Uncitiet vs collectiviteit

Onze individualiteit wordt beschouwd als een groot goed (daargelaten of deze individualiteit een illusie is)
Ook onderlinge verschillen zouden belangrijk zijn omdat het ons allemaal bijzonder maakt.

Maar als je kijkt is elke vorm van oorlog en geweld een voortvloeisel van die verschillen. Bijvoorbeeld: economisch (de een heeft wat de ander wilt), cultureel(men beoordeelt het gedrag van de ander vanuit zijn eigen kaders waardoor onbegrip en zelfs haat ontstaat), raciaal die hoef ik niet uit te leggen)

Tevens zien wij onszelf allemaal als belangrijke-bijzondere individuenen. Hetgeen het ons nog moeilijker maakt om ons in te leven in een ander en opofferingen te doen voor een ander. We stellen namelijk onze eigen behoeftes boven die van een ander. Tevens zijn er mensen die geen aansluiting weten te vinden met de wereld om hun heen.
Zou het daarom niet mooi zijn als er een manier gevonden zou worden waarop we dmv kloning allemaal identieke mensen zouden zijn. We zouden iig nog in staat zijn gevoelens van geluk te beleven alleen zijn de factoren die, die gevoelens veroroorzaken universeel.

De vraag is:
Zouden we onze individualiteit moeten opgeven voor algehele vrede en harmonie?

(voor de mensen die het zich afvragen. Dit topic is iid geinspireerd door het boek elementaire deeltjes van Michel Houlebecque

Uitspraak van (gele) Lifeline (gele) op vrijdag 10 maart 2006 om 12:55:

antwoord is NEE Individualitiet is iets unieks, vrede en harmonie niet , iets wat uniek is en wat dan verloren gaat vind ik zonde

Helemaal eens met hem

Uitspraak van (gele) Lifeline (gele) op vrijdag 10 maart 2006 om 12:55:

antwoord is NEE Individualitiet is iets unieks, vrede en harmonie niet , iets wat uniek is en wat dan verloren gaat vind ik zonde

Is individualiteit wel zo uniek? Goed en wel bekeken ben je enerzijds in je gedrag gebonden aan wat wel en niet toelaatbaar is in jouw sociale omgeving, anderzijds ben je een product van de samenstelling van je hersenen (tenminste als je niet geloofd in een ziel)

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 12:52:

Zouden we onze individualiteit moeten opgeven voor algehele vrede en harmonie?

NEE !

onze individualiteit is juist nodig , voor eenwordign , vrede en harmonie.
je moet een sterk individu zijn om jezelf te kunnen geven wat je nodig hebt , zodat je'' jouw steen in de muur van het collectief '' ten volste is wat ie moet zijn ..

Hier int westen hebben we vaak last van een enorme overdrijving van die individualiteit . . en geen besef van een eenheid en een geheel .

intelligent topic trouwens

als je de schoonheid van de diversie aanpakt pak je ook de schoonheid van het geheel aan.

you cant have one wihout the other . .

en het geheel zou't geheel niet zijn als er niet alles in zat he

Dat ieder mens uniek is, is toch juist prachtig?
Iedereen heeft idd een eigen mening, daardoor ontstaan nou eenmaal ruzies, of als je erger gaat kijken; oorlogen etc.

Wanneer iedereen hetzelfde zou zijn, zou in mijn ogen de wereld heel saai zijn. Dan ken je die andere, omdat je weet hoe je zelf bent. Dezelfde interessen. Je kunt niets meer van elkaar leren. Ik zou het dodelijk saai vinden.
Vind het juist zo interessant om uit te zoeken hoe iemand denkt en wat iemand zn mening is.

Ik denk niet dat het perse nodig om hetzelfde te zijn, om in harmonie te leven. Je kunt natuurlijk ook gewoon respect hebben voor een mening van een ander. Of respect voor de leefwijze of keuze. En accepteren, dat er verschillen zijn bv tussen arm en rijk. En elkaar dingen gunnen, alsin; Ik gun jou het grootste stuk brood.

Mensen denken misschien wel té veel aan zichzelf. Aan jezelf denken is niet slecht, want je moet jezelf niet verliezen en wanneer je té veel bezig bent met anderen, kan dat gebeuren. Maar er is een verschil tussen 'goed voor jezelf zorgen' en 'Alleen maar voor jezelf zorgen'.

Kloning: Nee
Acceptatie: Ja

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 13:00:

Is individualiteit wel zo uniek? Goed en wel bekeken ben je enerzijds in je gedrag gebonden aan wat wel en niet toelaatbaar is in jouw sociale omgeving, anderzijds ben je een product van de samenstelling van je hersenen (tenminste als je niet geloofd in een ziel)

Elke mens, elke persoonlijkheid, elk karakter etcc.... is uniek en dat gaat dan verloren, individualitiet dus ook

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 13:04:

Kloning: Nee
Acceptatie: J

maar ga nu niet duwen dat kloning fout is want dan word er terug geduwt . . .

en keuze's kan je alleen voor je zelf maken . .
dus die acceptatie moet er ook zijn als andere mensen wel willen klonen.

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 13:04:

Wanneer iedereen hetzelfde zou zijn, zou in mijn ogen de wereld heel saai zijn. Dan ken je die andere, omdat je weet hoe je zelf bent. Dezelfde interessen. Je kunt niets meer van elkaar leren. Ik zou het dodelijk saai vinden.
Vind het juist zo interessant om uit te zoeken hoe iemand denkt en wat iemand zn mening is.

