Twee dagen na de release van The Viper zijn album, treffen we hem aan in zijn keuken, een andere plek waar hij graag vertoeft naast de studio. 'Eindelijk heb ik er weer tijd voor, lekker koken', lacht hij. Het is een belachelijke periode geweest, waar Melvin na hard werken eindelijk de vruchten van kan plukken. Na de release party in de Rodenburg, is het tijd om terug te kijken op vijftien jaar geschiedenis, te praten over het album en de toekomst van The Viper.
Overstap naar Neophyte Records
Laten we maar gelijk met de deur in huis vallen: je bent al ruim vijftien jaar actief binnen de scene als producer. Waarom hebben we in Godsnaam zo lang moeten wachten op je allereerste album?
Lekker begin van een interview dit whahaha! Maar ik snap de vraag en heb hem heel vaak gehoord de afgelopen tijd. Het antwoord daarop is niet eenzijdig. Maar toch, het heeft voor een groot deel aan mijzelf gelegen. Jullie moeten weten dat ik echt enorm perfectionistisch ben. Ik heb wel aardig wat tracks gemaakt, maar over een vrij lange periode. Ik heb bijvoorbeeld een goede reeks gehad van 2000 tot 2004 en daarna met de start van Viper Beatz. Nee, ik heb nooit gedacht over het samenstellen van een compilatie van oud werk en dát dan als album te lanceren. Ik had na Babyboom natuurlijk ook bijdragen geleverd aan anthems voor Project Hardcore, Raving Nightmare en 'Loose Control' met DJ D gemaakt, die hebben het ook allemaal wel goed gedaan. En met Viper Beatz is eigenlijk ook nooit sprake van een album geweest. Ik wilde vooral een label om vette tracks op uit te kunnen brengen. En laten we eerlijk zijn, in vierenhalf jaar is zeven releases ook misschien niet heel veel.
Maar toen kwam Neophyte Records om de hoek kijken...
Ja, ze waren eigenlijk al om de hoek hahaha! Ik heb mijn studio sinds 2010 in hun pand zitten en zag die jongens al bijna dagelijks op die manier. Op een gegeven moment kwam Evil Activities naar mij toe en zei: 'Joh, waarom kom je niet gewoon bij Neophyte Records?'. Of ik daar lang over nagedacht heb? Een weekje ongeveer. In eerste instantie dacht ik 'Wat tof dat hij dat vraagt.'. Kijk, het is wel je kindje, je eigen label. Dat geef je niet zo maar op. Ik heb er echt even serieus over na moeten denken. Maar er zouden zoveel dingen positief gaan veranderen, dat de keuze toch eigenlijk niet zo moeilijk was. Ik heb het al eerder gezegd, de keuze is vooral een creatieve geweest. Door mij aan te sluiten bij Neophyte Records, kon ik mij weer volledig op het muziek maken richten. Ik zou niet langer bezig zijn met het runnen van een label en alle randzaken die daarbij komen kijken. Ik ben een producer, geen boekhouder: ik wil muziek maken! In alle andere zaken ging veel te veel tijd zitten. Uiteindelijk was het beter om het samen te gaan doen dan alles in mijn eentje te blijven doen.
Hoe ben jij eigenlijk bij hen in dat pand terechtgekomen dan?
Kelly (Evil Activities, red.) wist dat ik zoekende was. 'Jij hebt toch eigenlijk geen echte studio? Kom lekker bij ons erin.', stelde hij in 2009 voor. Zij waren toen bezig met de verbouwing van het pand en zodoende ben ik er bijgekomen. Nee, die beruchte studiobrand in hun pand heb ik gelukkig niet meegemaakt.
Het is interessant dat je Viper Beatz zojuist écht je eigen kindje noemde. Heb je altijd een soort van 'alleenrecht' op Viper Beatz gehouden? Je hebt bijvoorbeeld nooit andere artiesten dan G-Town Madness erbij gehad.
Klopt helemaal, en dat is inderdaad een bewuste keuze geweest. Ik heb wel flink wat demo's gehad in die jaren, maar als ik eerlijk ben: het was gewoon niet goed genoeg om gelijk uit te brengen, er moest nog heel veel aan gebeuren. Natuurlijk kun je dan zeggen van 'ja, maar talent moet je begeleiden', maar zo simpel is dat niet als je in je eentje een label doet. Een dag heeft maar 24 uur, ik had daar simpelweg geen tijd voor. Het is nooit mijn intentie geweest om er een nieuw platform voor nieuw talent van te maken. Dat kon gewoon niet. Jammer? Ja, misschien wel, maar het eigen label was toen een heel bewuste keuze, en het brengen van louter eigen releases was daar een gevolg van.
Nothing to Lose
Toch neem je de beslissing om de overstap te maken naar Neophyte Records. Op 26 april wordt op nog niet eerder in de hardcore scene vertoonde wijze jouw overstap wereldkundig gemaakt. We noemen een YouTube-clip, persberichten, gelijk de eerste release en. de aankondiging van een album! Wat was dat voor gevoel?
