De populariteit van Armin van Buuren kent geen grenzen, iets wat hij zelf de afgelopen jaren maar al te vaak heeft mogen ondervinden. Viermaal de mondiale publieksprijs 'meest populaire dj' in de wacht slepen en zowat iedere dag bezig mét en op weg zijn naar een nieuwe gig gaat zelfs deze nuchtere en bijna onvermoeibare Leidenaar niet in de koude kleren zitten. Dit ondanks dat hij het voorrecht heeft de meest exotische oorden ter wereld te mogen aandoen om daar zijn passie, zijn 'universal religion der trance', verder te verspreiden. Drie maanden terug stond zijn drukke bestaan vol in het teken van de 500e aflevering uit zijn A State Of Trance radioshow, welke ook nog eens al tien jaar door de (digitale) ether trancefans over de gehele wereld weet te bereiken. Reden genoeg voor een vijftal bescheiden wereldfeestjes, wat wij Nederlanders van dichtbij hebben mogen ondervinden op de Europese A State Of Trance 500 viering in de Bosche Brabanthallen.
Toch, ondanks alle successen en belevenissen geeft hij te kennen dat zijn jongensdroom nog lang niet helemaal vervuld is. Bovendien worden ook dj's die al vroeg een vruchtbare carrière cultiveren ouder en krijgen onvermijdelijk te maken met de welbekende 'huisje, boompje, beestje' aangelegenheden. Wij spreken Armin in een periode waarin hij op zowel carrière- als privégebied een aantal veranderingen ondergaat. Hoe gaat de toekomst er voor Armin en zijn trance er uitzien? Tevens vroegen wij hem hoe hij aankijkt tegen het toekomstbeeld van de 'trance family' én dat van zijn eigen familie.
Toch, ondanks alle successen en belevenissen geeft hij te kennen dat zijn jongensdroom nog lang niet helemaal vervuld is. Bovendien worden ook dj's die al vroeg een vruchtbare carrière cultiveren ouder en krijgen onvermijdelijk te maken met de welbekende 'huisje, boompje, beestje' aangelegenheden. Wij spreken Armin in een periode waarin hij op zowel carrière- als privégebied een aantal veranderingen ondergaat. Hoe gaat de toekomst er voor Armin en zijn trance er uitzien? Tevens vroegen wij hem hoe hij aankijkt tegen het toekomstbeeld van de 'trance family' én dat van zijn eigen familie.
Zo Armin, laten we je allereerst nog feliciteren met de enorme mijlpaal die je onlangs bereikte: de uitzending van de 500e aflevering van je A State Of Trance radioshow. Vijf shows, vijf continenten en vijf keer dik feest. Terugkijkend, hoe heb je de ongetwijfeld drukke weken rondom deze viering beleefd?
Dank jullie! Het was werkelijk fantastisch, bijna een droom. Wat me het meeste is bijgebleven aan de events is dat ouderwetse gevoel van verbondenheid binnen de trancescene. Ik zeg 'ouderwets' omdat ik me dit gevoel nog goed kan herinneren uit de periode 1999 tot en met 2001. Er heerste toen een bepaalde euforie die moeilijk in woorden te vangen is. We waren daar met z'n allen om 'trance' te vieren. Het voelde ook echt niet als een viering van 'mijn' radioshow, maar als een show voor de hele trancefamily. Het waren echt vijf magische evenementen!
De shows goed op poten zetten was vast een hele onderneming? Ik ben zowat een half jaar lang met de voorbereiding bezig geweest. Gelukkig kreeg ik hulp van een fantastisch team van mensen om mij heen. Die heb ik bijna allemaal aan het werk kunnen zetten, haha. Één van de leukste dingen van mijn werk blijft nog steeds iets bedenken en dit vervolgens uitwerken met anderen. Neem bijvoorbeeld die vijf mascottes. Ik wilde de vijf evenementen een smoel geven en kwam via het succes van mijn Armind-Angel op het idee om zoiets te doen. Ik heb het idee bij Dance Foundation neergelegd en zij hebben het uitgewerkt. Ook ben ik best wel wat vluchtjes bezig geweest met het uitschrijven van alle teksten voor de intro's en commercials enzo.
In Nederland is qua grootschalige trancefeesten een gat ontstaan sinds Trance Energy is omgedoopt tot een meer housegerichte happening. Zou het wat zijn om van A State Of Trance een jaarlijks terugkerend festijn maken? A State Of Trance 500 in Den Bosch was namelijk ruim van te voren uitverkocht.
