Aangezien hier veel voorstanders van pep zijn die met smart wachten op de intrede van Meth in Nederland, hier alvast een smeuig verhaal. 
(editorial)
De crack-epidemie lijkt achter de rug, maar de Verenigde Staten wordt alweer door een volgende druggolf overspoeld. Methamfetamine is het middel dat op dit moment veel mensen te gronde richt. Hoe een drug voor de gewone man uitgroeit tot een plaag voor de samenleving.
De man zag Satan naast zich zitten in de auto. Hij zag zijn vonken spuitende ogen, zijn boosaardige grijns; hij rook zelfs de stank van zwavel. Maar de man was niet bang. Hij greep zijn machete en hakte uit alle macht. Daarna gooide hij het afgehouwen hoofd uit het raam op de autoweg. Het hoofd van zijn veertienjarige zoon. 'Hij was bezeten door de duivel', legde de man uit toen hij gearresteerd werd. Niet de zoon maar de vader was bezeten. Niet door de duivel maar door methamfetamine.
Een nieuwe drugepidemie verspreidt zich over Amerika. 'Methamfetamine is de meest destructieve, meest gevaarlijke drug die we ooit in dit land zagen', zegt Barry McCaffrey, de 'drugtsaar' van de regering-Clinton. 'Dit dreigt een groter probleem te worden dan de crack-cocaïneplaag van de jaren tachtig.' Om dat te beletten heeft de regering een grootscheeps anti-meth-offensief ingezet. Alex Stalcup, Amerika's bekendste expert in meth-ontwenning, betwijfelt of het een succes wordt. 'De epidemie is voorlopig niet te stuiten', zegt hij, 'en de reden is simpel: meth werkt. Niets produceert een meer intense euforie.'
Newport is een slaperig stadje in Iowa, een boerenstaat in het hartje van de Verenigde Staten. Anderhalf jaar geleden kwam er een abrupt einde aan de rust. Eerst was er een inbrakenplaag. Vervolgens begonnen voorbeeldige ouders plots hun kinderen te verwaarlozen. Vechtpartijen en mishandeling van vrouwen door hun partners werden schering en inslag.
De meth-plaag had Newport bereikt. 'Deze drug is een nachtmerrie', zegt Steve Johnson, de plaatselijke sheriff, wiens gevangenis nu uitpuilt. 'De gebruikers veranderen compleet. Ze lijken wel bezeten.'
'Sedert 1991 zijn al meer dan drieduizend mensen door methamfetamine gestorven', zegt Jim Milford, woordvoerder voor de Drug Enforcement Agency (DEA). 'De drug deed zijn intrede aan het einde van de jaren tachtig, in Hawaii. Daarna overspoelde hij de westkust. In staten als Californië en Arizona is meth nu de populairste drug. In de afgelopen twee jaren rukte hij op naar het middenwesten. Hij wordt nu ook meer en meer gesignaleerd in het zuidoosten. Het is slechts een kwestie van tijd voor de hele oostkust voor de bijl gaat.' En daarna, waarschuwen experts, is de kans groot dat de epidemie overwaait naar West-Europa.
In Newport en andere kleine stadjes in Iowa is meth alomtegenwoordig. Zelfs op scholen. Maar hoe kon zo'n gevaarlijke harddrug zich nestelen in brave stadjes als Newport? 'Aanvankelijk had meth hier niet het stigma van een harddrug', zegt dokter Michael Abrams van het Broadlawn Medical Center, een plaatselijk ontwenningscentrum. 'Heroïne en cocaïne braken hier nooit door, maar meth werd verkocht als speed. En speed - gewone amfetamine - is een "blue collar drug" met een lange traditie in staten als Iowa. Truckers slikken het om wakker te blijven achter het stuur. Vrouwen slikken het om te vermageren, arbeiders om door de shift te geraken. De druk om harder en langer te werken is toegenomen. De vraag naar speed ook. Voor veel van mijn patiënten leek meth aanvankelijk een soort superspeed, een wondermiddel. Maar niet voor lang.'
'Niet iedereen die meth gebruikt, raakt verslaafd', zegt Stalcup. 'Ik ken mensen die het al jaren zonder problemen slikken. Maar zij gebruiken het enkel om beter of meer te kunnen werken. Als je het spul begint te gebruiken voor het pleziereffect, om te fuiven of om te vrijen, dan beland je op een glibberige helling. Als je het euforie-effect van meth zoekt, heb je een hogere dosis nodig. Je gaat van slikken naar snuiven en van snuiven naar roken. En wie de meth-pijp eenmaal heeft geproefd, glijdt meestal de afgrond in. Met een verblindende snelheid.'
