In 2004 was er ineens een Gotisch aandoende producer die een paar liedjes de wereld in slingerde. Nu, in 2012, is diezelfde knaap terug met een album dat deze week uitgekomen is. Wie? Omkara. Oh. Ja, dat verzin je ook niet zomaar, maar overdag heet de beste knul gewoon Willem hoor. Hij is tegenwoordig weer flink muziek aan het maken, getuige de dubbelaar met 30 (der-tig!) liedjes erop.
Is 't zo'n gothic ofzo? Zo'n eh... jeweetwel...? Neuj. Hij vindt t gewoon leuk om dingen te combineren en zo een beetje te shockeren. Geef toe, dat vindt u ook wel tof.
Ja nee, dat is zo. Is 't wat voor m'n zusje? Die houdt van Evanescence.
Ehh.. zou kunnen. Als je zusje houdt van flinke kicks en snerpende snaartjes...dan wel.
Dat wordt 'm niet. Dan moet ik t zelf maar gaan luisteren denk ik?
Absoluut doen. Deze man laat zien dat je met glitches, duistere sfeer en goeie kicks nog steeds een prima recept hebt voor lekkere 'hakke'.
Is 't zo'n gothic ofzo? Zo'n eh... jeweetwel...? Neuj. Hij vindt t gewoon leuk om dingen te combineren en zo een beetje te shockeren. Geef toe, dat vindt u ook wel tof.
Ja nee, dat is zo. Is 't wat voor m'n zusje? Die houdt van Evanescence.
Ehh.. zou kunnen. Als je zusje houdt van flinke kicks en snerpende snaartjes...dan wel.
Dat wordt 'm niet. Dan moet ik t zelf maar gaan luisteren denk ik?
Absoluut doen. Deze man laat zien dat je met glitches, duistere sfeer en goeie kicks nog steeds een prima recept hebt voor lekkere 'hakke'.
#MUZIEK
Gast, je bent gothic-achtig en je bent into Warhammer-achtige zaken. Hoe koppelt Jan de Burgerlul jou aan een hardcore carrière?
Warhammer 40.000 speelt zich af in een grimmige duistere toekomst waarin enkel nog dood en verderf de boventoon voeren. Het is zoiets als Lord of the Rings, gecombineerd met Star Wars en Hellraiser, zwaar aan de anabole steroïden. Dit 'sprookje' is een van de grootste drijfveren achter mijn fantasie waardoor ik de nadruk ben gaan leggen op naargeestige, sferische muziek. Hierdoor ben ik mij ook gaan interesseren voor de (cyber)gothic cultuur omdat deze mensen meer waarde hechten aan de obscure, artistieke uitspattingen van onze maatschappij. Overigens ben ik zelf absoluut niet uitsluitend te definiëren als zijnde een gothic, maar eigenlijk juist een verzameling van allerlei subculturen. Ooit ben ik 'begonnen' als 'gabber' die in loop der jaren in aanraking kwam met de gothic en metal scène waardoor ik steeds meer beïnvloed raakte.
De vraag hoe Jan de Burgerlul dit koppelt aan hardcore is vrij direct te beantwoorden: met het feit dat hardcore een perfecte muzikale agressieve uitlaatklep is, die zonder enig probleem vereenzelvigd kan worden met de sombere en negatieve kant van het leven. Daarom combineer ik ook het liefst 'Industrial Darkcore' met 'Mainstream Hardcore' voor een, naar mijn mening, geslaagde mix tussen melancholische melodieën en mechanische ritmiek. Lijm dit aan de onheilspellende, uit Warhammer 40.000 afkomstige vocals, die onder andere spreken over oorlog, vernietiging en demonen die ik in mijn tracks gebruik, en het totaalplaatje is compleet: een bak duistere, maar tegelijkertijd toch ook toegankelijke herrie.
Overigens: wat betreft mijn bloederige uiterlijk ben ik van mening dat iedere zichzelf serieus nemende artiest een gimmick hoort te hebben. In dit geval heb ik gekozen voor een uiterlijk dat zowel shockeert als intrigeert. Mensen komen naar een feest om zichzelf te verliezen in de muziek en de dagelijkse sleur te vergeten. Ik houd ervan mensen te entertainen en mijn nachtmerrieachtige uiterlijk maakt het voor bezoekers veel makkelijker zich tijdelijk in een andere wereld te wanen. Je kunt in ieder geval verwachten dat ik probeer bij ieder optreden er altijd anders uit te zien, met als hoofdthema een met bloed besmeurde gothic-punkachtige look. Dit valt (blijkbaar) goed bij het publiek want veel mensen willen graag met mij op de foto.
