Het prachtigste schepsel der natuur
Het achtste wereldwonder ,
De mooiste genen,
Een vrouwloze wereld, daarin wil ik mijzelf stenigen
De vrouw staat boven ieder ander,
In de voedselketen, in vertrouwen,
Mijn waardering spreekt niet voor een enkeling,
Maar voor u allen,
U voorzag mij van het leven,
Aanschouwde de eerste stappen die ik zette,
Gaf mij het eerste advies,
Vertelde wel maar bond me niet
U gaf mij mijn eerste zoen,
Schuifelend in een donker hoekje,
En na afloop luisterde U naar de vertelling,
Nam het op, alsof ik voorlas uit een boekje
Uw woorden kunnen mij raken,
Soms na een aanraking, zelfs van luttele seconde
Vervult door erkenning
Schreeuw ik het van de daken
U stond aan mijn zij toen ik erdoorheen zat,
Onwetend wie ik was en hoe ik doe
Wat U kon doen, daar bleef u naar gissen
Echter, het is uw moeite, niet het middel
Waar ik mezelf niet kon bewegen,
Pakte U mijn hand, nam hem
Bracht me naar mijn bestemming en zei
Doe wat je moet...en vergeet jezelf niet
U staat ten grondslag aan ieder leven,
Aan het begin, het midden, het eind,
Zelfs een verwelkte bloem geeft u hoop,
En hoop is iets wat ons doet blijven leven.
Uw ziel raakt de gedachte inmens,
Uw verschijning vervult mijn hart,
U laat krommingen recht trekken,
U bent mijn spil, vergeet dat niet!
Uw omlichaming tart de ziel,
Dat waar elk ander wezen op faalt,
Is hetgeen U lukt,
Perfectie.
Het achtste wereldwonder ,
De mooiste genen,
Een vrouwloze wereld, daarin wil ik mijzelf stenigen
De vrouw staat boven ieder ander,
In de voedselketen, in vertrouwen,
Mijn waardering spreekt niet voor een enkeling,
Maar voor u allen,
U voorzag mij van het leven,
Aanschouwde de eerste stappen die ik zette,
Gaf mij het eerste advies,
Vertelde wel maar bond me niet
U gaf mij mijn eerste zoen,
Schuifelend in een donker hoekje,
En na afloop luisterde U naar de vertelling,
Nam het op, alsof ik voorlas uit een boekje
Uw woorden kunnen mij raken,
Soms na een aanraking, zelfs van luttele seconde
Vervult door erkenning
Schreeuw ik het van de daken
U stond aan mijn zij toen ik erdoorheen zat,
Onwetend wie ik was en hoe ik doe
Wat U kon doen, daar bleef u naar gissen
Echter, het is uw moeite, niet het middel
Waar ik mezelf niet kon bewegen,
Pakte U mijn hand, nam hem
Bracht me naar mijn bestemming en zei
Doe wat je moet...en vergeet jezelf niet
U staat ten grondslag aan ieder leven,
Aan het begin, het midden, het eind,
Zelfs een verwelkte bloem geeft u hoop,
En hoop is iets wat ons doet blijven leven.
Uw ziel raakt de gedachte inmens,
Uw verschijning vervult mijn hart,
U laat krommingen recht trekken,
U bent mijn spil, vergeet dat niet!
Uw omlichaming tart de ziel,
Dat waar elk ander wezen op faalt,
Is hetgeen U lukt,
Perfectie.
