Omschrijving van liefde door Alexander Duval by M.Bonny:
"Wel liefde is de aantrekkingskracht tussen 2 wezens, de basis ervan is hetzij schoonheid, de persoonlijkheid van het andere wezen en het gevoel dat men krijgt bij omgang met het andere wezen. De aantrekkingskracht gaat bij mij, want dat vroeg je tenslotte: hoe ik liefde ervaar. Gaat bij mij uit van de schoonheid van de andere persoon die mij doet verlangen naar aanvaarding en appreciatie van mezelf, door die andere. Je ware zelf zijn, zonder dat je hierover enige ongerustheid koestert, gewoon doen wat je ingeeft, zeggen wat je waarlijk wil zeggen zonder je te hoeven inhouden. Het komt steeds op hetzelfde terug. Je ziet het is een geheel van talloze dingen die met een zijden draadje aan elkaar zijn verbonden. Misschien is het essentiële (onbewuste aspect) de mogelijkheid om je ziel bloot te leggen zonder enig risico op terugkaatsing van deze input of machtsmisbruik te ondergaan. Misschien gaat het nog verder dan zichzelf helemaal bloot te geven, ja dit lijkt me juister. Het gaat hem om de zielopenbaring en de doorgronding van elkaar; het aanvoelen en begrijpen van het dieper intermenselijke.
Liefde is verder nog het verlangen naar elkaar, verlangen naar het moment, waarop men elkaar wederziet, omhelst en doet aanvoelen dat men elkaar graag ziet wat bij mij inhoudt dat je getuigd van de ervaren schoonheid, uitstraling, plezier, gelukervaring bij het samenzijn,... Maar hierbij komen we weer bij ons beginpunt.
Vaak wordt een cruciaal element over het hoofd gezien, omdat het een onbewuste prikkel is, waarvoor het overgrote deel der mensen onverschillig is. Het gaat hem over de pijn die men aanvoelt bij het beëindigen van de relatie, men voelt het gemis en de pijn reeds aan in de afspelende relatie. Men koestert het huidig gevoel en probeert het te freeze-framen zeg maar, natuurlijk tevergeefs, maar daarom zijn we ook mensen. Het gevoel wordt geïntensifieerd door de vrees naar het latere, men idealiseert het gevoel en wordt ignorant voor bepaalde zaken, juist omdat het huidige gevoel een gift is dat gekoesterd moet worden.
Voorts is liefde iets als een geurstokje, wanneer je het aansteekt komt het waarlijk tot zijn recht, begint het te geuren, worden er dunne rookwolkjes zichtbaar die voortdurend van vorm veranderen, met nieuwe rook in aanraking komen en erdoor worden opgenomen of erdoor in het niets opgaan. Zo blijft het maar doorgaan, steeds opnieuw ontelbare veranderingen, omzettingen, opkomsten en verdwijningen, die we onmogelijk allemaal kunnen volgen. Het is een oneindig lange en uitgebreide cyclus die slechts tot een einde kan komen wanneer we de trage ontbranding doven met een vloeistof of door de het van de lucht af te schermen. Om helemaal volledig te zijn, moet ik het aanvullen met de natuurlijke extinctie, maar hier maak ik abstractie van, daar dit een zeer uitgebreid en complex gegeven is. De liefde wordt ontstoken en evolueert, waarbij het in z'n evolutie tal van invloeden krijgt, die worden opgenomen of afgestoten. Zo wordt de liefdesband langzaam maar zeker, onbewust omgevormd tot een andere vorm, dat het begin is van een vrije invulling. Iets vergelijkbaar met DNA-structuren die langzaam maar zeker een continue proces van groei en afbraak vormen om hun functie te vervullen. Een mens zonder liefde verwelkt, daar hij niet zijn functie vervult.
Vaak onderschatten of zijn we ignorant voor vele bijkomstige factoren, die zich afzonderlijk van de kern bevinden, we merken pas hun aanwezigheid of schatten ze pas naar hun waarde wanneer er iets gebeurt. Het is alsof de gehele rookwolkencyclus pas helemaal zichtbaar wordt, wanneer we een donkere achtergrond gebruiken i.p.v. een lichte, die de wolken camoufleert of transparant maakt. De donkere achtergrond, wordt vaak te laat gebruikt, bvb wanneer er iets naars is gebeurd of wanneer de rookwolkenvorm te sterk geëvolueerd is dat men de band met de vorige cyclus heeft verloren en er zo een time-out buffer wordt gevormd. De kunst bestaat erin om bij tijde de donkere achtergrond te gebruiken, want bij voortdurend gebruik, ontstaat er gewenning en gewenning opent de weg naar de relatietherapeut.
Voor mij is schoonheid alles, het hoogste criterium dat de nodige voorwaarde is voor een relatie en wanneer deze is vervuld komt het innerlijke en de manier van omgang aan bod. Schoonheid kan veel goed maken ... Ach ja ... Voorts ben ik voor vrije liefde, liefde met n'importe qui qu'on veut en wanneer men een relatie heeft vind ik dat dit ook moet kunnen, mits er natuurlijk afspraken worden genomen."
maar ik vond het wel leuk om deze column te koppelen aan een topicje hier en aan jullie te vragen "What is Love"? Is liefde universeel, of juist niet (omdat iedereen er z'n eigen betekenis aan geeft)? Is liefde niet eigenlijk iets heel egoistisch (je gaat jezelf er fijner door voelen) of denk je dat de mens oprecht van een ander kan houden zonder een enkel eigenbelang? Is de traditionele liefde die je kunt voelen voor je partner eigenlijk echt zo anders als de liefde die je voelt voor bijvoorbeeld muziek? Is liefde wel meer dan alleen een chemische toestand in je hersenen?
)
