Joachim! Stel jezelf even voor...
Ik ben Joachim, ik ben geboren in Duffel, een plaatsje net buiten Antwerpen te België. Ik ben op mijn dertiende geïnfecteerd geraakt met het housevirus. Ik kwam via allerlei soorten muziek bij house terecht. Denk hierbij aan New Order, Depeche Mode, The Cure, Prince, NWA, Ghetto boys maar ook Otto Ketting en Jean-Michel Jarre. Op mijn vijftiende ben ik begonnen met feestjes geven. Eerst waren dit onofficiële schoolfeestjes, vervolgens illegale feestjes onder verschillende namen waarvan de bekendste ‘Control Delete'. In 1999 ontstond het Sound Architecture-concept in de Cinerama Bioscoop te Rotterdam. Ik heb dit destijds opgezet samen met Marcel Lippuner. In 2000 werd dit officieel en geregistreerd en besloot ik het uit te bouwen.
Kun je wat vertellen over België?
Eigenlijk ben ik daar alleen geboren. Ik ben op vrij jonge leeftijd verhuisd naar Rotterdam omdat mijn vader directeur regisseur werd aan de Rotterdamse Schouwburg. Toen ik vijftien/zestien was, heb ik nog even International Business gestudeerd in Antwerpen. Ben vroegtijdig gestopt omdat ik altijd meer bezig was met house dan met mijn studie. Vond platen scoren belangrijker dan school. En deed dus iets langer over mijn diploma's!
Hoe is het DJ'en begonnen?
Eigenlijk is DJ'en een uit de hand gelopen hobby. Op een gegeven moment begin je ermee, het gaat goed en je gaat feestjes geven. Dingen beginnen te rollen. Mijn eerste feestje was in Bikini Rotterdam, een oude studententent. Vervolgens begon ik met feestjes geven in tenten als Nighttown, Cinerama, Cozmik en Danssalon, maar ook in culturele instellingen als de Kunsthal en het Nederlands Architectuur Instituut.
Organiseren of draaien?
Mijn grootste ambitie is altijd produceren geweest. Ik ben begonnen met feestjes geven zodat ik geld kon verdienen om een studio te kopen. Ik heb het echter zo druk gehad met alles dat mijn studio pas een aantal jaar geleden is ingericht. Op een gegeven moment ga je steeds meer feestjes geven, busreisjes organiseren, promotie doen en je bezighouden met programmeringen van andere clubs. We werden vroegtijdig betrokken bij de opzet van Off_Corso, waar we in samenwerking met Silly Symphonies begonnen met de succesvolle ‘On'-avonden. Je komt dan terecht in een soort onbewuste sneeuwbal. We hadden een kantoor met drie à vier mensen, er kwam van alles op ons af zonder precies te weten waar we mee bezig waren. Nu ik meer rust heb kan ik voor mezelf kiezen waar het me in de eerste plaats om ging: produceren en draaien. Daarnaast werk ik graag aan het platenlabel, help ik andere opkomende dj's en werk ik aan internationale bekendheid en showcases met het label.
Je hebt feesten gegeven met Sven Väth, Loco Dice, Derrick May...Hoe boekte je zoveel grote namen?