'Zullen we meth-metal spelen?' Jays meth-nachtmerrie begon tijdens een jamsessie. Een spiegeltje met lijntjes kristalachtig poeder ging rond. Jay snoof. 'Ik was niet bang voor verslaving. Ik had lsd gebruikt en cocaïne zonder eraan verslaafd te raken. Waarom zou het met meth anders gaan? Maar zodra ik het in mijn neus had, dacht ik: dit is manna uit de hemel. Ik wil meer. De jamsessie was fantastisch. Ik speelde sneller en beter dan ooit. Ik voelde me een tweede Jimmy Page. Daarna werd het een gewoonte. Avond aan avond speelden we marathonsessies. Mijn techniek werd steeds beter.'
En niet alleen zijn gitaarspel verbeterde. 'Meth deed wonderen voor mijn seksleven. Ik werd een echte dekhengst.'
'Meth is een sterk afrodisiacum, zowel voor vrouwen als voor mannen', zegt dokter Stalcup. 'Het verhoogt het lustgevoel en het uithoudingsvermogen. Een patiënte vertelde me dat ze nooit een orgasme had gehad tot ze voor de eerste keer meth rookte. Die nacht kwam ze tien keer klaar. Voor mannen is het moeilijker om klaar te komen. Maar ze kunnen wel urenlang hard blijven. Daarom is meth helaas heel populair geworden in homomilieus. Gebruikers verliezen hun zelfcontrole en hebben seks zonder condoom. Omdat speedseks vaak ruw is en lang duurt, is de kans op bloeding groot. Het gevolg is dat meth aan de westkust een van de belangrijkste oorzaken van aidsbesmetting is geworden.'
Een vriend van Jay hield een solo-orgie, met een meth-pijp en een stapel pornovideo's. Hij masturbeerde vier uur lang en had uiteindelijk een supernova-orgasme. Toen hij bijkwam, voelde hij bloed tussen zijn benen. Hij had zich wel erg letterlijk 'afgetrokken' en belandde in het ziekenhuis voor een huidtransplantatie.
Het effect van amfetamine, dat voor het eerst werd samengesteld in een Duits laboratorium in 1887, is min of meer hetzelfde als dat van adrenaline, het hormoon dat ons een energiestoot geeft als we gevaar voelen. De variant methamfetamine, dertig jaar later gesynthetiseerd in Japan, doet hetzelfde maar beter. In de Tweede Wereldoorlog werd meth gebruikt door Japanse kamikazepiloten en Amerikaanse vliegers. Het was ook Hitlers drug. Zijn dokter spoot hem er naar verluidt acht keer per dag mee in terwijl het Derde Rijk brandde. Hij vertoonde de klassieke symptomen van een meth-verslaafde: paranoia, agressiviteit, irrationele gewelddadigheid.
In de jaren vijftig raakten amfetaminepillen ingeburgerd. Het was in het milieu van de Hell's Angels en andere motorbendes dat daaruit een drug gedistilleerd werd die vijftig procent d-methamfetamine bevatte, de vorm van meth die euforie verwekt. Maar de drug was nog zo onzuiver dat alleen de injectienaald dat effect kon geven. En met de naald kwamen de onvermijdelijke overdosissen.
Na een kortstondige populariteit aan het einde van de jaren zestig kwam er een tegenreactie. 'Speed kills' werd een hippie-slogan. Maar aan het einde van de jaren tachtig ontdekten meth-producenten een legale substantie die erg op meth lijkt: efedrine. Door een kleine chemische verandering in de samenstelling van efedrine verkrijg je bijna pure methamfetamine.
'Dat betekende een grote verandering', zegt dokter Stalcup. 'De nieuwe meth was zo intens dat de hoogste euforie bereikbaar werd zonder injectienaalden. Meth kon je nu ook roken, net als crack-cocaïne. Met het verschil dat de crack-euforie enkele minuten duurt en de meth-euforie uren.'
Ook Jay schakelde
over naar de pijp. Als de kristallen smolten, zoog hij zich vol met de rook. Zijn longen leken in ijs te veranderen en zijn hersenen werden een perfecte machine. 'Ik maakte mezelf wijs dat ik niet verslaafd was, dat ik het enkel deed om beter te spelen. En ik speelde ook steeds beter.'
Maar hij rookte niet enkel als hij speelde. Steeds vaker bracht hij zijn nachten door op feestjes waar alles rond meth draaide. Na een jaar zat Jay gevangen in een helse cyclus. Hij snoof en rookte twee tot drie gram per dag. Hij feestte en speelde dagenlang zonder te slapen - één keer bleef hij twintig dagen aan een stuk wakker - om dan in te storten en weg te zinken in een woelige slaap. Als hij na een dag of twee wakker werd, voelde hij zich afschuwelijk en had hij maar één gedachte: meth vinden.
