In naam van de Eeuwige de Barmhartige de Genadevolle
De enige Waarheid is als de Zon, helder en oogverblindend.
Zonsopkomst, het Zenit en Zonsondergang zijn gebrekkige termen van gebrekkige aardbewoners die de grootheid van deze Aarde overschatten.
Denkende dat de Aarde en haar bewoners groot en onveranderlijk, Hèt centrum van het Heelhal zijn
Terwijl de Aarde zelf, alsook haar kibbelende, ruziemakende en haatdragende bewoners allen,
slechts als een stofje om de zon heen draaien.
Draaien, draaiend, draaiende op het ritme van het hart.
Het hart wat de Waarheid aanroept laat geen ruimte bestaan voor de aanroeper zelf.
Zolang de aanroeper nog roept: "Ik heb de Waarheid" en niet roept :" Ik ben de Waarheid."
Hoever en hoelang dient hij nog te reizen, eer hij maar iets van een glimp van de Waarheid in zijn hart mag ervaren?
De Waarheid is iets wat alleen ervaren kan worden in een hart die zich reinigt en schoon en helder wordt.
Hoe vies en leugenachtig is toch het hart wat claimt... maar niet gereinigd is van jaloezie, haat en trots?
De Nectar, de Essentie komt tot haar recht in een glas van zuiver Kristal, mond geblazen, uit de hitte van het vuur.
Ach hoelang nog, Zoeker eer ge dit beseft, hierna handelt en uw mond, uw hart en geheel uw ziel aan het Kristal, aan de Nectar, aan de Waarheid kan overgeven?
Rushing,
Lyrisch als het gaat om een Waarheid
wat vinden jullie?
De enige Waarheid is als de Zon, helder en oogverblindend.
Zonsopkomst, het Zenit en Zonsondergang zijn gebrekkige termen van gebrekkige aardbewoners die de grootheid van deze Aarde overschatten.
Denkende dat de Aarde en haar bewoners groot en onveranderlijk, Hèt centrum van het Heelhal zijn
Terwijl de Aarde zelf, alsook haar kibbelende, ruziemakende en haatdragende bewoners allen,
slechts als een stofje om de zon heen draaien.
Draaien, draaiend, draaiende op het ritme van het hart.
Het hart wat de Waarheid aanroept laat geen ruimte bestaan voor de aanroeper zelf.
Zolang de aanroeper nog roept: "Ik heb de Waarheid" en niet roept :" Ik ben de Waarheid."
Hoever en hoelang dient hij nog te reizen, eer hij maar iets van een glimp van de Waarheid in zijn hart mag ervaren?
De Waarheid is iets wat alleen ervaren kan worden in een hart die zich reinigt en schoon en helder wordt.
Hoe vies en leugenachtig is toch het hart wat claimt... maar niet gereinigd is van jaloezie, haat en trots?
De Nectar, de Essentie komt tot haar recht in een glas van zuiver Kristal, mond geblazen, uit de hitte van het vuur.
Ach hoelang nog, Zoeker eer ge dit beseft, hierna handelt en uw mond, uw hart en geheel uw ziel aan het Kristal, aan de Nectar, aan de Waarheid kan overgeven?
Rushing,
Lyrisch als het gaat om een Waarheid
wat vinden jullie?
