Misschien dat velen van ons nu kunnen begrijpen hoe fout een Oorlog tegen Irak eigenlijk was...
De bezetting van Irak, door Amerikaanse en Britse troepen is inmiddels een feit, het verzet is evenwel nog steeds niet uitgeschakeld, integendeel.
1/ Waarom deze oorlog tegen Irak en de daarop volgende bezetting van Irak?
Alles staat in een direkt verband met aspiraties van de VS, die als enige supermacht op deze wereld overbleven na de val van de Sojet-Unie in 1989. Na de val van de Sovjet-Unie werd ons voorgehouden dat er nu dan een tijdperk van vrede zou aanbreken, het oorlogsgevaar zou definitief zijn geweken. Ondertussen een goede 14 jaar later is de oorlogsdreiging op wereldvlak nog nooit zo aktueel geweest. De jaren na de val van de Sovjet-Unie hebben al diverse oorlogen opgeleverd op vrij grote schaal (Joegoslavië, Afghanistan, Irak’.
De VS hebben zich er openlijk over uitgesproken; zij zullen in de toekomst preventieve aanvallen uitvoeren al naargelang zij dat noodzakelijk vinden en daarbij wordt het gebruik van kernwapens niet uitgesloten.
Al wat, of wie, de suprematie van de VS zou kunnen gaan bedreigen wordt als potentieel doelwit aangemerkt, wie zich niet wil schikken naar de VS -belangen wordt een potentiele vijand. Er worden akties gepland tegen mogelijk vijftig tot zestig landen waarvan Irak er een was. Verder hebben wij Iran, Syrie, Soedan, Libie, Somalie, Jemen, Cuba, Noord-Korea, …
Al wie niet met de VS is, is tegen de VS en is dus een vijand die preventief mag worden aangevallen.
Een belangrijk onderdeel bij de handhaving van de VS-suprematie vormen de energiebronnen, meer bepaald de olie. Het Midden-Oosten is daarbij een belangrijke sleutel.
De oorlog tegen Joegoslavië, als strategisch verkeersknooppunt bij olietransporten o.a. richting Europa, Afghanistan als belangrijk oliedoorvoerland vanuit de voormalige staten van de Sovjet-Unie en vooral Irak met zijn grote en makkelijk te ontginnen olievoorraden.
Daarnaast speelt de geografisch ligging en de mogelijkheden tot het installeren van strategisch gelegen militaire basissen een belangrijk rol in het kader van enerzijds de beheersing van een gebied maar anderzijds in het kader van nieuw te plannen aanvallen.. Irak ligt centraal in het Midden-Oosten en vormt een ideale militaire basis.
2/ bezetting van Irak na 15 jaar!
Vanaf 1988 werd Irak als doelwit op de VS-agenda geplaatst! De oorlog met Iran werd beëindigd en Irak plooide zich niet naar de VS plannen. Irak bleef bij zijn verdediging van het Palestijnse volk, het Arabisch nationalisme. De Baathpartij met Saddam Hoessein wensten zich niet te schikken naar de VS-belangen. Reeds in 1988 nam het kongres van de VS de beslissing tot ekonomische boykot van Irak, de wet werd goedgekeurd maar toen niet geratificeerd door de toenmalige president van de VS R. Reagan. Dat onder druk van de toen lopende grote kontrakten met VS bedrijven. In april 1990,(voor de Koeweit krisis dus!) werden er opnieuw sankties in het kongres voorgesteld tegen Irak op initiatief van de republikein Berman met als doel ontwapenen van Irak. Op basis van deze sanktievoorstellen werden later de sankties ingesteld door de VN. Het ontwapenen van Irak, de vernietiging van zogenaamde massavernietigingswapens was nochtans toen al voor de VS al niet datgene waarin zij echt geintresseerd waren. Immers een Iraaks voorstel om ontwapening, de vernietiging van alle massavernietigingswapens in de regio, werd door de VS afgewezen, omdat ook Israël dan bij die ontwapening zou moeten worden betrokken.
Als in augustus 1990 de oorlog met Koeweit uitbreekt beschikken de VS over een prachtig middel om de VN te organiseren in een oorlog tegen Irak, een totaal embargo wordt daarenboven via de VN Irak opgelegd.
De oorlog met Koeweit die eerder werd uitgelokt, door verlagen van de olieprijzen en schuine olieboringen naar Iraakse olie vanuit Koeweit; de instemming die Bagdad kreeg voor zijn oorlog tegen Irak vanuit de VS ambassade te Bagdad.
3/ De eerste golfoorlog en het embargo
De eerste golfoorlog in 1991 ging gepaard met alles vernietigende bombardementen, waarbij niets werd ontzien en waarbij massaal munitie met verarmd-uranium als konventioneel wapen werd ingezet.