Het was gewoon heel erg vet! Ik vond het echt te gek dat er zoveel aandacht voor was en dat er zoveel energie van veel mensen in gestopt was. Het was ook wel vrij onwerkelijk, zoveel aandacht, maar iedereen wist wel gelijk: 'hey, The Viper zit vanaf nu bij Neophyte Records!' De platenmaatschappij heeft daar ook een grote rol in gespeeld, dus die wil ik daar ook echt de credits voor geven. Even een schets hoe dat ging: 'Melvin, we gaan een trailer doen, je eerste EP er gelijk uit ÉN je moet een album maken.' En het mooie was dus dat ik inderdaad zoiets had van: 'Een album. Ja man dat gaan we gewoon doen!' Dat was in januari, in september moest hij af zijn.
Gewoon doen? De perfectionist die gemiddeld twee à drie tracks per half jaar maakte, moest nu een compleet album doen in acht maanden. Dat moet een culture shock voor jou geweest zijn als producer!
Eén ding was duidelijk: dit wordt heel hard werken hahaha! Maar kom op man, je zit bij Neophyte Records, er zitten alleen maar fantastische artiesten daar. Neophyte zelf, Evil Activities, Tha Playah, Panic. Het was dan ook vanzelfsprekend om met die jongens samen te gaan werken voor mijn album. En dat bracht ook heel veel rust bij mij: ik wist gewoon dat het goed ging komen met zulke goede mensen om mij heen. Wat betreft die culture shock waar jij op doelt, die was er natuurlijk wel. Ik was inderdaad een totaal ander ritme gewend van produceren. Als ik even mijn dag niet had: 'fuck it, morgen zien we wel.' Dat kon nu gewoon niet meer. Ik ging elke ochtend om acht uur eruit, zorgde ervoor dat ik tussen 9.00 en 10.00 uur in de studio zat en ging door tot 19.00 uur. Het werd inderdaad een echte dayjob, die 's avonds natuurlijk regelmatig verder ging. Ik zeg je eerlijk, dat was in het begin heel erg wennen, maar als je merkt dat er resultaten worden geboekt, motiveert dat enorm. En je gaat op de een of andere manier ook mee in de flow van de andere Neophyte Records artiesten: zij doen dat ook. Zitten elke dag in de studio om te werken aan nieuwe producties. Daardoor krijg je ook een soort van sociale druk: als zij het doen, kan ik niet aftaaien of een dagje op de bank gaan liggen. Vaag gezegd voelt dat niet eerlijk, zij zijn ook aan het werk voor het label. Die triggers zijn heel belangrijk voor mij geweest om dit album te kunnen maken.
De titel van het album is 'Nothing To Lose'. Is dat eigenlijk altijd al de werktitel van het album geweest, wil je er een boodschap mee uitdragen?
Zal ik je echt een grap vertellen? Nee: we hadden gewoon een titel nodig hahaha! Sterker nog: tot twee maanden geleden was er nog geen titel voor het album. Ik kan hier wel een heel tof filosofisch verhaal met arrogante inslag gaan vertellen zo van: 'Nu ik de overstap naar Neophyte Records heb gemaakt, heb ik niets meer te verliezen. Hey wat een vet concept, daar gaan we eens een album rond bouwen!', maar dat is dus niet zo hahaha! Dit was gewoon een goede titel voor een album, die track was er al dus de titel lag uiteindelijk voor de hand. Dus als ik hier mensen mee teleurgesteld heb, sorry mensen hahaha! En uiteindelijk is het nog een goede titel ook.
Heb je met het maken van dit album nog een bepaalde missie gehad, een rode lijn die je wilde bewaken?
Het belangrijkste was dat het album die sound vertegenwoordigt die ik leuk vind als producer, maar ook als DJ. En het fijne was, dat naarmate het proces rond het album vorderde, ik steeds meer doorkreeg dat dit inderdaad helemaal goed zat. Alles klopte voor mij. Het interessante was ook dat ik op een gegeven moment ging denken van 'ok, wat heb ik nu wel en wat heb ik niet?' Na alles bij elkaar gelegd te hebben, kwam ik op een keiharde rosser uit. Ik hoef je niet te vertellen dat ik dan met Neophyte in het pand, me daar geen zorgen over moest maken haha! Dus uiteindelijk is de beuker van het album samen met hem en de vocals van Miss Twilight 'Fightwar' geworden. Dat is op zich ook best een grappig verhaal. Ik zat met haar in de studio en we waren wat dingetjes aan het uitproberen, maar het was het nog niet helemaal. Op een gegeven moment zei ik tegen haar van 'Joh, ga gewoon even gek doen' en ging zij voor die microfoon staan met dat rauwe stemgeluid zoals je dat hoort op 'Fightwar'. Tja: opgenomen, tijdje niets meer meegedaan, je kent dat wel. Maar toen ging ik met Jeroen (Neophyte, red.) zitten voor 'de rosser', en kwam ik opeens die vocals weer tegen. Ja, toen was duidelijk wat daarmee ging gebeuren hahaha!
Zonder je al te veel veren in je kont te steken, het is knap dat je op je eerste producties een duidelijke The Viper danwel Black Knight stempel wist te drukken, en dat die vijftien jaar later nog steeds heel herkenbaar is. Ben je je bewust van die consistentie?
Ik ben daar inderdaad heel erg blij mee, ik heb toch echt een eigen sound weten te creëren gedurende mijn carrière. En zeker in deze tijd is het moeilijk om je eigen stijl te vinden en behouden. Hoe dat zo komt? Ik denk dat ik toch altijd nét een andere draai aan de hardcore probeer te geven. Dat was in mijn Babyboom-tijd zo met die newstyle sound en de 'Bulletproof' en' X-Terminate'-periode, maar ook zo'n track als 'Envy'.