De meth die hij kocht had vele namen - ice, crank, glass, enzovoort - en vele kleuren - blauw, bruin, geel. 'De beste is transparant en lijkt op ijs of glasscherven. Maar ik vond ze allemaal goed, zelfs als het spul mijn neus verbrandde.' Dat gebeurde als de meth-producent (de 'cooker') slordig was geweest en nog wat waterstofchloride in de meth had achtergelaten. Dat reageert op het vocht in de neus en vormt bijtend zoutzuur. Meth 'koken' is niet simpel. De recepten variëren, maar ze vereisen alle vluchtige, zeer explosieve en giftige stoffen zoals ether, waterstofzuur en rode fosfor.
'Cookers' nemen grote risico's. Ze verdienen veel geld, maar de giftige dampen die vrijkomen tijdens het 'koken' vreten aan hun longen en hun keel. En een ongeluk is gauw gebeurd. Twee cookers in Noord-Californië droegen een reageerkolf die dreigde over te koken naar buiten om af te koelen. In hun haast morsten ze en de dampen walmden in hun gezicht. Een van hen viel na enkele stappen dood neer. De ander werd gevonden onder een denneboom. Hij stierf met zijn mond vol aarde waarmee hij de brand in zijn keel trachtte te blussen. De den stierf ook.
Maar de cookers brengen niet alleen hun eigen leven in gevaar. Explosies in meth-labs hebben hele huizen weggeblazen en tientallen mensen gedood. Ook de agenten van de drugpolitie stellen hun leven in de waagschaal. Behalve voor explosies moeten ze uitkijken voor boobytraps. De DEA traint nu duizenden agenten uit heel het land in het binnendringen en ontmantelen van meth-labo's.
Hun inspanningen lijken vruchten af te werpen. Vorig jaar ontmantelde de DEA 879 meth-labo's, 169 procent meer dan in 1995. Honderden andere labo's werden door de lokale politie opgerold, 465 in Californië alleen al. Er wordt ruim tien keer meer meth in beslag genomen dan enkele jaren geleden. Maar de DEA geeft toe dat dit niet alleen het gevolg is van een efficientëre bestrijding, maar ook van het feit dat de markt snel groeit en het aantal cookers dus ook. Er valt immers grof geld te verdienen. Met ingrediënten die enkele honderden dollars kosten, kan een goed uitgerust laboratorium voor twee miljoen dollar meth per week produceren.
De strijd tegen de meth-handel wordt bemoeilijkt door het feit dat alle ingrediënten en instrumenten die voor de productie van de drug nodig zijn, legaal te koop zijn. Er is geen smokkel voor nodig. De controle op de verkoop van de voornaamste grondstof, efedrine, is inmiddels verscherpt. Maar cookers ontdekten dat vele medicijnen tegen verstopte neuzen een soortgelijke stof bevatten, pseudo-efedrine, die even bruikbaar is. Die medicijnen worden zoveel geconsumeerd dat de controle over hun aankoop onbegonnen werk is.
De hunkering was als een kever die aan Jays hersenen knaagde. Het beest moest gevoed worden. Na twee jaar meth eiste hij een ons per week, een dosis die een beginner kan doden. Jay verkocht zijn auto, zijn cd's en zijn stereo. Uiteindelijk verkocht hij zijn dierbaarste bezit: zijn gitaar. Nu kon hij zichzelf niet meer wijsmaken dat hij meth gebruikte om beter te spelen. Hij kon nu nog enkel air guitar spelen.
Toen, op een nacht, gebeurde het onvermijdelijke: de laatste kristal smolt weg. Jay had geen geld en geen meth meer. Hij dacht: dit is het einde. Hij overdreef. Het was enkel het begin van het einde.
Jays huid jeukte onophoudelijk, alsof er insecten overheen renden. De kever in zijn schedel stampvoette ongeduldig. 'Ik hield het niet uit. Ik besloot om te stelen in een groot warenhuis en de buit te verkopen. Maar ik kon het niet, ik had het gevoel dat iedereen naar me keek. Mijn gezicht was grauw en ingevallen, mijn ogen bloeddoorlopen. Mijn kleren hingen aan mijn uitgemergelde lichaam. Ik was duidelijk hypernerveus.
Uiteindelijk braken een collega-tweaker (meth-verslaafde) en ik 's(nachts in een winkel in. Zo kon ik weer een dosis kopen. Mijn hart barstte bijna van vreugde toen ik mijn pijp weer kon aansteken. Maar daarna werd het erger. Overal zag ik politie, op elke straathoek. Rationeel begreep ik dat dit paranoia was, maar emotioneel was het echt. Je bent gek aan het worden, zei ik tegen mezelf. Het was toen dat ik naar het ontwenningscentrum ging.'