Om Ground Zero als voorbeeld te nemen, ik kon geen vijf stappen zetten zonder veelvoudig gevraagd te worden voor een foto en zo heb ik samen met wel honderden mensen voor de camera geposeerd!
Je hebt net je debuutalbum afgerond. Blij dat het af is of heb je op zolder nog meer herrie liggen?
Ik ben altijd zoekende gebleven naar mijn eigen sound omdat ik nooit volledig tevreden was. Daarnaast liet mijn apparatuur het vaak afweten, inclusief crashen vlak vóór of tijdens optredens. Die twee factoren demotiveerden mij op een gegeven moment zodanig dat ik besloot een stap terug te doen, mijn apparatuur op orde te brengen en de basis van mijn muziek weer op te zoeken. Dat bleek nog steeds mijn eerste liefde, de hardcore scène, te zijn, waarbinnen ik in de studio en tijdens optredens heerlijk de psycho uit kan hangen. In de tussentijd heb ik klassiek, dark electro met industriële invloeden en zelfs techno gemaakt.
Mijn dubbelalbum Dreamonic Vamperor bestaat voor 50% uit oude tracks en voor 50% uit nieuwe tracks. Ik ben inderdaad erg blij dat het is afgerond omdat ik nu de mentale vrijheid heb aan iets nieuws te beginnen. Veel van die tracks speelden in mijn achterhoofd nog altijd een rol, maar zijn nooit uitgebracht vanwege mijn toen gebrekkige afmixtechnieken. Omdat ik hier niet tevreden over was heb ik vrij lang mijn oudere muziek links laten liggen totdat ik ongeveer een jaar geleden een podcast online heb gezet met redelijk wat nieuwe tracks, die ook allemaal, geluidstechnisch gezien, een betere kwaliteit hadden. Dit resulteerde in een contract met Noisj voor de release van een innovatief album met hierop een stuk of 10 tracks.
In de tussentijd ben ik op zoek gegaan naar een 'mentor' die mij kon uitleggen hoe ik mijn afmixtechnieken kon verbeteren. Deze heb ik gevonden en hij heeft vervolgens besloten mij te helpen met het afmixen van al die oudere tracks waar potentie in zat, maar waar ik nooit tevreden genoeg over was. Hierdoor zijn we van 10 tracks naar 30 tracks gegaan en ben ik een goede en intelligente vriend rijker. Ik heb eventueel nog wel wat herrie hier en daar 'op zolder' liggen, maar voor mij is het hoofdstuk van vroeger met de release van dit album afgesloten. Sinds mijn producties op Meta4 is er een hoop tijd voorbij gegaan. Nu is het moment klaar voor vernieuwing, progressie, evolutie. Dat zal nog duidelijker hoorbaar worden in toekomstige muziek. Als artiest en producer vind ik dat je jezelf in de loop van de jaren moet blijven ontwikkelen en dat niet alleen voor jezelf, maar ook voor het publiek en de scène.
Er staan geen collaboraties op je album, bewuste keuze?
Technisch gezien is mijn hele album een collaboratie vanwege de samenwerking met mijn eerder genoemde 'mentor', maar daarnaast zitten er ook een handjevol tracks tussen die ik ooit een aantal jaren geleden samen met een paar vrienden heb gemaakt. Waaronder Frozen Shiva, Rick de Greef en Nano_strike. Met de laatste twee vormde ik Enginoir. Echter omdat wij niets meer met deze tracks deden en het er ook niet naar uitzag dat we er überhaupt iets mee gingen doen heb ik gevraagd of ik de tracks zou mogen omdopen tot Omkara. Vervolgens zijn ze verder bewerkt met meer eigenzinnige edits en vocals. Dit was voor hen geen probleem, maar deze mannen staan niettemin vermeld op de achterkant van het CD boekje om mijn respect en dank naar hun toe te tonen.
Zonder een cover van U2, Evanescence of Vader Abraham tel je niet mee in de hardcore tegenwoordig. Wanneer komt jouw versie van 'Ik Wil Sex Met Die Kale?'
