Partyflock
 

Berghain

op de kaart
Berghain
7 maart 2024
AdresAm Wriezener Bahnhof
10243
Berlijn
Duitsland Duitsland
SiteSite berghain.berlin
E-mailsupport@berghain.de
Linksfacebookpageinstagramsoundcloud
Deel

Informatie

Berghain / Panoramabar (Club)

Nightclub opened in 2004 and named after its location on the border between Kreuzberg and Friedrichshain in Berlin. Built in an abandoned power station from the 1950s. Berghain / Panoramabar residents (amongst others) are Ben Klock, Cassy, Len Faki, Function, Marcel Dettmann and Norman Nodge. In 2005 Berghain also founded and runs the Ostgut Ton (Ostgut Tontrager) record label.

Divided into two distinct levels. Berghain itself on the first floor, Panoramabar, a smaller and more bar-styled space is located on the top floor.
Boek een overnachting in of in de buurt van Berghain via Booking.com.

Uitgaansagenda Berghain

Laatste feest was op zaterdag 8 juli 2023: Klubnacht
Statistieken
152·feesten
geen·in de toekomst
152·in het verleden
578·bezoekers · herkomst
373·unieke bezoekers
1082Partyflockfans
69·opmerkingen
9·waarderingen
geweldig·stemresultaat (67.3262 stemmen)

soundcloud Recente muziek

9 waarderingen

AF!!!!!! <3
Amnion
Hier waarschijnlijk de beste muzikale ervaring ooit van mijn leven opgedaan. Ik zal nooit meer op dezelfde manier naar technofeesten kunnen gaan zonder dit in mijn achterhoofd te hebben. DIK!
Fokje Modder
Geweldige locatie, super underground. Vreemde bebaarde "doorbitch" en goede techno. Love it!
Juliaatje92
Meest geweldige club ever! I'm in love! Wil heel graag heel snel weer terug!! <3
|Jeroen|
Niet te beschrijven <3
Foam
genieten
geweldig!! heb er gewoon heimwee van!
GuidJ
Een andere wereld !!
papamichie
Beste club, geluid en sfeer vandaag de dag!

69 opmerkingen

gruweldikke duitse vesting, Funktion One geluidsysteem perfekt afgesteld. Wel moeilijk deurbeleid en oogt niet zo vriendelijk.
Eenmaal binnen zonder twijfel de dikste club ter wereld.
Wat een sfeerloze tent. Slecht geluid en de lichtman moet nog uitgevonden worden. Van binnen ziet het er niet uit, m'n oma's huis heeft een mooiere setting. Slechtste club waar ik ooit geweest ben.

HIER MOETEN JULLIE ABSOLUUT NIET HEEN GAAN!!!


;)
niet zo vriendelijk?! het leken wel duivels!
TRESOR thats the place to be
Haha wat een deurbeleid zeg! En wat een maffe tent. Zeker de moeite waard!
Uitspraak van amberlin op maandag 8 februari 2010 om 19:17:
niet zo vriendelijk?! het leken wel duivels!
TRESOR thats the place to be

inderdaad !!
 
Ode aan Berghain!(L)
 
Artiest {SHOWLIST artist 170229, 32171}
TOP!
als je denkt dat je er niet binnenkomt omdat de portiers je ervan verdenken dat je aapjes komt kijken dan zal het wel zo zijn, ga er dan niet heen.
Als het bovenstaande niet voor jouw geldt en je hebt ook geen last van 'alfagedrag' dan kan je hier de meest fantastische etmalen aanéén doorbrengen.

het adres is trouwens: Am Wriezener Bahnhof 7 als je naar binnen wilt
laatste aanpassing
Berghain = fijn
http://www.youtube.com/watch?v=VJle26E-Lsg

Herkennen we deze man? ;)
gruwelijke locatie!!!!! underground ten toppen
ja mannnn een locatie die in de fucking lonely planet staat, ondergrond-tot-op-het-bot!
wel leuke tent trouwens, gemutliche hoekjes en gangetjes alles.
Vorig weekend voor het eerst in Berghain, zo hoort een technolokatie eruit te zien, veel metaal, trappetjes, smützig...geweldige sfeer!

En natuurlijk het Geluid, zoooooo zuiver, je beleeft en voelt de techno daardoor zo intens...gaat veel verder dan alleen het horen van muziek! Kan niet iedereen die feesten organiseert Funktion One aanschaffen, magnifiek!!!!

En goed deurbeleid! Geen toeristen, aapjes kijkers, mooi boys of girls, maar liefhebbers!

Berghain = zoals techno bedoeld is!!!!
laatste aanpassing
Uitspraak van Simon Says op zondag 13 december 2009 om 16:17:
Wat een sfeerloze tent. Slecht geluid en de lichtman moet nog uitgevonden worden. Van binnen ziet het er niet uit, m'n oma's huis heeft een mooiere setting. Slechtste club waar ik ooit geweest ben.

HIER MOETEN JULLIE ABSOLUUT NIET HEEN GAAN!!!


je moet je er misschien dan wat meer in verdiepen, wat die sfeer inhoudt en wat voor publiek ze willen trekken.
 
Uitspraak van Herkieeee op donderdag 11 augustus 2011 om 22:49:
je moet je er misschien dan wat meer in verdiepen, wat die sfeer inhoudt en wat voor publiek ze willen trekken.


ja want hij bedoelt het ook serieus :vaag:
Uitspraak van Lady Li op woensdag 3 augustus 2011 om 13:22:
Kan niet iedereen die feesten organiseert Funktion One aanschaffen, magnifiek!!!!


Eensch maar het gaat vooral om de eindtijd ;)
Uitspraak van Lady Li op woensdag 3 augustus 2011 om 13:22:
En goed deurbeleid! Geen toeristen, aapjes kijkers, mooi boys of girls, maar liefhebbers!