'Jay had gelijk: hij was inderdaad gek aan het worden', zegt dokter Stalcup. 'Het overkomt alle langdurige meth-gebruikers. De drug verwondt hun hersens. De productie van dopamine, een chemische stof in de hersens die een belangrijke rol speelt in onze emoties, wordt ontregeld. Hierdoor vertonen ze dezelfde symptomen als paranoïde schizofrenen. Plus een enorme agressiviteit. Het enige ongewone aan Jays ervaring is dat hij niet gewelddadig is geworden. Bijna elke dag zijn er tweakers die extreme gewelddaden begaan. Gisteren nog werd ik naar de gevangenis van Los Angeles geroepen. Een tweaker die geloofde dat zijn lief hem naar het leven stond, had een bijl genomen en haar aan stukken gehakt.'
Jay had geluk dat hij onmiddellijk in behandeling kon. 'De ontwenningscentra worden overspoeld', zegt Stalcup. 'Er is slechts plaats voor een tiende van de meth-verslaafden die willen afkicken.' Stalcups New Leaf Treatment Center in Concord, Californië, staat bekend als de laatste toevlucht voor hardcore verslaafden. In tegenstelling tot vele andere ontwenningscentra wordt er nooit een patiënt weggestuurd omdat hij terugvalt. 'Dat is toch waanzin', zegt Stalcup. 'Verslaving is een ziekte. Je gooit toch geen zieke het ziekenhuis uit als zijn koorts stijgt? Je probeert de behandeling aan te passen.'
Ik vraag hem of meth-verslaving moeilijker te genezen is dan verslaving aan andere harddrugs. Stalcup: 'Heroïne is het moeilijkst. De hunkering blijft intens. Maar voor een heroïneverslaafde is het niet onmogelijk om min of meer normaal te functioneren. Een tweaker kan dat niet. Die wordt gek.
Meth-verslaving is vergelijkbaar met een erge vorm van crackverslaving. Maar crack-cocaïne is een natuurlijke stof die door de enzymen wordt afgebroken. Meth niet. De schade aan de hersenen is groter en vraagt dus meer tijd om te genezen. Een meth-verslaafde heeft een goede kans om te genezen als hij een half jaar van de drug kan blijven. Maar als hij in een omgeving leeft waar meth gemakkelijk te krijgen is, is dat bijna onmogelijk. De meeste tweakers die afkicken, zinken in een diepe depressie. Als die depressie met de juiste middelen wordt behandeld, is er een goede kans op herstel. Maar die depressie kan heel extreem zijn.'
Ondanks Stalcups behandeling werd Jay steeds dieper gezogen. Elke wakkere seconde was een foltering. De insecten renden nog steeds over zijn huid. Met een scheermesje probeerde hij ze weg te raspen, tot hij bloedde uit honderden wondjes. Zijn hoop om troost te vinden in zijn muziek werd de bodem ingeslagen toen hij voor het eerst weer een gitaar vastpakte. 'Het verlangen naar meth vlamde op', zegt hij. 'Ik moest het instrument neerleggen. Ik zal misschien nooit meer kunnen spelen.'
De gesprekken met Stalcup en de antidepressiemiddelen en oefeningen die de dokter voorschreef, hielpen wel maar niet genoeg. Jay kon het niet laten om in zijn lichaam te kerven. Uiteindelijk sneed hij zijn polsen open. Hij werd ontdekt en op het nippertje gered. Daarop besloot dokter Stalcup hem op te nemen in een kliniek die verbonden is aan het ontwenningscentrum. 'Als er meer plaats zou zijn, had ik dat al eerder gedaan', zegt hij, 'maar nu was het een kwestie van leven of dood.' Jay zal een jaar in de kliniek moeten blijven. Over zijn toekomstkansen noemt Stalcup zich 'voorzichtig optimistisch'.
Is hij dat ook wat de toekomst van de meth-epidemie betreft? 'Net als de crack-epidemie zal de meth-plaag hopelijk op den duur vanzelf uitbranden, rond het jaar 2005 of zo. Maar intussen dreigt er alweer een nieuwe epidemie. Het aanbod van heroïne is pijlsnel gestegen en die heroïne is veel goedkoper en veel sterker dan ooit. Zo sterk dat je met de pijp hetzelfde effect bereikt als vroeger met de injectienaald. De drug wordt zelfs in pilvorm verkocht. We krijgen dus een overaanbod van drie goedkope harddrugs die alle drie gerookt kunnen worden. Dat is een situatie die de mensheid nooit gekend heeft. Niemand kan voorspellen hoe dat zal uitpakken.'
