de hand niet boven het hoofd... Integendeel. Ze vroeg me of mijn kwaadheid wel terecht was en wist uiteindelijk te ontrafelen waar de woede echt vandaan kwam. Details geef ik liever niet maar het werd me duidelijk dat ik andere issues had en zij heeft me de handvaten gegeven om ermee aan de slag te gaan. Eerlijk zijn tegen jezelf en je eigen tekortkomingen onder ogen durven zien, durven toegeven dat je denkfouten maakt maar die denkfouten ook omzetten in een andere manier van denken en accepteren dat problemen niet overgaan door er niet over te praten.
Wat betreft die opname...
Het ging al heel lang niet lekker en beetje bij beetje stapelde het zich op. En je kunt lang stapelen maar als de ondergrond niet stabiel is, gaat je stapeltje op een gegeven moment om. Daarom heb ik zelf gevraagd om die opname. Mijn opname was er vooral op gericht om de rust weer te vinden (crisisopname) en volgende maand begin ik aan een dagbehandeling waarbij ik verder ga werken aan specifieke problemen. Leuk is anders maar so be it... Ik krijg nu goede medicijnen die al veel goeds doen en ik ga als een leeuwin vechten om er sterker uit te komen dan ik erin ging
Uitspraak van verwijderd op donderdag 12 februari 2009 om 19:32:Wat betreft die opname...
Het ging al heel lang niet lekker en beetje bij beetje stapelde het zich op. En je kunt lang stapelen maar als de ondergrond niet stabiel is, gaat je stapeltje op een gegeven moment om. Daarom heb ik zelf gevraagd om die opname. Mijn opname was er vooral op gericht om de rust weer te vinden (crisisopname) en volgende maand begin ik aan een dagbehandeling waarbij ik verder ga werken aan specifieke problemen. Leuk is anders maar so be it... Ik krijg nu goede medicijnen die al veel goeds doen en ik ga als een leeuwin vechten om er sterker uit te komen dan ik erin ging
Aan je houding zal het niet liggen
heb me wel eens laten vertellen dat bewustwording al 50% van de oplossing is. Dan kun je je focus in de goede richting krijgen. Veel succes de aankomende periode. En onthou dat het op lange termijn vele malen meer oplevert dan het nu kost.laatste aanpassing
Uitspraak van verwijderd op woensdag 4 februari 2009 om 16:45:Ken je mensen die altijd in de rol van slachtoffer blijven zitten?
Is dit nou nog op te lossen of wat?
Ik zou het afraden, want meestal gaat het ten koste van jezelf.
Deze mensen leven in zelfmedelijden omdat ze niet de capaciteit hebben om hun persoonlijkheid en gedrag aan te passen.
Mensen met slachtoffersyndroom blijven niet voor niks hangen in hun emoties.
Dit type zoekt aandacht en steun die ze zichzelf niet kunnen geven omdat het een tekortkoming is van emotioneel EQ.
laatste aanpassing
Uitspraak van actief op zondag 15 februari 2009 om 11:12:heb me wel eens laten vertellen dat bewustwording al 50% van de oplossing is
Bewustwording van jezelf, je omgeving en inzicht gaan samen.
Het EQ bestaat aan een samenhang van factoren, zie onder:
1. Intra-persoonlijk (innerlijk)
- Emotioneel zelfbewustzijn(kunnen kijken naar jezelf, samenhang, gevoelgedrag).
- Assertiviteit (kunnen uiten van gevoelens en voor eigen mening opkomen).
- Zelfbeeld (respect en acceptatie van jezelf met positieve en negatieve eigenschappen).
- Zelf-actualisatie (inhoud geven aan je leven, talenten en je mogelijkheden gebruiken).
- Onafhankelijkheid (je leven een richting geven en zelfstandig beslissingen nemen).
2. Inter-persoonlijk (omgang met anderen)
- Empathie (bewust van gevoelens van anderen en daarop kunnen afstemmen)
- Sociale verantwoordelijkheid.
- Probleemoplossend (problemen onderkennen, in kaart brengen en analytisch kunnen oplossen).
3. Aanpassingsvermogen.
- Realiteit onder ogen zien.
- Flexibel zijn.
4. Stressmanagement.
- Stress bestendig zijn.
- Impulscontrole (vermogen om impulsief gedrag te onderdrukken en driften kunnen sturen c.q. beheersen).
5. Algemene stemming.
- Optimisme.
- Het vermogen zich gelukkig te voelen.
laatste aanpassing
kijk, info waar we weer wat mee kunnen.
het lijkt er haast op dat dit nog eens een nuttig topic wordt.
thnx y'all
het lijkt er haast op dat dit nog eens een nuttig topic wordt.
thnx y'all