Je hebt muzikanten die jaren zwoegen en zweten om met hun stokpaardje een belegde boterham te verdienen, maar altijd zullen blijven steken op het niveau 'buurtkroeg' of - nog erger - 'bruiloft'. Aan de ambitie ligt het vaak niet, want je moet ook een beetje mazzel hebben als artiest. Bij de Engelse Loukas verliepen de zaken echter heel anders. Tot zijn 16e ging hij nog stellig voor een loopbaan als politieman om een paar jaar later te starten met een studie Elektronicawetenschappen. Nu is hij 26 jaar en geloof het of niet: Loukas verdient zijn brood als internationaal harddance DJ, producer, muziekpromoter en freelance boekhouder. En dit alles zonder ooit bewust voor een muziekcarrière te hebben gekozen. Misschien een schrale troost voor de lezers die tot de eerste groep muzikanten horen; Loukas had dit zelf ook niet verwacht, dus alles is nog mogelijk. Nieuwsgierig als altijd, zoomde Partyflock in op het Engelse stadje Plymstock; hometown van Louk.
Louk, Engeland behoort al jaren tot de top als het gaat om elektronische muziek. Wanneer ging bij jou het dancebloed stromen?
'Dat was rond 1993 toen ik een jaar of 8 was. Ik herinner me een van die "Now That's What I Call Music" compilatie-cd's met daarop het nummer "U Got 2 Let The Music" van Capella. Een paar jaar later ben met een paar muziekprogramma's op mijn Amiga computer wat gaan kloten om dit soort muziek zelf te maken. Een artikel over producer Jonesey - van Dex & Jonesey - inspireerde me enorm in hoe je met minimale middelen elektronische muziek kan maken.'
Had je toen ook de ambitie om er je beroep van te maken of wilde je vroeger totaal iets anders worden?
'Tot mijn 19e was muziek meer een hobby, daarna veranderde het naar een professionele carrière. Tot mijn 16e wilde ik altijd politieman worden, haha. Van mijn vader heb ik ook een grote interesse in elektronica en computers geërfd. Mede daarom ben ik de studie Elektronicawetenschappen gaan doen aan de universiteit en had ik een bijbaantje bij een waardeloos elektronicabedrijf. Tijdens mijn studie wisselde ik van baan en ging bij een platenmaatschappij werken: Redemption uit Birmingham. Daar deed ik allerlei promowerk. Toen ik daar wegging, besloot ik om zelf een promotiebedrijf op te richten en vanaf dat moment is het allemaal in een stroomverstelling geraakt.'
Dus in tegenstelling tot veel andere dance artiesten ben je jouw loopbaan niet als DJ begonnen?
'Klopt, ik ben voor de lol muziek gaan maken op mijn Amiga en in het wereldje van muziekpromotie gerold. Zelfs mijn label Compulzion is er min of meer bij toeval gekomen. In het laatste jaar van mijn studie was ik zo links en rechts wat aan het produceren en een promobedrijfje aan het opzetten. Voor mijn afstudeerproject werkte ik met iemand samen en het leek ons handig om voor onze opdracht een muzieklabeltje op te richten. Nadat ik was afgestudeerd is zowel mijn promotiebedrijf als het label onwijs gaan groeien. Ik sta er nog versteld van hoe de dingen zijn gelopen, vooropgesteld dat niets van wat ik nu doe gepland is, haha!'
'Niets van wat ik nu doe was vooraf gepland!'
Lukt het om in het digitale tijdperk met superveel concurrentie het label hoog te houden?
'Absoluut. Ik breng alleen maar tracks uit die ik zelf ook zou draaien in mijn DJ sets. Ik vind het daarbij leuk om muziek te releasen van lokaal opkomend talent, in combinatie met de grote namen. Ik ben nu trouwens ook bezig om labels op te zetten voor drum 'n bass en dubstep. Het is gestart als schoolproject en die houding probeer ik een beetje te behouden. En dat werkt!'
En dan ben ik nu ook wel nieuwsgierig hoe je dan uiteindelijk bent gaan DJ'en.