Bron: Drugsbase.nl
(editorial)
De crack-epidemie lijkt achter de rug, maar de Verenigde Staten wordt alweer door een volgende druggolf overspoeld. Methamfetamine is het middel dat op dit moment veel mensen te gronde richt. Hoe een drug voor de gewone man uitgroeit tot een plaag voor de samenleving.
De man zag Satan naast zich zitten in de auto. Hij zag zijn vonken spuitende ogen, zijn boosaardige grijns; hij rook zelfs de stank van zwavel. Maar de man was niet bang. Hij greep zijn machete en hakte uit alle macht. Daarna gooide hij het afgehouwen hoofd uit het raam op de autoweg. Het hoofd van zijn veertienjarige zoon. 'Hij was bezeten door de duivel', legde de man uit toen hij gearresteerd werd. Niet de zoon maar de vader was bezeten. Niet door de duivel maar door methamfetamine.
Een nieuwe drugepidemie verspreidt zich over Amerika. 'Methamfetamine is de meest destructieve, meest gevaarlijke drug die we ooit in dit land zagen', zegt Barry McCaffrey, de 'drugtsaar' van de regering-Clinton. 'Dit dreigt een groter probleem te worden dan de crack-cocaïneplaag van de jaren tachtig.' Om dat te beletten heeft de regering een grootscheeps anti-meth-offensief ingezet. Alex Stalcup, Amerika's bekendste expert in meth-ontwenning, betwijfelt of het een succes wordt. 'De epidemie is voorlopig niet te stuiten', zegt hij, 'en de reden is simpel: meth werkt. Niets produceert een meer intense euforie.'
Newport is een slaperig stadje in Iowa, een boerenstaat in het hartje van de Verenigde Staten. Anderhalf jaar geleden kwam er een abrupt einde aan de rust. Eerst was er een inbrakenplaag. Vervolgens begonnen voorbeeldige ouders plots hun kinderen te verwaarlozen. Vechtpartijen en mishandeling van vrouwen door hun partners werden schering en inslag.
De meth-plaag had Newport bereikt. 'Deze drug is een nachtmerrie', zegt Steve Johnson, de plaatselijke sheriff, wiens gevangenis nu uitpuilt. 'De gebruikers veranderen compleet. Ze lijken wel bezeten.'
'Sedert 1991 zijn al meer dan drieduizend mensen door methamfetamine gestorven', zegt Jim Milford, woordvoerder voor de Drug Enforcement Agency (DEA). 'De drug deed zijn intrede aan het einde van de jaren tachtig, in Hawaii. Daarna overspoelde hij de westkust. In staten als Californië en Arizona is meth nu de populairste drug. In de afgelopen twee jaren rukte hij op naar het middenwesten. Hij wordt nu ook meer en meer gesignaleerd in het zuidoosten. Het is slechts een kwestie van tijd voor de hele oostkust voor de bijl gaat.' En daarna, waarschuwen experts, is de kans groot dat de epidemie overwaait naar West-Europa.
In Newport en andere kleine stadjes in Iowa is meth alomtegenwoordig. Zelfs op scholen. Maar hoe kon zo'n gevaarlijke harddrug zich nestelen in brave stadjes als Newport? 'Aanvankelijk had meth hier niet het stigma van een harddrug', zegt dokter Michael Abrams van het Broadlawn Medical Center, een plaatselijk ontwenningscentrum. 'Heroïne en cocaïne braken hier nooit door, maar meth werd verkocht als speed. En speed - gewone amfetamine - is een "blue collar drug" met een lange traditie in staten als Iowa. Truckers slikken het om wakker te blijven achter het stuur. Vrouwen slikken het om te vermageren, arbeiders om door de shift te geraken. De druk om harder en langer te werken is toegenomen. De vraag naar speed ook. Voor veel van mijn patiënten leek meth aanvankelijk een soort superspeed, een wondermiddel. Maar niet voor lang.'
'Niet iedereen die meth gebruikt, raakt verslaafd', zegt Stalcup. 'Ik ken mensen die het al jaren zonder problemen slikken. Maar zij gebruiken het enkel om beter of meer te kunnen werken. Als je het spul begint te gebruiken voor het pleziereffect, om te fuiven of om te vrijen, dan beland je op een glibberige helling. Als je het euforie-effect van meth zoekt, heb je een hogere dosis nodig. Je gaat van slikken naar snuiven en van snuiven naar roken. En wie de meth-pijp eenmaal heeft geproefd, glijdt meestal de afgrond in. Met een verblindende snelheid.'