En toch kwamen we niet binnen! Gelukkig hadden we bij de Watergate meer succes, daar kwamen we binnen met een groep van 4 man en 2 meiden..
laatste aanpassing
No offense maar met zo'n groep kom je er ook niet in
 
Uitspraak van Lady Li op woensdag 3 augustus 2011 om 13:22:
Geen toeristen,


Hoe kwam jij dan wel binnen als toerist..
Vorige week zondag voor het eerst de Berghain in geweest. Zondagochtend om 10:30 gingen we naar binnen.
Beste club ooit meegemaakt, till now.
Uitspraak van inactief op vrijdag 14 oktober 2011 om 14:02:
Hoe kwam jij dan wel binnen als toerist..

Toeristen als in dagjesvolk wat meer komt vanwege 'de verhalen' en niet voor de muziek. En blijkbaar zag ik er niet uit als een toerist. ;)
Uitspraak van Herkieeee op donderdag 11 augustus 2011 om 22:49:
Wat een sfeerloze tent. Slecht geluid en de lichtman moet nog uitgevonden worden.


De industriële look, vercrackedheid van het pand en vage lui geeft juist die duistere sfeer die de technobeleving compleet maakt! En slecht geluid? Weet je zeker dat je in de Berghain was?
Uitspraak van Dickie op maandag 5 september 2011 om 22:44:
En toch kwamen we niet binnen! Gelukkig hadden we bij de Watergate meer succes, daar kwamen we binnen met een groep van 4 man en 2 meiden..


Te grote groep...volgende keer opsplitsen in groepjes van 2/3
Uitspraak van Lady Li op donderdag 20 oktober 2011 om 15:44:
Te grote groep...volgende keer opsplitsen in groepjes van 2/3


Was ook een optie, maar dan heb je kans dat de andere helft niet binnenkomt, dat is ook weer zo sneu :)
dear Berghain, please marry me!
 
Werkzaam bij SEKOIA
Koning.
Technohemel!!!
Genieten dit technohol!
 
Nou ik zit nu voor 5 maanden in Bremen...ga het 10 maart proberen om binnen te komen :P en anders een ander weekend :P
 
Artiest {SHOWLIST artist 55565, 54685}
Geweldig!! Zo ontzettend genoten! Het laatste uurtje een rondje gelopen en toen opeens stond ik in de darkroom.. oepsie!
laatste aanpassing
Ondanks het feit dat ik eigenlijk altijd geweigerd wordt, kan ik niet anders zeggen dan dat dit echt een Mega vette club is!!!

Perfect geluid...lekker lang doorhalen....heerlijke techno...(op vele feestjes in Berlijn overigens)...van de zomer ga ik het weer proberen......
Ik wil er binnenkort heen maar hoor veel over dat mensen geweigerd worden.. Op welke grond? Kleding of gewoon random omdat je een buitenlander bent?? En hoe zit t met het fouilleren?
laatste aanpassing
Afgelopen weekend naar Berlijn geweest en we stonden zondag op de gastenlijst en werden gewoon geweigerd!!
3 uur later nog een keer geprobeerd en toen kwamen we wel binnen.
Als je echt op de lijst staat is dat echt onmogelijk, op wie z'n lijst stonden jullie dan?
Op de lijst van Steffi. We kwamen rond 15uur aan (geen druppel alcohol, geen merkkleding of dergelijke). Onze 3 namen stonden op de lijst en ze mompelde wat in het duits, toen vroegen ze of we dj's waren en hoe we haar kennen. We waren geen dj's maar we hebben wel eens met haar gepraat zeiden we..

Sorry guys it won't fit..

3uur later opnieuw geprobeerd eerst ik alleen en even later de andere 2 en toen was het geen probleem
 
aankomend weekend weer in Berlijn :)
Uitspraak van verwijderd op maandag 9 juli 2012 om 18:19:
aankomend weekend weer in Berlijn


Genoeg leuks te doen! Zit er ook weer :)
 
a.s zaterdag maar eens proberen,
 
vrijdag en zondagavond weer geweest.. zondag was echt gekkehuis! zaterdag nacht in de about blank doorgebracht! Was weer een te gek weekend!
 
Funktion one (L)
laatste aanpassing
Speciaal voor dit plekje op deze site dit fictieve account aangemaakt, want moet wat kwijt met iedereen die dit hier leest..

Al jaren lang vrijwel elk techno feest in Nederland bezocht, iig die der er ook maar een beetje toe deden ;) Kortom het werd wel eens tijd dat een keer de Hain zou zien, aangezien techno dagelijkse kost voor me is.. Kwam godzijdank peaktime binnen na anderhalf uur wachten en heb er tot zondag avond genoten. Zonder drugs, puur op het geluid daar..

Laat ik niet weer het cliché Berghain gelul herhalen. Belangrijker: Wat een geluidsysteem, nog nooit zo'n zuiver en goed geluid gehoord als in die grote zaal daar. Totaal weggeblazen, wat een power. Vertel mij een club of festival die hier aan kan tippen in NL? Geen wat mij.. zou dat door overheidsregulering komen of gebrek aan visie bij desbetreffende? Het dunkt mij dat Tony Andrews (excentrieke eindbaas F-O) hoogst persoonlijk de hele zaal gecustomised heeft, want er staan of hangen geen standaard Function One boxen. Fout die hier vaak in Nederland gemaakt wordt, hoe meer funktion one op een plek hoe beter..

Anyway zwaar zwaar zwaar onder de indruk.. Nu oppassen dat ik al het andere niet 'wel leuk' ga vinden ;)

Groeten Henk en veel plezier in de Hain
2 keer geweest. Mijn god wat een tent.
 