Dan zou iedereen verdwaasd rondlopen en iedereen zou dan uiteindelijk in een roest komen, omdat alles bekend is. De mens zou uiteindelijk helemaal door gaan draaien en geen voldoening meer vinden in zijn leven en de kans op uitsterving zou dan steeds groter worden

ik denk: dat mensen altijd in groepen willen leven. de wereld is er erg op gericht om te 'verenigen', met mooie uitgangspunten hoor, daar niet van.

maar dit zal nooit lukken, de verscheidenheid van culturen (en dat is natuurlijk niet alles) zal verloren gaan en zeker niet zonder opstand. wat zeg ik, opstand is nog klein gezegd denk ik.


die algemene vrijheid en harmonie zal er simpelweg nooit zijn omdat de mens dat zelf niet wil als het puntje bij paaltje komt. eigen terrein afbakenen is iets wat volgens mij instinctief in de mens/ dieren zit.

Uitspraak van Nanda op vrijdag 10 maart 2006 om 13:02:

je moet een sterk individu zijn om jezelf te kunnen geven wat je nodig hebt , zodat je'' jouw steen in de muur van het collectief '' ten volste is wat ie moet zijn ..

Maar als het gaat om kloning kun je die eigenschappen in de mens voegen.

Uitspraak van Nanda op vrijdag 10 maart 2006 om 13:03:

zonder de schoonheid van diversie is er ook geen schoonheid van geheel . .

Dat is zo. Maar we zouden de mens dan zo kunnen maken dat hij niks geeft om die schoonheid. En als ie er niks om geeft mist hij het ook niet. Wij beoordelen de wereld vanuit onze kaders. Maar die kaders liggen niet vast. Maar bij de argumenten in deze discussie zijn die kaders de enige die je kunt gebruiken. Dus dat maakt het lastig.

En voor wientje:
Ik zag je in een ander topic noemen dat je een grote voorstander was van buiten je ego leven (Einstein) Een collectieve mensheid creeeren is daar een goed voorbeeld van. Want het feit dat we een individu zijn geeft ons dat ego. En normaals om op jouw verhaal in te gaan. Je geeft aan dat die uniciteit belangrijk en mooi is. Voor ons is dat ook zo, omdat wij dat geleerd hebben en omdat wij zo in elkaar zitten. Maar de beoordeling daarvan is relatief. Je zou ook mensen kunnen creeeren die daar niks om geven.

Het zou inderdaad een oplossing zijn voor veel van de problemen die zich in de wereld afspelen, maar niet de oplossing van de kern van het probleem. Namelijk respect voor anderen en acceptatie van jezelf en anderen. Tuurlijk valt dat probleem weg als iedereen hetzelfde is, maar de oorzaak zit hem in sommige mensen zelf. (en ik zeg niet dat ik een haar beter ben)

Als we dan toch gaan kloten met DNA, dan maar het gedeelte in de hersenen dat acceptatie aanpakt vergroten

Uitspraak van Nanda op vrijdag 10 maart 2006 om 13:09:

en keuze's kan je alleen voor je zelf maken . .
dus die acceptatie moet er ook zijn als andere mensen wel willen klonen.

Nou ja.. als iemand zich wil klonen, prima hoor. Maar om nou heel de wereld hetzelfde te maken. Zelfde denkbeelden. Zelfde manier van aanpak. Zelfde meningen.

Zou jij dat leuk vinden?
Hoe kun je dan nog interesse hebben in een ander? Het maakt niet uit, welke jongen of meisje je gaat daten, want ze zijn toch allemaal hetzelfde.

Ik persoonlijk ben tegen dan.
Ik vind een ander veel te boeiend, om uit te zoeken hij is. En dat die persoon een raadsel voor me is, ipv een open boek.

Uitspraak van (gele) Lifeline (gele) op vrijdag 10 maart 2006 om 13:12:

Dan zou iedereen verdwaasd rondlopen en iedereen zou dan uiteindelijk in een roest komen, omdat alles bekend is. De mens zou uiteindelijk helemaal door gaan draaien en geen voldoening meer vinden in zijn leven en de kans op uitsterving zou dan steeds groter worden

Men zou zich puur kunnen richten op het hedonistische. Iets waar de postmoderne generatie al mee bezig is.

Uitspraak van (gele) Lifeline (gele) op vrijdag 10 maart 2006 om 13:12:

Dan zou iedereen verdwaasd rondlopen en iedereen zou dan uiteindelijk in een roest komen, omdat alles bekend is. De mens zou uiteindelijk helemaal door gaan draaien en geen voldoening meer vinden in zijn leven en de kans op uitsterving zou dan steeds groter worden

Idd

Uitspraak van gijsjuh op vrijdag 10 maart 2006 om 13:16:

Het zou inderdaad een oplossing zijn voor veel van de problemen die zich in de wereld afspelen, maar niet de oplossing van de kern van het probleem. Namelijk respect voor anderen en acceptatie van jezelf en anderen. Tuurlijk valt dat probleem weg als iedereen hetzelfde is, maar de oorzaak zit hem in sommige mensen zelf. (en ik zeg niet dat ik een haar beter ben)

Als we dan toch gaan kloten met DNA, dan maar het gedeelte in de hersenen dat acceptatie aanpakt vergroten

Idd

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 13:16:

Zou jij dat leuk vinden?
Hoe kun je dan nog interesse hebben in een ander? Het maakt niet uit, welke jongen of meisje je gaat daten, want ze zijn toch allemaal hetzelfde.