'Zullen we meth-metal spelen?' Jays meth-nachtmerrie begon tijdens een jamsessie. Een spiegeltje met lijntjes kristalachtig poeder ging rond. Jay snoof. 'Ik was niet bang voor verslaving. Ik had lsd gebruikt en cocaïne zonder eraan verslaafd te raken. Waarom zou het met meth anders gaan? Maar zodra ik het in mijn neus had, dacht ik: dit is manna uit de hemel. Ik wil meer. De jamsessie was fantastisch. Ik speelde sneller en beter dan ooit. Ik voelde me een tweede Jimmy Page. Daarna werd het een gewoonte. Avond aan avond speelden we marathonsessies. Mijn techniek werd steeds beter.'
En niet alleen zijn gitaarspel verbeterde. 'Meth deed wonderen voor mijn seksleven. Ik werd een echte dekhengst.'
'Meth is een sterk afrodisiacum, zowel voor vrouwen als voor mannen', zegt dokter Stalcup. 'Het verhoogt het lustgevoel en het uithoudingsvermogen. Een patiënte vertelde me dat ze nooit een orgasme had gehad tot ze voor de eerste keer meth rookte. Die nacht kwam ze tien keer klaar. Voor mannen is het moeilijker om klaar te komen. Maar ze kunnen wel urenlang hard blijven. Daarom is meth helaas heel populair geworden in homomilieus. Gebruikers verliezen hun zelfcontrole en hebben seks zonder condoom. Omdat speedseks vaak ruw is en lang duurt, is de kans op bloeding groot. Het gevolg is dat meth aan de westkust een van de belangrijkste oorzaken van aidsbesmetting is geworden.'
Een vriend van Jay hield een solo-orgie, met een meth-pijp en een stapel pornovideo's. Hij masturbeerde vier uur lang en had uiteindelijk een supernova-orgasme. Toen hij bijkwam, voelde hij bloed tussen zijn benen. Hij had zich wel erg letterlijk 'afgetrokken' en belandde in het ziekenhuis voor een huidtransplantatie.
Het effect van amfetamine, dat voor het eerst werd samengesteld in een Duits laboratorium in 1887, is min of meer hetzelfde als dat van adrenaline, het hormoon dat ons een energiestoot geeft als we gevaar voelen. De variant methamfetamine, dertig jaar later gesynthetiseerd in Japan, doet hetzelfde maar beter. In de Tweede Wereldoorlog werd meth gebruikt door Japanse kamikazepiloten en Amerikaanse vliegers. Het was ook Hitlers drug. Zijn dokter spoot hem er naar verluidt acht keer per dag mee in terwijl het Derde Rijk brandde. Hij vertoonde de klassieke symptomen van een meth-verslaafde: paranoia, agressiviteit, irrationele gewelddadigheid.
In de jaren vijftig raakten amfetaminepillen ingeburgerd. Het was in het milieu van de Hell's Angels en andere motorbendes dat daaruit een drug gedistilleerd werd die vijftig procent d-methamfetamine bevatte, de vorm van meth die euforie verwekt. Maar de drug was nog zo onzuiver dat alleen de injectienaald dat effect kon geven. En met de naald kwamen de onvermijdelijke overdosissen.
Na een kortstondige populariteit aan het einde van de jaren zestig kwam er een tegenreactie. 'Speed kills' werd een hippie-slogan. Maar aan het einde van de jaren tachtig ontdekten meth-producenten een legale substantie die erg op meth lijkt: efedrine. Door een kleine chemische verandering in de samenstelling van efedrine verkrijg je bijna pure methamfetamine.
'Dat betekende een grote verandering', zegt dokter Stalcup. 'De nieuwe meth was zo intens dat de hoogste euforie bereikbaar werd zonder injectienaalden. Meth kon je nu ook roken, net als crack-cocaïne. Met het verschil dat de crack-euforie enkele minuten duurt en de meth-euforie uren.'
Ook Jay schakelde
over naar de pijp. Als de kristallen smolten, zoog hij zich vol met de rook. Zijn longen leken in ijs te veranderen en zijn hersenen werden een perfecte machine. 'Ik maakte mezelf wijs dat ik niet verslaafd was, dat ik het enkel deed om beter te spelen. En ik speelde ook steeds beter.'
Maar hij rookte niet enkel als hij speelde. Steeds vaker bracht hij zijn nachten door op feestjes waar alles rond meth draaide. Na een jaar zat Jay gevangen in een helse cyclus. Hij snoof en rookte twee tot drie gram per dag. Hij feestte en speelde dagenlang zonder te slapen - één keer bleef hij twintig dagen aan een stuk wakker - om dan in te storten en weg te zinken in een woelige slaap. Als hij na een dag of twee wakker werd, voelde hij zich afschuwelijk en had hij maar één gedachte: meth vinden.