Gek genoeg heb ik wel eens over een cover nagedacht, maar het zal qua sfeer toch wel volledig in mijn straatje moeten passen. Denk bijvoorbeeld aan Marilyn Manson of Dimmu Borgir, Behemoth. Zolang het maar shockerend en of duister is. Marilyn Manson zal zichzelf sowieso hier beter voor lenen aangezien je zijn vocals nog enigszins kunt verstaan. Dit in tegenstelling tot het gegrunt van menig black death metal 'zanger'. Ook is Manson volgens mij zelfs nog relatief bekend binnen het hardcore publiek, dus is het ook doeltreffender een track van hem te gebruiken. Aan de andere kant heb ik er ook wel eens over na zitten denken om een cover te doen van oude computer game melodielijnen, zolang ze uiteraard maar wel enige vorm van melancholie of onheilsvoorspelling bevatten. Allemaal ideeën voor de toekomst, maar of ik er werkelijk wat mee ga doen valt nog te bezien. Vaak vind ik het veel leuker en creatiever zelf iets te verzinnen, wat mij naar mijn mening, gelukkig ook goed af gaat.
Wie zijn je grootste invloeden op muzikaal gebied?
Op hardcore gebied zijn dat zonder twijfel Ophidian, Meccano Twins en Angerfist. Deze omdat ze direct een invloed hebben op mijn huidige sound. Combineer deze drie artiesten samen en je komt uit op Omkara, zij het natuurlijk op mijn eigenzinnige manier. Ik pretendeer hiermee overigens nog lang niet dat ik gelijk sta met deze drie grootheden, maar dat is wel absoluut mijn doel. Voor de rest ben ik opgegroeid met klassiek, Wagner, Mozart, Beethoven om maar wat bekendere namen op te noemen. Artiesten zoals Void Settler met zijn karakteristieke sound zijn ook een goede motivatiefactor geweest om mijn -doe maar gek, dan doe je al gewoon genoeg- mentaliteit door te zetten. En natuurlijk de oude 8bit computer melodielijnen uit het Nintendo tijdperk die de liefde voor elektronische muziek hebben aangewakkerd.
Wat is het meest bijzondere / rare dat je hebt meegemaakt tijdens een boeking?
Wanneer ik optreed, zit ik volledig bedekt onder het bloed, kettingen, spikes en allerlei horror georiënteerde uiterlijke attributen die mensen zou moeten shockeren. Wat ik persoonlijk echt zwaar debiel vond is wat plaats vond na een optreden in Groningen. Ik werd gewenkt door een of andere derp en die mij ervan op de hoogte wilde brengen dat ik mij zou moeten schamen. Dit omdat ik eruit zou zien als een homo. Ik had geen idee dat er blijkbaar zoveel met bloed besmeurde homoseksuele mannen in Groningen rondliepen. In alle serieusheid, ik snap niet goed hoe je mijn look aan homoseksualiteit zou moeten linken. Met een afgetraind ontbloot bovenlijf rondlopen was misschien al genoeg om iets onbewusts bij hem los te maken. Ik had ook mijn ogen opgemaakt, maar dit voegde enkel toe aan de ziekelijke uitstraling. Het was niet alsof ik een strak regenboog navel T-shirt aanhad en bronstig over mijn tepels zat te wrijven terwijl ik mijn snor op mijn duckface op en neer liet wiebelen. Ik maak het gelukkig, procentueel gezien, vrijwel niet mee, maar als het weer voorkomt ben ik altijd een beetje teleurgesteld of zie ik het als de zoveelste bevestiging van de eindeloze stompzinnige kortzichtigheid van de mens. Zou dit soort mensen soms ook van Hellraiser denken dat het een film was over travestieten die aan SM deden?
Is Omkara een onderdeel van Willem geworden of is Willem onderdeel van Omkara?
Leuke vraag en ja, ik denk dat Willem eerder een onderdeel is geworden van Omkara. Ik ben een artiest en ik wijd mijn hele leven aan dit doel, vooral nu het laatste jaar. Ik werk 9 uur per dag om de promotie en mijn uiterlijk te financieren totdat het moment daar is dat ik zo vaak kan (blijven) optreden dat ik niet langer genoodzaakt ben een fulltime werkschema erop na te houden. Ik fitness 4 tot 6 dagen per week 1 tot 3 uur om er een sportief en stoer uiterlijk op na te houden dat correspondeert met de duistere horroractie 'held' die ik probeer neer te zetten. Zodra ik thuis kom is het mezelf bezig houden met het maken van een nieuwe set voor een toekomstig optreden of simpelweg een nieuwe track bouwen. Soms ergens tussendoor probeer ik te slapen. Socializen? Wat is dat? Ik heb er geen tijd voor, tenzij je mijn dwaze droomavonturen meetelt.
