Sommige mensen noem je een 'oude rot in het vak', sommige noem je......ja, wat noem je iemand die begon met events ontwikkelen en organiseren toen de meeste van ons nog in de luiers zaten? Raymond Oostendorp! Hij maakte het allemaal mee: de opkomst van de dance, het instorten van de platenmarkt in 1997, het door financiële problemen stopzetten van zijn bedrijf ISP . Maar daarna is hij nooit weggeweest. Een ongekend aantal evenementen, hebben zijn naam als ontwerper gedragen. Nu is hij zichtbaarder terug met Playground.
Wie ben je en wat drijft jou om te doen wat je doet?
Mijn naam is Raymond Oostendorp, promotor en ontwerper van dance-evenementen vanaf het eerste uur. Het heeft me altijd al gefascineerd om belevingswerelden te creëren en om mensen hierin samen te brengen. Een evenement is hier natuurlijk de ideale setting voor. De veelzijdigheid en het organiseren van evenementen en de interactie tussen alle facetten daarvan blijft me intrigeren. Ik ben niet voor niets al sinds 1988 dance-promotor en ben ontwerper geweest voor evenementen van ID&T, Q-dance, UDC, Dance 2 Eden, Art of Dance en Monumental. Uiteraard kennen de meesten mij van evenementen als New Frontier, Digital Overdose, Immortality en Hellraiser, waarmee we de horror look & feel in de markt hebben gezet die sindsdien kenmerkend is voor de hardcore scene. Met Immortal Sound Productions heb ik destijds letterlijk aan de wieg gestaan van de hardcore scene en ben ik één van stichters geweest van de rave scene in Amsterdam.
Immortal Sound Productions? Die zijn in 1999 failliet gegaan toch?Immortal Sound Productions, of te wel ISP (destijds in de volksmond ook wel 'Ik Slik Pillen' genoemd), is ontstaan in 1990 uit passie voor de nog onbekende underground rave scene, de muziek, de vrijheid om te zijn zoals je bent en de mensen die hierdoor werden aangetrokken. We begonnen met evenementen voor ongeveer 600 personen, maar halverwege de jaren '90 trokken we al snel tussen de 12.500 en 14.000 bezoekers. ISP breidde al snel uit met een merchandise-tak, een platenmaatschappij genaamd Cosmic - met partners als Sony, Polygram en talloze kleine labeltjes - en een eigen boekingbureau Dutch DJ Agency (DDA), met onder andere Tiësto en Lucien Foort. The Prophet en Buzz Fuzz maakten in die tijd bij ISP hun doorbraak bij het grotere publiek. Eind 1997 stortte de platenmarkt in en gingen diverse grote platenmaatschappijen failliet. Ook onze maatschappij Cosmic liep enorme financiële schade op, wat het begin van de aftakeling van ISP veroorzaakte. In 1997 organiseerde ISP in samenwerking met Mojo Concerts de tweede editie van The New Frontier. Door samenloop van omstandigheden trok deze tweede editie van dit te gekke nachtelijke outdoor festival op het Muiderstrand helaas te weinig bezoekers. Eind 1997 kwam ook ISP zodoende in de financiële moeilijkheden. ISP is nooit failliet gegaan, maar heeft simpelweg haar boeken gesloten en in 1998 een doorstart gemaakt onder de naam WSP (World Sound Promotors). Helaas was de energie was toen al vervlogen en zo werd eind 1999 besloten om ook WSP te beëindigen.
Wat heb je de afgelopen dertien jaar gedaan dan?
Onder de vlag van ISP ben ik in 1993 mijn eigen underground side-project genaamd Namasté begonnen, wat tot op de dag van vandaag nog steeds actief is. Twee tot drie keer per jaar organiseerde ik met Namasté psytrance/goa feesten, om vervolgens in 2000 de draad weer op te pakken met het schrijven van evenementconcepten.