By far de beste club waar ik ben geweest :yes:
Heb het gevoel dat deze toko een beetje gehyped is..Wel een gruwelijke fysieke locatie en heel 'eigen', maar de schokkende dierentuin die het af en toe was, gaf een ongemakkelijk gevoel. Vet voor de ervaring op zichzelf, maar voor een betere muziekervaring ga ik niet naar zo'n prikkelrijke tent.
Dierentuin? Explain
Een paar vrienden en ik zijn van plan de clubscene van Berlijn te beleven voor een paar dagen, en moeten zeker ook de Berghain mee maken. Heeft er iemand tips om de kans groter te maken dat je deze club binnenkomt of wordt je puur aan het toeval overgelaten?
Heerlijke tent! Van de 1000 man voor ons in de rij kwam 75% niet binnen (H) Maar wij maakte ons niet druk... Dress Berghain! No problemo! kan niet wachten om weer te gaan (H)
Wat een geweldige club, ontzettend lekkere buldertechno met giga goed geluid. Fantastische industriele sfeer en relaxt publiek. Ik ga zeker hier naar toe terug, dit is mijn favoriet!!!
Uitspraak van Victor? op dinsdag 26 februari 2013 om 14:56:
maar de schokkende dierentuin die het af en toe was


Hehe ja je moet wel ergens tegenkunnen :loll: Maar echt geniale tent.
Wij zijn er vannacht geweest, was een dikke knaller :D :cheer: :bounce:

Wie er graag heen wil kan miss ff googlen op dresscode berghain berlin.
Daar staan veel goede tips in over what to do to get in.
Natuurlijk nog altijd geen garantie dat je binnenkomt maar handig is het zeker wel!

http://www.ota-berlin.de/blog/10/18/clubbing-berlin-%E2%80%93-%E2%80%98berghain%E2%80%99-door-policy-how-to-get-in-%E2%80%93-%E2%80%98ota-berlin-constituency-blog%E2%80%99-contributor-evo-lucien-tells-you-how/
Ik weet niet wat al die negativiteit te betekenen heeft maar dit is toch echt wel de techno tempel van europa?
Het was het wachten helemaal waard! Hiervoor ging ik naar Berlijn!!!! <3
Drumcode + Berghain = 36 uur volgaaaaaas!!
Afgelopen vrijdag, zaterdag en zondag geweest. De geweldigste plek waar ik ooit ben geweest!
Uitspraak van BerghainHenk op vrijdag 24 augustus 2012 om 00:48:
Het dunkt mij dat Tony Andrews (excentrieke eindbaas F-O) hoogst persoonlijk de hele zaal gecustomised heeft, want er staan of hangen geen standaard Function One boxen. F


Berghain is de reference tent voor Funktion One, daar doen ze alle fijne afstemmingen, try-outs, tweaks, tune's etc. No wonder dat er geen standaard array hangt :) Dwz tis niet een tent die gewoon wat Funktion One heeft gekocht en opgehangen. Funktion One is echt betrokken bij de akoestiek etc, om het maximale er uit te halen. Inderdaad customised zoals jij zegt! :)
Als ik dat hier zo boven lees, dan blijkt dat ook wel :)

Moet er zelf nog heen btw :bloos:, maar dit is gewoon op the nets the lezen ;)
Was er afgelopen wknd en rond 08.00 uur zondagmorgen stond er helemaal geen rij (Y)
 
De beste club ooit.
Artiest {SHOWLIST artist 82393, 168191}
Mijn eerste Berghain experience van afgelopen januari. PS: Excuses voor de vele Vlaamse vergelijkingen :)

Eind januari ben ik samen met mijn vriendin voor een weekje naar Berlijn geweest, er even tussenuit en alle stress en verplichtingen gelaten voor wat ze waren, hier in België.

Op ons ‘to-do lijstje’ stond onder andere de meest mytische en legendarische club ter wereld; Berghain. Als techno-liefhebber en producer was dit een must om op zijn minst één maal in mijn leven binnen te geraken in deze club. De avond er voor, in een legendarisch café waar Bowie met Iggy zijn pintjes zat te drinken eind jaren zeventig, zaten we nog met wat ongeloof over de timetable van de ‘Klubnacht’ die wij zouden doen in Berghain. Mijn headliners waren Marcel Dettmann, Kobosil, Codex Empire en Orion. Kobosil: van 05:00 tot 09:00 Marcel Dettmann: van 09:00 tot 13:00. Codex Empire LIVE : van 13:00 tot 14:00. Orion: van 18:00 tot 22:00. Dat zal zweten worden.

De avond erop was het dan zover. Na wat te gaan drinken met wat andere vrienden (waar we over niks anders meer konden praten bijna dan de Berghain) in de buurt van Tresor, zijn we richting ons hotel gewandeld (dat lag immers zo’n 200 meter van de Berghain). We besloten eerst nog wat snel iets te eten in de Mc Donald’s in Ostbahnhof. Al snel werd het duidelijk dat we niet de enige waren met een plan voor die nacht. Enkele twintigers gezien, compleet in het zwart gekleed en een aparte stijl qua kledij, met de nodige piercings en soms vreemde kapsels en schoenen. Het begon steeds meer te kriebelen. Na ons wat snel te hebben opgefrist en een stevige slok energie drank binnen te kappen, vertrokken we richting de Berghain.

Rond half 3 ’s nachts kwamen we aan. Zo een rij heb ik van mijn leven nog nooit gezien voor een club. Wat voor plek is dit wel niet? Wat houdt er zich schuil tussen de industriële muren van deze verlaten electriciteitscentrale? We schoven netjes mee aan in de rij. Voor ons stond een groepje fransen (2 meisjes, 2 jongens) die zich precies hadden opgemaakt voor halloween, daarachter een jonge kerel alleen, met een dikke jas aan met zijn kap over zijn hoofd. Iemand die niet al te veel zou praten tegen mensen, dacht ik. En daar achter nog een groepje fransen, maar die er wat soberder bij liepen en wat stiller waren dan het groepje fransen voor ons.

Het wachten kon beginnen. Er werd nog redelijk wat gepraat tijdens het wachten tegen elkaar, er hing eigenlijk een vrij relaxed sfeertje. Na een kwartier wachten gaven de geschminkte fransen het op. Kwam goed uit voor ons dus. Naarmate we dichter bijkwamen aan de ijzeren leuningen van de ingang (vergelijkbaar met die van een pretpark), naarmate mijn hart sneller begon te slaan, en naarmate we het flink kouder kregen. Het sobere groepje fransen vroeg aan de Duitser voor ons in het Engels of de kans groot was of ze binnen zouden geraken. Hij antwoorde heel kort en droog, “I don’t know, wait and see, there are not really rules to get in”. Op dat zelfde moment zag ik een paar enkelingen direct naar de ingang gaan en gaven de portiers een hand en een knuffel, alsof het echte broers waren, met de bijhorende glimlach. “Hoe lang moet je daarvoor niet naar Berghain komen om dit te kunnen, of hoe diep moet je wel niet in de Berlijnse Techno/alternatieve gay scene zitten”, vroeg ik bij mezelf af.