Even verder op belangrijke features van het album: 'Nothing to Lose' kenmerkt zich op verschillende manieren. Eén daarvan is het opvallend grote aantal samenwerkingen met andere artiesten. Waarom heb je dat zo gedaan?
Eigenlijk is daar een vrij simpel antwoord op. Ik heb de afgelopen jaren heel veel samengewerkt met andere artiesten, vaak voor hun EP's of albums, en nu kon ik daar middels mijn album 'Nothing to Lose' de vruchten van plukken. Niet alleen met producers, maar ik heb ook met veel verschillende vocalisten samengewerkt. We hebben het net al gehad over Miss Twilight, maar ook Brad (de stem van 'Nobody said it was easy', red.) en de Australische MC D. Hoe ik dan weer aan zo'n naam kom? Dat was ook wel grappig. Ik heb hem twee jaar geleden ontmoet op Defqon.1 in Australië. Ik vond hem wel een vette stem hebben en wilde iets met hem doen. Maar je kent dat wel. Dat verwatert een beetje. Ik ging met Kel de studio in om de muzikale basis te leggen voor wat later 'Highest Ace' zou worden. En daar stond MC D dit jaar opeens weer op Defqon.1! Hij heeft nog enige tijd bij mij staan MC-en, en toen was ik wéér onder de indruk. Ik wist: nú moet ik hem pakken. 'Hey man, how long do you stay in Holland', vroeg ik waarop hij zegt: 'Till Wednesday'. Dat was een eenvoudig rekensommetje voor mij: 'Ok, het is nu zaterdag. Wat doe jij dinsdag?' 'Eeeeehm..' 'Mooi vriend, jij gaat dinsdag met ons de studio in!' Zo gezegd zo gedaan, dus hij bij ons in de studio luisterend naar de melodie van 'Highest Ace', en toen kwam hij al flowend opeens met dat pokeridee. Nee, ik weet dat sommigen zullen denken dat dat ongetwijfeld bij mij vandaan is gekomen, maar dat wil ik gelijk ontkrachten hahaha! Dat hele proces rond 'Highest Ace' is echt heel leuk gegaan.
Hoe is dat dan bijvoorbeeld gegaan bij 'Who We Are' met Nosferatu?
Met Erwin heb ik volgens mij in maart gezeten, toen hebben we die melodie gemaakt maar wel even 'laten liggen' zoals dat heet. Maar op een gegeven moment zeiden we tegen elkaar: 'Luister, die melodie en die break zijn zo goed, daar zit zo veel gevoel in, daar moeten we gewoon echt meer mee doen. Maar ja, wie gaat het inzingen? Toen kwam ik uiteindelijk bij de zangeres uit van 'Come As One'. Hij heeft die track zó goed gedaan, dat ik vond dat ze de zang bij die melodie moest verzorgen. Het idee van die tekst is dat ondanks alle verschillen die er toch in onze scene zijn, of je nou industrial, mainstream of darkcore liefhebber bent, we allemaal verbonden worden door één gemeenschappelijk ding: de muziek. This is who we are. We hadden zelf echt kippenvel in de studio toen we met 'Who We Are' bezig waren, zó blij waren en zijn we er nog steeds mee. Het fijne is dat 'Who We Are' ook van de collega-DJ's en -producers heel goede reacties kreeg.
Eindshow Defqon.1
Je noemde eerder Brad al: de onmiskenbare kracht achter 'Coming Home', wat één van de grootste hits van de festivalzomer is geweest en misschien wel dé klapper van het album gaat worden. Hoe zijn jullie bij die tekst gekomen?
Daar kan ik heel eerlijk over zijn: dat is inderdaad Brad geweest. Jeroen en ik lieten hem de instrumentale versie van de track horen en zeiden: 'Ga maar lekker los'. Ja, wij konden niet vermoeden dat hij met zo'n tekst zou komen. Ik bedoel, hij is gewoon echt heel erg goed, maar dit klopte ook echt helemaal.
En dan hoor je dat die track gebruikt gaat worden in de eindshow van Defqon.1 2011. Je kunt niet van tevoren vermoeden dat juist dát moment voor veel mensen misschien wel het festivalhoogtepunt van het jaar was...
Man. dat was ZO vet! Hoe vaak ik het filmpje terug heb gezien? Oh dat valt mee hoor, ik denk drie keer hahaha! Maar inderdaad, ik wist het natuurlijk dus ik had een mooi plekje op het terrein gevonden om te kijken wat er zou gebeuren, maar hé, dat was gek hoor!
Het was voor velen de eerste keer dat ze 'Coming Home' hoorden, ruim tweeënhalve maand voor de release, en iedereen had gelijk een gevoel bij die track....