We zaten zo diep in de muziek en wisten zo goed wat tof was dat we in plaats van geijkte DJ's boeken heel vroeg al ‘echte' kwaliteit in huis konden halen. In 2003/2004 gingen we al naar Ibiza waar we Circo Loco ontdekten, dat speelde toen in Nederland nog niet. DJ's als Loco Dice en Luciano hebben bijvoorbeeld voor het eerst bij ons in Nederland gestaan. We hadden Derrick May zelfs als maandelijkse resident. Dit succes bracht ook risico's met zich mee. We hadden bijvoorbeeld een mooi feest in 2005 met onder andere Trentemøller, Loco Dice en Swayzak. Vandaag de dag trek je daar twee tot drieduizend man mee als je het goed aanpakt. Wij hadden toen zo'n achthonderd man. Het feit dat we altijd zo vroeg waren met dingen is eigenlijk altijd het probleem geweest. Als namen ‘officieel' groot zijn ben ik in mijn hoofd er al klaar mee en verder. Bij het vijfjarig bestaan van Sound Architecture hebben we Sven Väth geboekt. Niemand boekte hem zomaar, maar wij kregen het op onverklaarbare wijze voor mekaar. Sven was de eerste dj die we ooit wilden boeken sinds 1999, maar dat lukte nooit. Ik weet het nog goed, hij kwam Off_Corso binnen en vond het helemaal te gek. Eigenlijk was hij ziek die avond maar na een rondje door de zaal moest en zou hij draaien. Vervolgens zijn we Cocoon-feesten gaan geven in Rotterdam, Amsterdam en Utrecht. Deze feesten waren altijd uitverkocht. We werden steeds groter, maar Sven ook. In 2008 zijn we uit elkaar gegaan. Ik draaide toen veel in het buitenland en kon de focus niet aanhouden. Toen hebben we de keuze gemaakt om het te laten gaan. Hierbij is niet altijd alles netjes gegaan. Concurrerende partijen aasden natuurlijk ook op die grote namen en kwamen misschien met betere deals. We hebben het moeten laten schieten terwijl we het eigenlijk toen vast hadden moeten houden.
Voel je wel eens dat je te weinig erkenning hebt gekregen voor de namen die je hebt geboekt?
Ik voel inderdaad dat ik daar af en toe te weinig erkenning voor heb gehad. Misschien is dat ook het nadeel van in Rotterdam wonen en niet in Amsterdam. In Amsterdam wordt alles breed uitgemeten, is alles fantastisch en als je dan daar hoort dat bepaalde mensen voorlopers zijn omdat ze dj's voor het eerst introduceren, dan denk je af en toe wel: ‘Shit dat was Sound Architecture toch?' Het voelt nu als een verlies, om vroeger grote namen gehad te hebben die we niet vast hebben kunnen houden. Heb me verloren in de liefde voor muziek en in het promoten van muziek zonder daar voor mezelf een slaatje uit geslagen te hebben. Voor ons was minimal echt minimal, met artiesten als Basic Channel en Maurizo. Sinds het een ‘minimal stempel' heeft gekregen is het gewoon house. Mensen vonden echte minimal raar en te rustig, iedereen kwam uit de harde techno en de hardcore. Toen dat weer in was gingen wij de housekant op die weer minimal werd. Nu is dat weer helemaal hot. We liepen er altijd op vooruit en wilde dat bewust ook ter promotie van een bepaalde sound. Op een gegeven moment vraag je jezelf af of je een voorloper bent geweest of een slechte volhouder.
Je zegt dat je er nooit geld uit hebt kunnen halen. Is geld een issue voor je geweest?
Geld was niet belangrijk, we hebben fantastische feesten gehad. Geweldige Cocoon-avonden, feesten als 'Less is More' en de 'On'-avonden. Op een gegeven moment heb je veel gehad en val je in herhaling. Je wil iets nieuws. Dan wordt geld wel een issue. Het is soms moeilijk om zonder sponsoring en subsidie dingen te bekostigen. Wij hebben op de juist momenten waarschijnlijk niet het juiste team en financiën gehad om de grootsheid te behouden. Ook was ik denk ik niet de strenge directeur. We raakten het overzicht kwijt. We waren op jonge leeftijd bezig met een platenlabel, een boekingskantoor met allemaal mensen waar het nieuw voor was. We hadden bijvoorbeeld een boekingskantoor met onder andere Joris Voorn, Warren Fellow, Rejected, Reach Visuals. Kortom; allemaal grote jongens. Als we die nu nog bij ons hadden kunnen houden... Het probleem was dat de artiesten groter werden dan onze capaciteit. Ook speelde de nare politiek binnen de dance een grote rol. Door dit soort omstandigheden liepen we geld mis.
Kon je die artiesten niet bij je houden door de nauwe samenwerking die jullie hebben gehad?