Welk nummer van jezelf kun je niet meer horen? En met welke track heb je een speciale band?
Op mijn Omkara facebook pagina heb ik een poll staan waarover ik regelmatig aan mijn 'volgelingen' heb gevraagd hierop te stemmen. Met de uitkomst ben ik het voor een zeer groot gedeelte eens en dit behoort eigenlijk ook tot mijn persoonlijke top 'Whatever'. Er is geen enkele track die ik niet meer kan horen en eigenlijk heb ik zelfs wel met iedere track een speciale band omdat ze allemaal gekoppeld zijn aan herinneringen van een bepaalde periode uit mijn leven. Echter de tracks die ik zelf toch wel het leukste vind zijn de wat meer mainstream georiënteerde knallers en een paar zeer geslaagde industrial stamptracks.
- We Rise In Number
- Seeds Of Terror
- The Ultimate Heresy
- Prince Of Excess
- Crushing All Opposition
- Kiss Of Poison
#OMKARATECHICHI
Waar komt je artiestennaam vandaan?
Voordat ik weer in Utrecht kwam wonen, heb ik een aantal jaren mijn thuisbasis in Maastricht gehad en hier liepen er altijd van die Hare Krishna figuren door de stad rond. Aangezien ik erg openminded ben en in het bezit van een eindeloze nieuwsgierigheid heb ik eens wat boeken bij ze gekocht. Ze bevatten onder andere teksten geschreven in het oude Sanskriet, voor zover ze weten mogelijk een van de oudste talen uit de menselijke geschiedenis. Omkara komt uit dit Sanskriet en betekent letterlijk 'de allerhoogste ziel in geluid' oftewel, de god van geluid. De kracht van de naam sprak mij enorm aan en ik heb er toen voor gekozen deze te gaan gebruiken. Het OHM teken is hier overigens ook van afgeleid. Techichi is een spiritueel wezen dat destijds vereerd werd door de Azteken en zogenaamd overleden zielen naar het hiernamaals zou begeleiden. In mijn fantasie klinkt Omkara emotioneel en Techichi mechanisch. Fonetisch gezien spreek ik het uit als Ohm-khaa-rhaa Teh-Khie-Shie
Wat doet Willem in het dagelijks leven? Werk, hobby's?
Als ik niet wordt meegesleept door Omkara, betrap je mij er nog wel eens op lekker hersenloos te gamen. Spellen zoals Fallout, Ninja Gaiden, Assassins Creed, GTA, Gears Of War, Space Marine, Dawn Of War, Street Fighter, Soul Calibur, World Of Warcraft heb ik in het verleden allemaal religieus gespeeld en ik was niet weg te branden achter mijn console of desktop. Ook heb ik een redelijke periode Warhammer 40000 miniatuurtjes beschilderd en heel soms er een game mee gespeeld. Maar vaak bleef het eerder bij schilderen en fantaseren tot dat Dawn Of War uitkwam, waarna ik er eigenlijk niets meer mee heb gedaan.
Verdere hobby's zijn natuurlijk fitness, maar dat is meer dan dat, het is voor mij een noodzaak omdat ik enorm ijdel ben en zoals eerder vermeld een bepaald imago wil neerzetten wat ik persoonlijk niet vind passen bij een dikke pens. Wat werk betreft ben ik verantwoordelijk voor de klantenservice bij prijsvechter voor uitlaten - verder zorg ik er ook voor dat alle klanten hun bestellingen zo snel mogelijk kunnen ontvangen. Zoals vermeld, heb ik helaas weinig tijd voor socializen of iets anders omdat Omkara voorrang heeft. Alleen tijdens optredens heb ik het gevoel echt te leven.
Wat voor muziek luister je allemaal?
Dit varieert enorm, maar in mijn vrije tijd beluister ik vooral Shockrock van Marilyn Manson of black death metal van Behemoth of Dimmu Borgir. Op andere momenten heb ik mogelijk ineens zin in Muse of zet ik uit nostalgische overwegingen wat game muziek op, bijvoorbeeld van Final Fantasy, Chrono Trigger en anders zoiets als van Mega Man. Hangt echt een beetje van mij bui af. Ik sta in ieder geval open voor allerlei soorten muziek, behalve rotzooi zoals Justin Bieber, Beyonce, Rihanna en weet ik veel wat nog meer voor kattengejammer. Ik stop nog liever een vork in een broodrooster. Het moet voor mij wel enige vorm van intelligentie bevatten. Uiteraard kan mijn muziekkeuze ook als onintelligent gezien worden, dus is mijn mening hierover natuurlijk relatief. Verder luister ik ook heel graag naar duistere klassiek van Le'Rue Delashay of Nox Arcana.