Ik persoonlijk ben tegen dan.
Ik vind een ander veel te boeiend, om uit te zoeken hij is. En dat die persoon een raadsel voor me is, ipv een open boek.

Zo denk ik er ook wel over, maar dat komt omdat ik ben opgegroeid met dat idee. Aan de andere kant. Een heel banaal voorbeeld. Op hc feesten, als ik aan de pillen zit dan spreek ik veel met mensen die ook aan de pillen zitten. Je zit dan op precies hetzelfde bewustzijns niveau. En de gesprekken zijn vaak ook vrij standaard. Toch vind ik het altijd heel relaxed om met die mensen te praten.

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 13:16:

Men zou zich puur kunnen richten op het hedonistische. Iets waar de postmoderne generatie al mee bezig is.

Ik stop met discussieren want hier kunnen we eindeloos over door blijven lullen en we komen nergens

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 12:52:

De vraag is:
Zouden we onze individualiteit moeten opgeven voor algehele vrede en harmonie

Dat ligt eraan hoe ik die vraag moet interpreteren.

Als de vraag is: is het nodig om onze individualiteit op te geven als je voorop stelt dat je algehele vrede en harmonie wil bereiken?
Dan is mijn antwoord: ik ben bang van wel.

Als de vraag is: moeten we individualiteit beschouwen als ondergeschikt aan vrede en harmonie?
Dan is mijn antwoord: nee, vrede en harmonie zijn dan namelijk totaal niet meer interessant.

Ruzies en oorlogen zijn natuurlijk niet bepaald positief, maar geven wel aan dat er tenminste iets is om voor te vechten!

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 13:20:

feesten, als ik aan de pillen zit dan spreek ik veel met mensen die ook aan de pillen zitten. Je zit dan op precies hetzelfde bewustzijns niveau. En de gesprekken zijn vaak ook vrij standaard. Toch vind ik het altijd heel relaxed om met die mensen te praten.

Ja onder invloed. Een fake wereld, met nep gevoelens. Of ja, nep gevoelens.. eigenlijk géén gevoelens, je gevoel krijg je wanneer je weer nuchter bent, dubbel zo hard terug. Maar je dénkt dat je gevoelens hebt, wanneer je onder invloed bent. Daarom lig je op het zelfde niveau. Daarbij je bevind je in een omgeving, met een muziek stijl, wat een bepaalde groep mensen aan trekt, omdat zij daar ook van houden. Dan lig je sowieso al sneller gelijk.

Maar gewoon even voor de lol he, want het sluit niet echt aan bij het topic... Maar:

Als je de mens aan een universele standaard wil laten voldoen omdat er dan harmonie is. Hoeveel oorlogen denken jullie dat er gaan komen op het moment dat er bepaald gaat worden wie de standaard gaat worden?

Worden we allemaal als bush?
Worden we allemaal als osama?
Of worden we allemaal zoals mij?

Uitspraak van gijsjuh op vrijdag 10 maart 2006 om 13:40:

Als je de mens aan een universele standaard wil laten voldoen omdat er dan harmonie is. Hoeveel oorlogen denken jullie dat er gaan komen op het moment dat er bepaald gaat worden wie de standaard gaat worden?

Das 'n goeie

Oeh!
Scherp!

Je hebt wel een goed punt gemaakt als het gaat over zingeving. Als je alles al weet en alles al kunt, wat heb je dan nog om na te steven? De mens ervaart blijheid bij het verwezenlijken van doelen. Echter; hetgeen je die blijheid laat ervaren is een kwestie van een chemisch goedje dat wordt afgescheiden door je hersens. Als je de nieuwe mens nou zo kunt maken dat, dat goedje constant stroomt dan heb je een mensheid die constant gelukkig is.

En over de fake ervaring van xtc. Je kunt je afvragen. De gevoelens zijn kunstmatig opgewekt, maar de ervaring is wel degelijk echt. Je voelt wat je voelt. Er zijn wel meer kunstmatig opgewekte gevoelens. Als ik een mooi boek lees dat mij ontroert zijn die gevoelens ook kunstmatig opgewekt. De gevoelens komen namelijk niet voort uit iets wat ik zelf meemaak.

Het lijkt trouwens misschien of ik het absoluut niet met jullie eens ben. Dat is niet zo. Ik probeer alleen meerdere perspectieven aan het ligt te brengen en de discussie te verdiepen.

Uitspraak van gijsjuh op vrijdag 10 maart 2006 om 13:40:

Maar gewoon even voor de lol he, want het sluit niet echt aan bij het topic... Maar:

Als je de mens aan een universele standaard wil laten voldoen omdat er dan harmonie is. Hoeveel oorlogen denken jullie dat er gaan komen op het moment dat er bepaald gaat worden wie de standaard gaat worden?

Worden we allemaal als bush?
Worden we allemaal als osama?
Of worden we allemaal zoals mij?

Iid scherp. Heel veel oorlogen vrees ik. Omdat we dan in de overgangsfase zitten.

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 13:43:

En over de fake ervaring van xtc. Je kunt je afvragen. De gevoelens zijn kunstmatig opgewekt, maar de ervaring is wel degelijk echt. Je voelt wat je voelt.

Nee, je stopt je gevoel weg. Je orginele gevoel dan. Xtc verbloemt alles. Het zorgt er voor dat je je dopamine te snel verbruikt, waardoor alles heftiger lijkt te zijn. Daarom is 99% van de gebruikers ook 3 dagen vet depri na het gebruik van X. De wereld valt dan dusdanig tegen in normale staat, en je dopamine is op, waardoor je dus niet meer vrolijk kan zijn. Na een aantal dagen is dat weer bij getrokken hoor.. Maar ik blijf het Fake vinden. Daarbij, de klap na het gebruik vind ik het niet waard, voor die paar uurtjes "lol".