Ik denk dat we met ASOT 500 hebben bewezen dat trance als genre nog steeds springlevend is. Sterker nog, het is populairder dan ooit omdat er geen enkel ander trance evenement ter wereld is dat vijf keer uitverkoopt. Waar ik wel voor wil waken is achterover leunen en denken dat we nu wel even elk jaar uitverkopen. De huidige trancefan is kritisch over de line-up en wil het beste van het beste. En terecht overigens! Ik heb echt mijn best gedaan om alle promotors en ALDA te pushen voor nog meer productie en een serieuze line-up. We weten namelijk hoe hoog de lat ligt. Ik kan jullie in ieder geval al wel vertellen dat ik al druk aan het praten ben met verschillende mensen over een concept en een plan voor volgend jaar.
Om nog even in de feeststemming te blijven, A State Of Trance is natuurlijk een soort van kindje van je, maar binnenkort mag je er eentje in levende lijve verwelkomen. Je beschreef het op Twitter al heel mooi als 'je beste productie ooit'. Je wordt over een niet al te lange tijd voor het eerst vader! Kun je ons al vertellen wanneer je 'productie' het levenslicht gaat zien? En hoe leef je zo vlak voor deze gebeurtenis naar dat speciale moment toe?
Ja ik ben erg benieuwd hoe het gaat zijn! De kleine komt ergens in de zomer, jullie merken wel wanneer. Erika en ik hebben er bewust voor gekozen niet te willen weten of het een jongetje of een meisje wordt. Ik kijk er wel echt naar uit en heb dan ook een flink gat in mijn agenda om er zoveel mogelijk van mee te kunnen maken.
Ik ga trouwens wel proberen mijn privéleven ook echt privé te houden. Ik wil dat die kleine straks zoveel mogelijk een normale jeugd heeft. Zelf merk ik dat ik daarom nu al wat terughoudender ben in het beantwoorden van vragen. Ik hoop dat jullie dat begrijpen.
Het semi-autobiografische boek "Eén op één" over jouw persoon gaf al een mooi en gedetailleerd inzicht in het wel erg drukke bestaan dat je al jaren leidt. De geboorte van je kindje zal hier natuurlijk van grote invloed op zijn. Betekent de komst van die dreumes wellicht dat je gas terug neemt qua optredens en studiowerk?
Ik denk dat het automatisch zal betekenen dat ik wat meer thuis wil zijn. Ik heb momenteel het geluk dat ik ook op een dinsdag of woensdag volle zalen trek. Dus als ik bijvoorbeeld in Amerika toer hoef ik me door de weeks niet meer te vervelen. Boekingen die ik normaal alleen op een zaterdag kon doen omdat er dan genoeg mensen kwamen, doe ik nu soms op een donderdag of woensdag. Met andere woorden, ik kan dus meer steden doen in een kortere tijd. Het zal er wel op neerkomen dat ik bijvoorbeeld twee weken intensief toer en dan twee weken thuis geniet van de kleine en, niet onbelangrijk, meer tijd ga krijgen voor studiowerk.
Naast de verandering binnen je eigen gezin, gaat er ook het één en het ander veranderen rondom de dj Armin van Buuren. Je A State Of Trance radioshow is bijvoorbeeld verhuisd van SLAM! FM naar 538. Vanwaar?
538 benaderde mij of ik zin had om bij hen de vrijdagavond te gaan doen. Ik heb sinds 2007 met veel plezier bij SLAM! FM gewerkt, maar dit was gewoon een nieuwe uitdaging. Bij 538 was er ook meer budget voor gekke acties zoals de live uitzending van 8 april voor ASOT 500 vanuit Veldhoven. Ik kan me met dat soort acties dus ook meer ontwikkelen als radio dj, wat echt een passie van me is. Neemt niet weg dat ik wel met pijn in mijn hart afscheid heb genomen van SLAM! FM, maar soms moet je keuzes durven maken. 538 kan me momenteel gewoon iets meer bieden.
Ook op Ibiza heb je komende zomer een ander onderkomen. Je verlaat de sfeervolle Amnesia voor de diepgang van Space. Welke redenen liggen hier aan ten grondslag? Betekent dit ook dat je de invulling van de avond en je eigen draaistijl gaat aanpassen aan de nieuwe omgeving?