Hoe komt een boeking tot stand voor jou? Gaat alles via persoonlijke contacten of benaderen bureaus je om een houseplaatje te komen leggen?
Vrij snel na de release van de eerste teaser voor het Dreamonic Vamperor album werd ik benaderd door meerdere boekingskantoren. Voorheen ging het via persoonlijke contacten, maar het gebruik van een agency versoepelt toch de zakelijke afhandeling. Op dit moment ben ik me nog aan het oriënteren met wie ik in zee wil gaan en voor wat voor periode.
Wat is het grootste succes dat je in je artiestenleven hebt geboekt?
Ik moet eerlijk zeggen er aardig trots op te zijn dat ik met mijn optreden bij Masters of Hardcore radio, op Angerfist na, de meeste likes had ontvangen, wat mij het idee geeft dat ik de juiste periode heb gekozen om terug te komen in de hardcore scene. De tijd blijkt rijp voor iets nieuws. Ik heb de hoop en het vermoeden een gat te kunnen opvullen in de scene dat nog maar weinig anderen doen, dit mede door mijn unieke sound en opvallende uiterlijk. Verder ben ik natuurlijk erg blij met de mogelijkheid mezelf op zowel Qore 3.0 als Hellbound te mogen bewijzen en dat ik al een kort geslaagd stukje minioptreden had bij Ground Zero als onderdeel van de Insane Dj Mafia vs Enzyme set. Ik denk dat deze vraag over een jaar beter beantwoord kan worden, aangezien het balletje nu pas echt voor mij begint te rollen.
Welke ambities heb je op lange termijn?
Mij schaamteloos te kunnen meten met helden zoals Ophidian, Meccano Twins of Angerfist. Dat is voor mij prioriteit nummer 1. Verder werk ik samen met VJ Nekrocephalus om de Omkara optredens te voorzien van extra shockerend visueel genot. We hebben al een aantal maal VJ opnames gemaakt op verscheidene locaties, allemaal bedekt onder het bloed, gegrimeerd en wel, rond spokend de freaks uithangen voor de camera. Deze beelden worden gebruikt voor teasers, aftermovies, maar ook tijdens mijn live-sets. Ik vind het een leuk idee om in de toekomst nog een echte videoclip te maken en als dat succesvol blijkt, graag meerdere. Uiteraard allemaal bloederig en horror georiënteerd.
Ik vind het entertainment gehalte zeer belangrijk. Dit totaalplaatje zie je niet veel terug in deze hardcore scene en mijn doel is ervoor te zorgen dat mensen een optreden meemaken dat ze niet snel vergeten, niet qua muziek en niet qua beeld.
#WHAT MAKES YOU TICK
Wat is je grootste angst?
Om te zijn zoals ieder ander. Het niet doorbreken in de hardcore scene vanwege onbegrepen grootheidswaanzin. Om mijn leven te slijten als een op materialisme beluste werkslaaf in deze misselijk makende poging tot maatschappij. Oh en natuurlijk, om voor mijn vermoedelijk ooit onvermijdelijke lichamelijke "dood", nooit een buitenaards wezen te zullen spreken en gezellig rond te vliegen in een ruimteschip om het multiversum te verkennen.
Welke film heb je het laatst gekeken?
Films heel weinig. The Avengers of Prometheus, maar eigenlijk het enige boeiende dat mij te binnen schiet is de serie Ancient Aliens van History Channel waarbij de makers met naar mijn mening vrij acceptabel materiaal ermee aan komen zetten dat er in het verleden "wezens" op deze planeet aanwezig waren die destijds de menselijke voorouders hebben geholpen met het construeren van allerlei imposante bouwwerken. Wat voor mij erg overtuigend werkte is dat deze allemaal op één doorgetrokken lijn zijn geplaatst wat naar mijn mening vrij onlogisch is dit aan toeval te koppelen.. Ik wil er niet teveel tijd aan besteden, maar ik kan zonder twijfel zeggen dat als je openminded bent en je geest graag voorziet van iets nieuws om over na te denken, dan is dit daar een erg leuke serie voor.
Welk boek heb je het laatst gelezen?