Maar daar ging het topic niet over.

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 13:51:

Nee, je stopt je gevoel weg. Je orginele gevoel dan. Xtc verbloemt alles. Het zorgt er voor dat je je dopamine te snel verbruikt, waardoor alles heftiger lijkt te zijn. Daarom is 99% van de gebruikers ook 3 dagen vet depri na het gebruik van X. De wereld valt dan dusdanig tegen in normale staat, en je dopamine is op, waardoor je dus niet meer vrolijk kan zijn. Na een aantal dagen is dat weer bij getrokken hoor.. Maar ik blijf het Fake vinden.

Maar stel je nou eens voor dat die verhoogde dopamine in de nieuwe mens 24/7 op natuurlijke wijze aangemaakt zou worden. Zou het dan nog fake zijn? Het komt dan uit je eigen lichaam. Ik snap je punt wel hoor. Ik probeer alleen door te vragen.

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 13:45:

Iid scherp. Heel veel oorlogen vrees ik. Omdat we dan in de overgangsfase zitten.

Kan ik inderdaad mee inkomen, maar hoe zit het met vooruitgang? Als er bijvoorbeeld maar 1 man was die het vliegtuig ooit had verbetered. Hoe zouden vliegtuigen er dan nu uit zien? Er zijn toch verschillende manieren van denken nodig om iets te veranderen?

BTW: Is het niet raar om voor wereldvrede eerst een wereldwijde oorlog te laten uitbreken? Eigenlijk is dit idee nog veel radicaler dan mening dictator ooit heeft durven uitvoeren.

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 13:58:

Maar stel je nou eens voor dat die verhoogde dopamine in de nieuwe mens 24/7 op natuurlijke wijze aangemaakt zou worden. Zou het dan nog fake zijn? Het komt dan uit je eigen lichaam.

Als iets natuurlijk is, dan is het niet fake. Als iets natuurlijk is, dan zijn we niet anders gewend.
Maar idd, wanneer we 24/7 de verhoogde dosis dopamine konden verbruiken, zonder daarbij depri te hoeven zijn, omdat we weer moeten opladen, op een natuurlijke wijze...
Ja, dan zou de wereld een mooiere plaats zijn.

Ha een topic van Ramon! Pfff gast, ik krijg het er maar druk mee, we hebben nog discussies lopen en nu dit weer

Ik zag je ergens halverwege dit stukje posten:

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 13:16:

Men zou zich puur kunnen richten op het hedonistische. Iets waar de postmoderne generatie al mee bezig is.

Grappig. Mijn Bachelor Thesis ging over Framing Effects en we dachten aanvankelijk dat die minder vaak zouden voorkomen bij mensen met een hedonistische insteek. Ik kreeg echter tegengestelde resultaten. Ik stuur je die Thesis binnenkort anders wel een keertje op, geloof dat ik ook nog iets van jou ging ontvangen dus dan hebben we allebei wat te lezen (hij is wel in het Engels maar da's vast geen issue).

Zal nu niet te ver doorgaan op dat hedonisme, maar eerst eens even op je algemene stelling reageren.



Ik kan me in een aantal standpunten die je noemt wel enigszins vinden, begrijp ook waar je naartoe wilt. Je zegt bijvoorbeeld dat mensen de neiging hebben zichzelf als "anders" en daardoor belangrijk te zien. Het ligt er een beetje aan vanuit welk level je tegen individuen aankijkt. Op macroniveau zijn we namelijk allemaal maar mensen. En verschillen we dus geen reet van elkaar. Als je echter helemaal de andere kant opgaat en op microniveau gaat kijken, dan zul je zien dat elk mens een unieke DNA-structuur heeft en zodoende dus ook uniek is.

Diverse crossculturele onderzoeken hebben keer op keer weer uitgewezen dat mensen bepaalde basisemoties allemaal herkennen, in welke Boesjboesjcultuur men ook leeft. Dat pleit toch ook niet echt voor uniciteit zou je zeggen.


Toch zet je twee dingen tegenover elkaar die volgens mij best samen kunnen gaan. Er is een verschil tussen individualisme en uniciteit. Ik denk dat je prima in een collectieve samenleving kunt leven terwijl je wel je eigen unieke ik behoudt. Tja de hele psychologie is natuurlijk gebaseerd op wat "normaal" en "anders" is. Ik kan er zelf niet zoveel mee. Ik ben Jacqueline, maar ik zie mezelf niet als een of ander uniek wezen ofzo. Ik ben ook maar een mens. En doe dingen die elk ander mens ook doet. Denk dat ik wat dat betreft gewoon een beetje in het midden zit. Er is ook een raod in between hoor Daarvoor hoef je mensen echt niet als robotten te laten leven. Maar kan dus wel begrijpen waar jij op doelt als je zegt dat teveel nadruk op die uniciteit ook nergens toe leidt. Simpelweg omdat we naast uniek, ook allemaal hetzelfde zijn (op macroniveau dus).


Daarbij, de mens is van nature gewoon geen altruist. Nooit geweest ook. Dus of je nu in een collectieve samenleving leeft of heel veel waarde hecht aan dat individuele, dat zou geen donder uitmaken. Als mensen meer gelijk zouden zijn zou dat echt niet betekenen dat eigenbelangen niet meer op de voorgrond staan.