Een half uur later stonden we aan de ijzeren leuningen. Plots was de sfeer wat minder relaxed. Bijna niemand zei iets tegen elkaar. Je hoorde enkel wat gebrabbel van de menigte achter ons en de bonkende beats van binnen. Als ik naar omhoog keek zag grote ramen met dansende mensen, die op en neer gingen op de beat, met bijhorende blauwe, roze en paarse lichten. Nu waren we er heel dicht bij. So close. Ik keek naar mijn vriendin en dacht: “Wat zal het worden?” Geen van ons beide die daar een antwoord op zou kunnen geven op dat moment. Rond 20 na 3 stonden we in de laatste ‘rechte’ lijn voor we onze ‘beoordeling’ zouden krijgen. Het was aan het groepje Fransen. Er stond 1 bouncer, een brede kale kerel met een bril aan (maar nergens iets te bespeuren van the man himself, also known as Sven Marquardt). De bouncer vroeg in het Duits met hoeveel ze waren. Het meisje antwoorde direct “sorry, I don’t understand”. Ik wist toen al wat het antwoord zou worden. “Sorry”, zei de bouncer en wees de groep richting de ‘walk of shame’. Het was nu aan de enkeling voor ons. “Ein” vroeg de bouncer en de jongen knikte. Hij mochten binnen. Nu was het the moment of truth. Het was aan ons. De Bouncer vroeg “Zwei”, en ik knikte. “Sorry, you can’t come in”. Bam. Recht in het gezicht. Ik keek naar mijn vriendin en zij naar mij. We waren ontzettend teleurgesteld. Dat was een ijskoude douche die we over ons heen kregen.

Eenmaal terug in onze kamer hebben we de hele tijd gepraat en ons afgevraagd waarom we nu niet binnen mochten, tot lachens toe. Teveel ons best gedaan? Teveel in het zwart gekleed? Vielen we direct door de mand als ‘toeristen’ of als buitenlanders? Een concreet antwoord zullen we denk ik nooit krijgen hiervoor. Na half depressed een paar slokken wijn te hebben gedronken maar eens proberen gaan slapen.

Zondag half 12 in de voormiddag. Ik kon niet meer slapen. Eigenlijk ergens de hele nacht een beetje liggen piekeren. Er zal wel toch een reden zijn waarom ze zo een streng deurbeleid hebben? De weigering die we kregen maakte me nog enkel meer nieuwsgierig. Ik stond op, kleedde me aan en friste me wat op. Ik maakte mijn vriendin wakker en vroeg haar of ze het zag zitten om het straks nog eens te proberen. Ze knikte en maakte zich ook klaar. Deze keer nog meer de nadruk gelegd op onze ‘gewone’ kleren (niet dat we zo hard ons best deden die nacht qua kledij). We stonden wat verder van de ingang en rookte nog snel een sigaret aan het Currywörst kraampje dat doorheen de nacht al als pispaal werd gebruikt. Allright, tijd voor de tweede poging.

We stonden rond kwart voor 1 ’s middags al direct aan de ijzeren leuningen. Voor ons een ietswat fancy gekleede dertiger, een meisje, en nog twee groepjes die we ook richting de Berghain hebben zien wandelen toen we uit ons hotel kwamen (al zagen ze er eerder uit als ‘The Walking Dead’, zonder te overdrijven). Deze keer was ik iets minder zenuwachtig en had ik me al mentaal wat voorbereid op een dikke ‘NEIN’. De bouncer deze keer was iemand anders, en ook weer niet Sven. De twee eerste groepjes kregen direct al de verwijzing om terug te gaan. Dan was het aan het meisje. De bouncer vroeg hoe oud ze was. Ze zei 22 en moest haar ID geven. Ze mocht binnen. Fuck. Even vergeten. Ik ben nog maar 21. Ik dacht er constant aan om gewoon relaxed te blijven. De kerel voor ons mocht ook binnen. Allright, terug aan ons. Nu voelde ik opnieuw de zenuwen de bovenhand nemen. Gewoon chill blijven Tim. De bouncer keek me aan en zag dat we met twee waren. Zonder iets te zeggen toonde hij zijn arm, maar richting de ingang. At least. Me compleet bevindend in een adrenaline-rush gingen we naar binnen. We did it.

Door gewoon eens te knikken, snel richting de ingang gewandeld, niet vatbaar voor enige woorden. Ik zat volgens mij nog steeds in een status van ongeloof en angst om buiten gegooid te worden. Nog helemaal van top tot teen aan het beven van de adrenaline leegde ik mijn zakken en liet me fouilleren. “Cellphone?” Ik gaf hem af en kreeg de nodige groene sticker op het lensje van dat prehistorische voorwerp zonder geheugenkaart. Richting de kassa gewandeld, betaald en een blauwe stempel gekregen op mijn hand waar ik niet van kon opmaken wat het was. Ik wachtte snel buiten het zaaltje van ‘de douane’ op mijn vriendin, hopend dat er niks fout is gegaan. Ik zag haar en we pakten elkaar eens stevig vast tot lachens toe. Let’s go.

[SPOILERS]
We kwamen uit op het gelijksvloers, een redelijke grote hal waar mensen hier en daar aan het uitrusten waren en aan de rechter kant de vestiaire was. Na onze jassen af te geven en een ketting te krijgen met ons nummer erop, de trap genomen naar boven, langs een vreemd Grieks mythologisch standbeeld wat tevens ook op onze stempel stond. We kwamen boven en daar stonden we dan, met onze mond die open viel van verbazing en enthousiasme: Welcome to Berghain.