Dan kies ik in dit geval voor een strip, namelijk Requiem de Vampierridder. Een geweldig bloeddorstig, hels en prachtig geïllustreerd verhaal over een Nazi soldaat die na het sterven in de Verrijzenis tot leven komt en concludeert de reïncarnatie te zijn van een veel oudere en krachtige vampier. Het is van oorsprong een Franse strip en komt slechts eenmaal per jaar uit. Ik heb nu tien delen. Ik volg het nu dus al een decennia en kijk ieder keer weer uit naar het volgende deel. Absoluut een aanrader, zeker als je alle strips nog kan vinden, dit is niet een verhaal waar je gaten in wilt.
Wat is je favoriete restaurant? Waarom?
Hoewel ik niet erg vaak uit eten ga moet ik denk ik toch wel zeggen Gaucho's of een Pannenkoeken restaurant. Onbeperkt spareribs eten of een lekkere ossenhaas biefstuk gaat er bij mij altijd wel in, plus dat het ook wel een stijlvolle locatie is om je date mee naartoe te nemen. Aan de andere kant maak je mij ook erg blij met gewone ouderwetse pannenkoeken met poedersuiker. Thuis houd ik me in verband met droog trainen echter aan een bewust voedingsschema waarbij kip centraal staat. Maar wat ik toch vaak echt een traktatie vind is verse boerenkool met runderrookworst. Vooral als het bereid wordt hang ik graag mijn hoofd in de pan en snuif de geuren op, vaak nog lekkerder dan het eten zelf.
Met welke ontwikkeling ben je blij binnen de hardcorescene?
Ik was blij verrast toen ik hedendaagse nieuwe mainstream hardcore hoorde inclusief de positieve verbetering in productie- en geluidskwaliteit. Veel producers krijgen weer zin om te experimenteren. Of dat nou de meer commerciële kant op is met zang erbij, de breaks met dubstep geluiden of kruisbestuivingen onder de noemer 'crossbreed', alle beetjes helpen om de scene door te laten ontwikkelen. Op deze manier wordt het publiek langzamerhand weer meer openminded en ontstaat er ruimte waarbinnen mijn muziek veel beter past dan vroeger. Ik voelde me niet langer gebonden aan het maken van alleen darkcore en industrial hardcore of wat voor naam je het ook wilt geven. Noem het hellcore van mij apart! Toen is het idee ontstaan om meer richting mainstream hardcore te gaan, maar met een melancholisch randje. Iedere track van het album heeft een originele basis. Je zult jezelf niet betrappen op de gedachte 'deze track lijkt wel erg veel op die andere track van zijn album', althans, dat is mijn mening. Het valt mij ieder geval op dat de veelzijdigheid van dit album een heleboel mensen aanspreekt en mogelijk zelfs kan aantonen dat hardcore, zoals vroeger, nog steeds dodelijk divers kan zijn.
Je merkt overal dat we aan het begin van een nieuwe, nog grotere, opleving zitten. Iedereen heeft goedschiks of kwaadschiks zijn of haar plek weer gevonden na de enorme veranderingen binnen de muziekindustrie. Iedereen is inmiddels gewend aan de nieuwe mogelijkheden in de software studio en niet te vergeten op het gebied van alle sociale media. Nu het allemaal in een rustiger vaarwater is gekomen merk je dat de focus terug op dezelfde basis wordt gelegd waar ik het eerder over had, namelijk de muziek en de feesten. Over smaak binnen de scene valt natuurlijk te twisten maar ik bekijk het liever als één groter geheel. Er komen weer nieuwe jonge producers bij en de gevestigde orde is als een stel ijsbrekers verder bezig de wereld te veroveren, met de rest in hun kielzog. Een artiest als Angerfist die het in 2011 schopt tot nummer 39 in de lijst van 's werelds populairste dj's. Iedere hardcore liefhebber mag daar wel trots op zijn, vind ik. Zelfs als je geen dekbedovertrek-vlagaandemuur-kledingkastvol-fan bent. Al deze ontwikkelingen, daar was iedereen een paar jaar geleden nog niet klaar voor.
Heeft produceren de manier waarop je films kijkt en muziek luistert beïnvloed?
Nee, toch echt andersom, maar ik denk dat het ondertussen met elkaar verweven is geraakt. Ik merk dat als ik mijn muziek beluister, ik me er automatisch een duistere 'god' bij voorstel die alles en iedereen om zich heen vernietigt of in een grootschalig gevecht van epische proporties de nodige apocalyptische gruweldaden verricht. Maar andersom, als ik aan een nieuwe track wil werken denk ik juist eerst aan het visuele aspect en werk ik dat vervolgens op basis van de geluiden die ik heb weer uit. Het werkt dus echt naar twee kanten. Wel is het helaas erg moeilijk om precies datgene wat muzikaal gezien in mijn hoofd zit, te koppelen aan het visuele beeld dat ik heb, maar ook dat is weer onderdeel van het leerproces en ik hoop dat ooit probleemloos te kunnen uiten.
