Er is niet erg veel bekend over Patrice en Nuno, toch timmeren ze al lang aan de weg. Als ik vraag naar waar ze begonnen zijn komen er al snel indrukwekkende verhalen over kraakfeesten naar boven. 'Ik kan me nog herinneren dat ik een tijdje een soort van dubbelleven heb geleid, dat ik met vrienden eerst naar een discotheek ging. Dan hadden we in de auto al onze zwarte broeken en t-shirts liggen. Daarna kleedden we ons in de auto om en gingen we nog naar een of andere fabriekslocatie. Dat waren kleine, koude, donkere ruimtes met alleen een stroboscoop. Je zag dan niemand meer, er was alleen nog maar muziek. Dat heeft me zo veel energie gegeven,' vertelt Patrice over zijn feestervaringen in de jaren '90, toen hij nog in Duitsland, zijn land van herkomst woonde. 'Ik woon pas vijftien jaar in Nederland. In Duitsland heb ik in een bar gewerkt waar ook een paar draaitafels stonden. Daar heb ik voor het eerst een dj aan het werk gezien. Dat waren hele andere tijden, er werd vooral acid jazz gedraaid. Daar is me laten zien hoe het allemaal werkte, en stiekem voordat de bar open ging heb ik al een beetje geoefend.'
Ook in Nuno's eerste feest – en draai-ervaringen is het koude, betonnen, industriële karakter terug te vinden. 'Bij mijn eerste kraakfeest was alleen een betonnen ruimte en een stroboscoop en ik stond achter een soort hekwerk te draaien. Ik was superzenuwachtig en ik mixte amper. Ik gooide gewoon plaat na plaat erin. Iedereen stond te juichen en werd helemaal gek. Toen had ik zoiets van 'wauw, deze shit is wel echt heel cool.' Dat soort feesten hadden iets duisters, iets totaal vervreemds.'
De snoeiharde ontlading van de jaren '90 is iets wat de heren van 360 altijd is bijgebleven. Patrice: 'Die kant zie je ook terug in onze feesten. We zijn geen kabbel dj team ofzo.' Toen hij vijftien jaar geleden naar Nederland kwam duurde het lang voordat hij grond onder de voeten kreeg. 'Als je niemand kent begin je helemaal onderaan. Het is dan een kwestie van jaren vechten en doorbijten, in een poging contacten te maken. Ik kan nu ook precies begrijpen hoe het voelt als ik zie dat mensen proberen aan gigs te komen. Hoe zwaar het is om door te zetten, en om de eerste stappen te ondernemen. Als je geen achterban hebt is het voor kroegbazen economisch te risicovol om jou te boeken, ze moeten je echt mogen en het je gunnen. Ik heb ook veel tijd verspild door gefrustreerd te raken daardoor. Ik ging mezelf de hele tijd vergelijken met anderen.' Het moment dat de frustratie omgezet kon worden in iets productiefs was volgens Patrice de Red Bull music academy in Brazilië, waar ook Nuno aan deelnam.'Dat waren twee weken muzikale inspiratie, twee weken lang zien dat er veel andere mensen zijn die je passie delen. Daar is het geloof ontstaan dat het mogelijk is om een leven van muziek te maken. Ik heb daar mijn eerste stappen gezet naar produceren. Daarvoor dacht ik altijd dat ik alleen maar dj was en dat produceren een soort van bijkomstigheid was. Op het moment dat mijn eerste producties uitkwamen was dat echt een doorbraakmoment. Mensen begonnen me toen ook te benaderen om te komen draaien,eerst op kleinere feestjes, na verloop van tijd werd het steeds meer en meer.'
Nuno en Patrice kennen elkaar niet van de Red Bull music academy. Nuno: 'Ik ken Patrice via een vriend die in hetzelfde jaar van de Red Bull music academy zat als hij. Die heeft ons op een gegeven moment aan elkaar voorgesteld in de Paradiso bij een Voltt avond. Toen heeft Olaf Boswijk ons een keer een avond samen geprogrammeerd in club 11. Op dat moment beseften we ons dat we muzikaal heel dicht bij elkaar lagen.' Patrice: 'Vervolgens kregen we de kans om een eigen avond te beginnen en dat is een succes geworden. Sindsdien zijn we ook supergoede vrienden van elkaar geworden. Onze vriendinnen klagen altijd dat we de hele dag aan het ouwehoeren zijn aan de telefoon! (lacht) We klikken dus enorm goed op menselijk vlak en we vullen elkaar muzikaal goed aan. Het is fijn om van elkaar te leren, Nuno is bijvoorbeeld iemand die een hele brede kennis heeft over allerlei soorten muziek buiten techno en house om. Op die manier introduceert hij mij weer met nieuwe dingen zoals dubstep en indie. Wat ook belangrijk is, is dat we op elkaar kunnen bouwen. Als we afspraken maken dan weten we allebei dat het ook gebeurt.'
