Wie kent hem niet
Frederik Henrik BaQQer
(hier onder op archief foto)
Het is niet zomaar om het even dat deze man dit stuk schreef, een gevoel vanuit het hart,, wilde hij zorgvuldig delen met zijn mede mens.
Frederik Henrik BaQQer
(hier onder op archief foto)
Vanmiddag werd ik treurig, en moest ik afscheid nemen van mijn lange stok.... nee, écht, serieus....
Mijn stok is gevallen. Is wel vaker gebeurd, maar nu is tie gebroken. Ik heb nu nog drie stukken en een losse sqelp, Vanochtend waren de drie delen nog één geheel, maar kort nadat ik van de bieb kwam, terwijl ik de banden van de rugzak goed wil zetten, is hij gevallen. De stok waar ik zoveel uurtjes aan heb gehandarbeid.
Ik heb nu nog één langer deel, net iets kleiner dan dat ik ben, en twee korte delen van elk 15 cm en een losse schelp, waaraan iedereen me herkende als pelgrim.
Was het een windvlaag of de vrachtwagen die voorbij zoefde waardoor hij was gevallen? Had ik hem te makkelijk weggezet? Ik weet het niet.
Met de kleine deeltjes in mijn broekzak ben ik in treurige bui verder gaan lopen, vergezeld met een soort rouwgevoel, want mijn steun en toeverlaat is gebroken. Na ruim 200 km wen je enorm aan dat ding, en wil je het geen 'ding' meer noemen, maar je maatje.
Mijn stok is gevallen. Is wel vaker gebeurd, maar nu is tie gebroken. Ik heb nu nog drie stukken en een losse sqelp, Vanochtend waren de drie delen nog één geheel, maar kort nadat ik van de bieb kwam, terwijl ik de banden van de rugzak goed wil zetten, is hij gevallen. De stok waar ik zoveel uurtjes aan heb gehandarbeid.
Ik heb nu nog één langer deel, net iets kleiner dan dat ik ben, en twee korte delen van elk 15 cm en een losse schelp, waaraan iedereen me herkende als pelgrim.
Was het een windvlaag of de vrachtwagen die voorbij zoefde waardoor hij was gevallen? Had ik hem te makkelijk weggezet? Ik weet het niet.
Met de kleine deeltjes in mijn broekzak ben ik in treurige bui verder gaan lopen, vergezeld met een soort rouwgevoel, want mijn steun en toeverlaat is gebroken. Na ruim 200 km wen je enorm aan dat ding, en wil je het geen 'ding' meer noemen, maar je maatje.
Het is niet zomaar om het even dat deze man dit stuk schreef, een gevoel vanuit het hart,, wilde hij zorgvuldig delen met zijn mede mens.
