Titanomachy - Een Rauwe Titanenstrijd

door @Eve@, gepubliceerd op

27 november 2013

Artiesten

Niemand weet exact hoe oud hij is – of waar hij ontstond- maar Titan heeft een diameter van ruim 5151 kilometer en is daarmee, op Saturnus en Ganymedes na, de grootste maan van ons zonnestelsel.
Titan werd in 1655 ontdekt door Christiaan Huygens met behulp van een telescoop die zijn broer Constantijn had gebouwd.

Het kan 30 jaar geleden zijn, maar volgens sommigen zouden het er ook 3000 of 3 miljoen kunnen zijn. Misschien heeft hij zelfs meegevochten in de Titanenstrijd. Maar in menselijke jaren zou George Pinas pas 11 jaar geweest moeten zijn toen hij kennis maakte met het fenomeen Thunderdome. Hij begon cd's en muziek te verzamelen en te experimenteren met mixen. Langzaam verschoof zijn interesse van staan in het publiek, naar het vermaken van het publiek. Net als de Goden en de Romeinen dat graag deden.

Zijn droom is een echte arena, met daarin de Titanen uit de Hardcore-, RAW- en Industrial-scene. Zijn eigen Titanomachy waar hij heerst en strijdt tegen jonge en oude Goden.

Oei, ik heb een preview gekeken van Titanomachy en dat is best een ruig filmpje.
George leunt rustig achterover op zijn stoel in stadscafé Broers, waar we tussen de studenten wat drinken. Spa Rood drinkt hij. En -in tegenstelling tot het filmpje- lacht hij enorm veel en blijkt een leuke gesprekspartner.
Ja, vet hè? Het was ook leuk om te doen. Ik hou ergens wel van een stukje acteren, dat past ook bij de persoon Titan. Maar eigenlijk ben ik best bescheiden, en soms vind ik het ook een vreemd idee
dat al die mensen naar mij komen kijken. En luisteren vooral, natuurlijk.

Maar dan is het juist enorm leuk om in de huid van een totale ander personage te stappen. Dan voel je je ook écht zo. Waarschijnlijk is het dan ook veel makkelijker om die enorme woeste man in een vette outfit te zijn.
Precies. Het maakt het veel makkelijker. Lekker boos doen, ik kan dan ook gerust helemaal uit mijn plaat gaan zodra de muziek mij meeneemt. Enthousiasme moet je dan niet temperen, je geeft dan alles terug aan het publiek en er ontstaat een geweldige wisselwerking.

Ik hou niet van optredens waarbij de artiest zich verschuilt achter zijn instrument. Je merkt pas dat die persoon echt achter zijn muziek staat als hij of zij er zelf ook lekker meedoet.
Dat is wel iets dat groeit. Ik had er toen ik net begon best wel wat moeite mee om achter mijn draaitafels vandaan te komen. Je geeft jezelf toch bloot voor heel veel mensen. Nu is dat veel minder natuurlijk. Maar ik merk het wel als ik nieuwe muziek heb gemaakt, hoe reageert je publiek? Zijn ze net zo enthousiast als jijzelf? Dat is uiteindelijk ook de grootste beloning die je als artiest terug krijgt, oprecht enthousiasme. Mensen die helemaal uit hun dak gaan op mijn idee van een avond knallen.

Toch heb ik gezien en gelezen dat je best een pittige man bent. Er moet niets misgaan met het geluid zoals op Defqon.
George slaat even zijn handen voor zijn ogen
Klopt. Je moet je voorstellen dat je wekenlang naar iets heb toegewerkt dat voor jou zo belangrijk is. Een feest als Defqon, en dan ook de Blue-stage, mogen afsluiten is een grote eer. Ook voor mij. Als er dan dingen misgaan, dan wil je nog weleens emotioneel worden, ja. Toch heb ik wel gemerkt dat mensen het kunnen waarderen dat je betrokken bent bij hetgeen dat je doet. Er zijn mensen voor jou naar die stage gekomen, en het is (en dan druk ik het zachtjes uit) echt klote als je ze dan teleur moet stellen. Ik ben ook blij dat ik er later toch nog iets over heb geschreven, een soort verklaring heb afgegeven. Daar werd uiteindelijk ook weer heel positief op gereageerd.

Er zijn zat muzikanten die weggelopen zouden zijn en helemaal niks op hun website of Facebook hadden geplaatst.
Precies. En zo ben ik dus mooi niet.