Datzelfde jaar zat ik met Duncan Stutterheim van ID&T om de tafel om vervolgens creative producer te worden voor ID&T evenementen als Innercity, Shockers, Mysteryland, Sensation, Trance Energy en Thunderdome. Daarnaast was ik druk bezig met de vormgeving van onder andere Barclay Catwalk, Extreme Sports en een BEN/T-Mobile evenement. De daarop volgende jaren kwamen er meerdere projecten bij als Dance Valley en Impulz Festival van UDC en hebben we met Namasté areas gehost op zowel Mysteryland als Dance Valley. In 2003 heb ik de eerste Defqon.1 voor Q-dance ontworpen en volgden evenement ontwerpen voor Art of Dance (Masters of Hardcore, Islander) en Dance 2 Eden (Erotic City, Ghosttown). Vanaf 2005 ging de focus meer en meer naar Namasté, waarmee we feesten organiseerden van de MS Stubnitz tot Paradiso met concepten als Welcome Home, The Arc of Goa, The Chaishop en Clan of SPeace. Later werd dit verder uitgebreid naar Mirror of Live, Connecting the Tribes, The Secret Gatherings en deelnames aan Earthdance, het Amsterdam Dance Event en Q-Base Festival. In 2010 begon het bloed van ISP weer te kruipen waar het niet gaan kan. Eigenlijk keken we eind vorig jaar pas voor het eerst terug op de periode die volgde na het sluiten van het ISP boek. We hebben bepaald niet stil gezeten.
Jullie zijn bekend geworden met feesten als Hellraiser en Digital Overdose in de Sporthallen Zuid, wat zijn je beste herinneringen aan die tijd?
De saamhorigheid binnen het ISP team was uniek, als team hadden we continue de drive om alles mooier en beter te maken. We stonden destijds aan de top van de scene, terwijl wij een stuk alternatiever waren dan onze concurrentie. Het was vooral de energie die om onze evenementen hing die de feesten de stempel 'legendarisch' gaven. Het mooiste vond ik zelf altijd het verzinnen van alle decoraties, welke de feesten de indrukwekkende uitstraling gaven die mensen tot op de dag van vandaag is bijgebleven.
Geruchten doen de ronde dat de Digital Overdose Reunion in het USC en Hellraiser in Paradiso niet door ISP maar Multigroove georganiseerd waren. In hoeverre klopt dit?
ISP heeft Digital Overdose aan Multigroove verkocht. Contractueel zou ik voor Multigroove de vormgeving van drie edities van Digital Overdose doen, hetgeen tot op heden echter maar bij één editie is gebleven. Hellraiser in Paradiso in 2010 heeft echter geheel niks met Multigroove te maken, die heb ik gewoon zelf georganiseerd.
Vanwaar de nieuwe naam Playground in plaats van bijv. Digital Overdose of Hellraiser weer uit de kast te trekken?
Laten we eerlijk zijn, het dance-format is over het algemeen best wel heel erg standaard geworden. Een aangekleed podium vol dik betaalde DJ's met flink wat licht en een lasershow is doorgaans al genoeg om een megahal te vullen. Het lijken de megadisco's van de jaren '80 wel. Wij zien graag de mensen zichzelf weer vermaken door ze te laten spelen, ronddwalen en op avontuur te gaan. Dit is Playground, tijd voor verandering, tijd voor een nieuwe manier van uitgaan. Daarbij is Digital Overdose dus verkocht en weerhoudt Rige Entertainment ons ervan om onze eigen naam Hellraiser te gebruiken.
Hoe zit dat dan met Hellraiser en Rige? Er worden tegenwoordig immers wel nog steeds Hellraiser feesten in Nederland georganiseerd en ook Duitsland heeft een tijd lang haar eigen Hellraiser kloon gehad? Volgens Wikipedia heeft Rige al dan niet via de officiële weg de rechten van Hellraiser in handen gekregen?