Na de militaire aanvalllen ingevolge deze oorlog bleef het aan Irak opgelegde embargo gehandhaafd. Pas in 1996 wordt het zogenaamde voedsel-voor-olie-programma in het leven geroepen, waardoor Irak de mogelijkheid kreeg om olie uit te voeren binnen bepaalde hoeveelheden en waarvoor dan in ruil, door de VN gekontroleerde, aankopen mochten gebeuren. Het voedsel-voor-olie –programma bleek al snel eerder een schaamlap te zijn waarachter de echte gevolgen van de totale boykot konden verborgen worden. In plaats van een echte verbetering van de levensvoorwaarden van het Irakese volk leverde dit programma naar buiten uit de mogelijkheid om het embargo te handhaven. Doel van de VS was om de Irakezen en hun regering op de knieën te dwingen of om een binnenlandse opstand uit te lokken om zodoende een pro-VS regime te kunnen installeren. Het embargo werd verstrekt door bombardementen op Irak die zelfs vanaf 1998 met de regelmaat van een klok werden uitgevoerd.
Diverse VN-diplomaten belast met de uitvoering van het voedsel-voor-olie-programma namen uit protest tegen het embargo dat Irak werd opgelegd en tegen het gegeven dat het voedsel-voor-olie-programma niets wezenlijks aan de toestand verbeterde ontslag uit hun funktie. Twee belangrijke koördinatoren van dit voedsel programma zoals D. Halliday en H. von Sponeck en een aantal bij de voedselprogramma’s betrokken diplomaten hebben zich na hun ontslag ingezet voor opheffing van het embargo.
Het embargo betekende voor Irak, nadat er massale vernietigingen waren aangericht middels bombardementen, een gelijkaardige vorm van uithongering, zoals men in de middeleeuwen een kasteel omsingelde om het later te kunnen gaan innemen. In plaats van dat het vroeger beperkt werd tot een omsingeld kasteel, betrof het in dit geval een kompleet land.
4/ Irak een welvarend land.
Irak was voor de golfoorlog een welvarend land, weliswaar nog een derde wereldland, maar de welstand die er op gebouwd werd was hoog. Onderwijs en gezondheidszorg stond er op een hoog nivo en was geheel gratis voor de bevolking. De basisvoedselvoorziening werd gesubsidieerd zodat alles voor iedereen bereikbaar was. Sociale voorzieningen werden betaald vanuit de opbrengsten van de oliegeld. Irak had een goed uitgebouwd wegennet. Irak was zowat het enige olieland dat veel van zijn olieopbrengsten ook ten goede liet komen aan zijn bevolking. En die olieopbrengsten waren dan al jaren een doorn in het oog van de oliemultinationals die de nationalisering van de Iraakse olie door de Iraakse regering in 1972 nooit hebben kunnen accepteren. Die nationalisatie, een daad die Saddam Hoessein ook nooit werd vergeven.
Het embargo bracht Irak en zijn bevolking terug tot de bedelstaf. Was de Iraakse dinar voor het embargo nog meer dan 3 US-dollar waard, de inflatie zou tijdens het embargo zelfs oplopen tot 2000 dinar per dollar!
Maar ondanks die slechte situatie werden voedseltekorten met als gevolg groepen verhongerende mensen, zoals bijvoorbeeld in landen als Somalië, voorkomen doordat de Iraakse regering een voedseldistributiesysteem in het leven riep. Hoe beperkt soms ook, iedereen kreeg een minimum aan voedselvoorziening verzekerd.
5/ Landbouw
Het embargo toonde nogmaals het belang van een zelfvoorzienende landbouw aan. Er werden dus stappen ondernomen om de eigen landbouwkapaciteit te verhogen. Een oud projekt zoals het derde-rivier-projekt dat reeds ontwikkeld was begin van de 20 ste eeuw en waar diverse westerse landen (zoals Nederland) eerder, in de loop der jaren, hun medewerking aan gegeven hadden werd in een versneld tempo uitgevoerd. De inzet van het projekt was, uitbreiden van bruikbare landbouwgronden door ontzilting van gronden met een te hoog zoutgehalte.
Dat een dergelijk landbouwprojekt, bedoeld om Irak zelfstandig en zelfvoorzienend te maken op afkeuring kon rekenen in het Westen was duidelijk. Figuren als Van der Stoel hebben zich zo ijverig voor het karretje laten spannen in de propagandastrijd tegen Irak en vooral gericht tegen dit derde rivier-projekt.
Hoe belangrijk de zelfvoorziening op het gebied van landbouw voor Irak wel was, blijkt uit het gegeven dat Irak, voor de golfoorlog, voor ongeveer 70 % afhankelijk was van invoer van landbouwprodukten! Niet voor niets plaatste de Iraakse regering, mede tengevolge van het embargo, de landbouw als een belangrijk te realiseren programmapunt op haar agenda.
Dat alles ondanks het embargo maar tegelijkertijd werd daarenboven in het kader van het voedsel-voor-olie-programma via de VN stelselmatig voorkomen dat kunstmest e.d. het land kon binnen komen onder de mom van aanwendingsmogelijkheden voor het maken van chemische wapens.
Voor de golfoorlog werden er aankopen verricht in Europa en de VS, dikwijls in de vorm van de sleutel op de deur. Dit wil zeggen, bedrijven werden aangekocht en volledig afgeleverd zonder al teveel betrokkenheid van de Irakese ingenieurs zelf. De bombardementen en het embargo betekenden dan ook een hele omslag, bedrijven e.d. dienden te worden heropgebouwd zonder dat men zelfs over de betreffende plannen de beschkking had! Dat ook was een dure maar belangrijke les voor de Iraakse regering. Aankopen in het buitenland zouden in elk geval er niet meer mogen toe leiden, dat er gebouwd werd zonder betrokkenheid van Iraakse deskundigen.
