Recording in Rotterdam: Michel de Hey

Na te zijn begonnen met scratchen in de vroege jaren tachtig, kwam de carrière van Michel de Heij in 1986 officieel van de grond. Inmiddels is de populaire dj niet meer weg te denken uit de Nederlandse dance-scene, maar sinds enige tijd is zijn ster ook in het buitenland rijzende. Toch zijn er altijd nog dingen die (nog) niet bekend zijn van deze artiest. Partyflock hoopte meer van de Rotterdammer te weten te komen en onderworp hem aan een kruisverhoor.


Om te beginnen: Wie is Michel de Heij en wat doet hij in z’n vrije tijd?
Dj/ producer/ labeleigenaar die in zijn vrije tijd vrij is om allerlei dingen te doen die hij normaal niet kan doen omdat hij aan het werk is, haha.

Wat is het grote verschil tussen Michel de Heij, en Michel de Hey?
Het grote verschil is de Griekse Y en de lange IJ. Ja, ook ik heb opgelet op de middelbare school. In Nederland wordt dat vaak door elkaar gebruikt en is de betekenis spreekwoordelijk hetzelfde. Alleen in het buitenland kennen ze dat onderscheid niet,dus zeggen ze daar Hey. Dat is al zo sinds mijn eerste buitenlandse boekingen. Maar die verwarring blijft ook bij mijn familie, banken, vliegtickets enzovoorts. Ik hou het gewoon op Hey..

Hoe en wanneer ben je begonnen met muziek? Je hebt ook meegedaan aan de DMC championships, nietwaar?
Ik heb meegedaan aan Avro’s driemaal doordraai wat destijds geregeld werd door Robin Albers. Ik ben daar drie keer achter elkaar tweede geworden. In tien minuten scratchen, spinnen en mixen. De winnaar bij Robin mocht meedoen bij DMC kampioenschappen in Londen. Ik deed mee aan mix wedstrijden zodat ik in een club aan de slag kon als dj, en dat lukte ook. Grappig is dat ik in die tijd Erick E, Jean, Gizmo, Speedy J, Orlando Voorn voor het eerst ontmoet heb.

Je hebt ook hardcore geproduceerd onder je Turntable Terror alias en gedraaid onder je Mac de Hey pseudoniem. Hoe is dit begonnen en hoe/waar is dit geëindigd?
Mijn eerste plaat onder die naam voor Midtown was '1-2-3 Break!'. Als je die plaat nu terug hoort is het meer een harde plaat dan een hardcore plaat. Het bijzondere van die plaat was dat die in Amerika is uitgebracht en daar als een van de eerste houseplaten in de Billboard Dance Top 10 kwam. Ik ben toen door die plaat één maand op tournee geweest in Amerika. Helaas heb ik er nooit 1 gulden van gezien en Midtown ook niet. Daarna heb ik nog wat andere dingen gedaan maar mijn voorkeur ging uit naar een andere sound. Ik heb altijd heel veel verschillende dingen gedaan. Vanzelf kom je dan tot iets waar je mee doorgaat omdat jij je bij datgene het lekkerst voelt.

Michel de Hey stond altijd voor techhouse. Waarom en wanneer is hier een eind aan gekomen?
Die heerlijke Nederlandse hokjesgeest, alles moet in één bepaald kader vallen. Je mag niet een keer wat anders doen of draaien. Als Chris Liebing een plaat maakt die ik goed vind en wil draaien, dan draai ik die. Als DJ Sneak een plaat maakt die ik goed vind dan draai ik die ook. Als ik vind dat bijvoorbeeld Franz Ferdinand lekker klinkt dan zou dat ook moeten kunnen. Mijn voorkeur gaat uit naar platen met een techno invloed. Dat kan techhouse zijn, minimal, Detroit, noem het maar op. Zolang ik het maar funky vind en lekker om te draaien. Ik ben me er in ieder geval niet van bewust dat ik ergens mee gestopt ben. Ik blijf mezelf ontwikkelen als dj dat betekent dat je soms in een wat hardere fase zit, of een meer rustige fase. Je moet altijd op zoek zijn naar iets nieuws en je grenzen opzoeken.