Want je vergeet een HEEL belangrijk iets: De mens wordt niet enkel gevormd door nature, maar ook door nurture. Ook al kloon je iemand (en dan is nog de vraag, wie kloon je? Want wie heeft dan nu exact die kenmerken die in gekloonde vorm zullen zorgen voor world peace? ), dan nog wonen mensen op verschillende plaatsen op de aardbol en maken ze verschillende dingen mee.



Ik kan me dus tot op zekere hoogte inleven in je stelling, maar vind dat je te ver doorschiet en het onmogelijke voor elkaar denkt te kunnen krijgen. Which, in my humble opinion, nooit zal gaan lukken.

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 13:43:

En over de fake ervaring van xtc. Je kunt je afvragen. De gevoelens zijn kunstmatig opgewekt, maar de ervaring is wel degelijk echt. Je voelt wat je voelt. Er zijn wel meer kunstmatig opgewekte gevoelens. Als ik een mooi boek lees dat mij ontroert zijn die gevoelens ook kunstmatig opgewekt. De gevoelens komen namelijk niet voort uit iets wat ik zelf meemaak.

Ook daar ben ik het niet mee eens Ramon. Het grote verschil is dat bij het lezen van dat boek jouw eigen neurotransmitters gaan wreken, je pure emotie beleeft. Als je drugs gebruikt zorg je voor een chemische disbalans in je hersenen waardoor je dus ook niet-biologische responsen krijgt. Is toch wel een ander verhaal lijkt me.

Maar wil er nog iets aan toevoegen...
Als we dat zouden kunnen.. op een natuurlijke wijze..
Zouden we dan nog wel kunnen huilen wanneer er iets ergs gebeurd, zoals het overleiden van een naaste? Zouden we dingen wel goed kunnen verwerken?
Of zouden leven zoals een beest, er niet bij stil staan bij het feit dat er een naaste is overleden.

Door het leed om ons heen, door de emoties; vooral pijn en verdriet, leren we veel.
Wanneer we altijd gelukkig zijn, zouden we dan dommer zijn en wereld vreemd?

Uitspraak van gijsjuh op vrijdag 10 maart 2006 om 14:01:

Als er bijvoorbeeld maar 1 man was die het vliegtuig ooit had verbetered. Hoe zouden vliegtuigen er dan nu uit zien? Er zijn toch verschillende manieren van denken nodig om iets te veranderen?

Vooruitgang zou overbodig zijn. We leven al in een toestand van perfectie (aangezien er een universeel beeld is van perfectie)
Je zou je kunnen afvragen waar we dan naartoe moeten streven. Daarom had ik het ook over die 24/7 toestroom van dopamine (de stof die ons gelukkig maakt) Als we dat hebben zijn we altijd tevreden en gelukkig.
(scherp punt trouwens)

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 14:04:

Ja, dan zou de wereld een mooiere plaats zijn.

Iid. Het enige dat onnatuurlijk zou zijn is de inbouw van dat mechanisme in de mens. Maar je kunt je afvragen of het manipuleren van de natuur per definitie slecht is. We doen het al vaak genoeg.

Ik ga even aan mijn school (werken aan mijn individuele ontplooiing

Ik kom later terug.

Iig al bedankt voor de vele serieuze en doordachte reacties.
Groet: Ramon.

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 14:20:

(werken aan mijn individuele ontplooiing

succes!

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 14:09:

Maar wil er nog iets aan toevoegen...
Als we dat zouden kunnen.. op een natuurlijke wijze..
Zouden we dan nog wel kunnen huilen wanneer er iets ergs gebeurd, zoals het overleiden van een naaste? Zouden we dingen wel goed kunnen verwerken?
Of zouden leven zoals een beest, er niet bij stil staan bij het feit dat er een naaste is overleden.

Door het leed om ons heen, door de emoties; vooral pijn en verdriet, leren we veel.
Wanneer we altijd gelukkig zijn, zouden we dan dommer zijn en wereld vreemd?

Tja, ten eerste werkt MDMA vooral op je serotonine en niet zozeer op je dopamine. Dat is meer het geval bij speed en coke.

Op zich niet zo gek dat je het zo stelt, want antidepressiva werken natuurlijk ook op je serotonine en zo zijn er dus mensen die jarenlang dagelijks de heropname van hun serotonine blokkeren. Het is dus nog aan de orde ook, al zijn dat natuurlijk wel mensen die er van nature een tekort aan hebben en juist op die manier weer wat in balans komen. Niet zozeer dat ze diep gelukkig worden, maar eerder niet meer diep ongelukkig zijn.

Een continue staat van geluk, ik geloof daar niet zo in. precies om wat jij zegt. Bovendien is gelukkig zijn van veel meer dingen afhankelijk dan enkel een bepaalde neurotransmitter. Sterker nog, een overschot aan serotonine is zelfs gevaarlijk en niet voor niets worden depressieve patienten de eerste paar weken van hun medicatietraject nauwlettend in de gaten gehouden, omdat er dan zelfs een verhoogde kans op suicidaliteit bestaat.


Ik denk trouwens niet dat streven naar geluk ook betekent dat je daardommer van wordt. Altijd gelukkig zijn is onmogelijk, hoeveel serotonine je ook in iemands lichaam pompt. Je verandert namelijk niets aan de dingen die je meemaakt. Hoe je ermee omgaat, dat is echter wel een punt.

Want het is wat jij zegt, als je tracht te leren van tegenslag en verdriet en het probeert om te buigen naar iets positiefs, dan zul je uiteindelijk gelukkiger worden.