6/ Verarmd Uranium..
De oorlog, de vernietigingen die door de bombardementen werden aangericht aan onder meer waterzuiveringsinstallaties, rioolvoorzieningen, gevolgd door voedsel en medicijntekorten veroorzaakten een zware druk op de gezondheidszorg die ingevolge het embargo over onvoldoende of zelfs geen middelen beschikte om goed op te treden. Ziekten die reeds jaren verdwenen waren in Irak doken terug op met alle gevolgen vandien. En, tot overmaat van ramp maakte het geallieerde aanvalsleger tijdens de eerste golfoorlog gebruik van munitie met verarmd-uranium met zeer ernstige gevolgen voor de Iraakse bevolking. Een radio-aktieve vervuiling die slechts na tientallen jaren door verdunning in de leefomgeving min of meer zou kunnen gaan afzwakken. en waarvan de gevolgen minimaler zouden kunnen gaan worden.
7/ Irak hield vol, oorlog onafwendbaar, het zoeken naar een reden om de oorlog te beginnen.
Maar, meer dan 12 jaar embargo, voorafgegaan door een vernietigende oorlog en massale bombardementen.leverden de VS niet op wat zij wensten; een onderdanige Iraakse regering.
Een land dat naar hartelust zou moeten kunnen uitgebuit en misbruikt worden.
Dan waren er nog de vernederende VN-wapeninspekties waarvan het officiële doel was, Irak te zuiveren van zogenaamde massavernietigingswapens, inspekties dikwijls aangewend voor aktieve spionage doeleinden.
De VS stevende in elk geval op een oorlog af.
De aanleiding voor een oorlog aanvaardbaar maken leek hun enige interesse punt..
Irak verstevigde immers eerder zijn positie in het Midden-Oosten, ondanks alles.
Het embargo dreigde al eerder te barsten, zowel de Fransen als de Russen en nog anderen verstevigden hun eigen belangen in Irak en verstevigden hun relaties met Irak in afwachting van de opheffing van het embargo. Irak en zijn regering bleek niet te zullen plooien voor de VS belangen ondanks het embargo en de bombardementen, integendeel zelfs.
De aanloop tot de oorlog, die er hoe dan ook moest komen liep via de wapeninspekties. En, die inspekties leverden geen akseptabele reden tot een opstart van de militaire aanval. Ze keerden zich in de publieke opinie eerder tegen de VS-agressieplannen.
Omdat een echte legitimatie aan de oorlog niet gegeven kon worden starten de VS met hun Britse vazallen en nog enkele medestanders de oorlog tegen Irak, dan maar op eigen intiatief, wars van alle internationale overeenkomsten.
Een oorlog tegen een land dat in vergelijking met het hoogtechnologisch uitgerust leger van de VS in de absolute minderheid verkeerde maar dat van bij de anavang fors van zich wist af te bijten. Uhm Qasser een kleine stad valk bij de grens met Koeweit bood heldhaftig weerstand tegen een overmacht evenals dat gebeurde in andere Iraakse steden. Verraad van opperbevelhebbers in Bagdad maakte de militaire nederlaag, ondanks alles, tot een feit.
De verwachte blijde intocht van de “bevrijders”was er absoluut niet.
Ook tijdens deze oorlog was de inzet van wapens met verarm uranium een gegeven, de gevolgen zullen zich voor de Iraakse bevolking dan ook nog jaren tonen. Massavernietignswapens werden tijdens deze oorlog ingezet, door de V.S.!
8/ Militaire nederlaag maar geen einde aan verzet.
De militaire nederlaag betekent zeker niet het einde van het verzet van de Iraakse bevolking tegen hun bezetter. De oorlog in het Midden-Oosten is nog lang niet gestreden, maar desondanks kijken de VS nu al uit naar andere landen die zij hoe dan ook militair willen gaan onderwerpen. Hun uiteindelijk doel is overheersing van de wereld, een soort pax-americana. Het spreekt voor zich dat een dergelijke doelstelling onvermijdelijk op verzet gaat stuiten en dat zelfs in de eigen gelederen, bij de eigen “vrienden”, vrienden die hun eigen machtspositie eerder willen uitbreiden dan ondergeschikt houden of maken. De houding van Europese landen in het licht van de aanval op Irak, maakte dat reeds duidelijker.
Niet dat landen zoals Frankrijk, Duitsland of zelfs Belgie hun anti-oorlogshouding om puur humanitaire reden in stand hielden, maar om de eigen ekonomische belangen. Belangen die ook in Europees verband, onvermijdelijk met de VS zullen in botsing komen! Duitsland zou nu al zonder enige moeite op de lijst van de landen van de as van het kwaad terecht kunnen komen hebben in de ogen van de VS-reaktionairen.
9/ De haat tegen de VS wakkert aan!