Het had gekund maar ik heb ook mijn steekjes laten vallen. Ik kon niet iedereen blij houden. Je moet vertrouwen hebben in de partners waar je mee samenwerkt en dat ging wel eens mis. Ik was ook een feestbeest, hield van afters en draaien tot in vroege uurtjes. We deden het voor de liefde voor feesten en muziek. Je moet op een gegeven moment wel wakker worden en niet alleen voor anderen bezig zijn maar ook aan jezelf denken en de afspraken die je met mensen maakt, een bepaalde focus aanhouden en vertrouwen op de mensen die je om je heen verzamelt. Natuurlijk is de enige die ik iets kan verwijten mezelf. Ik zou absoluut dingen anders gedaan hebben als ik er op terugkijk.
Je hebt het over wakker worden. Ben je nu wakker en zo ja, wat was het moment van ontwaken?
Ik ben nu wakker maar eigenlijk blijf ik iedere dag leren. Na Off_Corso en REMF heb ik besloten om het anders te doen. We zijn toen een nieuwe koers gaan varen en dat moest wel. Veel dingen waren verliesgevend ook al was dat voor de buitenwereld niet altijd zichtbaar. REMF, bijvoorbeeld, kwam met een onverwacht begrotingstekort waar we geen steun voor kregen. Uiteindelijk gaat daar dan je eigen geld in zitten en dat liep al snel in de duizenden euro's. Dit soort kosten infecteren ook je andere activiteiten zoals het label en de andere evenementen. Uiteindelijk is er één iemand verantwoordelijk voor het verlies en dat ben jij. Alles wat je verdient stop je erin, waardoor je niet verder kan groeien. We waren vaak bezig met gaten vullen. Ik ben nu ‘wakker' in de zin van dat ik kleiner en bewuster bezig ben, kleinere risico's neem en niet te veel hooi op mijn vork neem. En ik besef beter dan ooit waarom ik dit deed en nog steeds doe. Dan kom ik weer terug op mijn verhaal: Ik wilde muziek maken, een studio aanschaffen, het label op de rit zetten, artiesten pushen en leuke feesten geven. Ik doe dit nu bewust niet te frequent en niet teveel op het buitenland gericht. Ik probeer met betrouwbare podia en partners te werken, zonder kliekjes te vormen, zonder me bezig te houden met vriendjespolitiek en schijt te hebben wat anderen denken en vinden.
Je hebt veel opgetreden in het buitenland. Kan je daar wat over vertellen?
Mijn allereerste echt grote optreden in het buitenland was tijdens een tour door Nieuw Zeeland en Australië waar ik op het Sweetwaters festival na het concert van UB40 een drie uur durende set mocht draaien. Primetime dus. Ik had nog nooit voor zoveel mensen gestaan, laat staan dat ik ooit opgehaald was in een limousine. Dat was echt een wereld-ervaring. Ik kan me die set nog heel goed herinneren, omdat deze zo goed ging en zo mooi was opgebouwd. Krijg kippenvel als ik eraan terugdenk. Drie decks en zeker twintigduizend man voor je snufferd, erg zenuwachtig maar gedreven, die kick die je voelt als er na je set zoveel mensen "we want more" roepen is onbeschrijfelijk.
Een ander memorabel optreden in het buitenland was op de Love Parade in Chili. Ik moest toen opwarmen voor Luciano voor tienduizend man. Daar is het eigenlijk wel een beetje gaan rollen. Daar heb ik mensen als Felipe Venegas, Felipe Venezuela, Marcelo Rosselot en Alejandro Vivanco leren kennen. Die gingen later ook produceren op mijn label. Dit resulteerde in Sound Architecture avonden in Chili en Argentinië. Kreeg ook een internationale residentie in La Feria, een club in Chili waar Luciano en Ricardo Villalobos destijds ook veel optraden. Ik zou een tijdje terug nog naar Zuid Amerika gaan maar dat was in verband met de aardbevingen uitgesteld.