Hellraiser is door ISP als merk en evenement neergezet. ISP heeft het merk ontwikkeld, vormgegeven en opgebouwd tot een legendarische status. ISP heeft zelfs de horror look & feel in de markt gezet die de hardcore scene sinds begin jaren '90 typeert. Zo is Hellraiser eigenlijk ook ontstaan; Toen de scene zich in die tijd opsplitste tussen 'hardcore' en 'mellow', hadden wij het gevoel dat de look & feel van de hardcore - die overgewaaid was uit de Engelse rave scene - niet meer aansloot bij de ontwikkeling van hardere dance-stijlen. Rige heeft vervolgens in 2004 een aantal oude merkrechten van Hellraiser opgekocht, die ooit door de platenmaatschappij EVA zijn gedeponeerd in de tijd dat Arcade met ID&T samenwerkte voor de Thunderdome compilaties. EVA wilde hiermee een tegenhanger in het leven roepen voor de Thunderdome reeks, maar heeft de logische samenwerking met ISP voor een Hellraiser reeks destijds laten liggen. ISP is altijd de eerste gebruiker geweest en haar merkrechten dateren uit 1996. Rige maakt in mijn ogen dan ook ten onrechte gebruik van het merk Hellraiser en de toepassing hiervan, aangezien de emotionele lading van Hellraiser juist gevormd wordt door de feesten die ISP vroeger onder die naam georganiseerd heeft, ook al heeft Rige de rechten legaal van onder andere EVA over genomen. EVA en ieder ander die op deze manier van de populariteit van Hellraiser een graantje mee wilde pikken doen dit puur en alleen om er geld aan te verdienen. Ondertussen verliest de naam Hellraiser haar glans meer en meer op de manier zoals het de laatste jaren wordt uitgemolken.
Geldt dat ook voor concepten als Digital Overdose, Immortality en New Frontier?
Zowel Digital Overdose als Immortality zijn aan Multigroove verkocht en jammer genoeg in de vergetelheid geraakt, danwel hun glans verloren. Multigroove staat er sowieso op een andere manier in, een team zoals we destijds binnen ISP hadden keek er veel meer vanuit de beleving tegenaan. New Frontier heeft na twee fantastische edities op het Muiderstrand door de financiële situatie binnen ISP geen vervolg gekregen. Mojo Concerts is sindsdien de eigenaar van dit concept.
De Digital Overdose Reunion in het USC en Hellraiser in Paradiso trokken niet de extreem hoge bezoekersaantallen die vroegere feesten wel trokken. Waarom zou dit voor Playground anders zijn? Het is immers ook nog eens een nieuw concept in een nieuwe locatie.
Playground is in tegenstelling tot de Digital Overdose Reunion en Hellraiser in Paradiso een compleet nieuw concept dat geen eventuele valse verwachtingen schept of bezoekers te lang in de waan laat dat ze exact hetzelfde gaan beleven als vroeger. Playground en de nieuwe locatie Silverstone zullen sowieso hun naamsbekendheid nog moeten ontwikkelen en het social media netwerk moeten opbouwen. Maar als je Silverstone eenmaal gezien hebt zul je er in geloven. Het is een fantastische locatie boordevol bruggetjes en gangetjes, elke zaal straalt van nature al haar eigen unieke belevingswereld uit en de gaming toestellen in de speelhallen worden de gehele nacht gratis ter beschikking gesteld. Silverstone smaakt gewoon naar avontuur. We kunnen het zo aankleden als we willen en we kunnen zelfs naar veertien areas doorgroeien. Ik heb veel locaties in mijn leven gezien, van ruige kraakruimtes en industriële panden tot sprookjesachtige buitenlocaties, maar Silverstone overtreft alles. Dit is echt een supertoffe locatie met ongekende mogelijkheden. Playground is een intiem indoor festival.
Vanaf 2008 vinden er weer feesten plaats in de Sporthallen Zuid. Waarom kiest ISP niet voor hun vertrouwde, steevast uitverkochte stekkie maar voor een nog relatief onbekende locatie als Silverstone?
Dat hadden we graag gedaan en we hebben ook diverse pogingen ondernomen, maar de huidige organisator die momenteel evenementen in de Sporthallen Zuid organiseert heeft hier het alleenrecht bedongen. Maar de vondst van de nieuwe locatie Silverstone biedt voor ISP juist ook weer kansen om iets vernieuwends neer te zetten, terwijl men in de Sporthallen Zuid zal moeten blijven vechten tegen de reputatie die ISP daar opgebouwd heeft met Hellraiser, Immortality en Digital Overdose. Deze tijdsgeest op deze locatie zal nimmer te evenaren zijn, hoe mooi je het feest ook verpakt.
