Koop dan eens van die feestoren en zet die op voordat je weg gaat.
Als ze vragen waarom kan je altijd nog zeggen:ik heb me oren open gezet,hoeven jullie niet alles 25.000 keer te herhalen!!!
Zonder gekheid...
Is dat alles??
Er zal wel meer meespelen...en trouwens..ben jij wel altijd lekker bezig of is je leeftijd bij jou geen probleem meer?
Ik heb een (stief)dochter van 17 en that~s really a fucking problem..zou ik zo bij weg willen lopen!!
Een ander chickentje van mij -bijna 17 is dan weer wat verstandiger.
Zo is de een weer wat verantwoordelijker en volwassener dan de ande.
Ook nog een mogelijkheid ;je bent de oudste thuis en die moeten altijd de barrieres doorbreken and last but not least:
Je bent misschien wel hun zorgenkindje
You tell me!!
Als ze vragen waarom kan je altijd nog zeggen:ik heb me oren open gezet,hoeven jullie niet alles 25.000 keer te herhalen!!!
Zonder gekheid...
Is dat alles??
Er zal wel meer meespelen...en trouwens..ben jij wel altijd lekker bezig of is je leeftijd bij jou geen probleem meer?
Ik heb een (stief)dochter van 17 en that~s really a fucking problem..zou ik zo bij weg willen lopen!!
Een ander chickentje van mij -bijna 17 is dan weer wat verstandiger.
Zo is de een weer wat verantwoordelijker en volwassener dan de ande.
Ook nog een mogelijkheid ;je bent de oudste thuis en die moeten altijd de barrieres doorbreken and last but not least:
Je bent misschien wel hun zorgenkindje
You tell me!!
Ja maar jouw ouders zijn denk ik niet achtelijk en weten w.s wel een beetje wat er op een gemiddeld feest gebeurd. En het hoort bij ouders om zich zorgen te maken over hun dierbaarste bezit. Dus als jij elke keer laat blijken dat je weet waar je mee bezig bent en ze als een volwassene te woord staat i.p.v een grote bek te geven komt het heus wel goed.
ik weet ook wel dat me ouders het goed bedoelen, en zo bezorgd zijn en zeker omdat ik hun enigste kind ben. ik besef ook heel goed dat ik er jaren geleden een zootje van heb gemaakt. maar nu wil ik dat allemaal rechtzetten, maar ik krijg de kans gewoon niet, wat ik ook zeg of doe, ze vertrouwen me niet!!!!!!!!!!!! ja, dan weet ik t ook niet meer hoor, hoe moet ik op deze manier laten zien dat ze me kunnen vertrouwen als ze me de kans niet geven en als maar argwaan hebben....................
u tell me!!!!!!!!!!!!!!!
u tell me!!!!!!!!!!!!!!!
De kans krijg je..echt.
Maar sommige dingen vergeten niet zo makkelijk.
De aan houder wint en tijd heelt alle wonden.
Zit je echt goed,dan zien je ouders dat heus wel...maar nu nog op langere termijn.
Als zij gelijk toegeven zijn ze waarschijnlijk als de dood dat je weer terug valt in oude gewoontes,dus misschien daarom die houding.
Niet leuk,maar verslapt wel met de tijd!!
Maar sommige dingen vergeten niet zo makkelijk.
De aan houder wint en tijd heelt alle wonden.
Zit je echt goed,dan zien je ouders dat heus wel...maar nu nog op langere termijn.
Als zij gelijk toegeven zijn ze waarschijnlijk als de dood dat je weer terug valt in oude gewoontes,dus misschien daarom die houding.
Niet leuk,maar verslapt wel met de tijd!!
TJah its part of life.
Sommige kinderen kunnen goed opschieten met hun ouders en bij sommige is er dagelijks ruzie.
Ik had zelf ook wel is een meningverschilletje, maar nooit zo erg dat ik weg wilde lopen.
Vaak zijn kinderen koppig en willen ze niet laten blijken dat hun ouders gelijk hebben. Dit geldt toch ook zeker andersom af en toe.
Je moet je een beetje aanpassen aan elkaar.
Tis vaak moeilijk. Je bent lekker aan het puberen en je wilt veel meer dingen. Ouders groeien vaak niet zo snel mee en dan lijkt het alsof ze je klein willen houden. Ik verplaats mezelf altijd in me ouders, wat ik dus gedaan zou hebben als ik kinderen zou hebben. Helaas kom ik vaak tot de conclusie dat ze gelijk hebben.