#KWESTIE VAN KIEZEN
150 of 190 bpm?
Ik ben niet iemand die zich laat vastpinnen op een stijl of snelheid. Zelfs mijn sets volgen niet de gebruikelijke -van langzaam naar snel- opbouw. Ik stamp graag op heilige huisjes. Mijn huidige album bestaat uit tracks variërend van 160 tot 175 bpm en zelfs nu ben ik weer bezig met tracks op 180 bpm of sneller. Mijn ideale toekomstbeeld van te releasen nieuwe EP's zal bestaan uit vier tracks, Mainstream Hardcore, Industrial Darkcore, Frenchcore en Crossbreed. Dit om mijzelf uit te blijven dagen, ik probeer zoveel mogelijk te experimenteren. Wel heb ik gemerkt dat trage hardcore mensen maar moeilijk aan het dansen krijgt, dus als ik al iets langzaam zal draaien is het maar een klein deel van de set, want ik wil het publiek schuimbekkend zien freaken.
Aangezien ik een groot arsenaal aan tracks heb die niet specifiek in een hokje zijn te plaatsen kan ik verschillende kanten op. Maar als leidraad kun je verwachten dat wanneer ik in een mainstream area sta, ik toegankelijkere tracks eruit zal knallen met hier en daar een moeilijkere track. Mijn sets focussen zich in het algemeen sowieso op naargeestig sfeervol beuken. Ook het vocale gebruik in mijn muziek benadrukt dit en helpt enorm een 'scenario' te creëren. Voor industrial areas kies ik voor de rauwere tracks met af en toe een experimentele mainstream track er tussendoor.
Vreemde industriële hakketakmaker of knusse mainstream huismus?
Beetje van beiden eigenlijk. Dit hangt ook heel erg af mijn bui. Maar zoals in de vorige vraag beantwoord is mijn ideale toekomstbeeld het releasen van EP's die bestaan uit een veelvoud aan stijlen. Vermoedelijk dat na lang doorwerken aan deze verschillende sounds ze gaandeweg samen één zullen worden. Letterlijk een combinatie tussen Mainstream Hardcore, Industrial Darkcore, Frenchcore en Crossbreed, maar zover zijn we nu in ieder geval nog niet. Momenteel gaat mijn voorkeur uit naar meer oefenen met Mainstream omdat dit de mogelijkheid met zich meebrengt mij op grotere feesten in de main areas te laten optreden. Hiermee bereik ik het meeste contact met mijn volgelingen. Vaak ook omdat ze in de main areas de plek en de middelen hebben voor de VJ show en danseressen.
Doen wat je leuk vindt of produceren voor de boterham?
De mensen die mij kennen van mijn vorige actieve periode zullen dat vooral als referentie gebruiken terwijl de nieuwe luisteraars zonder vooroordelen open staan voor de muziek die ik nu laat horen. Zoals eerder gezegd, als artiest en producer vind ik wel dat je jezelf in de loop van de jaren moet blijven veranderen. Dit geldt denk ik voor iedereen, niet alleen muzikanten. Zelfs als de aanpassing tijdelijk op een terugval lijkt, zal er uiteindelijk iets beters uit voortkomen. Ik denk dat het voor de oudere fans vooral wennen is wat ik nu naar buiten breng maar ik merk nu al dat ze het gaandeweg gaan waarderen zoals vroeger, mede door de diversiteit die ik nastreef. Dat is vaak de reden dat men ooit naar mijn muziek is gaan luisteren. Dat uitgangspunt blijft voor mij de rode draad.
Produceren voor de boterham is in feite doen wat ik leuk vind. Vele oudere fans zien in mijn mainstream hardcore een concessie van mijn oorspronkelijke industrial darkcore sound, maar het feit wil dat toen ik ruim anderhalf jaar geleden weer naar hardcore ben gaan luisteren, ik blij verrast werd door muzikanten zoals Meccano Twins die naar mijn mening al goed bezig waren met een geslaagde mix tussen Mainstream en Industrial. Het enige wat ik miste was een wat melancholischere en/of duistere sfeer. Mijn doel is dus wel blijvend produceren voor de boterham, wat dus feitelijk betekent dat ik heel erg mijn best moet gaan doen om in de buurt te kunnen komen van het overweldigende succes van zo iemand als Angerfist. Ik weet niet zeker of het gaat lukken, maar ik stop alleen wanneer het duidelijk wordt dat ik het nooit zal halen. Vervolgens zal ik, denk ik, mijn dagen slijten met mezelf in slaap te huilen terwijl ik naar Disney liedjes luister. Kortom, geen optie dus.