'Ha, ja dat is ook wel grappig gegaan. Toen ik begon met produceren, kocht ik altijd een ladingen platen om vanaf te samplen. Op een gegeven moment had ik een gigantisch mooie collectie opgebouwd, maar ik gebruikte ze totaal niet voor hetgeen waarvoor danceplaten worden gemaakt: muziek mixen. Dit tot grote verbazing van mijn vrienden. Zij hebben me eigenlijk overgehaald om dat mooie vinyl ook eens te gaan mixen. Een goede keuze; een jaar later draaide ik op radiostations als Galaxy FM en in de legendarische club Dance Academy in Plymouth.'
Je komt uit Engeland, maar je naam is Loukas Pour-Hashemi. Niet echt een doorsnee naam in de UK, volgens mij. Waar liggen je roots?
'Ik ben half Iraniër en half Engels. Toen mijn vader 17 jaar was, is hij naar de UK gekomen om te studeren. Daar ontmoette hij mijn moeder. Ondanks mijn naam voel ik me wel heel Engels. Ik heb in mijn opvoeding ook wel meer van moeder meegekregen dan van mijn vader. Maar sommige dingen van mijn vaders achtergrond hebben me zeker beïnvloed. Om het nog spannender te maken: mijn voornaam Loukas is Grieks. Mijn moeder heeft die uit een namenboek gekozen omdat het beter bekt met mijn achternaam dan traditionele Engelse namen, haha. Sinds school noemt iedereen mij Louk en zelfs mijn ouders noemen me geen Loukas meer.'
En waar staat Louk als artiest voor? Waarmee onderscheid jij je in al die stijlen die de dance muziek rijk is?
'Ik draai stevige trance met een duistere twist. Ik ben ook een groot fan van techno en dan in het bijzonder de releases van zo'n 10 jaar geleden. Door de jaren heen is mijn smaak wel iets harder geworden, maar ik draai nog steeds alles van trance en techno tot hardstyle aan toe en combineer daarbij graag oude en nieuwe tracks. Een ding staat in ieder geval vast: mijn sets zijn heel energiek en ik draai de muziek graag op een hogere pitch dan veel van mijn collega's.'
Welke artiesten hebben bijgedragen aan die Louk stijl en wie inspireren jou nu?
'Mijn passie voor trance begon toen ik het nummer 'Out of the Blue' van Ferry Corsten's project System F ontdekte. Ondanks mijn donkere stijl die ik tegenwoordig heb, vind ik dat nog steeds een van de beste trance nummers ooit!
Toen ik begon hield ik artiesten als Mark EG, Judge Jules, Sven Väth, Carl Cox, Ferry Corsten, Soundfixation en Tom Costelloe scherp in de gaten. En eigenlijk is daar weinig in veranderd. Vooral Mark EG heb ik hoog zitten vanwege zijn donkere sound en diversiteit met techno en hardtrance. Tegenwoordig laat ik me ook graag inspireren door Thilo & Evanti, Wragg + Log:One, Nomad en Fausto. En een oproep aan alle trance fans: Aaron Cook is zeker iemand die je in de gaten moet houden. Ik ken hem als fan van mijn optredens en hij draait nu zelf op onder meer Judgement Sundays op Ibiza!'
Backstage bij Club Extreme in Slovenië met Dano, Salso Madness, Louk en Mic-E
Je woont in het zuidwesten van Engeland. Wij Nederlanders denken vaak dat het allemaal gebeurt in Londen. Hoe is de scene in het zuiden?
'Het klinkt misschien raar, maar ik hou totaal niet van Londen; veel te hectisch daar! Plymouth, en specifiek het stadje waar ik leef - Plymstock - is ideaal. Ik woon in een schilderachtig landschap, maar ben snel in het centrum van Plymstock waar een vliegveld is en de trein brengt me binnen 4 uur naar elke uithoeken van Engeland. En ach, zolang je een goeie internetlijn hebt, maakt het niet zo veel uit waar je woont.'