De VS hebben hun positie ingevolge hun eigenmachtig optreden tegen Irak, politiek gezien zeker niet versterkt, eerder meer geisoleerd, maar dat zal hun er nog niet van weerhouden om hun overheersingsdrang verder te willen uitvoeren. En ondanks al hun veroveringen zullen de VS de haat die zich overal ter wereld tegen hun richt alleen naar doen toenemen. Het verzet in alle landen, al dan niet bezet door de VS of beheerst door een pro-VS regime, zal alleen maar verder gaan toenemen en uiteindelijk zal dit leiden tot een totale nederlaag van de VS.
Afghanistan is nu ruim 1 jaar bezet door de VS via een marionetten regime, maar desondanks slaagt dat door de VS gesteunde regime er niet in, om samen met het VS leger het zelfs alsmaar groter wordende verzet te likwideren.
Toen de nazi-legers in opmars waren in het begin van WO II leken die voor velen ook onoverwinnelijk; uiteindelijk werden de nazi-troepen verslagen, vooral door de inzet van de Sovjet-Unie en het Rode Leger.
Hoe dan ook zullen de toenemende oorlogen en zeker een daardoor dreigende derde wereldoorlog, een hoge tol aan mensenlevens gaan eisen, wat ook het eindresultaat moge zijn.
10/ Ekonomische problemen militair oplossen.
De VS zelf verkeren in serieuse ekonomische moeilijkheden en middels militaire veroveringsoorlogen, bedoeld om elders rijkdommen te stelen, ligt het in de bedoeling om daar iets aan te doen.
Een probleem met Irak was zo onder meer, dat Irak zijn olieleveranties liet betalen in Euro´s i.p.v. in dollars vanaf half 2000. Als alle olielanden dat voorbeeld zouden gevolgd hebben dan zou zulks een devaluatie van de dollar met zich gebracht hebben van vele tientallen procenten! Europa heeft in de ekonomische strijd met de VS o.a. de Euro ingezet, een rechtstreekse aanval op de dollar als belangrijk betaalmiddel in de wereldhandel. Een dollar waarvan de waarde al lang niet meer gedekt wordt middels goudreserves maar veeleer dankzij de oliedollars waarbij Saoedie-Arabie, tot op heden, een belangrijke funktie, vervult..
Terwijl de VS in hun strijd voor hun ekonomische belangen en hun winsten duidelijk beslist hebben tot inschakeling van hun leger, beseffen de andere in ekonomische moeilijkheden verkerende kapitalistische landen, dat zij andere middelen zullen moeten inzetten in hun strijd tegen de VS in afwachting van de opbouw van hun eigen militaire macht!
11/ Lessen uit de agressieoorlog tegen Irak?
De militaire interventie lijkt in Irak door de VS afgerond te zijn afgerond, zonder ze het land nu al volledig onder kontrole hebben. Infeite hebben zij er 15 jaar over gedaan om de Iraakse regering omver te werpen en nog zijn ze niet klaar. Het wel schijnbare snelle militaire sukses van de VS in Irak zal de militaire aspiraties van de VS eerder aansporen tot verdere akties. De militaire interventie in Irak betekent tegelijkertijd op wereldvlak een grote impuls aan een nieuwe wapenwedloop. Andere landen, zoals Noord-Korea en China, maar ook Europese landen, beseffen maar al te goed dat zij moeten voorbereid zijn op oorlogen. Europa werkt onder Frans/Duitse leiding aan een eigen Europees leger, Japan gebruikt de door de VS opgeklopte situatie rondom Noord-Korea om buiten haar militaire beperkingen opgelegd na wereldoorlog II te stappen, in China wordt koortsachtig gewerkt aan verbetering van de technologische bewapening terwijl Noord-Korea door de VS in de richting van een verdedigingsoorlog wordt gedreven.
De oorlog tegen Irak wordt dor de VS voorgehouden aan elk land dat zich zou durven te weer stellen tegenover het VS-hegemonisme. Irak wordt als voorbeeld gesteld van wie niet luisteren wil moet maar voelen en daarbij geeft de VS aan dat zij instaat zijn om te kunnen `laten voelen`. Een andere belangrijke les wordt niettemin uit de oorlog tegen Irak getrokken en dat is, dat een vrijwillige ontwapening eerder een oorlog uitlokt dan voorkomt! Een beter uitgerust en niet ontwapent Iraaks leger had de VS een andere les kunnen leren.
Op internationaal vlak heeft de VS zich boven alle wetgeving geplaatst, ze geven zelfs openlijk te kennen, de internationale regels zelf wel te kunnen stellen. Waar voor WO II de volkerenbond ten grave werd gedragen, zo dreigt de VN de pijp aan maarten te zullen moeten geven. Waar de Nazi´s destijds dankbaar gebruik maakten van de brand te Berlijn in de Rijksdag, zo maakt Bush en zijn kliek nu gebruik van de 11september-affaire.
Een aktieve inzet om de dreigende groeiende oorlogssituatie halt te kunnen roepen zal van de vredesbeweging vereisen, dat diezelfde beweging partij zal moeten gaan kiezen in de strijd.