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 14:20:

Ik ga even aan mijn school (werken aan mijn individuele ontplooiing

Ik kom later terug.

Ja da's verdomme een goed idee Was ik ook mee bezig vanochtend, zal weer eens verder gaan. Groepsdynamina, hell yeah! Dit herkansinkje moet ik wel gaan halen.

Anders blijf ik hier weer met Wien achter en dan komt er helemaal niks meer van studeren

Uitspraak van Wackiejacky op vrijdag 10 maart 2006 om 14:21:

Tja, ten eerste werkt MDMA vooral op je serotonine en niet zozeer op je dopamine. Dat is meer het geval bij speed en coke.

Op zich niet zo gek dat je het zo stelt, want antidepressiva werken natuurlijk ook op je serotonine en zo zijn er dus mensen die jarenlang dagelijks de heropname van hun serotonine blokkeren. Het is dus nog aan de orde ook, al zijn dat natuurlijk wel mensen die er van nature een tekort aan hebben en juist op die manier weer wat in balans komen. Niet zozeer dat ze diep gelukkig worden, maar eerder niet meer diep ongelukkig zijn.

Een continue staat van geluk, ik geloof daar niet zo in. precies om wat jij zegt. Bovendien is gelukkig zijn van veel meer dingen afhankelijk dan enkel een bepaalde neurotransmitter. Sterker nog, een overschot aan serotonine is zelfs gevaarlijk en niet voor niets worden depressieve patienten de eerste paar weken van hun medicatietraject nauwlettend in de gaten gehouden, omdat er dan zelfs een verhoogde kans op suicidaliteit bestaat.


Ik denk trouwens niet dat streven naar geluk ook betekent dat je daardommer van wordt. Altijd gelukkig zijn is onmogelijk, hoeveel serotonine je ook in iemands lichaam pompt. Je verandert namelijk niets aan de dingen die je meemaakt. Hoe je ermee omgaat, dat is echter wel een punt.

Want het is wat jij zegt, als je tracht te leren van tegenslag en verdriet en het probeert om te buigen naar iets positiefs, dan zul je uiteindelijk gelukkiger worden.

Hey Jacky, ik had je hier al verwacht

Ik ga niet geheel in op jouw verhaal, omdat ik simpelweg te weinig verstand heb van de menselijke neurobiologie (meer het vakgebied van mijn vriendin)
Ik wil alleen even zeggen dat ik bedoelde dat een eenduidigheid in stemming noodzakelijk is, in de door mij beschreven wereld. Omdat alles al vaststaat (door de collectiviteit aan individuen) is het noodzakelijk dat de stemming ook eenduidig is. Er zijn namelijk geen externe factoren meer die vreugde of verdriet kunnen opwekken. En ik beredeneerde zo van: als er toch een eenduidige stemming moet zijn, waarom zou dat geen positieve zijn? Je hebt wel gelijk dat je zegt dat die verscheidenheid aan stemmingen ons menselijk leven interessant maakt. De vraag is dan ook waar we meer waarde aan hechten. Vrede en harmonie waarin iedereen een gelijke stemming heeft. Of de huidige wereld waarin sommige mensen meer geluk kennen en anderen hun hele leven ongelukkig zijn (door toedoen van anderen)

ik zie een hoop inteligentie . .maar iedereen heeft tnog steeds over goed en kwaad , over 2 polen . . .

leed leidt tot passie en
passie leidt tot schoonheid . .

t leven is een continu proces . .

omdat er lijden is wil nog niet per se zeggen dat daar wat door een extewrne 3e partij aan zou moeten worden gedaan.

hooguit dmz van een bewustzijnsverandering , zodat het lijdne inderdaad tot passie en schoonheid zou kunnen lijden ,
maaaar .. dan ziten we nog met de kwestie van vrije wil . .

Uitspraak van Nanda op vrijdag 10 maart 2006 om 17:36:

maaaar .. dan ziten we nog met de kwestie van vrije wil .

Vrije wil is feitelijk een ilussie. Je bent een slaaf van de structuur van je hersenen en je sociale context.

Uitspraak van Nanda op vrijdag 10 maart 2006 om 17:36:

passie leidt tot schoonheid . .

Waar is schoonheid voor nodig in een wereld vol mensen die daar niks om geven (dat kun je foreceren)?

Uitspraak van Nanda op vrijdag 10 maart 2006 om 17:36:

t leven is een continu proces . .

Van streven van een huidige situatie naar een betere situatie. Maar als je het bewustzijn zo kunt manipuleren dat er altijd tevredenheid is, dan hoeft er ook geen proces meer plaats te vinden. Je zit dan wel met de kwestie van zingeving. Misschien een soort van universeel doel creeeren waar ieder mens naartoe moet werken.

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 17:43:

Maar als je het bewustzijn zo kunt manipuleren dat er altijd tevredenheid is

bespaar je de moeite . .
liefde zonder moeilijheden is ook geen echte liefde .

waar je het over heb is 1 van 2 polen uitsluiten, namelijk de gene die jij als '' negatief '' ervaart.
yin / yang . .terwijl de 2 polen in feite 1 zijn . .


over dat de wereld vol zou zitten met mensen die dat niet kunnen waarderen. .
das jou beleving . .
tuurlijk zijn er heel veel maaar . .
er zijn steeds meer mensen die dat wel kunnen waarderen ent worden er elke dag meer . .( je komt ze nu zelfs tegen op partyflock
en nee dat kan je niet afdwingen . .

is ook niet nodig de aarde zit in een razendsnel ontwikkelingsproces dat alle aspecten van ons bestaan omvat

over dat slaaf van de structuur van je hersenen .

ik neem aan dat je het hier over de ''harde schijf'' in je bovenkamer heb die vol zit met aangeleerd gedrag en ''oude''patronen ??