De heren van 360 lijken geen nostalgische figuren, al helemaal niet als het op draaitechnologie aankomt. In rap tempo veranderen ze van set-up, de drie cd spelers en twee mixers waar ze eerst mee draaiden hebben inmiddels plaats gemaakt voor twee Traktor sets. Patrice: ' Alles, ook de beatmatching is gesynct. We hebben elk een Traktor set up, zo kunnen we onafhankelijk van elkaar monitoren. We hebben allebei eigen koptelefooningangen waardoor we onze eigen dingen horen.' Nuno: ' We wisselen het op die manier een beetje af, een iemand speelt tracks en de ander legt daar loops en hi-hat patronen overheen. We proberen het te benaderen als een soort band, waarbij we allebei verschillende elementen pakken. Eigenlijk zijn we langzaam al aan het bouwen aan een toekomstige liveset. We maken veel gebruik van eigen edits, bijna allemaal ongereleased. Op die manier proberen we een unieke content te bieden.'Zonder al te veel haast werken Nuno en Patrice toe naar een volledige live-set. Patrice is inmiddels begonnen aan een solo live performance. 'We gaan steeds meer een act worden. We willen absoluut niet een leuk vriendengroep dj team zijn die een beetje back to back plaatjes draaien. We zetten met een gameplan echte sets neer. Volledig live gaan draaien is een evolutionair proces. Met de manier waarop wij nu draaien vervagen de grenzen tussen wat live en dj-set is ook heel erg.' Nuno voegt hier aan toe: 'Ik kan bijvoorbeeld een heel klein stukje van een track gebruiken, dan gooit Patrice er weer alleen een middenstuk of de strings uit een indie nummer doorheen en daar leg ik dan weer een hele dikke technoklapper overheen. Waar we nu een verhouding van 30% eigen dingen en 70% dingen van andere mensen hebben denk ik dat we in een snel tempo naar 50/50 toe werken.'
De sets van 360 zijn niet bepaald het alledaagse monotone ragwerk. Het lijkt ergens wel op een soort jazz van de elektronica: diepe, gevoelsmatige, energieke, meeslepende muziekstukken waar techno, elektronica, dubstep en indie elkaar in hoog tempo afwisselen. Is het moeilijk om als dj te kiezen voor een lange opbouw waarbij de ontlading een tijd lang uit blijft? Nuno: 'Je bouwt tijdens een set ergens naar toe, dus je weet ook gewoon dat je het eerste uur niet veel geeft, dat het na dat uur nog harder los gaat. Op Awakenings is dat bijvoorbeeld heel goed gelukt. Daar zijn we de eerste anderhalf uur alleen maar bezig geweest met bouwen. Daarna hebben we het ook echt open getrokken en harder gedraaid dan normaal. De opbouw van een set moet ook rustig zijn, je denkt niet alleen aan de volgende plaat maar over het grotere geheel.' Patrice: ' Het is echter wel zo, dat een avond waar mensen ons niet begrijpen en wij ze niks hebben kunnen geven, voor ons als een verloren avond voelt. Dan hebben we onze missie niet bereikt. Je wilt, onafhankelijk van wie er voor je staat, een soort gezamenlijk level vinden waarop je met elkaar kunt communiceren en waarop je met elkaar iets vets kunt beleven. Of we nou in een discotheek op het platteland zouden staan of in de Pacha in Ibiza, er moet altijd wisselwerking zijn met het publiek. Aan het eind van de avond moeten mensen je kunnen herinneren, omdat je iets gedaan hebt wat buiten dat valt wat iedereen doet. Er moet dus iets blijven hangen, als de hele zaal je haat, uitjoelt en biertjes naar je gooit is dat beter dan een soort plezierige onverschilligheid. Dan zijn ze je zo weer vergeten en dat wil je nooit. Als artiest moet je altijd proberen te polariseren.'