Wat Rusland betreft: Russen zijn feestbeesten en hebben ongelofelijk veel verstand van muziek. Ik heb ongelofelijk veel inspiratie gekregen door Russische dj's en muzikanten. Het is onwaarschijnlijk hoe snel zij achter nieuwe muziek zijn. Dat heeft ook te maken met illegaliteit en piraterij die daar speelt. Er is ontzettend veel verborgen talent in Rusland. De eerste keer dat ik daar draaide werd ik uitgenodigd voor een lancering van Pall Mall slim sigaretten samen met Aril Brikha. Ik draaide in Moskou in een onwijs mooie locatie voor drieënhalfduizend man. Dat ging hartstikke goed, heb daar ook B-voice leren kennen. Ik begon daar ook vaker te draaien en kreeg later een residentie in Efir in St. Petersburg. Afgelopen jaar heb ik op de mainstage van Kazantip gestaan, het grootste festival van Rusland. Met jongens als Sven Väth, Raresh en Armin van Buuren. Stond daar voor vijftien tot twintigduizend man. Hele eer om daar als vrij onbekende Nederlander te mogen staan. Dit jaar sta ik er trouwens weer.
Kan je iets vertellen over je organisatie Sound Architecture?
Sound Architecture is een organisatie die heel vooruitstrevend wil zijn binnen een bepaald electronisch spectrum, voornamelijk de diepere techno en techhouse. We waren altijd al geobsedeerd door de underground, het mocht nooit commercieel zijn. Nu is het een platenlabel met een stel getalenteerde artiesten, waarmee we internationaal clubs hosten en labelavonden en evenementen houden. In Nederland hebben we onze eigen Sound Architecture-avonden en andere concepten als ‘Never On'. Afgelopen keer was dat met Magda, een doorslaand succes in de Central Studios in Utrecht. Rond kerst hadden we een avond met Reboot en Len Faki in de Watt in Rotterdam. We gaven ook feesten als ‘The Night Of Motor City Detroit'. Daarnaast nog ‘Music people', een wat muzikalere tak die nu even stilstaat. We hadden ‘Less is More', wat we nu niet meer doen. Eigenlijk zonde, want door de ongelofelijke minimalhype die destijds ontstond had dit concept een groot succes kunnen worden. We deden dat destijds met Luciano, Tobi Neumann en Steve Bug. Kortom; de grote namen van nu.
Klopt het dat alles wat je doet op een bepaalde manier in het teken staat van hypes ontlopen?
Ja dat klopt, al wilde we ook natuurlijk in het begin ook hypes creëren. Dus eigenlijk is het een beetje tweestrijdig. We willen niet dat buitenlandse gast-dj's bij ons hitjes komen draaien maar juist vooruitstrevend zoals ze zelf echt wilden. Ik wil dat zelf ook niet, als een plaat commercieel wordt gaat ie bij mij de bak uit. Bijvoorbeeld La Mezcla van Michel Cleis was heel lang mijn plaatje. Ik draaide hem al twee jaar voordat het een hit werd. Net als 'Samin's heater', die in Zuid Amerika al een tijdje op cd rondging in het underground circuit. Iedereen vond het in het begin maar een raar nummer... Je hebt hitjes en tijdloze platen. Ik ga dan het liefst voor het laatste, tijdloosheid. Ik wil altijd een ander setje draaien en niet op de auto pilot achter de draaitafels staan. Als ik dat wel zou doen, zou ik er geen lol meer in hebben en als een zoutzak achter de decks staan. Ook al is dit misschien beter voor mijn bankrekening. Heb liever dat ik er dertig jaar over doe en plezier heb in wat ik doe in plaats van na drie jaar uitgekakt te zijn. Vind het fijn om mezelf, maar vooral de muziek steeds weer te herontdekken
Krijg je als dj naar jouw mening genoeg erkenning in Nederland?
Heb het idee dat ik mezelf in Nederland nooit echt muzikaal heb kunnen laten zien en bewijzen. Althans niet voor een breed publiek. Misschien was dat anders geweest als ik in Amsterdam had gezeten. Je vindt mijn setjes bijvoorbeeld heel weinig terug op 3voor12 of andere platforms. Je moest blijkbaar in een bepaalde cirkel komen, waar ik niet aan meedeed op dat moment. Ik wilde en wil identiek blijven en niet ieder feestje afgaan om te lobbyen en te slijmen bij iedereen. Ik ben altijd heel eerlijk en zeg wat ik denk over anderen en hun muziek, ook al werkt dit niet in mijn voordeel. Mijn muziek en manier van draaien werd in het buitenland warm ontvangen en begrepen. Kon daar alles doen wat ik wilde zonder concessies en nog steeds. Zonder te moeten denken van: ‘Shit ik moet een bepaald plaatje opzetten om de boel aan de gang te krijgen'. Ik kon daar mezelf zijn. Dat heb ik in Nederland te weinig gehad al is het publiek nu gelukkig wel ruimer gaan denken. Het gaat te vaak om wie je kent in plaats van wat je doet. Ik zou graag willen dat er in Nederland meer buiten de vijver wordt gevist door dj's en promotors. Ben eigenlijk gewoon een stronteigenwijze Belg.