In wat verschilt Playground van eerdere ISP feesten? En hoe onderscheidt Playground zich van andere feesten vandaag de dag?
Playground is in essentie anders, allereerst omdat we onszelf er minder op toeleggen om de totaalbeleving voor de bezoeker te vormen. We laten juist ruimte voor het publiek om te participeren en de totaalbeleving ook echt eigen te maken. Tijdens Playground draait het om de vrijheid om te zijn en om te doen, de geijkte evenementenset-up willen we dan ook zoveel mogelijk vermijden. We gaan geen credibility wekken door alleen maar met grote dj-namen uit één bepaalde hoek te gaan smijten en uit te pakken met een overweldigende hoeveelheid licht en lasers. Dit is gewoon niet interessant meer. In feite gaan we dezelfde spiraal in als ten tijde van de geboorte van de acidhouse, op zoek naar vernieuwing en verbreding in het uitgaan en de afwisseling in de muziek. Wie weet waar dit toe zal leiden.
Dus we kunnen ook nog Playground edities verwachten waar de mainstage niet in het teken van hardcore staat? Welke smaken kunnen we dan verwachten?Zeker weten! Playground – The Maze is pas het begin van dit nieuwe hoofdstuk. The Maze wordt de oldschool editie, met name omdat de olschool fanatics nog graag verwijzen naar hun nachtelijke dwalen in de Sporthallen Zuid. Maar naast The Maze komen er ook nog andere edities van Playground, van techno tot trance en van club classics tot alternatieve underground stijlen. We gaan van Playground in Silverstone gewoon de vetste indoor festivalclub van Nederland maken!
Wat is volgens jou de meest positieve en de meest negatieve verandering in de dancescene in het decennia dat ISP weg geweest is? En hoe speel je daar op in?
Het positieve is dat het plastic decoratiegevoel steeds meer verdwijnt en dat er meer aandacht wordt gegeven aan de aankleding van feesten. Waar wij in de oude tijden noodgedwongen moesten decoreren met gerecyclede materialen, is dit nu juist weer hip en wordt er meer creativiteit in de decoratie gestopt. Het negatieve is dat alles nog veel meer compleet uitgekauwd en in hokjes gestopt wordt en uiteindelijk dus zó niet spannend meer is. Artiesten zijn daarbij vaak onbetaalbaar geworden; Als promotor sta je eigenlijk gewoon te werken om hun gage te kunnen betalen. Het is een graaicultuur geworden, waarin het niet langer draait om de uitdaging en de inspiratie van het feest, maar puur om het verdelen van de markt en het beschermen van financiële belangen. ISP wil juist weer terug naar het vrije gevoel, waarin het publiek en creativiteit weer centraal staat.
Okee, dus niet alleen maar top-dj's en uitgekauwde lasershows. Wat mogen de bezoekers dan wel verwachten tijdens Playground?
Playground wordt geen show waar je naar kijkt, maar totaalbeleving waarin jezelf de hoofdrolspeler bent. Playground bestaat uit een grote diversiteit aan kleine wereldjes, met elk hun eigen uitstraling en muziek. Toch zijn deze wereldjes in balans met elkaar en blijft Playground intiem, waardoor je als bezoeker echt op ontdekkingstocht kunt gaan naar de verschillende belevingen en onderweg kunt spelen en feesten. Uiteindelijk is het doel dat je van Playground terugkeert met een rugzak vol inspiratie.
Kunnen we naast Playground nog meer van ISP verwachten de komende tijd?
Wie weet, laten we dat nog even spannend houden. De focus ligt voorlopig even helemaal op Playground, maar Namasté bestaat ook nog altijd. Namasté host zelfs twee zalen tijdens de eerste editie van Playground, wie weet wat dat voor een spin-off kan krijgen.