Alphen Terror ik heb eigenlijk maar 1 advies.
Pas je een beetje aan af en toe en je zult merken dat je ouders zich ook inschikken. Sterkte.
Sommige kinderen kunnen goed opschieten met hun ouders en bij sommige is er dagelijks ruzie.
Ik had zelf ook wel is een meningverschilletje, maar nooit zo erg dat ik weg wilde lopen.
Vaak zijn kinderen koppig en willen ze niet laten blijken dat hun ouders gelijk hebben. Dit geldt toch ook zeker andersom af en toe.
Je moet je een beetje aanpassen aan elkaar.
Tis vaak moeilijk. Je bent lekker aan het puberen en je wilt veel meer dingen. Ouders groeien vaak niet zo snel mee en dan lijkt het alsof ze je klein willen houden. Ik verplaats mezelf altijd in me ouders, wat ik dus gedaan zou hebben als ik kinderen zou hebben. Helaas kom ik vaak tot de conclusie dat ze gelijk hebben.
Alphen Terror ik heb eigenlijk maar 1 advies.
Pas je een beetje aan af en toe en je zult merken dat je ouders zich ook inschikken. Sterkte.
dat van vertrouwen opbouwen klopt als een bus
ik ben wel een keer weggelopen maar dat heeft een uur geduurt en toen was ik wel weer terug en bezorgd dat ze waren.
Kijk ik liep weg niet om de ruzie of zo maar omdat ik zelf kwaad was op iets en dan word ik agressief en dan is vluchten beter dan meppen
en dat vertrouwen hebben mijn ouders nou weer wel
maar ik niet
tsja iedereen zo zijn trauma
ik ben wel een keer weggelopen maar dat heeft een uur geduurt en toen was ik wel weer terug en bezorgd dat ze waren.
Kijk ik liep weg niet om de ruzie of zo maar omdat ik zelf kwaad was op iets en dan word ik agressief en dan is vluchten beter dan meppen
en dat vertrouwen hebben mijn ouders nou weer wel
maar ik niet
tsja iedereen zo zijn trauma
partychick 1 april 2002 13:48
ik weet ook wel dat me ouders het goed bedoelen, en zo bezorgd zijn en zeker omdat ik hun enigste kind ben. ik besef ook heel goed dat ik er jaren geleden een zootje van heb gemaakt. maar nu wil ik dat allemaal rechtzetten, maar ik krijg de kans gewoon niet, wat ik ook zeg of doe, ze vertrouwen me niet!!!!!!!!!!!! ja, dan weet ik t ook niet meer hoor, hoe moet ik op deze manier laten zien dat ze me kunnen vertrouwen als ze me de kans niet geven en als maar argwaan hebben....................
u tell me!!!!!!!!!!!!!!!
--------------------------------------------
Je weet je kan altijd bij me terecht als je hulp nodig heb hiermee.
ben r voor je!!
ik weet ook wel dat me ouders het goed bedoelen, en zo bezorgd zijn en zeker omdat ik hun enigste kind ben. ik besef ook heel goed dat ik er jaren geleden een zootje van heb gemaakt. maar nu wil ik dat allemaal rechtzetten, maar ik krijg de kans gewoon niet, wat ik ook zeg of doe, ze vertrouwen me niet!!!!!!!!!!!! ja, dan weet ik t ook niet meer hoor, hoe moet ik op deze manier laten zien dat ze me kunnen vertrouwen als ze me de kans niet geven en als maar argwaan hebben....................
u tell me!!!!!!!!!!!!!!!
--------------------------------------------
Je weet je kan altijd bij me terecht als je hulp nodig heb hiermee.
ben r voor je!!
Behalve die mongolen heb je altijd wel gasten die in zijn voor een rel(kijk even terug naar je eigen reply op gasten die vrouwen slaan)
Niet erg opkomen voor een ander,maar je ouders weten dat ook en niet iedereen stopt direct en zeg :sorry.
behalve verkeersongelukken van in slaap gevallen janjurken en dronken kloothufters heb je ook nog treinen die gekaapt kunnen worden en terroristen die stamhuissies uit elkaar blazen en vliegtuigen die naar beneden komen en fietsbanden die leeg kenne lopen vlak bij een seriemoordenaar die daar net zit te vissen ....moet ik nog effe doorgaan?