En dat is dus ook weer iets wat intuïtief heel goed geweest is. Neophyte en ik zaten bij elkaar en zeiden: 'Het festivalseizoen komt eraan, daar moeten we een goede track voor maken!' Daar is het hele idee rond die track voor ontstaan. Of we wisten dat we goud in handen hadden? Mja, er zit een goed gevoel in die track, en dat gevoel wat wij erbij hadden toen we hem maakten is ook op de festivals overgekomen. Dit klinkt misschien arrogant, maar zo is dat niet bedoeld. Als dan inderdaad blijkt dat het werkt, dan ben je best een beetje trots op jezelf. Op Defqon.1 zelf was dat moment heel erg tof, maar toen de weken daarna iedereen erover bleef praten en zoeken naar de titel van die track, ja dat deed me zeker wat.
Laten we het even hebben over de 'Burning Love' remix die je gedaan hebt, en ook op het album terug te vinden is. Waarom heb je uitgerekend voor die track gekozen?
Ook dát is eigenlijk wel een grappig verhaal. Ik had die samples ongeveer anderhalf jaar geleden al gekregen van een vriend van mij die labelmanager is van Derailed Traxx Black, en die zei toen: 'Als je er iets in hoort op een gegeven moment, kijk maar of je er dan iets mee kunt doen.' Enige tijd later hoorde ik dat ik zou mogen afsluiten op X-Qlusive D-Block & S-te-Fan, en toen had ik de dag voor het feest het gevoel van 'ik moet iets doen'. Toen ben ik in de studio gaan zitten en kwam ik die vocals weer tegen. 'Yo, dit is wel het moment om er wat mee te doen', dacht ik. Na een halve dag werken stond de basis voor die Critical Mass remix en heb ik hem voor het eerst gedraaid op dat evenement. Kijk, later heb ik er natuurlijk nog wel het nodige gefinetuned, maar wat voor mij belangrijk was, was dat er wel een tempootje in bleef zitten. Hij is uiteindelijk op 173 BPM geproduceerd. Ik wilde hem graag op het album hebben, en dat is gelukt, net als de remix van 'Your Smile'. Die 'Burning Love' remix zal overigens binnenkort ook los worden uitgebracht op Derailed Traxx Black.
Erkenning
Dit moet je niet verkeerd opvatten, maar het lijkt alsof na vijftien jaar alles eindelijk op z'n plek lijkt te vallen. Niet alleen het album, de overstap en de grote gigs, maar ook de grote erkenning van het publiek. Hoe kijk je daar zelf tegen aan?
Ja, misschien is dat wel zo. Het is inderdaad ook vooral met het album. Ik heb iets wat ik écht aan de buitenwereld kan laten zien, zo van: 'kijk, dit ben ik!'En als mensen dat album beluisteren, maar ook cd 2, dan horen ze opeens al die producties voorbijkomen die ik gemaakt heb.
Het lijkt wel alsof je er altijd nét tegenaan hebt gezeten, maar nooit echt op de top van Olympus hebt gezeten. Herken je dat gevoel?
En als ik eerlijk ben, heeft dat ook te maken met het feit dat ik toch misschien een beetje lui ben geweest. Heb nooit heel veel geproduceerd, en ik ben van mezelf ook niet iemand die van de daken gaat schreeuwen hoe fantastisch hij zelf is. Zo zit ik gewoon niet in elkaar. En daar heb je in zekere zin inderdaad wel een punt, want dan kom je bij marketing uit. Omdat ik een eigen label had, moest ik alles zelf doen. En hier geldt hetzelfde voor als met die talentenbegeleiding waar we eerder over spraken: je kunt niet meer uren stoppen in een dag dan 24. Daar ontbrak het bij mij gewoon aan, klaar: goede mensen achter je staan die bepaalde dingen uit handen kunnen nemen. Heel veel collega's zeggen het ook tegen mij, dat ik niet de waardering krijg die ik zou moeten krijgen.
Je bent een bescheiden mens en zal dat wel gevoeld hebben, maar nooit hardop uitgesproken hebben...
Natuurlijk is dat leuk om te horen van je collega's en het zet je ook aan het denken, maar ja. Hoe komt dat dan? Ben daar over na gaan denken en kwam bij één woord uit: het is hard gezegd gewoon marketing! Ik heb altijd muziek gemaakt, mag al jarenlang op grote feesten optreden, maar tóch. Ik kan nu wel allemaal dingen gaan opnoemen van 'Och, had ik maar dit of had ik maar dat', maar zo is mijn loopbaan nu eenmaal gelopen. Ik ben een beetje in die vibe meegegaan, zo simpel is het. En soms is het opeens helemaal raak ook. Kijk naar die 'Fuck The Titties remix' die ik samen met Tommyknocker voor Tha Playah heb gedaan. Dat vind ik nog steeds mijn allerbeste remix; alles kwam daar bij elkaar. Serieus: ik zit in de auto onderweg naar Tommy om aan die remix te werken, en opeens op de radio hoor ik die sample: 'Stop! It's the motherfucking remix!' Nou, dát was gewoon écht raar! Dat zijn van die unieke momenten in je leven die dan moeten gebeuren ofzo. Alles kwam daar op zijn plek met die remix. Altijd nog, als ik die track draai krijg ik dát gevoel weer terug.
Je hebt de afgelopen jaren inderdaad een toenemend aantal grote podia meegepakt. Dit jaar prime-time op Dominator, Defqon.1 als een-na-laatste act, twee jaar geleden nog Decibel's mainstage afsluiten en Masters of Hardcore met Outblast...
