Mijn Austalian broek....
13 jaar was ik toen ik je kocht.
Ik had lang gespaard om je te kunnen betalen, stapels folders heb ik er voor rond moeten brengen. Maar je was het meer dan waard...
Samen hebben wij de afgelopen 6 jaar zoveel meegemaak. In goede en in slechte tijden, altijd lag je voor me klaar om mij liefdevol met je warmte en zachtheid te omhullen;
op gabberfeessies, als ik ziek was, op koude winterdagen, met sporten, wanneer ik na een vermoeiende dag werken of school thuis kwam, echt altijd dus! En het meest bijzondere van alles was nog dat je ondanks dit intensieve leventje nog net zo mooi was als toen ik je kocht, ondanks het vele dragen en wassen was het woord slijtage je vreemd!
Totdat vanmorgen het noodlot toesloeg...
En ik mijn arme broek totaal aan flarde gescheurd uit het hok van mijn rat zag hangen! G.V.D. vuil vies pleures beest en dat soort dingen waren de gedachten die als eerste door me heen gingen, vervolgens heb ik het beestje uitvoerig door elkaar geschud en haar mijn gevoelens van haat medegedeeld. Daarna heb ik minstens een kwartier zitte janken
En nu denk ik met weemoed terug aan de mooie 6 jaar die ik samen met mijn geliefde broek heb mogen delen...
*In memoriam*
Die rat gaat er trouwens uit want vorige week heeft ze de draad van mijn koptelefoon ook al vernield. Dusss als iemand nog interesse heeft?
13 jaar was ik toen ik je kocht.
Ik had lang gespaard om je te kunnen betalen, stapels folders heb ik er voor rond moeten brengen. Maar je was het meer dan waard...
Samen hebben wij de afgelopen 6 jaar zoveel meegemaak. In goede en in slechte tijden, altijd lag je voor me klaar om mij liefdevol met je warmte en zachtheid te omhullen;
op gabberfeessies, als ik ziek was, op koude winterdagen, met sporten, wanneer ik na een vermoeiende dag werken of school thuis kwam, echt altijd dus! En het meest bijzondere van alles was nog dat je ondanks dit intensieve leventje nog net zo mooi was als toen ik je kocht, ondanks het vele dragen en wassen was het woord slijtage je vreemd!
Totdat vanmorgen het noodlot toesloeg...
En ik mijn arme broek totaal aan flarde gescheurd uit het hok van mijn rat zag hangen! G.V.D. vuil vies pleures beest en dat soort dingen waren de gedachten die als eerste door me heen gingen, vervolgens heb ik het beestje uitvoerig door elkaar geschud en haar mijn gevoelens van haat medegedeeld. Daarna heb ik minstens een kwartier zitte janken
En nu denk ik met weemoed terug aan de mooie 6 jaar die ik samen met mijn geliefde broek heb mogen delen...
*In memoriam*
Die rat gaat er trouwens uit want vorige week heeft ze de draad van mijn koptelefoon ook al vernield. Dusss als iemand nog interesse heeft?
laatste aanpassing