De meth die hij kocht had vele namen - ice, crank, glass, enzovoort - en vele kleuren - blauw, bruin, geel. 'De beste is transparant en lijkt op ijs of glasscherven. Maar ik vond ze allemaal goed, zelfs als het spul mijn neus verbrandde.' Dat gebeurde als de meth-producent (de 'cooker') slordig was geweest en nog wat waterstofchloride in de meth had achtergelaten. Dat reageert op het vocht in de neus en vormt bijtend zoutzuur. Meth 'koken' is niet simpel. De recepten variëren, maar ze vereisen alle vluchtige, zeer explosieve en giftige stoffen zoals ether, waterstofzuur en rode fosfor.
'Cookers' nemen grote risico's. Ze verdienen veel geld, maar de giftige dampen die vrijkomen tijdens het 'koken' vreten aan hun longen en hun keel. En een ongeluk is gauw gebeurd. Twee cookers in Noord-Californië droegen een reageerkolf die dreigde over te koken naar buiten om af te koelen. In hun haast morsten ze en de dampen walmden in hun gezicht. Een van hen viel na enkele stappen dood neer. De ander werd gevonden onder een denneboom. Hij stierf met zijn mond vol aarde waarmee hij de brand in zijn keel trachtte te blussen. De den stierf ook.
Maar de cookers brengen niet alleen hun eigen leven in gevaar. Explosies in meth-labs hebben hele huizen weggeblazen en tientallen mensen gedood. Ook de agenten van de drugpolitie stellen hun leven in de waagschaal. Behalve voor explosies moeten ze uitkijken voor boobytraps. De DEA traint nu duizenden agenten uit heel het land in het binnendringen en ontmantelen van meth-labo's.
Hun inspanningen lijken vruchten af te werpen. Vorig jaar ontmantelde de DEA 879 meth-labo's, 169 procent meer dan in 1995. Honderden andere labo's werden door de lokale politie opgerold, 465 in Californië alleen al. Er wordt ruim tien keer meer meth in beslag genomen dan enkele jaren geleden. Maar de DEA geeft toe dat dit niet alleen het gevolg is van een efficientëre bestrijding, maar ook van het feit dat de markt snel groeit en het aantal cookers dus ook. Er valt immers grof geld te verdienen. Met ingrediënten die enkele honderden dollars kosten, kan een goed uitgerust laboratorium voor twee miljoen dollar meth per week produceren.
De strijd tegen de meth-handel wordt bemoeilijkt door het feit dat alle ingrediënten en instrumenten die voor de productie van de drug nodig zijn, legaal te koop zijn. Er is geen smokkel voor nodig. De controle op de verkoop van de voornaamste grondstof, efedrine, is inmiddels verscherpt. Maar cookers ontdekten dat vele medicijnen tegen verstopte neuzen een soortgelijke stof bevatten, pseudo-efedrine, die even bruikbaar is. Die medicijnen worden zoveel geconsumeerd dat de controle over hun aankoop onbegonnen werk is.
De hunkering was als een kever die aan Jays hersenen knaagde. Het beest moest gevoed worden. Na twee jaar meth eiste hij een ons per week, een dosis die een beginner kan doden. Jay verkocht zijn auto, zijn cd's en zijn stereo. Uiteindelijk verkocht hij zijn dierbaarste bezit: zijn gitaar. Nu kon hij zichzelf niet meer wijsmaken dat hij meth gebruikte om beter te spelen. Hij kon nu nog enkel air guitar spelen.
Toen, op een nacht, gebeurde het onvermijdelijke: de laatste kristal smolt weg. Jay had geen geld en geen meth meer. Hij dacht: dit is het einde. Hij overdreef. Het was enkel het begin van het einde.
Jays huid jeukte onophoudelijk, alsof er insecten overheen renden. De kever in zijn schedel stampvoette ongeduldig. 'Ik hield het niet uit. Ik besloot om te stelen in een groot warenhuis en de buit te verkopen. Maar ik kon het niet, ik had het gevoel dat iedereen naar me keek. Mijn gezicht was grauw en ingevallen, mijn ogen bloeddoorlopen. Mijn kleren hingen aan mijn uitgemergelde lichaam. Ik was duidelijk hypernerveus.
Uiteindelijk braken een collega-tweaker (meth-verslaafde) en ik 's(nachts in een winkel in. Zo kon ik weer een dosis kopen. Mijn hart barstte bijna van vreugde toen ik mijn pijp weer kon aansteken. Maar daarna werd het erger. Overal zag ik politie, op elke straathoek. Rationeel begreep ik dat dit paranoia was, maar emotioneel was het echt. Je bent gek aan het worden, zei ik tegen mezelf. Het was toen dat ik naar het ontwenningscentrum ging.'