Weet je wat grappig is. Ik heb echt enorm veel early rave boekingen gehad vroeger, echt héél erg veel. Ik werd dus wel geboekt voor grote evenementen, maar stond nooit op mainstages of andere podia waar de nieuwe hardcore werd gedraaid.
Je bent ook echt op veel verschillende momenten die bepalend zijn voor de scene, erbij geweest met een voorname rol. Laten we voor de geschiedschrijving beginnen met de newstyle beweging op Babyboom.
Ja, die goeie ouwe Black Knight he haha! Waar die is gebleven? Hij zat in de vriezer en Martin Lawrence is ermee vandoor gegaan hahaha! Maar ja, het zou zomaar kunnen dat we die in de toekomst nog een keer gaan ontdooien, misschien wel hehe. Maar die newstyle sound was echt heel leuk. Je merkte dat er weer veel oldschool feesten kwamen en Steve en Patrick ( The Darkraver en Vince, red.) hadden toen net die 'Intelligent Hardcore' gedropt. Roel Schutrups, mijn toenmalige A&R manager bij Combined Forces, stelde voor dat ik ook iets met die sound ging doen. Daar is toen 'Back To The O School' uit ontstaan. Daar zijn toen verschillende EP's uit voortgekomen, en ook dat Radical 2 React project met Attic & Stylzz. Het is eigenlijk grappig dat je over die periode begint, want toen leefde echt onder de DJ's en producers het gevoel van: 'Goh, wat gaat er nu gebeuren met de hardcore.' Ik draaide in die tijd ook heel veel oldschool, heb daar echt heel veel boekingen voor gekregen. Het was een tijd waarin veel geëxperimenteerd kon worden. 'Wat klinkt leuk? Oh dit klinkt wel leuk', zo'n flow hadden we toen. Maar als je dat nú draait, dan kennen veel mensen het niet meer, je hoort die langzamere plaatjes niet meer zoveel. In feite gebeurde dat een paar jaar later ook, tijdens 'de grote dip'. 'Ok, waar gaan we het zoeken, wat kunnen we doen'. We gingen toen terug in het tempo, de hardcore weer langzaamaan opnieuw opbouwen.
Wat vond je van die periode, muzikaal gezien?
Dat was écht leuk! Als ik dan weer een plaat van mezelf mag noemen, die 'X-Terminate'. De zogenaamde 'tripletmelodietjes' kwamen op. Maar het is tegenwoordig moeilijk, om die sound een hele avond lang te draaien.
Dat is toch eigenlijk raar? Tien jaar geleden was men niets anders gewend...
Het is ook de tijdsgeest. Ik heb echt weekenden gehad dat ik met grote regelmaat op zaterdagavond in de studio zat, omdat ik geen boekingen had. Meestal was het zo dat je met die oldschool feesten uiteindelijk opbouwde naar uptempo early rave.
Wat is de belangrijkste les die jij hebt getrokken voor jezelf hebt getrokken uit die tijd?
Daar kan ik eigenlijk geen antwoord op geven, omdat ik niet zoveel draaide in die tijd. Ik ben gewoon als producer de dingen gaan doen die ik leuk vond. De dingen die ik toen deed, hebben de basis gevormd voor waar ik nu sta als DJ en producer.
Laten we een stapje verder gaan, richting 2005 – 2006.
Dat is voor mij naast de oprichting van Viper Beatz vooral ook de tijd van de early rave revival. Ik kreeg enorm veel boekingen voor early rave feesten. Maar ik kreeg wel het idee dat de early rave boekingen echt de overhand kregen in mijn agenda. Ik produceerde nieuwe hardcore, had best wat hits gehad, maar toch stond ik vrij vaak in die early rave zalen. Begrijp mij absoluut niet verkeerd jongens, ik vond dat heel erg leuk, maar ik wilde ook wel eens zo'n groot podium pakken met nieuwe hardcore. Dan ben ik klaar met een early rave-set, loop ik naar de mainstage toe en dan hoor ik mijn nieuwe tracks voorbijkomen. Ik vond dat af en toe wel eens jammer ja, ik wilde daar ook staan.
Wat is nog meer een ijkpunt in dat tijdperk geweest? Je noemde net al 'Fuck The Titties', heb je nog zo'n belangrijk moment uit je carrière uit die periode?
Ik had net Viper Beatz 1 gedropt met 'Blow Da Club Down', en toen kwam B2S met de vraag of ik een Project Hardcore anthem wilde maken met G-Town Madness. Ik had er al twee gedaan: één met Evil Activities en één met Nosferatu, Endymion en MC Alee. Dus ik wilde eens een ander anthem maken, zónder Project Hardcore samples of vocals erin. Ik kon wel wéér een plaat maken met een sampletje 'Project Hardcore' hier en 'Project Hardcore' daar, maar ik wilde iets unieks maken wat een langer leven beschoren was. Je ziet vaak met die anthems, uitzonderingen daargelaten, dat ze eigenlijk alleen op het evenement zelf goed tot hun recht komen. Hoe ongelooflijk vet het Qlimax anthem ook geremixt is door Evil Activities en Endymion, die track gaat door die samples gewoon niet zo lang mee. En ik zal ook niet zo snel een Defqon.1 anthem draaien op een Dominator, om maar een voorbeeld te noemen. Daar stemde B2S mee in, en toen is daar 'Come As One' uit voortgekomen. Bij het maken van die track hadden we ook zo'n speciaal gevoel. Die track klopt nog steeds helemaal en is ook echt een persoonlijke favoriet.