Een eigenzinnige interpretatie van het vak, vooral als je bedenkt dat sommige dj's zichzelf als verijdelde bartenders zien. Gelukkig hebben Nuno en Patrice inmiddels de luxe om de omstandigheden zo goed mogelijk uit te kiezen om hun boodschap uit te dragen. Patrice: 'We zijn heel kieskeurig met wat voor gigs we aannemen, we proberen op plekken te staan waar we denken dat we tot ons recht komen en waar het geluid goed genoeg is. Ook proberen we zoveel mogelijk op de juiste tijden te staan. Dus niet op een festival om 11 uur 's ochtends, daar is voor ons weinig eer aan te behalen. Op een gegeven moment is het punt dat je dat soort gigs aanneemt voorbij. Dan zie ik liever zo'n optreden aan onze neus voorbij gaan zodat we op een ander moment wel kunnen vlammen.' Er komen dus genoeg boekingen binnen en de tijd van gigs najagen is voor 360 duidelijk voorbij. 'We staan overal waar we willen staan, en hebben bijna alleen maar goede gigs. Volgende week staan we hier met Gui Boratto in een uitverkochte Trouw, dat is gewoon een inkopper. Dit weekend hebben we nog in de Panorama bar gestaan in Berlijn, ook een legendarisch goede gig. We stonden daar van tien tot twaalf 's ochtends in een afgeladen tent te draaien. Het is natuurlijk zo dat het buitenland nog lonkt, maar we zijn ook bezig met een langetermijnvisie. Wat we niet willen is flavour of the month zijn, meegaan in een hype. Je ziet vaak dat mensen een carrière hebben die helemaal hot is omdat ze in een bepaalde sound zitten. Ze gaan omhoog en omlaag met die sound, en als die sound is afgelopen is het voorbij met hun carrière.'
De werkwijze van 360 lijkt in alle opzichten een rustig, evolutionair proces waarin niks geforceerd hoeft te worden. 'Wij hebben bewust heel langzaam gebouwd. Er kwamen steeds meer fans bij, het was niet zo dat iedereen ineens heel enthousiast was. We stuurden onze fans elke maand een 360 mix, we hebben inmiddels ook een heel groot e-mailbestand en elke maand komt er een klein beetje bij. We proberen fan bij fan te winnen, tijdens onze feesten lopen we zelf door de menigte en delen cd's uit. Niet omdat we het echt nodig hebben, we kunnen ons publiek ook bereiken via Soundcloud en Facebook. Maar juist het gebaar van iets persoonlijks geven, aandacht geven aan iemand, dat vinden we belangrijk,' vertelt Nuno.
Patrice als Nuno staan bekend om hun veelgeprezen producties. Naast vele losse releases op o.a: Get Physical, Diyanamic en Compost brachten ze in 2010 beiden, elk afzonderlijk, een album uit. Nuno bracht deze zomer samen met TJ Kong het warme, melodieuze album 'After dark, my sweet' uit. Patrice releasde in oktober het ritmische, duistere, technoachtige album 'Vapour', de eerste release op hun eigen TrouwAmsterdam label. Hoe kijkt Patrice terug op zijn eerste alumrelease? 'Superpositief. Ik was gedwongen om bijna een jaar lang toe te wijden aan een project in de studio. Ik heb iets waar ik altijd van gedroomd heb eindelijk af kunnen maken. Op hetzelfde moment voelt het ook als het sluiten van een boek. Je gaat door naar een volgende periode in je muziekcarrière. Ik merk nu eigenlijk dat ik me nauwelijks pauze heb gegund daarna.'Zowel Patrice en Nuno willen zo langzamerhand in hun producties en performance een breder muzikaal spectrum op zoeken, buiten de house en techno om. 'In onze producties is er ook meer ruimte gekomen voor muziek buiten de dansvloer om. Je bent gewoon nieuwsgierig, en als je veel tijd in de studio doorbrengt kom je vanzelf op andere dingen. We gaan elk jaar naar Lowlands en als je ziet wat voor veel harder losgaande crowd de goede bands trekken en wat voor energie zij kunnen creëren,dan doet dat iets met je. Dan wil je niet alleen in je hokje blijven zitten, dan wil je je ook in die nieuwe energie begeven. We willen iets vinden waarbij je precies tussen de indie en de elektronische muziek in zit. Dat begint nu ook steeds meer te komen, in onze sets gebruiken we ook heel veel edits van bekende en onbekende indie- en popnummers . De volgende stap is dat we nog meer een podiumperformance bieden aan mensen, wegstappen van het 'twee jongens achter een draaitafel' idee en visueel en qua audio iets nieuws te bieden aan mensen. Zo werken we samen met een vaste videokunstenaar, Arnout Hulskamp. We willen een act opbouwen die je niet alleen in een club neer kan zetten maar waarmee je ook, net als bij een concert, een supergeconcentreerd high energy performance neer kan zetten.'