'Jay had gelijk: hij was inderdaad gek aan het worden', zegt dokter Stalcup. 'Het overkomt alle langdurige meth-gebruikers. De drug verwondt hun hersens. De productie van dopamine, een chemische stof in de hersens die een belangrijke rol speelt in onze emoties, wordt ontregeld. Hierdoor vertonen ze dezelfde symptomen als paranoïde schizofrenen. Plus een enorme agressiviteit. Het enige ongewone aan Jays ervaring is dat hij niet gewelddadig is geworden. Bijna elke dag zijn er tweakers die extreme gewelddaden begaan. Gisteren nog werd ik naar de gevangenis van Los Angeles geroepen. Een tweaker die geloofde dat zijn lief hem naar het leven stond, had een bijl genomen en haar aan stukken gehakt.'
Jay had geluk dat hij onmiddellijk in behandeling kon. 'De ontwenningscentra worden overspoeld', zegt Stalcup. 'Er is slechts plaats voor een tiende van de meth-verslaafden die willen afkicken.' Stalcups New Leaf Treatment Center in Concord, Californië, staat bekend als de laatste toevlucht voor hardcore verslaafden. In tegenstelling tot vele andere ontwenningscentra wordt er nooit een patiënt weggestuurd omdat hij terugvalt. 'Dat is toch waanzin', zegt Stalcup. 'Verslaving is een ziekte. Je gooit toch geen zieke het ziekenhuis uit als zijn koorts stijgt? Je probeert de behandeling aan te passen.'
Ik vraag hem of meth-verslaving moeilijker te genezen is dan verslaving aan andere harddrugs. Stalcup: 'Heroïne is het moeilijkst. De hunkering blijft intens. Maar voor een heroïneverslaafde is het niet onmogelijk om min of meer normaal te functioneren. Een tweaker kan dat niet. Die wordt gek.
Meth-verslaving is vergelijkbaar met een erge vorm van crackverslaving. Maar crack-cocaïne is een natuurlijke stof die door de enzymen wordt afgebroken. Meth niet. De schade aan de hersenen is groter en vraagt dus meer tijd om te genezen. Een meth-verslaafde heeft een goede kans om te genezen als hij een half jaar van de drug kan blijven. Maar als hij in een omgeving leeft waar meth gemakkelijk te krijgen is, is dat bijna onmogelijk. De meeste tweakers die afkicken, zinken in een diepe depressie. Als die depressie met de juiste middelen wordt behandeld, is er een goede kans op herstel. Maar die depressie kan heel extreem zijn.'
Ondanks Stalcups behandeling werd Jay steeds dieper gezogen. Elke wakkere seconde was een foltering. De insecten renden nog steeds over zijn huid. Met een scheermesje probeerde hij ze weg te raspen, tot hij bloedde uit honderden wondjes. Zijn hoop om troost te vinden in zijn muziek werd de bodem ingeslagen toen hij voor het eerst weer een gitaar vastpakte. 'Het verlangen naar meth vlamde op', zegt hij. 'Ik moest het instrument neerleggen. Ik zal misschien nooit meer kunnen spelen.'
De gesprekken met Stalcup en de antidepressiemiddelen en oefeningen die de dokter voorschreef, hielpen wel maar niet genoeg. Jay kon het niet laten om in zijn lichaam te kerven. Uiteindelijk sneed hij zijn polsen open. Hij werd ontdekt en op het nippertje gered. Daarop besloot dokter Stalcup hem op te nemen in een kliniek die verbonden is aan het ontwenningscentrum. 'Als er meer plaats zou zijn, had ik dat al eerder gedaan', zegt hij, 'maar nu was het een kwestie van leven of dood.' Jay zal een jaar in de kliniek moeten blijven. Over zijn toekomstkansen noemt Stalcup zich 'voorzichtig optimistisch'.
Is hij dat ook wat de toekomst van de meth-epidemie betreft? 'Net als de crack-epidemie zal de meth-plaag hopelijk op den duur vanzelf uitbranden, rond het jaar 2005 of zo. Maar intussen dreigt er alweer een nieuwe epidemie. Het aanbod van heroïne is pijlsnel gestegen en die heroïne is veel goedkoper en veel sterker dan ooit. Zo sterk dat je met de pijp hetzelfde effect bereikt als vroeger met de injectienaald. De drug wordt zelfs in pilvorm verkocht. We krijgen dus een overaanbod van drie goedkope harddrugs die alle drie gerookt kunnen worden. Dat is een situatie die de mensheid nooit gekend heeft. Niemand kan voorspellen hoe dat zal uitpakken.'
Bron: Drugsbase.nl