Ik snap je punt en ik deel hem ook. Wat ik alleen bedoel te zeggen dat het beleven van emoties uberhaubt niet per definitie de beste manier hoeft te zijn. Hoewel ik het met je eens ben dat het spectrum aan emoties het mens zijn interessant maakt. Wat ik hier probeer te doen is alles in twijfel te trekken en mensen buiten gevestigde paradigma's te laten denken (het hebben van emoties is goed) Want als ik kijk is de huidige mensheid ook erg bezig om zijn emoties af te vlakken. Ze nemen kinderen, een gezin en bouwen zich vast in een veilige structuur waarin weinig mis kan gaan. Gevolg: ze ervaren geen intens geluk meer, maar ook geen intens verdriet. En die keuze is een zelf gemaakte keuze. Misschien is bij de mens de angst voor negatieve emoties groter dan de drang om intense positieve emoties te ervaren.

Uitspraak van Nanda op vrijdag 10 maart 2006 om 17:51:

ik neem aan dat je het hier over de ''harde schijf'' in je bovenkamer heb die vol zit met aangeleerd gedrag en ''oude''patronen ??

Ik bedoel eigenlijk ook dat je hersen je vertellen wat je moet doen. Je hersen hebben een bepaalde structuur die je karakter voor een groot deel bepaald (de andere delen zijn je omgeving en algehele menselijke instinct) Je kunt nooit je eigen hersens negeren omdat je hersens alles sturen. Snap je het nog? Het wordt wel erg abstract.

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 18:00:

Ik bedoel eigenlijk ook dat je hersen je vertellen wat je moet doen.

ik streef ernaar om met me darmen te denken ( serieus )

het is toch ook mogelijk om je ., als je je genoeg ontwikkeld heb , je te ontdoen van die persoonlijkheid die in dit leven denkt te zijn . .
en dan kan je zoals blof het zo mooi in een nummer zegt ''loskomen van je plaats en tijd''

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 18:00:

Ze nemen kinderen, een gezin en bouwen zich vast in een veilige structuur waarin weinig mis kan gaan.

ben ik het mee eens . .
De westerse maatschappij bestaat voor een groot gedeelte uit zo veel mogelijk ( veilig ) plezier consumeren , en zoveel mogelijk leed te vermijden . .

je vbermogen om plezier te ervaren is echter beperkt en leed zal iedereen vroeger of later mee maken . .

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 18:00:

erg bezig om zijn emoties af te vlakken

dat zie ik ook , maar ik zie en voel ook , dat elke disbalans tegen onze werkelijke natuur , zich zal ''vreken''
weg rennen heeft geen zin . .je krijgt wat je toekomt / nodig hebt.

daar is geen controle vorm tegen bestand . .echt niet

kijk maar naar de veelal blanke huisvrouwen van de middeklasse in amerika . .toch voor veel mensen nog steeds het boegbeeld van toneelspel en uiterlijk vertonn terwijl ze geen voeding hebbn / hadden met hun werkelijke gevoel. .

Zelfs die beginnen uit de school te klappen ( so to speak 0 . .toegegeven ze hebben er vaak oprah of dr phil voor nodig . .
maar dus zelfs daar ontdekt men het leven . .

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 18:00:

Wat ik alleen bedoel te zeggen dat het beleven van emoties uberhaubt niet per definitie de beste manier hoeft te zijn.

ebn beniuwd naar je alterntief . .
voor mij wekrt het niet anders namelijk . .
ik moet alles ervaren om het te leren . .heb allen wat aan boeken als deze bevestigend werken . .

maar wat dat betreft heb je 2 soorten mensen he . .

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 18:00:

Want als ik kijk is de huidige mensheid ook erg bezig om zijn emoties af te vlakken. Ze nemen kinderen, een gezin en bouwen zich vast in een veilige structuur waarin weinig mis kan gaan. Gevolg: ze ervaren geen intens geluk meer, maar ook geen intens verdriet. En die keuze is een zelf gemaakte keuze. Misschien is bij de mens de angst voor negatieve emoties groter dan de drang om intense positieve emoties te ervaren.

Dat vind ik weer erg narrow-minded. Je zou het ook andersom kunnen bekijken: wat op deze wereld vraagt meer verantwoordelijkheid dan het baren en opvoeden van kinderen? Denk dat ouders dit ook heel anders zullen zien. Die vinden wellicht juist dat zij het allergrootste geluk op de wereld hebben en kijken op exact dezelfde manier zoals jij dat nu doet aan tegen mensen die een andere weg kiezen.

Ik denk dat iedereen gewoon z'n eigen geluk maakt en dat het voor iedereen ook were verschillend is wat dat geluk dan inhoudt.

Uitspraak van Nanda op vrijdag 10 maart 2006 om 18:13:

ebn beniuwd naar je alterntief . .
voor mij wekrt het niet anders namelijk . .
ik moet alles ervaren om het te leren . .heb allen wat aan boeken als deze bevestigend werken . .

maar wat dat betreft heb je 2 soorten mensen he .

Ik zei al, ik ben het met je eens. Ik probeer juist te denken buiten mijn eigen interpretatie van hoe het leven hoort te zijn. Ik denk dat wij dezelfde soort mensen zijn. Ook ik hecht aan intense ervaring. Ik probeer me alleen voor te stellen hoe een geheel alternatieve wereld eruit zou zien.