Op de eerste verdieping was dus de Berghain zaal. Een gigantische hal (ongeveer twee maal zo groot als de concertzaal van de Vooruit in Gent), die ongelofelijk duister, rauw en industrieel is: een locatie die dus duidelijk weet hoe techno moet en en zou moeten gepresenteerd worden. Overal om ons heen stonden mensen de zielen uit hun lijf te dansen, niet de standaard pasjes zoals het “met-de-gsm-in-de-hand-wiebelend-als-een-eend-dansje”, waar iedereen ongetwijfeld zich een beeld van kan opmaken. Neen, de mensen gingen hard, en dan bedoel ik echt hard. Met hun halfblote tot bijna compleet blote lichamen werd er intens van links naar rechts bewogen, op het ritme van de duistere beats van Codex Empire. Dit is een andere wereld. Na wat pintjes te gaan halen richting de trap gewandeld om daar wat te gaan dansen, alhoewel we eerder nog stom verbaasd voor ons uit aan het staren waren. Toen we boven waren kon je pas beseffen wat voor gigantische hal dit wel niet was voor een ‘club’. Iedereen, maar dan ook iedereen was compleet wacko aan het gaan. Niemand die zich iets aantrok van iemand anders, niemand die elkaar ‘raar’ stond te bekijken voor wie hij of zij was. Gewoon puur genieten van de muziek, en van de ongelofelijke soundsystem van Function One (Misschien wel het beste geluid dat ik ooit in mijn leven tot nu toe al heb mogen ervaren). Hoeveel geluk moet je wel niet hebben om in de Berghain op tijd binnen te zijn voor je headliner? Dat geluk had ik precies die middag. Een van de meeste duistere techno sets die ik ooit heb gehoord. This is not your daily techno. Op een gegeven moment speelde hij een plaat (na het hem op facebook te vragen noemt het nummer ‘Cutpurse’ dat binnenkort uitkomt) dat zo lekker klonk, terwijl de lichtman voor een oogverblindend tafereel zorgde. Het licht werd volledig aangezet, bijgestaan door een hevige stroboscoop, waarna het licht weer volledig uitdoofde en we weer in totale duisternis stonden, en dit op het ritme van de beats. Een hallucinant en machtig beeld dat ik niet snel zal vergeten.

Na de liveset van Codex Empire besloten we eens een kijkje te nemen in de Panorama Bar. Hier had ik het gevoel dat het er wat minder intens aan toe ging. Een fijn relaxed sfeertje met wat vrolijkere housebeats. Hier wat pintjes gedronken en gewoon zitten genieten van het uitzicht en van de ietswat rustigere muziek. Ook hier was het geluid heerlijk! Deze zaal leek me ideaal om er al wat in te komen, al vind ik persoonlijk techno iets meer hebben. Daarom zal deze eerste Berghain experience vooral gaan om de Berghain zaal zelf. Na een uurtje terug naar de trappen gegaan om nog wat verder te genieten van de intensere sound van de Berghain zaal. Ik stond weer voor me uit te kijken en kon het nog steeds niet echt vatten wat er hier in deze zaal aan de hand was. “Dit is hoe iedereen eigenlijk zou moeten feesten”, dacht ik bij mezelf.

Na wat te hebben gedanst besloten we om 16:00 even naar buiten te gaan (aangezien je met je stempel terug naar binnen kan komen wanneer je wilt). Even terug in de Berlijnse samenleving waar je jezelf ironisch genoeg als ‘mens’ moet gedragen. We besloten even naar de “Flohmarkt im Mauerpark” te gaan. Onderweg naar deze markt op de S-Bahn elkaar de hele tijd zitten vertellen wat we zojuist hebben gezien en ervaren, alsof we niet van elkaar wisten dat we er daadwerkelijk alletwee bij waren. Vol ongeloof probeedren we te vatten wat we nu juist hebben gezien en ervaren tot lachens toe, met het gedacht dat we nog lang niet ‘weg waren’, uit Berghain.

Na wat leuke hebbedingetjes te hebben gekocht (onder andere een plaat van David Bowie met de OST van Christiane F. : Wir Kindern Vom Bahnhof Zoo) en een koffietje te drinken, besloten we weer op het gemak terug naar Ostbahnhof te keren. Onderweg zijn we nog de vrienden tegengekomen van de zaterdag avond waarmee we iets hebben gedronken in buurt van Tresor. Ik vroeg hoe hun ervaring was in Tresor. “Erg goed, dikke locatie, zalig geluid, super sfeer,.. Hoe was Berghain?” “Wel, we zijn nu terug op weg naar daar om verder te gaan feesten…” Na mijn voorlopige ervaringen te vertellen besloten de twee later op de avond het ook eens een kansje te geven (alleen hadden zij de pech dat Sven zijn pauze er op zat dat moment, wat resulteerde in een non-verbale ‘NEIN’ door gewoon zijn rug naar hen te keren).

Na snel wat noedels te gaan eten in het station gingen we eerst even terug naar onze hostel. Daar even wat tot rust komen en ons een beetje fatsoenelijk opgemaakt, want we gingen immers nog een relatief lange avond tegemoet. Kwart na zeven ’s avonds. Allright, let’s continue our journey.

We hadden al reeds een stempel, dat was zeker. Maar mogen we nu direct naar binnen of moeten we terug in de rij wachten? Damn, wat waren we een stelletje n00bz. Uiteindelijk met het strenge deurbeleid en het algemene respect dat we wilden tonen aan de regular clubbers besloten we gewoon braafjes mee aan te schuiven achteraan in de rij. In Berghain speelt tijd immers geen rol. We stonden dus terug in de rij, en plots kwam de angst weer op om niet binnen gelaten te worden. Vreemd. We hadden al die stempel. Maar je weet nooit natuurlijk. In de verte wel Sven zien staan trouwens. Terug even op ‘cool’ spelen en non-chalant en subtiel mijn stempel tonen die ik op mijn hand had staan. Toen het aan ons was, stond de portier met zijn bril aan de deur die ons zaterdag nacht had geweigerd. Oei. Hij vroeg opnieuw “Zwei” en deze keer zei ik klaar en duidelijk “ja”, wijzend naar mijn stempel. “if you have already a mark, you don’t have to wait in line”, zei hij met een glimlach op zijn gezicht. Haha, klaar en overduidelijk maagdjes van de Berghain, maar soit, we zijn terug binnen, back in heaven.