Verandering
Ik wil toch even terugkomen op die bepalende momenten in de hardcore. Er breekt zo langzamerhand weer een nieuw tijdperk aan in de scene, meer mensen lijken te zoeken naar nieuwe invloeden. Dat hoor je op jouw album 'Nothing to Lose' heel duidelijk terug in 'Change' met Endymion, het vervolg op 'Smash'.Ik vind dat het hele idee achter die track klopt. 'Music needs change, in order to survive'. Ik vind het ook vet dat Endymion zo'n track op hun album heeft staan, en ik nu ook. De dubstep is echt weer wat anders, dus daar wilden we iets mee doen. Het is absoluut niet zo dat wij samen nu tegen de scene willen zeggen van: 'Kijk jongens, dit is de kant die de hardcore op moet gaan, dit moet het worden', zeker niet! Maar op een gegeven moment moet je als scene muzikaal gewoon verder! Of het goed is, dat moet ieder voor zich bepalen maar het is wel een gewaagde stap. Het is gewoon wat anders dan wat wij normaal zouden doen. Juist daarom hadden Endymion en ik zoiets van: 'Vet man, dit is leuk!' Kijk, een experiment hoeft niet gelijk zo in te slaan dat iedereen die richting opgaat, maar wanneer je twintig dezelfde tracks maakt, vraag je je ook af of het publiek en de scene als geheel daarop zit te wachten.
Ook voor jou als DJ lijkt me dat belangrijk...
Juist als DJ is dat belangrijk en leuk! Je kunt veel diverser gaan draaien. Ik wil af en toe ook een afwijkende sound kunnen draaien. Kijk, ik ga geen loodzware industriële of hele duistere tracks draaien, maar wel dingen die nét even wat anders zijn dan de standaard, dát maakt het DJ-vak zo leuk. Ik heb op het album ook bewust voor arrangementen gekozen die het net even wat anders maken voor een DJ, niet dat je alleen maar standaard opbouw en arrangementen hebt. Je wordt er als DJ ook creatiever van. Er is niks mis met een lange grote break, maar daarna moet je weer knallen, want de mensen willen dansen! Daar ben je als DJ mee bezig, dus daar heb ik met producties ook op afgestemd met dit album.
Na acht zeer drukke maanden en geboorte van het kindje 'Nothing to Lose', breekt er opnieuw een heel spannende periode aan. Je wordt over vier maanden voor het eerst vader en er staan heel veel vette dingen te gebeuren.
Ik kom net terug uit Australië voor Defqon.1 in Australië. Het was geweldig, en perfecte timing ook met het album haha! Ik zou op Project Hardcore mijn album presenteren middels een live-showcase maar dat is dus helaas niet doorgegaan, maar ik ga daar beslist meer mee doen in de toekomst. Ik heb op Emporium het al gedaan, maar word vanaf nu bijgestaan door MC Alee voor mijn live-acts. En dat is dus ook weer iets heel tofs, want voor die live-act kan ik weer allemaal speciale edits van mijn oudere tracks maken maar ik heb ook heel erg veel nieuw materiaal wat ik kan brengen en dat is zo lekker!
Wat zijn je ambities met de live-act?
Wat ik écht heel erg graag zou willen, is op een gegeven moment echt groot uit kunnen pakken met alle vocalisten die hebben bijgedragen aan mijn muziek. Wat Endymion op Defqon.1 deed dit jaar zeg maar, dat is the next level. Het is allemaal nét even wat professioneler. Hoe vet zou het zijn als die 'Coming Home' live op het podium wordt gezongen. Dat vond ik ook heel bijzonder aan mijn album release party in de Rodenburg. Die mensen kwamen echt voor mij en mijn album. Ik ben dat niet gewend weet je en vond dat dat ook niet voor mij weggelegd was. Maar toch, met dit album hoop ik dat toch een klein beetje van me af te werpen.
Hoe zie jij de scene zich momenteel ontwikkelen? Het is in Nederland toch weer wat moeilijker ook door de economie, maar in het buitenland lijkt er geen rem meer op te zitten!
Ik denk dat met de tracks die Evil Activities, Endymion en stiekem ook ik maken, dat er nog een enorme groei mogelijk is. Je merkt dat heel erg in het buitenland, het wordt echt alleen maar groter. Er breekt echt een nieuw tijdperk aan, en juist daarom is het tijd voor change. Je kunt niet denken van 'mwoah, ik ben moe' of 'laat ik eens hetzelfde trucje nog zes keer uitvoeren', want zo kom je als scene niet verder. Kijk nogmaals, ik zeg niet dat ík dat moet doen en de rest daarin mee moet, maar wil wel een signaal afgeven. Als mensen een nieuwe track dan opeens zogenaamde 'popcore' vinden, tja so be it. Daar kan ik me dan niet druk over maken.
Zie je zelf in zekere zin de overeenkomst met een tijd terug?
Het enige probleem momenteel is dat het niveau écht heel erg hoog ligt. Het is heel moeilijk voor beginnende producers om er tussen te komen.
Hebben jullie dat in zekere zin ook niet aan jezelf te wijten? Om een voorbeeld uit jullie eigen stal te noemen: 'On The Edge' van Tha Playah tilt hardcore opnieuw naar een hoger niveau.