Een schijnneutraliteit zal de vredesbeweging alleen maar verlammen en machteloos maken.
De bezetting van Irak, door Amerikaanse en Britse troepen is inmiddels een feit, het verzet is evenwel nog steeds niet uitgeschakeld, integendeel.
1/ Waarom deze oorlog tegen Irak en de daarop volgende bezetting van Irak?
Alles staat in een direkt verband met aspiraties van de VS, die als enige supermacht op deze wereld overbleven na de val van de Sojet-Unie in 1989. Na de val van de Sovjet-Unie werd ons voorgehouden dat er nu dan een tijdperk van vrede zou aanbreken, het oorlogsgevaar zou definitief zijn geweken. Ondertussen een goede 14 jaar later is de oorlogsdreiging op wereldvlak nog nooit zo aktueel geweest. De jaren na de val van de Sovjet-Unie hebben al diverse oorlogen opgeleverd op vrij grote schaal (Joegoslavië, Afghanistan, Irak’.
De VS hebben zich er openlijk over uitgesproken; zij zullen in de toekomst preventieve aanvallen uitvoeren al naargelang zij dat noodzakelijk vinden en daarbij wordt het gebruik van kernwapens niet uitgesloten.
Al wat, of wie, de suprematie van de VS zou kunnen gaan bedreigen wordt als potentieel doelwit aangemerkt, wie zich niet wil schikken naar de VS -belangen wordt een potentiele vijand. Er worden akties gepland tegen mogelijk vijftig tot zestig landen waarvan Irak er een was. Verder hebben wij Iran, Syrie, Soedan, Libie, Somalie, Jemen, Cuba, Noord-Korea, …
Al wie niet met de VS is, is tegen de VS en is dus een vijand die preventief mag worden aangevallen.
Een belangrijk onderdeel bij de handhaving van de VS-suprematie vormen de energiebronnen, meer bepaald de olie. Het Midden-Oosten is daarbij een belangrijke sleutel.
De oorlog tegen Joegoslavië, als strategisch verkeersknooppunt bij olietransporten o.a. richting Europa, Afghanistan als belangrijk oliedoorvoerland vanuit de voormalige staten van de Sovjet-Unie en vooral Irak met zijn grote en makkelijk te ontginnen olievoorraden.
Daarnaast speelt de geografisch ligging en de mogelijkheden tot het installeren van strategisch gelegen militaire basissen een belangrijk rol in het kader van enerzijds de beheersing van een gebied maar anderzijds in het kader van nieuw te plannen aanvallen.. Irak ligt centraal in het Midden-Oosten en vormt een ideale militaire basis.
2/ bezetting van Irak na 15 jaar!
Vanaf 1988 werd Irak als doelwit op de VS-agenda geplaatst! De oorlog met Iran werd beëindigd en Irak plooide zich niet naar de VS plannen. Irak bleef bij zijn verdediging van het Palestijnse volk, het Arabisch nationalisme. De Baathpartij met Saddam Hoessein wensten zich niet te schikken naar de VS-belangen. Reeds in 1988 nam het kongres van de VS de beslissing tot ekonomische boykot van Irak, de wet werd goedgekeurd maar toen niet geratificeerd door de toenmalige president van de VS R. Reagan. Dat onder druk van de toen lopende grote kontrakten met VS bedrijven. In april 1990,(voor de Koeweit krisis dus!) werden er opnieuw sankties in het kongres voorgesteld tegen Irak op initiatief van de republikein Berman met als doel ontwapenen van Irak. Op basis van deze sanktievoorstellen werden later de sankties ingesteld door de VN. Het ontwapenen van Irak, de vernietiging van zogenaamde massavernietigingswapens was nochtans toen al voor de VS al niet datgene waarin zij echt geintresseerd waren. Immers een Iraaks voorstel om ontwapening, de vernietiging van alle massavernietigingswapens in de regio, werd door de VS afgewezen, omdat ook Israël dan bij die ontwapening zou moeten worden betrokken.
Als in augustus 1990 de oorlog met Koeweit uitbreekt beschikken de VS over een prachtig middel om de VN te organiseren in een oorlog tegen Irak, een totaal embargo wordt daarenboven via de VN Irak opgelegd.
De oorlog met Koeweit die eerder werd uitgelokt, door verlagen van de olieprijzen en schuine olieboringen naar Iraakse olie vanuit Koeweit; de instemming die Bagdad kreeg voor zijn oorlog tegen Irak vanuit de VS ambassade te Bagdad.
3/ De eerste golfoorlog en het embargo
De eerste golfoorlog in 1991 ging gepaard met alles vernietigende bombardementen, waarbij niets werd ontzien en waarbij massaal munitie met verarmd-uranium als konventioneel wapen werd ingezet.