Na even te wachten bij de vestiaire en ons gerief terug af te geven , zijn we meteen terug naar boven gegaan. Het leek alsof de tijd hier is blijven stil staan. Nog altijd een oase van schaars geklede, al moet eerlijk toegeven aantrekkelijke mensen. Hoelang zijn we nu even naar buiten geweest? Een 3 tot 4 tal uurtjes? Nog altijd een massa mensen die de zielen uit hun lijf aan het dansen waren. Na wat pintjes te gaan halen zijn we terug naar boven gegaan op de trap om daar te gaan dansen. Het is en blijft een majestueus zicht. Niemand die een seconde stil bleef staan. Nauwelijks kliekjes en aparte groepjes. Niemand die elkaar dood aan het staren was, opmerkingen gaf, of vreemd keken of lachtten. In België onbegrijpelijk en niet te vatten. Op zo’n moment besef je pas dat je echt in een andere wereld bent terecht gekomen. Orion was op dat moment al stevig aan het draaien op zo’n 130 BPM denk ik. De sfeer zat lekker, maar duister. Duister, hard, industrieel, vrij, adrenaline-reikend, respectvol, puur, surreëel, om maar enkele bijvoegelijke naamwoorden te gebruiken die deze sfeer eventueel kunnen omschrijven.

Na een uurtje besloten we om nog wat te gaan drinken in de Panorama Bar. Vrolijke House beats gaven het warme en ‘gezellige’ gevoel weer van deze zaal (misschien soms wel letterlijk te verstaan. “Sorry, I am straight”). Hier ging het er dus iets gemoedelijker aan toe. Ik keek in de Panorama Bar rond mij en het is zo mooi om te zien dat er verschillende soorten mensen hier rondlopen. Iedereen is hier zo vrij om te doen en te laten wat hij of zij wilt. There are no borders. We are all human. Echt belachelijk dat er in sommige reviews op het internet geclaimd wordt dat het deurbeleid racistisch, xenofobisch en discriminerend is. What a joke. Mensen gezien van verschillende rassen, stijl, seksuele voorkeur en manier van zich te outen.

Na hier wat te hebben gedanst besloten we om even uit te rusten in de chill out room op het derde verdiep, boven de toiletten op de tussengang naast de panorama bar. Ik besloot vanaf nu mijn gsm af te zetten, om zodoende nog wat meer het tijdsbesef te verliezen. Hier door een nogal vrij ‘awkward momentje’ aan de praat geraakt met een ‘Berghain Local’, om het zo even te noemen. Het was een meisje uit het zuiden van Duitsland die al 2 jaar in Berlijn woont en al 2 jaar naar Berghain komt. Ze vroeg wat ik er van vond. “i’ve no words for it. This is heaven”. Ze lachtte en begreep meteen mijn gevoel dat ik had. Ze vroeg aan ons of we hier al lang waren, in Berghain. We zeiden dat we hier ’s middags zijn binnen geraakt, maar dat het wel al de tweede poging was toen. Ze vroeg of we bang waren in de wachtrij, waarop we knikten. Ze vertelde ons dat dat een belangrijke criteria is bij de buitenwippers: geen angst tonen. Je moet immers klaar zijn om alles te kunnen plaatsen en te vatten van wat er zich binnen afspeelt.


Na nog wat alternatieve culturele plekjes te hebben meegekregen om te bezoeken in Berlijn besloten we terug te gaan dansen in de Berghain Zaal. Hier was Orion aan het afsluiten met zijn set en mocht hij de fakkel doorgeven aan Ryan Eliott. Laat het dansen maar opnieuw beginnen. Enkele stevige platen gehoord waaronder de Slam Remix van Take Control, K012 van Plukkk en wat platen van Dax J. Nu ik toch aan het vertellen ben over de muziek, het viel me op dat ik niemand zag spelen met de 4 cdj’s die er stonden in de dj booth. Allemaal puur vinyl. Misschien nemen ze de gedachtegang van het begrip ‘puur’ hier iets te letterlijk? Anyway, het was cool en op hetzelfde moment machtig om te zien hoe men op zo’n wijze sets kan spelen van 4 uur lang. Are you watching this Tomorrowland?

Na wat drinken te gaan halen in de lange gang op het tweede verdiep (waar de bar me ontzettend deed denken aan de “Rectum-scene” uit Gaspar Noé’s ‘Irréversible’, vanwege het invallende rode licht en half naakte mannen die er zaten, inclusief hun lederen bretellen) gingen we in volledige feest modus. We besloten naar beneden te gaan om er te gaan dansen op de dansvloer. We doken de schemerige dansvloer in waar de rookmachines op volle toeren draaide. Onderweg bij het zoeken naar een plekje in het midden werd ik omsluierd door de rook. Ik kon niks meer voor me zien. Het enige wat ik zag waren zwetende dansende torsos van mannen naast mij die volgens mij de eerste spaceshuttle namen richting de andere kant van universum, op zoek naar de planeet Berghain. Niemand stond stil. Hoe lang zou de Berghain nu al open zijn? Hoe laat is het nu? Hoe lang ben ik hier nu al eigenlijk? Het begrip tijd speelt hier geen rol. We stonden nu pal in het midden. Tijd om de ogen te sluiten en me zelf te verliezen.
Het geluid stond loeihard, maar zo ontzettend zuiver en helder. Het was de eerste keer dat ik techno in zijn geheel kon ervaren. Ik keek links en rechts van me. De mensen ging wild. Nog altijd die intense bewegingen van links naar rechts. Ik keek rechts van me en zag de mannen en vrouwen zich in een andere wereld bevinden. Hun armen die naar het 18 meter hoge plafond reikten terwijl hun lichamen mooi synchronisch op de beat bewogen. “Ik ben de gelukkigste technoliefhebber ter wereld op dit moment”, dacht ik bij mezelf. Deze plek is gewoon te mooi om te kunnen en mogen bestaan.