Uitspraak van Wackiejacky op vrijdag 10 maart 2006 om 18:17:

Dat vind ik weer erg narrow-minded. Je zou het ook andersom kunnen bekijken: wat op deze wereld vraagt meer verantwoordelijkheid dan het baren en opvoeden van kinderen?

Daar heb je gelijk in. Het hebben van kinderen is wel een ongelukkig voorbeeld. Maar wat ik wel veel zie in mijn omgeving (misschien kortzichtig om mijn verhaal daarop te baseren) is dat mensen grote risico's uitsluiten. Ik ken best wel veel mensen die grote dromen hebben maar die niet durven te verwezenlijken omdat ze dan het veilige moeten verlaten en het roer drastisch om moeten gooien. Daardoor nemen ze genoegen met een leven waar ze maar half tevreden mee zijn.

Leuk idee, totale collectieviteit. Dan kunnen we een grote metalen kubus bouwen en daar met z'n alle in gaan wonen.. Resistance is futile..

Goed topic trouwens

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 12:52:

Zouden we onze individualiteit moeten opgeven voor algehele vrede en harmonie?

Waarom zou je met behoud van de individualiteit geen harmonie kunnen ervaren? Of waarom zou vrede dan niet mogelijk zijn?

Maar goed, antwoord op je vraag: als je voor een gekloond wezen een manier weet te creëeren waarbij deze zich waant in harmonie en vrede te leven, dan zou deze manier ook toepasbaar zijn voor diegene waar de kloon van afstamt. Dan vervalt het nut van klonen. Dus nee, het heeft volgens mij geen zin om individualiteit op te geven.

Uitspraak van nano.strike op vrijdag 10 maart 2006 om 19:06:

Leuk idee, totale collectieviteit. Dan kunnen we een grote metalen kubus bouwen en daar met z'n alle in gaan wonen.. Resistance is futile..

haha !!

Uitspraak van blueprint op vrijdag 10 maart 2006 om 19:49:

Waarom zou je met behoud van de individualiteit geen harmonie kunnen ervaren? Of waarom zou vrede dan niet mogelijk zijn?

Omdat mensen het moeilijk vinden om verschillen te accepteren. Omdat iedereen een eigen mening heeft en veel mensen geen respect hebben voor de mening van andere. Omdat mensen verschillende geloven hebben én daar zijn nog de meeste ruzies/oorlogen over. God.. Allah... Hoofddoek... Geen hoofddoek.
Persoonlijk, snap ik niet waar die mensen zich druk om maken. Wat maakt het uit wat voor gewoonte iemand heeft? Wat voor leefwijze? Geloof? Noem maar op.. Wát boeid het nou, zelf zó erg dat er een oorlog over gevoerd word?
De mensen die zich hier om druk maken, missen zo veel. Alles om hun heen. Ze zijn gefrustreerd, om een ander. En waarom? Omdat ze hun eigen bestaan, hun eigen ik, niet hebben gevonden. En zo geen respect kunnen opbrengen voor een mening van een ander.
Waarom zijn mensen niet gewoon nieuwsgierig naar de persoon/de leefgewoonte/de mening van een ander? En proberen er van te leren..
We kunnen elkaar zo veel wijsheid doorgeven. Waarom leven zo veel mensen een kortzichtig bestaan?
Zonde gewoon...

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 10 maart 2006 om 23:25:

Omdat mensen het moeilijk vinden om verschillen te accepteren

Acceptatie is idd iets wat moeilijk te behappen is voor veel mensen. Voor mezelf weet ik de antwoorden ook wel, het ging me bij de vraag meer om het feit dat het wel mogelijk is de individualiteit te behouden en tegelijkertijd een vorm van harmonie en vrede te ervaren. Er is alleen wel een 'mentale verschuiving' nodig.

Uitspraak van blueprint op vrijdag 10 maart 2006 om 23:46:

Acceptatie is idd iets wat moeilijk te behappen is voor veel mensen. Voor mezelf weet ik de antwoorden ook wel, het ging me bij de vraag meer om het feit dat het wel mogelijk is de individualiteit te behouden en tegelijkertijd een vorm van harmonie en vrede te ervaren.

Mogelijk zou een bepaalde wereldgodsdienst de uitweg bieden. Door de geschiedenis heen is altijd te zien geweest dat godsdiensten een belangrijke bron van invloed waren voor de systeemwereld. Die godsdienst zou ervoor kunnen zorgen dat alle mensen in harmonie met elkaar leven en toch hun identiteit kunnen behouden. Voorwaarden zijn wel dat deze in de ogen van iedereen onomstotelijk bewezen wordt (om iedereen dit geloof te laten aanhangen) en dat de regelgeving van deze religie glashelder is (om verschil in interpretatie te voorkomen die vervolgens weer oorlog uitlokt)
Alleen vrees ik dat zo'n godsdienst toch niet gaat werken. De mensen willen volgens mij gewoon verschillen zien en elkaar om die verschillen haten. Je ziet het overal. Mensen vinden altijd wel verschillen om te benadrukken en te veroordelen. Ik vrees dat die mentale verschuiving waar jij het over hebt nooit zal komen. Als je het hebt over ontwikkeling dan hebben we technologisch gigantische ontwikkelingen meegemaakt. Auto's, vleigtuigen, supermarkten, enz. Maar als het gaat om in vrede met elkaar leven zijn we nog geen steek verder.