Ja Jezus, wat een bom hè. Jimmy is dan ook technisch één van de allerbeste producers die wij hebben in onze scene. Wat hij kan en doet met een kickdrum, dat kan echt niemand verder. Maar hij heeft er ook jarenlang keihard voor gewerkt om dat op dat niveau te krijgen. En dat is ook gelijk het probleem ja. Maar ik blijf erbij: alles valt en staat bij het idee voor een productie. Om 'Smash' en 'Change' weer aan te halen: het is een uitdaging om iets tofs met iets als dubstep-invloeden in de hardcore te doen. Dat zie je ook terug in het Dominator anthem van dit jaar van Art of Fighters. Het kan heel goed werken. Ik vind 'Smash' bijvoorbeeld ook echt een heel goede track, dat heeft heel goed uitgepakt. En het hoeft ook niet per sé dezelfde dubstep te zijn als die de grote dubstep producers maken, maar je kunt daarmee spelen om je eigen sound te creëren. Ik vind dat wij daar met Endymion in geslaagd zijn. Maar ook door met eigen vocalisten, rappers en eigen teksten te komen. Het is ook tegenwoordig makkelijker dan vroeger wat dat betreft. Je moet gewoon durven om anders te zijn dan de rest! Wat heb je te verliezen? There's 'Nothing to Lose'! Je hoeft nergens bang voor te zijn, doe het gewoon.
Toekomst van de dj
Nu we het toch over de toekomst hebben. Ik zag op je releaseparty dat je met vier decks draaide. De enorme technologische ontwikkelingen voor DJ's lijkt me voor een creatieve DJ als jij een enorme uitdaging.
Ge-wel-dig die CDJ-2000's en nieuwe mixers. Ik draai nu het liefste met USB-sticks en SD-kaarten. Grappig eigenlijk he, vijf jaar geleden hield je het bijna niet voor mogelijk dat we allemaal met de CD's zouden draaien, en nu lopen DJ's met USB-sticks en SD-kaartjes rond. Maar we zijn nu vijf jaar verder en de technologie heeft zich zo ontwikkeld dat er voor een DJ veel meer mogelijk is dan vroeger. Je kunt nu dingen véél sneller voor elkaar krijgen. De overstap van plaat naar cd gaf al veel meer mogelijkheden, maar met die nieuwe CDJ's is het helemaal top. Ik ben daar als DJ altijd mee bezig, omdat ik mijn DJ-sets spannend wil maken, niet alleen voor het publiek maar ook voor mezelf. Het is nog uitdagender geworden voor een DJ: hoe kun je die nieuwe apparaten onder controle krijgen en nieuwe elementen in je sets aanbrengen. Voor veel mensen is het verschil tussen een CDJ-1000 en 2000 niet zo groot: 'ik stop er een cd-tje in en draai die track.' En dat is nu net stuk waar ik probeer in te stappen en anders zijn dan de rest. Je kunt je DJ-Skills meer dan ooit benutten met die nieuwe apparatuur.
Je bent als DJ nog creatiever geworden met deze technologie?
Absoluut. Kijk mensen roepen nu: 'Je kunt nu echt álles voorbereiden.' Daar hebben ze op zich wel gelijk in: je kunt loopjes voorbereiden en dingen verzinnen, maar dat is toch ook helemaal niet erg? Zo moet je het ook helemaal niet zien vind ik. Kijk, als je je complete mix en overgangen gaat voorbereiden: dat werkt inderdaad niet want elke avond heeft een ander publiek, geen DJ-set kan hetzelfde zijn. Je kunt wel bedenken welke platen je kunt draaien, maar je moet je altijd afstemmen op het publiek. Maar als je bepaalde elementen van tevoren kunt voorbereiden en die razendsnel tot je beschikking hebt als je eraan denkt als DJ, dan vind ik het echt iets anders. Ook voor mijn live-acts is het ideaal, maar daar kun je helemaal op los gaan met je laptop en Ableton software. Kicks van track A onder track B zetten, dat soort dingen. Maar om terug te komen op het DJ-en: wat je nu allemaal kunt doen met die CDJ-2000's, dat is echt helemaal de shit. Soms hoeven mensen het van mij ook niet eens te horen wat ik aan het doen ben, als ik zelf maar weet dat ik weer iets idioots gedaan heb waarvan ik denk: 'Haha dat was vet!' Laat ik een voorbeeld geven: op mijn releaseparty maakte ik ter plekke een loop van de sample uit 'Bassdrum Bitch'. Eerst loopen, daarna sneller en sneller en sneller, filters en effecten van het mengpaneel helemaal los laten gaan en die mensen gek maken. Als hij je daarna klaar bent met spelen en hem er weer in laat klappen, gaat heel die zaal los. Kijk, en dát vind ik dus leuk.
Ok, maar jij hebt die skills dan...
Maar daar kun je gewoon op oefenen! Ik heb in de jaren '90 me helemaal ziek gescratcht, dat komt ook niet vanzelf haha! Ik wil altijd juist gebruik maken van die nieuwe technologie, zoals bijvoorbeeld ook Bass-D en Partyraiser dat doen. En ik heb bijvoorbeeld onlangs met die DJM-2000 gespeeld, maar die snap ik ook nog niet. Daar moet ik me nog verder in gaan verdiepen. Ik zou dat apparaat best een weekje thuis willen hebben staan om eens uitgebreid te testen. Dus Pioneer: als jullie dit lezen, bel me even hahahaha!