Na even weg te hebben gedreven in mijn gedachten haalde mijn vriendin me even uit die trance. Ze ging even naar het toilet en om wat drinken. Ik stond er even alleen, recht in het midden van dit zwarte gat in Berlijn. Ik sloot terug mijn ogen en hervatte mijn reis naar mijn onderbewustzijn. De muziek bleef steeds heerlijker klinken . If God was a Dj, this would be his club. De dreunende bassen gingen dwars door mijn lijf. Ik kreeg plots als het ware een uitbarsting van adrenaline. Mijn handen werden klam, alsof ik op een koord aan het wandelen was op een intense hoogte tussen gebouwen en ik zou elk moment naar benenden kunnen vallen. Ik kreeg rillingen over mijn hele lichaam van de muziek. Ik bewoog mijn hele lichaam alsof ik alleen in de open oceaan aan het duiken was naar het dieptepunt, maar dan in dit geval naar het ultieme muzikale hoogtepunt. Moest iemand me vragen op dat moment of het nog avond was of al nacht of ‘s ochtends was, ik zou geen flauw idee gehad hebben. Het begrip tijd bestaat hier niet. Er is enkel een hier en nu. Ik deed terug mijn ogen open en kwam tot het besef dat ik er nog altijd alleen stond. Was het al lang geleden dat ze even weg ging? Misschien is er nog altijd zo’n gigantische rij aan de wc’s, waar God weet wat zich daar allemaal afspeelt achter de gesloten deuren. Ik deed even mijn gsm aan en zag dat het kwart na 2 was. Wow. What the fuck happened. Even een smsje gestuurd naar haar, maar daar stond ze al met twee pintjes.

Na nog enkele danspasjes te doen gingen we even naar het gelijkvloers, even terug op adem komen. We zochten ook nog een toilet hier aangezien het ongelofelijk druk was naast de panorama bar en in de Berghain zaal. Hmmm, deze best wel vieze metalen trap, waar zou die ons naartoe leiden? Nergens iets te zien dat we die trap niet mochten betreden, maar ook niet dat het ons dichter bij een toilet zou brengen. En het is er toch best wel akelig donker… Nevermind. We zullen wel eens aan de andere kant een toilet zoeken (voor de mensen die het nog niet zouden weten, naast de Berghain zaal en Panorama Bar bestaat de berghain ook nog uit een aantal darkrooms en een ‘men only fetish club’ genaamd ‘Lab.Oratory’, ik denk dat ik hier nooit klaar voor zal en wil zijn, if you know what i mean). Aan de overkant waren er dus toiletten, waar ik even ‘een praatje’ sloeg met twee dove clubbers. Uit dit gegeven bewijst de Berghain dat het verder gaat dan enkel de muziek. Het is gewoon de experience, de ervaring, ‘de reis’ die je als het ware maakt en uit de dimensie van tijd treedt en even de buitenwereld en maatschappij laat voor wat ze zijn.

We zaten even neer in de zetels beneden op het gelijkvloers, bij de vestiaire. What the actually fuck happened gisteren, vandaag, of vanacht. Ik werd als het ware even terug gekatapulteerd naar de realiteit. Toen kwam het besef, de ontnuchteringsfase. We keken naar elkaar met het idee dat we het gewoon niet konden uitleggen wat we nu precies hebben ervaren. We hebben een lange tijd stil gestaan bij wat we nu juist hebben gezien en meegemaakt. Het leek wel alsof we elkaar constant aan het overtuigen waren van ons gelijk, terwijl we beide goed wisten wat we nu juist gedaan hebben. Woorden kwamen te kort om het even allemaal te kunnen plaatsen, wat resulteerde in lange aaneenschakelingen van woorden die je niet zou kunnen gebruiken in een contructief onderbouwde zin. Het was even een nazindering.


Het was reeds kwart voor 6 en we waren beiden plots redelijk moe geworden. We besloten dan maar eens op het gemakje ons terug te herenigen met de maatschappij en samenleving waarin we leven. Waar we moeten doen en presteren wat er van ons verwacht wordt, of wat men aan ons opdraagt. Het compleet tegenovergestelde van wat de Berghain eigenlijk inhoudt. Hier kan en mag alles, maar hoeft er helemaal niks. Ik stelde voor aan mijn vriendin om nog eens snel naar boven te gaan, naar de Berghain zaal. Ik wilde nog een laatste blik werpen op deze duistere, pure hedonistische danstempel alvorens ik niet meer met zekerheid terug zou binnen kunnen gaan voor een volgende keer.

We stonden voor een laatste keer in de zaal, aan de leuning van het trappengat, net voor de hele massa die nog steeds aan het dansen was alsof de wereld de dag nadien zou vergaan. Het was op dat moment dat ik een beeld te zien kreeg dat ik nooit meer zal vergeten. De techno had tot nu toe zijn muzikaal hoogtepunt bereikt. Het was snoeihard, het was er heet als de hel, en overal zag ik nog steeds de bezwete naakte lichamen van de mensen zo ontzettend hard gaan. Er was één persoon die vanaf dat moment in mijn gedachten gegraveerd staat en dat ik automatisch zal linken aan het begrip Berghain: Het was een gespierde dame, half naakt (op haar buffalo schoenen en ondergoed na dan) en volledig kaal geschoren die op een van de verhoogjes stond vanachter in de zaal. Vergelijk het maar met een mannequin pop, die volledig nat stond van het zweet en haar mechanische dansbewegingen niet opgaf aan het ritme van Etapp Kyle. Door de verlichting van de zaal zag ik de ene keer enkel haar zwarte schim, en de andere keer haar vertraagde bewegingen door de stroboscoop waarop ze haar ogen toe had en haar benen als het ware hoog voor zich uit aan het strekken was op de bulderende technobeats. En zo bleef het maar door gaan, keer op keer. Straight to the point. Puur. Een beeld dat ik denk ik nooit meer zal vergeten.

Rond kwart na zes was onze laatste ‘Berliner’ opgedronken en besloten we terug te keren naar de beschaafde wereld. Toen we aan de vestiaire stonden had ik echt her gevoel om deze plek gewoon niet te willen verlaten. Maar niks kan blijven duren natuurlijk (behalve dan de muziek in Berghain). Ik keek naar de t-shirts die er hingen en besloot een zwarte te kopen met op de voorkant de speakers van Function One (het zegt dus al genoeg over het geluid van deze club als ze hun soundsystem op een t-shirt bedrukken). Helaas kon ik dat weekend geen platen kopen, anders zou ik hoogstwaarschijnlijk ‘Berghain Trei – Part Zwei’ gekocht hebben van het legendarische Ostgut Ton label, met mijn persoonlijke favoriete techno nummer, namelijk ‘BX 3’ van Len Faki (als je deze plaat niet kent ben je eigenlijk al niet op je plek in de Berghain). We deden onze jas aan, en liepen richting de uitgang waar de portiers vriendelijk naar me knikten. The sound of goodbye… Eenmaal terug in de hostel konden we eigenlijk nog steeds niet geloven dat we hier ongeveer 13 uren hebben doorgebracht. Het leek zo snel te zijn gegaan. Een ding staat vast: I’ll be back.

