Anorexia

Misschien dat er hier iemand is die kan helpen...

Het zit namelijk zo, ik heb een nichtje die anorexia heeft.
Zelf ontkent ze het maar een dag leven op 1 komkommer en een beker melk is natuurlijk niet normaal!
Steeds als we haar weer zien, ziet ze er slechter uit! Supermager, haar haar valt uit en ziet dof, ze wordt niet meer ongesteld, ze kan geen dingen meer onthouden enz...
Nu zag ze zelf helemaal geel
Haar moeder ziet wel dat ze anorexia heeft, maar wil haar niet naar een arts sturen, omdat ze graag wil dat haar dochter haar havo dit jaar afrond! Maar wij denken dat het dan al te laat is!
Ook wil ze niet dat haar dochter naar een kliniek gaat, omdat ze in een klein dorp woont en iedereen alles weet en er enorm geroddeld wordt, en ze wil niet bekend staat als moeder van een "gekke" dochter of als een slechte moeder.
Dit ook omdat er al vaker wat gebeurd is in hun familie qua psychische ziektes!

Nu is mijn vraag: weet iemand hoe wij hulp kunnen zoeken!
M'n tante over halen gaat niet! En als je zelf haar huisarts belt wordt ze ontzettend kwaad!
Heeft iemand een idee, want er moet echt wat gebeuren voordat het te laat is!

dan wordt ze maar kwaad
als het echt zo erg is als je zegt staan er grotere belangen op het spel

je kind is belangrijker dan je aanzien oid

Riagg bellen!! Die weten daar heel veel van en kunnen je vertellen hoe je het het beste aan kunt pakken!

jup..
en http://www.sabn.nl/ kunnen je ms ook verder helpen met een plan van aanpak

Het erge ervan is dat je vaak met dit soort dingen alleen maar toe kunt kijken en eigenlijk niets kan doen... Een vriendin van me heeft anorexia en zij wilde het tot twee maanden geleden niet zelf inzien. Zodra dit wel het geval is, dan pas kun je er wat mee... Want als ze zelf niet willen, helpt therapie e.d. niets.
Misschien kan er eens iemand gaan praten met je tante, bijvoorbeeld een maatschappelijk werkster, of van korrelatie (?), zodat zij inziet dat roddels haar er niet van moeten weerhouden naar de huisarts te gaan omwille van haar dochter.

Sterkte!

Uit eigen ervaring: Je kan idd niet veel doen tot iemand inziet waar ze mee bezig is! Maar je kan wel zorgen dat diegene het in gaat zien! Geloof me maar..

dit is nou het erge in nederland. Nederland kent alleen strafrecht en geen "hulprecht" Wanneer iemand psychisch in de war is moet die persoon zelf hulp gaan zoek. Slaat helemaal nergens op vaak kunnen ze adt niet meer zelf. Degene moet eerst een gevaar voor de samenleveing zijn en dan kunne ze wat doen. Maar ja dat is hier al helemaal niet het geval. Ik zou inderdaad ook het riagg bellen en vragen om raad. Heeft ze geen vader of andere familie dan die iets kan doen. Ik denk wel dat er snel wat moet gebeuren als ik die klachten zo hoor is ze best al ver heen. Heel veel succes ermee en ook sterkte want het zal er moeilijk zijn om haar te zien

je kunt niet alleen maar toekijken
dat moet je juist niet doen

als het zo erg is dat ze denk dat ze zelf wel in een goede gezondheid verkeerd en jij er zeker van bent dat ze dat niet is is er ook iets mis in haar hoofd en zal ze eerst naar een spychiater moeten gaan om het probleem (haar ziekte) onder ogen te zien

als dat eenmaal zo ver is zal ze beseffen dat ze op deze manier niet langer door het leven kan


''en ze wil niet bekend staat als moeder van een "gekke" dochter of als een slechte moeder''

ik snap dat het moeilijk voor haar zal zijn maar hoe kan zei het over haar hart krijgen om haar dochter zo te laten lijden

ik hoop dat je samen met haar en haar moeder naar verschillende instanties gaat om te praten over haar gezondheid
hier wat urls
http://www.sabn.nl/index.html?http://www.sabn.nl/verwijs.htm
http://www.deurknop.nl/stukken/eetstoornissen.php

veel sterkte

tja, haar naar een psychiater sturen lukt niet
ze zegt zelf steeds: "ik ben helemaal niet gek en ziek, hoe durven jullie zoiets te denken"
ennuh je kunt haar niet dwingen naar een psychiater te gaan, ze moet hier helaas zelf voor teken...