Wat is eigenlijk jouw natte droom voor een DJ-set up?
Wat dat ik op mijn album release party had staan: vier CDJ-2000's die allemaal gesynct zijn ( op elkaar aangesloten voor USB-connectiviteit ) met een DJM-800 ertussen. En dan in die vier verschillende decks allemaal verschillende dingen laten lopen. Bijvoorbeeld: een loopje op de ene, track A op de tweede, track B op de derde en bijvoorbeeld een acapella op de vierde. En dan met die vier faders gaan spelen. Dat was ook supervet aan die battle die ik met Panic had op mijn 'Nothing To Lose' release party. We liepen te kloten met z'n tweeën, echt helemaal los op vier verschillende kanalen. Helemaal de shit.
Hoe kijk jij dan bijvoorbeeld tegen Traktor en Ableton aan in DJ-sets?
Ik heb Traktor geprobeerd en vind ik het heel erg vet, maar ik zie mezelf niet alleen maar met een laptop op pad gaan. Als je dan in een DJ-booth komt waar alles perfect afgemeten bij elkaar staat, moet je daar weer een laptop in kwijt kunnen. Stel dat je om 02.00 uur moet draaien, dan moet je zo'n laptop weer aansluiten en de op dat moment draaiende DJ in de weg zitten. Zit je constant te kutten met kabels in het mengpaneel stoppen. Met die nieuwe mixers heb je geloof alleen nog een USB-kabel nodig. Het is wel een heel toffe ontwikkeling, maar ik hou het voorlopig op vier decks met USB en SD-kaartjes.
Hoe komt het toch dat de hardcore DJ's toch conservatiever zijn ten opzichte van nieuwe technologieën in vergelijking met andere stromingen als trance, house en techno?
Het ligt niet alleen aan de DJ's, ook aan de muziek die wij draaien. Kijk: in de techno is eigenlijk alles gebaseerd op loops. Dat leent zich uitstekend voor het gebruik van nieuwe technologie en ook zeker die Traktor, Serato en Ableton DJ-sets. Hardcore is toch anders qua muzikale invulling, het is nét iets te netjes geproduceerd wat dat betreft. En om daarmee terug te komen op het ideeën-verhaal wat ik net afstak: we moeten misschien weer terug naar hoe we vroeger muziek maakten. Niet denken in een track, maar in een sound. Luister maar eens goed naar een early rave plaat qua sound, en leg dat naast een nieuwe hardcore track. Het zit echt anders in elkaar. We bouwen tegenwoordig veel meer op, in plaats van dat we in sounds denken. Het is misschien wat moeilijk uit te leggen, maar vroeger ging het om een clap, daarna een kick, daarna een synth en daar speelden we mee. Ja, het is inderdaad wel saaier om daar weer wat mee te doen, maar we kunnen daar eigenlijk wel weer eens naar teruggrijpen. Ik ga daar in de toekomst ook meer mee doen. Edits maken van oude tracks, waarin ik de opbouw weer wat kan omgooien en weer 'lekkerder' wordt om gewoon op los te gaan. Zo wordt het voor een DJ ook weer interessanter: als je de opbouw van je tracks aanpast, vergt dat een andere instelling voor de DJ om te draaien en je wordt er ook creatiever van.
Ga jij met early sets ook echt met een andere state of mind op het podium staan dan met een present hardcore set?
Ja, ik loop veel meer te kloten met de faders. Tak-tak-tak-tak-tak! Dat was ook zo leuk aan die set met Panic op mijn release party. Na twee uur present hardcore gaat opeens die knop om en is het weer bam-bam-bam! Dat was lekker hoor voor de afwisseling met betrekking tot het draaien van een marathonset. En ook opeens zo'n dubstep edit draaien van 'Broken', die door Ru1sch is geproduceerd, alle artiesten die er toen waren stonden met hun handen in de lucht en met hun nek te knallen. Ik moet zeggen, ik ben wel blij dat er geen complete dubstep overload is gekomen de afgelopen maanden. Dan is het leuk om iets te doen. Zo'n 'Smash' is iets van onszelf. Met alle respect: Bart die echt geen noot kan zingen, kon opeens met die nieuwe technologie een lekker moppie zingen hahaha! Dat was echt een heel toffe track om te maken.
Wat ga je nu verder doen, nu het album af is? Nu je zo getriggered bent door je omgeving, kan ik mij niet voorstellen dat jij even lekker stil gaat zitten.
Zeker niet! Ik ga beginnen aan twee remixen en ga volgend jaar ook veel aandacht besteden aan de begeleiding en ontwikkeling van een talent bij Neophyte Records. Nee, ik blijf zeker niet stil zitten. Het wordt inderdaad ook met de kleine op komst een heel spannende tijd. Ik hoop jullie de komende tijd te kunnen verrassen, stay tuned haha!
Het album 'Nothing to Lose' is nu verkrijgbaar via iTunes, Hardstyle.com, Junodownload, TrackitDown en Dance-Tunes en vele cd-winkels.
Voor meer informatie over The Viper, check je www.djtheviper.com