Twee maanden zijn ondertussen verstreken en ik kan mijn gedachten nog steeds niet loskoppelen van Berghain. Bizar. Dit is iets dat ik nog nooit heb megemaakt. Je kan altijd mooie momenten opdoen in de uitgang, of op een festival, maar zo’n gevoel van verlangen en heimwee naar één bepaalde plek? Vreemd. Ligt het aan mij? Zou kunnen. Maar ik ding weet ik zeker. Een ervaring als deze zal ik nergens anders meer kunnen opdoen, denk ik. Ik ben al naar zo veel dingen geweest op het vlak van muziek, maar dit is toch wel het hoogste punt dat ik tot nu toe heb meegemaakt. Berghain is steeds dat ene niveau hoger van alles wat te maken heeft met het uitgaan op techno. Het heeft me leren relativeren om tegenover welbepaalde zaken in het leven eerlijk te zijn. Je kan je zeker wel eens ergens amuseren, het wat gezellig maken met je vrienden, maar dit. Alles lijkt nu gewoon ‘standaard’ te zijn, omdat ik gewoon weet dat niks meer kan tippen aan het niveau van Berghain. In de uitgang wordt er lekker gedraaid, de sfeer zit goed en het geluid houdt stand. Dat is mooi.

Eenmaal je in Berghain bent binnen geweest stelt dit uiteindelijk niet veel meer voor. Berghain stelt hun eisen toch steeds hoger (heeft dit altijd al gedaan en zal dit ongetwijfeld blijven doen). Er is over alles nagedacht. Er wordt gewerkt vanuit een welbepaalde filosofie. Wees jezelf, verlies jezelf en geniet van jezelf. Be alive. Dat is volgens mij de voornaamste reden voor het strenge deurbeleid. Iedereen die ik heb zien feesten leefde met deze filosofie mee, waardoor ik ongelofelijke taferelen heb gezien, wat voor de ene zijn wildste fantasie is en voor de ander één grote verontrustende nachtmerrie. Het deurbeleid kiest op basis van je houding en uitstraling of je (vooral mentaal) al dan niet klaar bent om de ‘kerk van techno’ te betreden. Door deze selectie blijft de unieke sfeer behouden. Daarom dat ik het deurbeleid hun redenering kan volgen. Het is een plek waar je niet zomaar even binnenspringt. Om de ultieme Berghain ervaring op te doen moet je toch op zijn minst twaalf uur aanwezig zijn (en dan verwijs ik hier opnieuw naar het verlies van tijdsbesef). De techno is er snoeihard. Het is niet je wekelijkse techno uit ‘Den Deca’. Als je al jaren in de techno scene zit en je je echt kan verdiepen in deze muziek, dan is dit (muzikaal gezien) jouw club.

Ten slotte en misschien wel het meest belangrijke: wees op seksueel vlak open minded. De club is oorspronkelijk ontstaan als ‘men only fetish gay club’, gerund door het Ostgut Ton label tot het in 2004 de naam Berghain kreeg om zo een diverser publiek aan te trekken. Respecteer dit principe. Ik heb bewust zo weinig mogelijk pittige details proberen neer te tikken puur vanuit dit principe. Heb respect voor de holebi gemeenschap en wees niet vies van naakte mensen of personen die zich willen outen met diverse seksuele fetishen. Ik heb veel gezien waar ik liever niet tot in detail wil treden, maar om het kort samen te vatten; de kinky internet verhaaltjes over de Berghain zijn niet overdreven. It’s true. All of it.
laatste aanpassing
De voorgaande dagen waren mijn lief en ik in Berlijn ivm het German Fetish Weekend. Vrijdag de Kitkatclub, zaterdag het Ball in Spindler &Klatt. En dar Ball was saaaaaai. Om 1 hr het Ball verlaten en op naar Berghain. Benieuwd of we binnen zouden komen in onze latexjes . Mijn lief in een zwart short en zwarte top, ik in mijn rode catsuit. Zaterdagnacht 1 hr. Binnen 20 minuten konden we erin !
Er werd goed gecontroleerd, alle tassen leeg. Ik had alleen mijn portemonnee bij me met mijn Earfilterz. Dat leverde me een glimlach van de dame die me zou fouilleren op. Toen ik zei " Entschuldige mich bitte, aber mein catsuit ist mit shine gelubed und sticky" zei ze dat ik niet gefouilleerd hoefde te worden omdat ik toch niks kon verbergen :-) . En waar mijn tefoon was :" Zum Hause". Weer een glimlach. En met een " Viel spass" wees ze ons de weg naar binnen.
En binnen was het absoluut geweldig, prima sfeer, geweldig geluid ( wel heel blij met mijn oordopjes ) en een goed feest.
Toen we weggingen zeiden de uitsmijters dat we absoluut terug mochten komen , " open till mondaymorning and it gets crazier by the hour ".
afgelopen weekend terug naar deze heilige danstempel gegaan. Zowel op vrijdag ('Finest Friday') als op zaterdag ('Klubnacht') Binnengeraakt op een eerste poging. Had twee keer Sven ook trouwens. Be alone and dress Berlin, dat bespaart je denk ik wel een ijskoude 'nein'. (y)
laatste aanpassing
Vond de mix aan mensen toch niet echt heel fijn binnen. Teveel hipster, teveel loners, gewoon een net te geforceerd deurbeleid waardoor het publiek ook te geforceerd wordt. Teveel mensen die niet oprecht van de muziek genoten naar mijn gevoel.
Ben meer fan van het nachtleven in Londen. Overigens is alles binnen wel tip top op orde, daar geen kritiek op.
 
This is my happy place ❤ Alleen maar liefde!