Na de militaire aanvalllen ingevolge deze oorlog bleef het aan Irak opgelegde embargo gehandhaafd. Pas in 1996 wordt het zogenaamde voedsel-voor-olie-programma in het leven geroepen, waardoor Irak de mogelijkheid kreeg om olie uit te voeren binnen bepaalde hoeveelheden en waarvoor dan in ruil, door de VN gekontroleerde, aankopen mochten gebeuren. Het voedsel-voor-olie –programma bleek al snel eerder een schaamlap te zijn waarachter de echte gevolgen van de totale boykot konden verborgen worden. In plaats van een echte verbetering van de levensvoorwaarden van het Irakese volk leverde dit programma naar buiten uit de mogelijkheid om het embargo te handhaven. Doel van de VS was om de Irakezen en hun regering op de knieën te dwingen of om een binnenlandse opstand uit te lokken om zodoende een pro-VS regime te kunnen installeren. Het embargo werd verstrekt door bombardementen op Irak die zelfs vanaf 1998 met de regelmaat van een klok werden uitgevoerd.
Diverse VN-diplomaten belast met de uitvoering van het voedsel-voor-olie-programma namen uit protest tegen het embargo dat Irak werd opgelegd en tegen het gegeven dat het voedsel-voor-olie-programma niets wezenlijks aan de toestand verbeterde ontslag uit hun funktie. Twee belangrijke koördinatoren van dit voedsel programma zoals D. Halliday en H. von Sponeck en een aantal bij de voedselprogramma’s betrokken diplomaten hebben zich na hun ontslag ingezet voor opheffing van het embargo.
Het embargo betekende voor Irak, nadat er massale vernietigingen waren aangericht middels bombardementen, een gelijkaardige vorm van uithongering, zoals men in de middeleeuwen een kasteel omsingelde om het later te kunnen gaan innemen. In plaats van dat het vroeger beperkt werd tot een omsingeld kasteel, betrof het in dit geval een kompleet land.
4/ Irak een welvarend land.
Irak was voor de golfoorlog een welvarend land, weliswaar nog een derde wereldland, maar de welstand die er op gebouwd werd was hoog. Onderwijs en gezondheidszorg stond er op een hoog nivo en was geheel gratis voor de bevolking. De basisvoedselvoorziening werd gesubsidieerd zodat alles voor iedereen bereikbaar was. Sociale voorzieningen werden betaald vanuit de opbrengsten van de oliegeld. Irak had een goed uitgebouwd wegennet. Irak was zowat het enige olieland dat veel van zijn olieopbrengsten ook ten goede liet komen aan zijn bevolking. En die olieopbrengsten waren dan al jaren een doorn in het oog van de oliemultinationals die de nationalisering van de Iraakse olie door de Iraakse regering in 1972 nooit hebben kunnen accepteren. Die nationalisatie, een daad die Saddam Hoessein ook nooit werd vergeven.
Het embargo bracht Irak en zijn bevolking terug tot de bedelstaf. Was de Iraakse dinar voor het embargo nog meer dan 3 US-dollar waard, de inflatie zou tijdens het embargo zelfs oplopen tot 2000 dinar per dollar!
Maar ondanks die slechte situatie werden voedseltekorten met als gevolg groepen verhongerende mensen, zoals bijvoorbeeld in landen als Somalië, voorkomen doordat de Iraakse regering een voedseldistributiesysteem in het leven riep. Hoe beperkt soms ook, iedereen kreeg een minimum aan voedselvoorziening verzekerd.
5/ Landbouw
Het embargo toonde nogmaals het belang van een zelfvoorzienende landbouw aan. Er werden dus stappen ondernomen om de eigen landbouwkapaciteit te verhogen. Een oud projekt zoals het derde-rivier-projekt dat reeds ontwikkeld was begin van de 20 ste eeuw en waar diverse westerse landen (zoals Nederland) eerder, in de loop der jaren, hun medewerking aan gegeven hadden werd in een versneld tempo uitgevoerd. De inzet van het projekt was, uitbreiden van bruikbare landbouwgronden door ontzilting van gronden met een te hoog zoutgehalte.
Dat een dergelijk landbouwprojekt, bedoeld om Irak zelfstandig en zelfvoorzienend te maken op afkeuring kon rekenen in het Westen was duidelijk. Figuren als Van der Stoel hebben zich zo ijverig voor het karretje laten spannen in de propagandastrijd tegen Irak en vooral gericht tegen dit derde rivier-projekt.
Hoe belangrijk de zelfvoorziening op het gebied van landbouw voor Irak wel was, blijkt uit het gegeven dat Irak, voor de golfoorlog, voor ongeveer 70 % afhankelijk was van invoer van landbouwprodukten! Niet voor niets plaatste de Iraakse regering, mede tengevolge van het embargo, de landbouw als een belangrijk te realiseren programmapunt op haar agenda.
Dat alles ondanks het embargo maar tegelijkertijd werd daarenboven in het kader van het voedsel-voor-olie-programma via de VN stelselmatig voorkomen dat kunstmest e.d. het land kon binnen komen onder de mom van aanwendingsmogelijkheden voor het maken van chemische wapens.
Voor de golfoorlog werden er aankopen verricht in Europa en de VS, dikwijls in de vorm van de sleutel op de deur. Dit wil zeggen, bedrijven werden aangekocht en volledig afgeleverd zonder al teveel betrokkenheid van de Irakese ingenieurs zelf. De bombardementen en het embargo betekenden dan ook een hele omslag, bedrijven e.d. dienden te worden heropgebouwd zonder dat men zelfs over de betreffende plannen de beschkking had! Dat ook was een dure maar belangrijke les voor de Iraakse regering. Aankopen in het buitenland zouden in elk geval er niet meer mogen toe leiden, dat er gebouwd werd zonder betrokkenheid van Iraakse deskundigen.