We moeten even terug naar Titanomachy, de strijd van de Titanen. Wat gaat jouw live-act precies in houden?
De bedoeling is dat ik de strijd aanga met andere grootheden. Wie dat zijn merk je pas tijdens de Titanomachy zelf, ik kondig niet aan wie ik heb uitgedaagd. Op die manier ga ik de mensen verrassen met iets unieks en dat ontzettend goed bij mij past. Ik ben altijd enorm geïnteresseerd in geschiedenis en mythologie. Daarom ook de Titanomachy. Dit is wat mij betreft ook een absoluut hoogtepunt in mijn muzikale reis. Mijn eigen thema, helemaal gericht op Titan en de Goden.

Ik voel ergens ook een MadMax-sfeer, feesten in een Dome met stevige RAW.
Dat heb je helemaal goed! Ik hou wel van Mad Max, de kleding, de auto's, het decor van de strijd in The Dome. Dat is precies de richting die we opgaan.

Over Mad Max gesproken, waar koop jij die vette leren jekkies?
Goerge lacht.
Eerlijk? De eerste kocht ik bij de H&M, liep ik een kledingzaak verder voor een zak met studs en ander metaal en dat heb ik er thuis allemaal opgeplakt. Totdat die jas precies zo was als dat ik in mijn hoofd had. Weet je dat ik ooit mijzelf heb aangemeld voor de AmFi? Mode vond ik echt zo vet. En omdat ik er toch al mee op dreef was, leek me dat een tof beroep. Dus dan meld je je aan, moet je voor zo'n commissie wat opdrachten gaan verwerken. Toen haakte ik dus af, hè? Je ontwerpt toch wat jij mooi vindt? Daar gaat het toch juist om als creatieveling. Daarna is het puur geluk als anderen het ook oppikken.

Precies. Hetzelfde als je verteld in een groep, of op de welbekende verjaardag dat je muziek maakt. Het duurt welgeteld een seconde voordat er iemand is die vraagt of je "effe wat kan laten horen."
Of ze denken dat je een eigen vliegtuig hebt, net als een Tiësto. En vreselijk rijk bent, in een dure auto rijdt en 2 villa's op Ibiza bezit.

Maar in feite heb je dus je eigen podium-identiteit gecreëerd. Want je kunt jou als Titan uittekenen in die jas, het leer, de studs en een bijzondere arm.
Nu je het zo zegt, ja. Eigenlijk is Titan gewoon gegroeid. Ik heb er nooit zo over nagedacht, het is allemaal langzaam ontstaan en verder uitgewerkt.

Titanomachy kun je wel beschouwen als de Kroon op je werk. Want dit feest wordt dus helemaal in die sfeer gegeven. Mijn fantasie slaat op hol hoor, jij stapt dus uit die Intercetper en daagt een andere artiest uit. Het perfecte leren jekkie aan en dan grijp je ook een gitaar, of stap je achter een drumstel…. speel je eigenlijk zelf een instrument?
Nee, alles wat ik muzikaal doe is een gevoel. Maar ik ben mij er wel van bewust dat op gevoel muziek maken je kan beperken als je langer meedraait. Een stuk kennis is ook weer een mogelijkheid om nog meer goede muziek te maken. Daarom ben ik dus met pianoles begonnen. Ik wil mijzelf blijven verbeteren en uitdagen om nog veel langer mensen te kunnen entertainen.

Klopt. Ik spreek in de Dance veel autodidacte mensen, maar talent en gevoel voor melodie kan een valkuil zijn. Want het maakt ook dat je er te makkelijk over zou kunnen gaan denken. Zo van "ik kan het toch wel, dus ik doe rustig aan." En dan halen de ambitieuze muziekdokters die er een studie van maken je uiteindelijk in.
Daarom. En Titanomachy is voor mij al echt een droom die uitkomt. En natuurlijk wil ik nog veel en veel verder met mijn muziek. Dus het blijft de kunst om jezelf te verbeteren en te ontwikkelen, ook als je al gevoelsmatig een doel bereikt hebt.

Op 20 september host Titan zijn eigen Supersized Raw in de Factory 010 in Rotterdam. In de line-up alleen maar Rauwe Grootheden die waardige tegenstanders zullen zijn in de Titanenstrijd die op deze editie van Supersized Raw gaat plaatsvinden. Ik verwacht de lucht van benzine, tonnen metaal, rauwe beats, brandend rubber en uitzinnige barbaren die zo uit de outback komen. Als waanzinnig middelpunt George Pinas zelf, een te gekke creatieve artiest die precies weet wat zijn publiek wil en altijd bereid is om dat te geven. Fusion geeft met Titan en Titanomachy een perfect visitekaartje af voor alles wat RAW-Hardstyle inhoud. Kwalitatief beuken is hierbij gegarandeerd!

Meer over Titan en Titanomachy?