Samen met Olaf Boswijk, eigenaar, programmeur en dj van club TrouwAmsterdam en Melon, een bekende TrouwAmsterdamdj die ook zijn eigen maandelijkse avond heeft vormen Patrice en Nuno een hechte eenheid. Ze kennen elkaar al van voor TrouwAmsterdam en zijn samen gaan werken in de tijden van de legendarische club 11, waar Olaf vroeger programmeur van was. Interessant is het feit dat Olaf en Melon muzikaal in een andere hoek zitten dan 360. Patrice: 'Olaf en Melon zijn meer housejongens, wij zijn meer elektronisch. Aangezien we samen het label runnen gebeurt het dat we ons soms meer inzetten voor een elektronische release, terwijl Olaf en Melon er een houseplaat op willen. Dan moet iedereen een beetje water bij de wijn doen.' Nuno: ' Wat ik ook fijn vind, omdat we op die manier een bredere sound hebben binnen het label. Je kan je beter profileren naar de buitenwereld. Anders heb je alleen maar een 360 sound. De housekant van Melon en Olaf weerspiegelt ook de echte verhoudingen van TrouwAmsterdam als club veel beter. Het laat zien dat TrouwAmsterdam geen monocultuur is waar een ding wordt gedraaid.'
Toen club 11 dicht ging en TrouwAmsterdam het nieuwe honk werd kwam het besef dat het niet meer om een groep individuen ging maar om een beweging. Patrice: ' We zoiets van: 'ok, we zijn allemaal goed geprofileerde producers maar we geven al onze producties weg aan buitenlandse labels. We bouwen voor onszelf niks op.' Op dat moment waren de omstandigheden om iets op te bouwen extreem gunstig. Met TrouwAmsterdam zat er een geweldig platform aan te komen, een merknaam waarop we voort konden borduren.' Er is bij Nuno en Patrice weinig nostalgie naar club 11 te bespeuren: 'Het was een hele mooie tijd, maar het is gewoon zo dat TrouwAmsterdam op zoveel punten beter is dan 11. Als werkplek voor een dj is het gewoon, ik kan het niet anders zeggen, een van de allerbeste plekken ter wereld. Je hebt een goed Funktion one systeem, een goed geïsoleerde ruimte, op een volle avond ben je als dj ingesloten door mensen. Mensen dansen achter je, naast je, voor je, op de boxen. Als je dat beseft vergeet je 11 heel snel. Het heden en de belofte voor wat er gaat komen is veel interessanter dan de oude verhalen.' Nog niet zo lang geleden besloot de TrouwAmsterdam beweging om het niet alleen bij een club te laten. Het TrouwAmsterdam label werd een feit en Vapour van Patrice was het eerste wapenfeit, en zeker niet de laatste. Patrice: 'De volgende release komt van André Obin. Hij zingt ook zelf en zit tussen de indie en elektronica in. Hij is qua sound een beetje te vergelijken met Junior Boys. Daarnaast is er Andi Müller, die is heel bekend geworden van een remix voor Radiohead (Everything In It's Right Place red.) die we ook grijs hebben gedraaid. Van hem wordt ook een track gereleased. Nuno: ' Er komen nog remixes van het album van Patrice, wij zijn allebei nog bezig met een solo ep en Melon gaat samen met Cassy ook een ep uitbrengen. We hebben nog genoeg dingen dus!' Ook de 360 cd is in aantocht: 'We hebben al veel shit half af. Binnenkort gaan we een huisje regelen op de Veluwe, om daar onze apparatuur neer te zetten en het af te maken. Dat hebben we met de laatste ep ook zo gedaan.' Aldus Patrice.
Naast de vele releases die er aan komen wordt er tijdens de maandelijkse 360 avonden veel aandacht gestoken in jong talent. 'We hebben: Mykaz, Ditty Menon, allemaal jonge, supertalentvolle dj's die we beetje bij beetje meer draaitijd geven op 360 avonden. Jonge talenten neerzetten op je feesten is belangrijk, een verplichting bijna. Het is voor zowel de artiest als de club iets heel goeds want jonge mensen nemen een nieuwe jonge achterban met zich mee. Die introduceren ons weer met een hele andere crowd, die allemaal met fantastische verhalen naar huis gaan. Een betere publiciteit kan je niet wensen.'Met een hoop geduld bouwt 360 met TrouwAmsterdam langzaam op gedegen wijze een wereld om de muziek. Een smeulend vuurtje, dat stapsgewijs heftiger wordt. Patrice eindigt het interview met de tekenende woorden: 'We zijn bezig iets substantieels neer te zetten, iets duurzaams. Dat mensen hier liefde voelen, en zich thuis voelen. We willen binnen TrouwAmsterdam een parallel universe stichten. Een andere realiteit buiten de normale wereld. Alles wat daarbuiten fout loopt, loopt hier juist goed. Een oase van goedheid.'