Zo iemand moet eigenlijk de feiten onder ogen krijgen, voorbeelden van wat er kan gebeuren met mensen als ze zo bezig zijn enzo.

Een beetje het schrikeffect van "waar ben ik in godsnaam mee bezig".
Zoals Naz-t ook zegt, het zelf inzien van de gevolgen

Idd MasterRay..en wat ook wil helpen, weer uit eigen ervaring:

Maak een foto van haar als ze er zo slecht uitziet en laat die haar zien! Gegarandeerd dat ze zich rotschrikt!!!

idd naz-t een foto maken is misschien wel een goed idee

nou daar hoeft ze niet voor te teken hoor en ik kan het weten want mijn vader was manisch depressief en moest naar een spygiater en denk maar niet dat ie zei ''zal ik me schoenen al vast pakken''

er is een crisis team voor mensen die niet door hebben dat ze zelf ziek zijn

want de meeste mensen hebben dat ook niet door ''spygisch''

dus je kan een spygiater aan huis laten komen zonder dat zei ervan af weet en vaak wilt ze dan bewijzen tegenover die spygiater dat ze niet ziek is want dat is ze niet zegt ze

maar dan ziet ze misschien dat ze wel ziek is en er dus iets aan gedaan moet worden

ik weet niet, ze ziet zichtzelf in de spiegel en ziet dan zeg maar dat ze "lelijk" is en denkt dan dat ze nog meer moet afvallen om mooier te worden!

Je moet haar vooral niet zeggen dat ze er best wel goed uitziet, want dan denkt ze dat ze goed bezig is.
Je hoeft haar zeker ook niet af te kraken, maar complimentjes op figuur....zou ik niet doen

Heb je al ff een PB gestuurd meid..hoop dat je er wat aan hebt

Ik heb dit ook mee gemaakt met m'n zusje.
Dezelfde kenmerken als wat jij zegt , graatmager , haar werd lelijk , niet meer ongesteld. Ze wou het eerst ook zelf niet zien , maar na een tijdje zag ze toch in dat ze een probleem had. We hebben haar uiteindelijk wel zover gekregen dat ze met een dokter is gaan praten , en dat heeft geholpen.

Het belangrijkste is inderdaad dat ze zelf inziet dat ze echt verkeerd bezig is , als dat eenmaal tot er doordringt en ze de juiste steun krijgt , is het al een grote stap in de goede richting.

Sterkte ermee meid.

Helaas heb ik dit ook meegemaakt met een vriendin van me en een familielid. Het klinkt echt heel kut wat ik nu ga zeggen, maar als buitenstaander kun je er bijna niks tegen doen. Al probeer je nog zo goed te helpen, zolang iemand zijn probleem niet inziet of niet wil inzien, haalt het vrij weinig uit. Zorg er voor dat je voor haar klaar staat, maar zeg ook hoe jij je erbij voelt, jij bent dood ongerust. Dan komt het minder snel als bemoeiziek over. Uit mijn ervaring dacht mijn vriendin dat ik me alleen maar met haar wilde bemoeien en haar de les wilde lezen, maar ik was doodsbang. Je moet jezelf ook niet wegcijferen ten koste van de ander. Iedere anorexiapatient reageert anders. Mijn vriendin zag uiteindelijk wel in dat ze hulp nodig had en die hebben we ook gezocht. Mijn familielid is via de rechter gedwongen opgenomen omdat ze op sterven lag en ziet nog steeds niet in dat ze een probleem heeft...
In ieder geval heel veel sterkte ermee!

wat pebbles zegt klopt als een bus .. het is klote om toe te moeten kijken en niks kunnen doen,
maar zollang de persoon in kwestie niet inzite dat ze een probleem heeft kan jij niks beginnen

Ik heb zelf jarenlang een eetprobleem gehad. Was veel te dun, werd niet meer ongesteld, ben zelfs een aantal keer flauw gevallen in openbare gelegenheden Zelf vond ik mezelf met 47 kilo nog te dik en ik zag niet waar ik mee bezig was.

Totdat mensen om me heen steeds vaker tegen mij zeiden dat ik er zo slecht uitzag; te mager en wit. Ik zag er ook gewoon echt ziek uit. Mijn beste vriendin zei dat haar vriend had gezegd dat ik eruit zag als een alien. M'n vriend zei ook dat ik eens normaal moest eten, omdat ik er niet gezond uitzag. M'n hele familie had het erover. Dan gaat er toch wel een belletje bij je rinkelen. 'Zie ik er echt zo slecht uit?' En toen bedacht ik me 'ik VOEL me ook gewoon heel slecht!' Altijd moe en chagrijnig. Ik wilde weer echt gelukkig zijn. Het was heel moeilijk, want je hebt natuurlijk een heel strict eetpatroon en die doorbreek je niet zo makkelijk. Maar m'n vriend heeft me heel erg geholpen en nu eet ik weer normaal. Gewoon brood overdag i.p.v. alleen fruit!