6/ Verarmd Uranium..
De oorlog, de vernietigingen die door de bombardementen werden aangericht aan onder meer waterzuiveringsinstallaties, rioolvoorzieningen, gevolgd door voedsel en medicijntekorten veroorzaakten een zware druk op de gezondheidszorg die ingevolge het embargo over onvoldoende of zelfs geen middelen beschikte om goed op te treden. Ziekten die reeds jaren verdwenen waren in Irak doken terug op met alle gevolgen vandien. En, tot overmaat van ramp maakte het geallieerde aanvalsleger tijdens de eerste golfoorlog gebruik van munitie met verarmd-uranium met zeer ernstige gevolgen voor de Iraakse bevolking. Een radio-aktieve vervuiling die slechts na tientallen jaren door verdunning in de leefomgeving min of meer zou kunnen gaan afzwakken. en waarvan de gevolgen minimaler zouden kunnen gaan worden.
7/ Irak hield vol, oorlog onafwendbaar, het zoeken naar een reden om de oorlog te beginnen.
Maar, meer dan 12 jaar embargo, voorafgegaan door een vernietigende oorlog en massale bombardementen.leverden de VS niet op wat zij wensten; een onderdanige Iraakse regering.
Een land dat naar hartelust zou moeten kunnen uitgebuit en misbruikt worden.
Dan waren er nog de vernederende VN-wapeninspekties waarvan het officiële doel was, Irak te zuiveren van zogenaamde massavernietigingswapens, inspekties dikwijls aangewend voor aktieve spionage doeleinden.
De VS stevende in elk geval op een oorlog af.
De aanleiding voor een oorlog aanvaardbaar maken leek hun enige interesse punt..
Irak verstevigde immers eerder zijn positie in het Midden-Oosten, ondanks alles.
Het embargo dreigde al eerder te barsten, zowel de Fransen als de Russen en nog anderen verstevigden hun eigen belangen in Irak en verstevigden hun relaties met Irak in afwachting van de opheffing van het embargo. Irak en zijn regering bleek niet te zullen plooien voor de VS belangen ondanks het embargo en de bombardementen, integendeel zelfs.
De aanloop tot de oorlog, die er hoe dan ook moest komen liep via de wapeninspekties. En, die inspekties leverden geen akseptabele reden tot een opstart van de militaire aanval. Ze keerden zich in de publieke opinie eerder tegen de VS-agressieplannen.
Omdat een echte legitimatie aan de oorlog niet gegeven kon worden starten de VS met hun Britse vazallen en nog enkele medestanders de oorlog tegen Irak, dan maar op eigen intiatief, wars van alle internationale overeenkomsten.
Een oorlog tegen een land dat in vergelijking met het hoogtechnologisch uitgerust leger van de VS in de absolute minderheid verkeerde maar dat van bij de anavang fors van zich wist af te bijten. Uhm Qasser een kleine stad valk bij de grens met Koeweit bood heldhaftig weerstand tegen een overmacht evenals dat gebeurde in andere Iraakse steden. Verraad van opperbevelhebbers in Bagdad maakte de militaire nederlaag, ondanks alles, tot een feit.
De verwachte blijde intocht van de “bevrijders”was er absoluut niet.
Ook tijdens deze oorlog was de inzet van wapens met verarm uranium een gegeven, de gevolgen zullen zich voor de Iraakse bevolking dan ook nog jaren tonen. Massavernietignswapens werden tijdens deze oorlog ingezet, door de V.S.!
8/ Militaire nederlaag maar geen einde aan verzet.
De militaire nederlaag betekent zeker niet het einde van het verzet van de Iraakse bevolking tegen hun bezetter. De oorlog in het Midden-Oosten is nog lang niet gestreden, maar desondanks kijken de VS nu al uit naar andere landen die zij hoe dan ook militair willen gaan onderwerpen. Hun uiteindelijk doel is overheersing van de wereld, een soort pax-americana. Het spreekt voor zich dat een dergelijke doelstelling onvermijdelijk op verzet gaat stuiten en dat zelfs in de eigen gelederen, bij de eigen “vrienden”, vrienden die hun eigen machtspositie eerder willen uitbreiden dan ondergeschikt houden of maken. De houding van Europese landen in het licht van de aanval op Irak, maakte dat reeds duidelijker.
Niet dat landen zoals Frankrijk, Duitsland of zelfs Belgie hun anti-oorlogshouding om puur humanitaire reden in stand hielden, maar om de eigen ekonomische belangen. Belangen die ook in Europees verband, onvermijdelijk met de VS zullen in botsing komen! Duitsland zou nu al zonder enige moeite op de lijst van de landen van de as van het kwaad terecht kunnen komen hebben in de ogen van de VS-reaktionairen.
9/ De haat tegen de VS wakkert aan!