Welke mensen uit 'de scene' beschouw je als echte vrienden?
Ik heb een paar vrienden in deze scène, producers en dj’s. En daar ga ik al jaren lang prima mee om.

Af en toe is op diverse fora het verwijt te lezen dat je teveel hitjes draait. Wat vind je van deze beschuldiging?
Wanneer je veel draait dan krijg je veel kritiek, dus mensen zijn erg kritisch op allerlei dingen die ik doe. Vaak spelen daar allerlei motieven mee zoals jaloezie of frustratie. Dat komt dan omdat ik iets bereikt heb wat anderen ook graag zouden willen. Kritiek hoort er dus bij. Maar ik draai niet voor de critici of voor de mensen die op de gastenlijst staan. Ik draai voor de mensen die een kaartje hebben gekocht, die wil ik een mooie avond bezorgen. Hun mening telt het zwaarst voor mij.
Ik heb nog wel een leuk verhaal voor die zogenaamde critici. Ik weet nog uit de tijd van de Future dat ik Knights of the Jaguar elke week draaide vanaf het moment dat die plaat net uit was. Goede plaat en die paste echt bij die avond. Na een aantal maanden is die plaat een hit en dan gaan de kenners klagen dat ik dat hitje steeds draai. Volgens die kenners mag ik die plaat niet meer draaien. Het mooie van dit verhaal is dat ik een paar maanden later met Sven Väth ergens draai, dat hij Knights of the Jaguar draait en dat die zelfde kenners dan het hardste staan te gillen hoe gaaf het is dat hij die plaat draait. Het feit is dat ook dj’s zoals Richie Hawtin, Carl Cox, Sven Väth op grote feesten of festivals veel platen draaien die al bekend zijn. Of ze draaien platen die ze al vaker gedraaid hebben. Het hoort erbij. Als er maar een balans is, en die is er bij mij.

EC Records, je bekendste label, staat al jaren garant voor een constante stroom kwaliteits-releases. Hoe verklaar je dit?
De mazzel dat er een hoop goede producers om mij heen zijn die muziek maken. En dat ze die muziek ook nog bij willen uitbrengen. Jeroen Verheij, Mirko Van Dommelen, Gert-Jan Bijl, Angelo Faassen allemaal heren met allerlei geweldige platen op hun cv. Er staan ook weer een aantal goede releases gepland en daar ben ik super blij mee. Een aantal van die tracks zijn te vinden op mijn nieuwe mixcd: Recorded in Rotterdam. Op die cd gebruik ik alleen tracks van producers uit Nederland. Buiten de eerder genoemde heren staan er ook tracks op van Joris Voorn, Dexter, Shinedoe, Steve Rachmad, 2000 and One, Alden Tyrell, Duplex etc Er zijn op dit moment in Nederland een hoop goede producers dus die samenbrengen op één cd leek me wel terecht.

Op welk zelf-geproduceerd nummer ben je echt trots?
Alles wat je maakt is goed voor je ontwikkeling als producer. Ook de tracks die je niet meer kan of wil draaien. Soms blijkt iets simpel weg niet te werken. Ik hoef er dan niet trots op te zijn maar het is dan de stap naar een nummer waar je wel trots op kan zijn. Sinds een tijdje heb ik het produceren weer helemaal ontdekt. Alleen en samen met anderen, ik vind het weer helemaal geweldig. Het meest trots ben ik op 'Snert' die ik samen met Mirko van Dommelen heb gemaakt en 'Another Sweater' met Jeroen Verheij.

Het is alweer een tijdje geleden dat je wekelijks je populaire Future-avonden gaf. Mis je het ook? Hoe groot is de kans dat deze avond terugkomt?
Future is een heel mooie tijd geweest en ik kijk er met veel plezier op terug. Ik zit nu in een andere fase en de tijdgeest is ook anders. Misschien dat ik wel iets ga doen één keer per maand of één keer in de twee maanden, maar ik reis nu de hele wereld rond en kom op allerlei bizarre plekken en dat is nu waar mijn voorkeur naar uit gaat. Maar ik geef toe dat ik soms wel het thuisgevoel mis, dat je een eigen publiek opbouwt en een bepaalde unieke sfeer ergens creëert. Wie weet wat de toekomst brengt…..