Sinds 2 jaar verruil je Plymstock regelmatig voor international gigs. Zo stond je dit festivalseizoen nog op grote events als Defqon.1 en Nature One. Is er een specifiek moment dat je kan kwalificeren als jouw doorbraak?
'Eerlijk gezegd ben ik nog steeds verbaasd over alle dingen die er nu gebeuren. Ik kan het nog niet echt geloven dat het allemaal zo goed gaat. Zoals ik al zei; het begon allemaal met hobbymatig muziek maken en een schoolproject. Ik hoop dat de toekomst mij net zo goed gezind is als het heden en verleden!'
Heb je naast het DJ'en, produceren en het runnen van twee labels ook nog tijd voor je muziekpromotie bedrijf?
'Nou, eigenlijk is dat mijn voornaamste bron van inkomen. Nadat ik wegging bij dat label waar ik tijdens mijn studie werkte, ben ik door het Nederlandse label Terminal 4 Records gevraagd om hun artiesten in Engeland te promoten. Daarna ben ik andere labels gaan benaderen en dat is geweldig gaan lopen. Sinds september 2005 tot nu heb ik ruim 700 releases gepromoot en voorlopig blijf ik dat nog wel even doen.'
'Ik hoop dat de toekomst mij net zo goed gezind is als het heden en verleden!'
Druk baasje! Druk genoeg om er alle rekeningen mee te betalen en je brood te verdienen?
'Ik verdien net genoeg om lekker te leven. En dat behelst inderdaad een hoop verschillende werkzaamheden: DJ'en, produceren, twee labels runnen, tracks promoten, artiesten helpen om hun muziek bij labels te krijgen, ondersteuning bij het uitbrengen van albums en ik werk ook nog als freelance boekhouder voor een paar bedrijven. Best een druk baasje inderdaad!'
Wat staat er op nummer 1 in je muzikale-artistieke-wensenlijst?
'Er zijn nog zo veel festivals en events waar ik graag wil spelen en genoeg artiesten die ik graag op mijn labels wil hebben. Om eerlijk te zijn was mijn eerste en enige goal om eens een paar plaatjes in de locale club te draaien en dat is gebeurd. Ik zie de rest als een schitterende bonus!'
En wat doet Loukas als hij niet draait, produceert of promoot? Kan je als workoholic ook nog een beetje chillen en naar non-harddance muziek luisteren?
'Als ik niet hoef te draaien reis ik graag af naar feesten waar vrienden van mij optreden, dus dan zit ik evengoed nog in die muziek, haha. Verder doe ik veel aan hardlopen en hoop ik volgend jaar een halve marathon te doen. Qua muziek hou ik van veel verschillende dingen zoals ska, punk, indie, jazz en bands als Depeche Mode. Momenteel zit het nieuwe album van Little Dragon vastgeroest in mijn cd-speler.'
Ten slotte, Engelsen hebben in Nederland best wel een reputatie als het gaat om uitgaan. Als artiest en liefhebber van het nachtleven zit jij vermoedelijk ook vol rare en gekke verhalen, of niet?
'Haha, ik heb er genoeg, er gebeurt altijd wel wat! De raarste ervaring was toen ik moest draaien in een club in Wales (een deelstaat van het Verenigd Koninkrijk, red.). Daar hebben ze een pesthekel aan Engelsen dus dat was geen succes. Het domste wat ik ooit gedaan heb, dat was nog niet zo lang geleden. De avond voordat ik op het afgelopen Defqon.1 festival moest draaien, ben nog even gaan buurten op een feest in de Melkweg in Amsterdam. Toen ik terug was in mijn hotel, kwam ik er achter dat ik al mijn muziek in de garderobe van de Melkweg had laten liggen. Kostte me 65 euro om het op tijd terug te krijgen. Oh ja, tijdens een avondje stappen ging een keer het brandalarm af. Een keer raden wie er lekker bleef doordansen… Ik dacht dat het bij de muziek hoorde, haha. Ik moest ook een keer ergens optreden om vervolgens 3 dagen niet meer thuis te komen. Tja, wat zal ik zeggen: you take the rough with the smooth eh!'
Website Louk
Website Compulzion