Niet erg opkomen voor een ander,maar je ouders weten dat ook en niet iedereen stopt direct en zeg :sorry.
behalve verkeersongelukken van in slaap gevallen janjurken en dronken kloothufters heb je ook nog treinen die gekaapt kunnen worden en terroristen die stamhuissies uit elkaar blazen en vliegtuigen die naar beneden komen en fietsbanden die leeg kenne lopen vlak bij een seriemoordenaar die daar net zit te vissen ....moet ik nog effe doorgaan?
2 alphen..sorry als ik verkeerd over kwam,maar ik bedoelde dat die meneertjes dus rondlopen en jij er niet voor weg loopt.
Natuurlijk gelukkig ,maar aan de andere kant weten jij en ik ook wel dat als wij er ons mee bemoeien,wij de volgende slachtoffers kunnen zijn.
En dat zit heel ongemakkelijk voor de thuisblijvers!!
Mijn dochters hebben ook al taakstraffen achter de kiezen voor het opnemen voor een vriend die de tering geslagen werd en voor dood op de grond lag.
Maar daar toen mijn dochter de fietsketting van die gek te pakken had en daarmee in een reflex een klap mee uitdeelde toen zij klappen dreigde te krijgen ..is zij aangeklaagd wegens mishandeling.
En nu ik weet dat zij geen hommeles uit de weg ga,vind ik het toch eng...daarbuiten!!
Natuurlijk gelukkig ,maar aan de andere kant weten jij en ik ook wel dat als wij er ons mee bemoeien,wij de volgende slachtoffers kunnen zijn.
En dat zit heel ongemakkelijk voor de thuisblijvers!!
Mijn dochters hebben ook al taakstraffen achter de kiezen voor het opnemen voor een vriend die de tering geslagen werd en voor dood op de grond lag.
Maar daar toen mijn dochter de fietsketting van die gek te pakken had en daarmee in een reflex een klap mee uitdeelde toen zij klappen dreigde te krijgen ..is zij aangeklaagd wegens mishandeling.
En nu ik weet dat zij geen hommeles uit de weg ga,vind ik het toch eng...daarbuiten!!
Heb dat gezeik ook gekend en bij mij is uiteindelijk de ruzie pas gesust, toen ik al 2 jaar op mezelf woonde..
Heb ff je cu gelezen en vindt dat je overkomt als een verschrikkelijk slim mannetje. Iemand die echt wel weet wat die wil en zeker wel iemand die weet waar hij mee bezig is..!! Daar mag je best wel heel erg trots op zijn zelf...
Maar ja... bezorgdheid van ouders hou je toch. Al heb je niet meer dat ze je het 80.000 keer vragen wanneer je niet meer thuis woont.
Weglopen of dingen slopen heeft geen zin. Tenminste... ik heb 2 x een poging willen wagen om weg te lopen, maar 1ste keer hadden ze me pa gebeld ( ook weer uitgeknikkerd, dus toch weer terug naar me ma... keertje of 2 gebeurd ) en de 2e keer was ik zo stom dat ik me broer nog even gedag wilde zeggen.... -> die bracht me weer terug.. *zucht*
Vaak is het gewoon proberen te accepteren dat je ouders het uit bezorgdheid vragen...
hugs
Heb ff je cu gelezen en vindt dat je overkomt als een verschrikkelijk slim mannetje. Iemand die echt wel weet wat die wil en zeker wel iemand die weet waar hij mee bezig is..!! Daar mag je best wel heel erg trots op zijn zelf...
Maar ja... bezorgdheid van ouders hou je toch. Al heb je niet meer dat ze je het 80.000 keer vragen wanneer je niet meer thuis woont.
Weglopen of dingen slopen heeft geen zin. Tenminste... ik heb 2 x een poging willen wagen om weg te lopen, maar 1ste keer hadden ze me pa gebeld ( ook weer uitgeknikkerd, dus toch weer terug naar me ma... keertje of 2 gebeurd ) en de 2e keer was ik zo stom dat ik me broer nog even gedag wilde zeggen.... -> die bracht me weer terug.. *zucht*
Vaak is het gewoon proberen te accepteren dat je ouders het uit bezorgdheid vragen...
hugs