De VS hebben hun positie ingevolge hun eigenmachtig optreden tegen Irak, politiek gezien zeker niet versterkt, eerder meer geisoleerd, maar dat zal hun er nog niet van weerhouden om hun overheersingsdrang verder te willen uitvoeren. En ondanks al hun veroveringen zullen de VS de haat die zich overal ter wereld tegen hun richt alleen naar doen toenemen. Het verzet in alle landen, al dan niet bezet door de VS of beheerst door een pro-VS regime, zal alleen maar verder gaan toenemen en uiteindelijk zal dit leiden tot een totale nederlaag van de VS.
Afghanistan is nu ruim 1 jaar bezet door de VS via een marionetten regime, maar desondanks slaagt dat door de VS gesteunde regime er niet in, om samen met het VS leger het zelfs alsmaar groter wordende verzet te likwideren.
Toen de nazi-legers in opmars waren in het begin van WO II leken die voor velen ook onoverwinnelijk; uiteindelijk werden de nazi-troepen verslagen, vooral door de inzet van de Sovjet-Unie en het Rode Leger.
Hoe dan ook zullen de toenemende oorlogen en zeker een daardoor dreigende derde wereldoorlog, een hoge tol aan mensenlevens gaan eisen, wat ook het eindresultaat moge zijn.
10/ Ekonomische problemen militair oplossen.
De VS zelf verkeren in serieuse ekonomische moeilijkheden en middels militaire veroveringsoorlogen, bedoeld om elders rijkdommen te stelen, ligt het in de bedoeling om daar iets aan te doen.
Een probleem met Irak was zo onder meer, dat Irak zijn olieleveranties liet betalen in Euro´s i.p.v. in dollars vanaf half 2000. Als alle olielanden dat voorbeeld zouden gevolgd hebben dan zou zulks een devaluatie van de dollar met zich gebracht hebben van vele tientallen procenten! Europa heeft in de ekonomische strijd met de VS o.a. de Euro ingezet, een rechtstreekse aanval op de dollar als belangrijk betaalmiddel in de wereldhandel. Een dollar waarvan de waarde al lang niet meer gedekt wordt middels goudreserves maar veeleer dankzij de oliedollars waarbij Saoedie-Arabie, tot op heden, een belangrijke funktie, vervult..
Terwijl de VS in hun strijd voor hun ekonomische belangen en hun winsten duidelijk beslist hebben tot inschakeling van hun leger, beseffen de andere in ekonomische moeilijkheden verkerende kapitalistische landen, dat zij andere middelen zullen moeten inzetten in hun strijd tegen de VS in afwachting van de opbouw van hun eigen militaire macht!
11/ Lessen uit de agressieoorlog tegen Irak?
De militaire interventie lijkt in Irak door de VS afgerond te zijn afgerond, zonder ze het land nu al volledig onder kontrole hebben. Infeite hebben zij er 15 jaar over gedaan om de Iraakse regering omver te werpen en nog zijn ze niet klaar. Het wel schijnbare snelle militaire sukses van de VS in Irak zal de militaire aspiraties van de VS eerder aansporen tot verdere akties. De militaire interventie in Irak betekent tegelijkertijd op wereldvlak een grote impuls aan een nieuwe wapenwedloop. Andere landen, zoals Noord-Korea en China, maar ook Europese landen, beseffen maar al te goed dat zij moeten voorbereid zijn op oorlogen. Europa werkt onder Frans/Duitse leiding aan een eigen Europees leger, Japan gebruikt de door de VS opgeklopte situatie rondom Noord-Korea om buiten haar militaire beperkingen opgelegd na wereldoorlog II te stappen, in China wordt koortsachtig gewerkt aan verbetering van de technologische bewapening terwijl Noord-Korea door de VS in de richting van een verdedigingsoorlog wordt gedreven.
De oorlog tegen Irak wordt dor de VS voorgehouden aan elk land dat zich zou durven te weer stellen tegenover het VS-hegemonisme. Irak wordt als voorbeeld gesteld van wie niet luisteren wil moet maar voelen en daarbij geeft de VS aan dat zij instaat zijn om te kunnen `laten voelen`. Een andere belangrijke les wordt niettemin uit de oorlog tegen Irak getrokken en dat is, dat een vrijwillige ontwapening eerder een oorlog uitlokt dan voorkomt! Een beter uitgerust en niet ontwapent Iraaks leger had de VS een andere les kunnen leren.
Op internationaal vlak heeft de VS zich boven alle wetgeving geplaatst, ze geven zelfs openlijk te kennen, de internationale regels zelf wel te kunnen stellen. Waar voor WO II de volkerenbond ten grave werd gedragen, zo dreigt de VN de pijp aan maarten te zullen moeten geven. Waar de Nazi´s destijds dankbaar gebruik maakten van de brand te Berlijn in de Rijksdag, zo maakt Bush en zijn kliek nu gebruik van de 11september-affaire.
Een aktieve inzet om de dreigende groeiende oorlogssituatie halt te kunnen roepen zal van de vredesbeweging vereisen, dat diezelfde beweging partij zal moeten gaan kiezen in de strijd.
Een schijnneutraliteit zal de vredesbeweging alleen maar verlammen en machteloos maken.
laatste aanpassing