Ik ben sinds 2004 elke dinsdag resident geweest in Amnesia. En hoe cool ik die club ook vind, er was gewoon weinig ruimte voor het soort podium en de show die ik graag wilde brengen. Ik reis sinds een paar maanden met mijn eigen VJ en ben eigenlijk altijd voor een L.E.D. wall te vinden omdat mensen dit gewoon het gaafst vinden. Daar was in Amnesia geen ruimte voor vanwege de opzet van de club, al hebben we het wel geprobeerd. Ik pas mijn draaistijl overigens eerder aan aan het publiek en niet zozeer aan de club. Ik merk dat ik altijd keuzes maak op basis van de mensen die voor me staan, want die maken het feest immers!
Het mag duidelijk zijn dat je inmiddels een groot en professioneel team om je heen hebt verzameld dat je helpt bij van alles en nog wat. Hoe groot is dat team eigenlijk dat dagelijks in jouw dienst staat en wat doen zij zoal voor je?
Ruben en Dan van Armada helpen mij wekelijks bij A State Of Trance en A State Of Sundays (op Sirius XM Radio). Daarnaast reis ik tegenwoordig altijd met een tourmanager en een eigen VJ. Het was niet meer te doen om voor elke gig mijn spullen te checken, VJ spullen aan te sluiten, de firmware van de CDJ2000's te updaten en dergelijke.
Zo heb ik verschillende teams om me heen waar ik veel mee samenwerk, zoals het boekingsbureau, de platenmaatschappij, de creatieve hoek voor de huisstijl, video's en design en het team die de evenementen organiseren als Armin Only en ASOT 500. Ze werken echter niet alleen voor mij, want alle bedrijven verrichten verschillende diensten voor meerdere artiesten. Maar als er een groot project aankomt, zoals laatst Mirage, hebben we nu wel de mogelijkheid om alles 'in-house' te houden, wat de snelheid en de doelgerichtheid wel ten goede komt. Zo hou je alles in eigen hand en werk je met z'n allen naar één doel.
Het feit dat ik nu een heel team om mij heen heb, is bovendien meer noodzaak dan iets anders. Ik heb gewoon niet genoeg tijd om ook nog de hele dag tracks te gaan downloaden bijvoorbeeld. Op een gegeven moment heb je mensen om je heen nodig die je helpen. Eerlijk gezegd maakt dat het succes nog leuker omdat je dat dan ook kunt delen met je hele team. De bekende spreuk "je moet delen voordat je kunt vermenigvuldigen" is hier zeker van toepassing.
De stortvloed aan (trance)releases is bijna niet bij te houden. Dat moet haast wel betekenen dat je iemand hebt die je helpt met het doorspitten en selecteren van bepaalde (net uitgebrachte) platen. Hoe zit dit bij jou? Ondersteunt sidekick Ruben de Ronde je hier soms ook bij?
Ja, daar krijg ik hulp bij en dat is ook echt wel nodig. Met een moordend draaischema is het contact houden met labels en producers bijna niet te doen. Ruben en Dan helpen mij met het verzamelen van alle tracks, zorgen voor het opzetten van prijsvragen, helpen mij bij het lezen van mijn publiek emailadres (armin@astateoftrance.com) en verzorgen de stemming van de ASOT Future Favorite. Ook updaten zij de website van A State Of Trance en zorgen dat de juiste versie van de radioshow bij het juiste station komt.
Overigens wil ik wel zeggen dat ik nog steeds elke week zelf mijn show samenstel, mix en presenteer. Ik weet dat er dj's zijn die dit niet doen, maar ik vind het belangrijk dat mensen weten dat ze naar mij luisteren en niet naar iemand anders' mixje. Ik heb gelukkig ook nog nooit een week gemist!
Dat er zoveel trancereleases uitkomen wil natuurlijk niet gelijk zeggen dat deze allemaal van goede kwaliteit zijn. Hoe vind je zelf dat de trancescene er momenteel voor staat?
Erg goed! Kijk maar naar ASOT 500 en de Nederlandse compilatie chart. Trance releases verkopen nog steeds goed en over het algemeen trance evenementen ook. Ik hoor ook goeie verhalen over bijvoorbeeld Intuition en Luminosity. Plus dat er een flink aantal nieuwe producers is opgestaan die nu ook steeds bekender worden als dj! Ik noem een W&W, Arty, Mat Zo, Ørjan Nilsen etc..
Vergelijk de scene eens met voorgaande jaren en hoe denk je dat het zich de komende jaren zal gaan ontwikkelen?