Als ie 't goed doet, vaker een kick gebruiken of elke keer 'n nieuwe?
Why change a winning team? Een track bestaat nu eenmaal uit meer dan alleen een kickdrum dus blijft er genoeg ruimte over om te spelen met de rest van de geluiden. Sommige specifieke kickdrums werken nu eenmaal beter in de 'Loudness War' en het creëert ook een stukje herkenbaarheid. Maar mijn wispelturigheid gebiedt mij voor de afwisseling te blijven experimenteren met verscheidene kickdrums. Dit doe ik immers ook met meerdere lead sounds en het zorgt ervoor dat ik een groot assortiment aan veelzijdige tracks heb waarmee ik intrigerende sets kan bouwen die probleemloos Mainstream Hardcore, Industrial Darkcore, Frenchcore en Crossbreed met elkaar mixen!
Overigens doet bijvoorbeeld zo iemand als Skrillex dit ook binnen een nog nauwer afgebakend hokje, je gebruikt hetzelfde concept en melkt het uit tot mensen het niet meer leuk vinden. Vanuit een artistiek oogpunt wellicht niet een creatieve prestatie te noemen, maar aangezien deze geweldige maatschappij meer om voorspelbaarheid en geld geeft dan om cultuur en creativiteit, worden ook de serieuze artiesten genoodzaakt water bij de wijn te doen. Wel moet je oppassen geen zogenaamde 'one trick pony te worden' en moet je dat afgebakende hokje ruim houden om je eigen creativiteit niet onnodig te beperken. Voor hetzelfde geld verzin je juist iets wat de ontwikkeling van onze muziekstijl ten goede komt, ook al is het misschien maar een heel klein stukje.
Een middagje klooien met drie geluidjes of doelgericht in de studio gaan zitten van 9 tot 5?
De rol verdeling is voor Omkara onmisbaar geworden. Mijn mentor is diegene die meestal overdag in de studio zit (omdat ik dan aan het werk ben op kantoor) en ik degene ben die met de geluiden hieruit daadwerkelijk de muziek in elkaar zet. Daar waar hij de neuroot is die alles vervolgens mixtechnisch gezien perfectioneert, ben ik de chaoot die zijn netjes geordende sequencer weer heerlijk in de war gooit met mijn wervelstorm aan ideeën. We werken overigens beiden met het muziekprogramma Reason, waarmee wij het hele album hebben gedaan. Na de afronding van het Dreamonic Vamperor kwamen de Rack Extensions naar Reason, waarmee we nu nog meer mogelijkheden en beter geluid hebben gekregen dus we kijken ernaar uit om die volop te gaan benutten.
Optreden of produceren?
Zonder twijfel allebei. In de studio hang ik de nerd uit en on stage hang ik de freak uit. Hoewel ik natuurlijk in de studio ook al de freakshow visualiseer en on stage minimaal de NERD uithang weegt het tegen elkaar af. Uiteraard is de rush van het optreden voor honderden, duizenden mensen niet te vergelijken met het staan in je eigen studio. Daarentegen is het gevoel dat je krijgt wanneer je een track hebt gemaakt waarbij je jezelf weer hebt overtroffen een ander soort rush die mogelijk net zo krachtig is. Met name het idee die geweldige track voor het publiek op vol volume te mogen afspelen.
Remixen omdat het je gevraagd wordt of remixen omdat je het origineel tof vindt?
Remixen is meestal niet mijn ding, merk ik, tenzij het een track is met sowieso al een duistere of melancholische ondertoon. Ik zal ook niet snel aan iemand vragen een track te mogen remixen, omdat het hun idee is. Mijn eigen tracks remixen vind ik bijvoorbeeld weer een stuk leuker. Mijn eigen sound perfectioneren tot iets waarvan ik zelf nooit had gedacht dat ervan te kunnen maken. Dit is overigens iets wat ik mogelijk nog ga doen met de muziek van Dreamonic Vamperor. Voorlopig blijft het een raadsel wat de toekomst zal brengen!