Zijn er ook platen die standaard in je tas zitten, voor het geval het publiek niet los wil komen? Welke zijn dit?
Standaard zitten altijd de nieuwste releases van mijn label in mijn tas, en die werken altijd prima voor mij. Nu zijn dat de laatste drie Secret Cinema releases, de nieuwe Hey records en wat nieuwe tracks die erg veelbelovend klinken en erg goed werken.

Heb je ook helden op het gebied van muziek? Wie zijn dit? Hoe belangrijk zijn/waren zij voor jouw stijl?
De producers op mijn labels, en alle producers waarvan ik de muziek draai daar haal ik de inspiratie uit. Muziek inspireert mij altijd. Van Donald Byrd tot A Tribe Called Quest of U2 uit van alles kan ik inspiratie halen. Echte helden dat zijn de Beatles, als ik sommige nummers van hun hoor dan voel ik mij echt een kneus. Die zitten zo goed in elkaar. Maar dat heb ik ook bij sommige hedendaagse producers Carl Craig of James Holden dat zijn toch wel echte genieën, daar heb ik diep respect voor. Laatst kocht Tom Middleton van Global Communications een mp3 van mij via mijn Hey-store op mijn site. Ik dacht echt dat ik gek werd. Die man heeft zulke goede muziek gemaakt en gaat dan betalen voor een track van mij, dat is pas de wereld op zijn kop! Later vertelde hij mij dat hij mijn producties te gek vond en daar werd ik toch wel heel blij van.

Wat ik niet snap: je zegt in een interview geen waarde te hechten aan de top 100 van DJ Mag, maar ondertussen werden wel kaartjes voor je verjaarsfeest verloot onder mensen die op je stemden. Hoe verklaar je dit?
Dezelfde verklaring die Richie Hawtin geeft. Als wij niets doen dan overheerst er een muziekstroming die voor vele mensen absoluut niet het populairst is, of waar ze niks mee hebben. Er ontstaat dan heel vertekend beeld van de dance scène. De mensen die voor mijn sound gaan of bijvoorbeeld house, of drum ‘n bass zijn niet de mensen die normaal gesproken gaan stemmen. Dus of je gaat achterover zitten en er over klagen of je gaat er tegen in. Maar ik blijf erbij dat ik niet vergeleken kan worden met bijvoorbeeld Masters at Work. Dat klopt niet. Je kan ook niet tennis en darten op 1 hoop gooien. Wie is de beste sportman? Het is allebei een sport maar Barney heeft meer mensen die mailen. Is hij dan beter dan Roger Federer? Waar gaat het over?

Welk misverstand over Michel de Hey MOET de wereld uit?
Dat ik mijn afgeknipte paardenstaart thuis aan de muur heb hangen. Niet dus!

Heb je tot slot nog een leuke anekdote?
Deze heb ik al vaker verteld maar hij blijft leuk. Begin jaren 90 was de house erg in opkomst en de eerder genoemde Robin Albers had voor mij een boeking geregeld in Hengelo of Enschede, welke stad precies weet ik niet meer. Ik kom daar aan en ik ga meteen draaien. Geen Technics draaitafels maar pick-ups, die zeg maar onder het stof bij je oma op zolder staan. Aan de bar zaten allemaal mannen met snorren vergezeld van een biertje en een lekker shagje. Het maakte niet uit welke plaat ik opzette er werd niet gedanst. Na 45 minuten komt de bedrijfsleider naar mij toe en die zegt: "Ik neem het wel even over van je". Ik was helemaal gedesillusioneerd, ik dacht al na over een carrière als glazenhaler. Totdat ik zijn eerste plaat hoorde, het bleek een Nederlandstalig cafe te zijn! Ze dachten: house dat is nieuw en hip dat gaan we ook een keertje doen. Ik heb mijn platen ingepakt en ben naar huis gegaan. Ik heb er in ieder geval een mooie anekdote aan overgehouden…

In navolging van zijn jaarlijkse Birthday Bash in september, is Michel de Hey dit jaar voor het eerst de host van zijn eigen spectaculaire Koninginnenacht (28 april) in zijn thuisstad Rotterdam: Queensnight 06.

Check voor meer info over deze artiest: www.micheldehey.nl