Het leuke van trance is dat het, blijkbaar, geen hype is die zal overwaaien. Het is een sound die al duidelijk aanwezig is sinds 1992. Zoals dat destijds ook met mellow en gabber gebeurde, komen er nu weer allerlei stijlen voort uit trance. Je kunt denk ik niet meer echt spreken van alleen 'trance', omdat je tegenwoordig zoveel stijlen hebt. Neem de hardere trance die Simon Patterson en Sean Tyas maken, de trance met lagere BPM zoals dat van Arty en Mat Zo, of meer vocaal georiënteerde trance zoals dat van Dash Berlin. Ik hou daarom ook niet zo van hokjes.
Wat je wel duidelijk kunt zien is dat melodieën en euforie de basiselementen zijn die steeds weer terugkomen. Trance zoekt toch een bepaald gevoel op wat dat betreft. Een gevoel van totaal losgaan na een week hard werken, even naar die andere wereld. En dat gevoel zit er volgens mij nog steeds erg sterk in en deze muziekstroming zal ook nooit meer weggaan.
Je merkt dat trance als één van de weinige stromingen goed kijkt naar wat er bijvoorbeeld in de electro- en minimalscene gebeurt. Veel productietechnieken die gebruikt worden door electro- en houseproducers worden nu door tranceproducers overgenomen. Zo zal trance altijd met z'n tijd meegaan. Ik vind trouwens zelf het niveau van veel trance tracks vandaag de dag echt mega hoog.
Zie je jezelf als voortrekker in de scene? En welke andere (aanstormende) artiesten moeten we volgens jou in de gaten houden?
Ik doe mijn ding met mijn wekelijkse radioshow, waarvan ik wel kan zeggen dat er toch wel een paar mensen naar luisteren. Maar er zijn gelukkig nog zoveel andere radioshows. De scene is erg gezond op het moment met zoveel nieuwe initiatieven.
Ik ben overigens momenteel zelf groot fan van dj's en producers als Arty, Mat Zo, Ørjan Nilsen, Jochen Miller, W&W, Tristan Garner, Heatbeat, Shogun en Marc Simz.
Hoewel we gelukkig eerst het zomerseizoen nog te gaan hebben, hebben we toch even een vraagje over je jaarlijkse A State Of Trance Year Mix. Het in elkaar zetten van deze mix zal behoorlijk wat tijd opslokken en zal geen last-minute werk zijn (ondanks de ASOT luisteraar votes). Hoe pak jij het uitvoeren van deze dikke kers op de jaarlijkse trancetaart aan?
Eigenlijk is de Year Mix elk jaar gekkenwerk, haha. Het kost echt ongelooflijk veel tijd. Ik ben om te beginnen er al het hele jaar mee bezig door altijd de beste kwaliteit masters te verzamelen en zoveel mogelijk acapella's los te peuteren, wat een hels karwei is. Daarnaast zoek ik altijd gelijk de toonsoorten uit van alle tracks die ik draai. Door het vele dj-en kom ik vaak live al op hele leuke combinaties die ik dan opschrijf. Voordat ik echt begin met mixen, wat meestal twee weken duurt en iets van 4000 edits of 'knips', moet ik ook toestemming hebben van alle labels om hun werk te mogen gebruiken. Daarbij krijg ik hulp van Olga bij Cloud 9 Dance. Maar sommige labels reageren helaas traag of laat.
De grootste frustratie is dat ik één track gewoon niet in de mix kan krijgen vanwege een of ander politiek label gedoe. Maar gelukkig is het in alle jaren maar een keer of drie voorgekomen dat ik een track echt niet op de cd mocht zetten. Toch is het elke keer weer gaaf om te doen. Als je terugluistert naar eerdere edities, krijg je echt een heel goed beeld van de tracks die in dat jaar hot waren, omdat niet ik, maar de luisteraar de playlist van de Year Mix bepaalt middels een jaarlijkse voting.
Kijken we naar de wat verdere toekomst, wat kunnen we dan nog van je verwachten? Je bent vier jaar op een rij verkozen tot nummer 1 in de DJ-Mag verkiezing, je hebt een eigen platenlabel, je eigen radioshow met een miljoenenpubliek, je eigen events, vier succesvolle artiestenalbums en tig compilaties op je naam geschreven. Je enorme 'erelijst' is er eentje om trots op de zijn. Hoe blijf je toch gemotiveerd en heb je nog doelen voor jezelf gesteld die je wilt behalen?
Ik krijg deze vraag steeds vaker de laatste tijd en dat kan ik op zich wel begrijpen. Maar toch bekruipt me dan steeds het gevoel van paniek. Ik heb het gevoel dat ik zelf nog maar pas aan het begin sta van iets. Dat klinkt misschien heel maf, maar toch is het echt zo. Ik heb nog zoveel creatieve ideeën en vooral veel zin om nog heel veel dingen te proberen.