Je kunt je nichtje helpen door eens een persoonlijk gesprek met haar aan te gaan. Zet haar voor de spiegel en vraag haar of ze zichzelf nou mooi vindt; zo'n spillebeen. Vraag haar of ze niet vaak moe is en of ze gelukkig is. Zeg dat iedereen doodongerust is om haar. Het zal haar pijn doen en misschien barst ze wel in tranen uit, maar dan weet je wel dat zij zich zelf van haar probleem bewust is.

Heel veel succes in ieder geval en geef niet op!

Of net als Phantasia lekker aan de biertjes zitten, helpt ook wel Een biertje is immers 2 bruine broden ofzo?!

Vaak zie je dat meisjes/jongens die Anorexia hebben uit een gecompliceerd gezin komenl voor de buiten werled HET voorbeeld gezinnetje maar binnen?
Dat die moeder al zo'n reactie heeft van eerst de school afmaken en straks weet iedereen het, is natuurlijk te gek voor woorden.
Mensen met Anorexia hebben vaak een heel laag zelfbeeld en/of er wordt te veel van ze verwacht.
Op de een of andere manier moet je hulp inschakelen anders is het straks echt te laat, en dan blijf je achter met een schuldgevoel.

Boetscher:

2 JLAdy> Allereerst je moet haar ook niet naar een PSYCHIATER sturen maar naar een PSYCHOLOOG, das nogal een groot verschil. En voor een psycholoog hoef je helemaal niet 'gek' te zijn. Mijn vriendin heeft het al jaren in combi met bolimia. Maar jouw nichtje moet het zelf gaan inzien, dat deed die vriendin van me ook op een gegeven moment en is ze op aanraden van haar moeder naar die psychologe gegaan (wel een kennis van haar ouders). Nu gaat het stukken beter, het is nog niet over maar ze weet nu ten minste wat ze doet en doet het nu eens in de 2 mnd bijwijze van spreken ipv elke dag.

Hulp zoeken..
Zoiets kun je echt niet alleen..

idd boeien dat ze kwaad wordt. later zullen ze je dankbaar zijn en zo niet. dan heb je toch dat kind gered!

dr niet thuis houden want die moeder helpt dus weinig zo iemand moet gewoon opgenomen worden...een buurmeisje had het ook en dat was dus psies t zelfde...en alleen dat heeft geholpen

Heb niet alle reacties gelezen...
Maar een foto van d'r maken is echt geen goed idee. Als ze echt anorexia heeft zal ze op die foto alleen maar vet zien... En dat als aanleiding nemen om er mee door te gaan.

Nodig haar eens een weekend bij jullie thuis uit. Dan is ze ieg ff weg van de invloed van haar moeder. Praat met haar. Verzamel artikelen over anorexia en laat die lezen.

je moet echt zorgen dat er IEMAND is die d'r gaat helpen want geloof me dit kan haar lichaam echt niet lang meer aan.. ze heef tiemand nodig om mee te praten en zeker te helpen met eten... op dit moment moe tje schijt hebben aan je tante en gewoon bellen naar mensen die er wel veel meer info over hebben
succes

Misschien moet je eens contact opnemen met Stichting De Hoop in Dordrecht.

Zij kunnen je wel verder helpen....

Je kan niets doen.... ze moet zelf willen, of je moet haar dwangmatig laten opnemen, ik weet niet of ze minderjarig is?! Blijf haar steunen en laat haar niet in de steek!! das wel heel belangrijk!! en praat er met een arts over. 'Ze moet in therapie, naar praatgroepen, mijn beste vriendin ging zien hoe andere meisjes bezigwaren en misschien dat ze het gaat inzien.
Het is verschrikkelijk om tezien, toen we 11 waren kreeg ze hetongeveer. Ze is echt heel dun geweest ze was (2 jaar later) toen al vrij lang iets van 170 en 33 kilo ofzo echt vel over been. Hartstikke gevaarlijk ze kreeg over haar hele lichaam donshaartjes gewoon omdat het lichaam niets meer heeft om het warm te houden, ook gaan de organen vet aanmaken is hartstikke gevaarlijk. Nu heeft ze nog problemen met haar nieren. Tis is wel een erg scenario en de meeste meiden gaan niet zover.....Ze is gelukkig wel weer op een normaal gewicht en het gaat beter. Die mensen zullen hun hele leven moeten vechten. Blijf hoop houden in elk geval!!!