Ik denk dat het heel belangrijk is om te zeggen dat ik nooit heb gedraaid of tracks heb gemaakt om 'nummer 1' te worden. Natuurlijk ben ik er trots op en megablij mee, maar dat is echt niet het eerste wat door mijn hoofd gaat als ik 's morgens de studio instap. Dan denk ik niet van: "Hmm, wat moet ik doen om nr.1 dj te worden/blijven?". Nee, ik denk echt van: "Hey gaaf, Ferry Corsten komt vandaag langs om aan een track te werken. Zin in!" of "Hey kicken, effe die plug-in proberen, of die synthesizer.". Dat heb ik ook met mijn radioshow. Als ik een plaat niet goed vind dan draai ik hem niet. Ook al is het een hit en dus een mooie kans om een groot publiek aan te spreken.
Waar ik zeker de komende jaren mee verder wil zijn vier dingen:
• De A State of Trance radioshow en de live evenementen daar omheen. Zo wil ik nieuw talent een kans geven. Sowieso is radio maken echt een passie van me.
• Armin Only, mijn eigen solo show met live elementen.
• Produceren tot ik erbij neerval en daarbij nog meer leuke samenwerkingen zoeken, ook non-vocale.
• Ik hoop sowieso nog jaren te kunnen doorgaan met draaien. Het gekke is dat het nog steeds met het jaar gekker wordt. Maar mocht het ooit minder worden, dan voel ik me niet te goed om ook weer in kleinere clubs te staan hoor. Contact hebben met het publiek, je fans, is gewoon het leukste wat er is. Draaien voor publiek blijft verslavend.
Armin van Buuren en trance lijken voor altijd onlosmakelijk met elkaar verbonden, of kun je je toch voorstellen met andere stijlen te gaan experimenteren in de toekomst? We nemen hierbij Tiësto als voorbeeld, die inmiddels een andere richting is ingeslagen. Wat vind jij van zijn koerswijziging?
Ik vind het knap van Tiësto wat hij heeft gedaan. Na zoveel jaren nog steeds aan de top staan, daar kan je alleen maar respect voor hebben. Ik snap zijn keuze wel, al zou het mijn keuze niet zijn. Ik bén nou eenmaal mijn (trance)muziek. Ik wil wel zeggen dat ik zelf altijd al met allerlei stijlen heb geëxperimenteerd. Luister maar naar Mirage; dat album is trance, maar volgens mij wel met uitstapjes naar andere stijlen. Trouwens, wisten jullie dat ik vroeger zelfs nog houseplaten heb gemaakt met Olav Basoski, haha?!
Armin en Ferry Corsten aan het werk in de studio
Tot slot een paar korte vragen. Deze vraag prangt al een tijdje bij ons: Wie is de man achter de bekende A State Of Trance voiceover?
Dat is Jack Roberts, een stem uit Engeland. Maar wel met bepaald sausje eroverheen. Dat is zeg maar mijn Coca-Cola formule die ik met niemand deel. Anders klinken al onze shows hetzelfde!
Welke (nieuwe) tune bezorgde jou als laatste onwijze kippenvel?
Dat is absoluut Ørjan Nilsen - Between The Rays!
Over Ørjan gesproken, onwijs bedankt voor de spanningsboog die je creëerde door "Go Fast!" meer dan een half jaar geheim te houden voor het publiek! Wil je vaker zoiets doen?!
Nou, ik doe het liever eigenlijk niet, haha. Ik heb er juist mijn succes van gemaakt om zoveel mogelijk titels bekend te maken, zeker in de tijd dat we nog volop met white labels bezig waren. Ik vind het respectloos naar de artiest toe om dit niet te doen. Wij dj's profiteren toch van de kunsten van producers, dus kun je maar beter eerlijk zijn en hen de credits geven. Een enkele keer vind ik het wel grappig om een track een paar maanden exclusief te hebben om een hype te bouwen, maar daarna geef ik wel altijd de titel prijs. Dat heeft bij "Go Fast!" goed gewerkt, want die plaat stond hoog in de charts daarna, wat weer goed was voor Ørjan.
Partyflock wil Armin van Buuren bedanken voor de tijd en moeite die hij voor dit interview heeft vrijgemaakt en wenst hem én zijn gezin het allerbeste voor de toekomst.
www.armadamusic.com
www.astateoftrance.com