Groeit Nederland met je muziek mee?
De laatste jaren is de muziek wel meer mijn kant opgegroeid alleen heb ik mezelf meer op het buitenland gericht. Daarnaast heeft Nederland er de afgelopen jaren flink wat talentvolle nieuwe namen bij gekregen die hun plek dubbel en dwars verdiend hebben.
Toch vind ik dat er nog steeds te veel laptop- en mp3-deejays zijn die al knopjes drukkend de weg naar boven hebben gevonden. Dat vind ik wel jammer, want een echte dj die draait in mijn ogen met vinyl of een combinatie ervan. De sound is wat dat betreft ook naar elkaar toegegroeid. Techno dj's van toen draaien nu house en latin dj's draaien ineens minimal en techhouse. Huidige dirty house en latin dj's neigen nu ook naar minimal en techhouse en breken internationaal door. Een voorbeeld hiervan is Afrojack. Een ander mooi voorbeeld is Erick E, hij zoekt nu ook de minimal en techhouse kant op, om zo de één uur durende setjes vol hitjes te vermijden en weer een verhaal naar de dansvloer te brengen. Zo zijn er in het verleden en in het heden wel meer voorbeelden. Doordat de hokjesgeest onbewust steeds meer verdwijnt, word ik misschien ook breder geaccepteerd. Misschien is dit het moment dat ik me meer op Nederland moet focussen en dus meer van mezelf moet laten horen.
Met welke artiesten werk je graag samen en ik welke artiesten geloof je echt?
Ik werk inderdaad veel samen met diverse artiesten door mijn label. Neem iemand als Felipe Venegas, Hij is in mijn ogen een van de parels van Zuid Amerika die ik op mijn eerste bezoek leerde kennen via een vriendin. Hij bleek meesterlijke muziek te maken. Ik heb direct een release met hem getekend en een aantal remixen. Nu heeft hij ook releases op Cadenza en Fummakila. Ook heb ik samen met hem een EP gemaakt genaamd 'Clarinet' waar ik hem remixte. Daarnaast heb je Ali Kuru uit Turkije, hij zit nu ook bij Sound Architecture. Alejandro Vivanco is een getalenteerde Chileen op mijn label, maar hij is ook getekend bij Cadenza. Nieuwe jongens in Nederland waar ik heilig in geloof zijn Dimzen en Bas Struik. Hun platen worden op dit moment geremixt door Ali Kuru en Felipe Venegas. En, zoals ik eerder al zei heb ik een hoge pet op van de Russen zoals bVoice, Anrilov en Danilov waarvan we nog veel kunnen horen in de toekomst, solo of samen onder het collectief B.A.D.
Je releases zijn niet altijd even toegankelijk of dansbaar. Wil je een verhaal vertellen met je muziek?
Iedere track die ik maak zit een bepaalde emotie in, ik kan denk ik geen hits produceren. Wil wel de aandacht vasthouden en mensen interesseren. Ik heb laatst een track gemaakt, '7 cm Mini Cooper' genaamd, nadat ik de eerste beelden van de echo van mijn kind zag. Dat is zo'n vier maanden geleden. Ik maakte die plaat bij het gevoel dat ik kreeg toen ik zag dat het een jongen was en dat hij gezond was. Daardoor ontstaat er ook duidelijk hoorbare emotie in de muziek. Ik denk dat ik die emotie ook nodig heb om muziek te maken. Als je je goed voelt dan draai je goed. Als je je kut voelt dan lukt het niet en slaat dit ook over naar je publiek. Muziek is de perfecte ‘tool' om je gevoel te verwerken.
Hoe zie je het vaderschap voor je? Ik kan me weinig voorstellen bij een afterende vader
Afters zijn passé, ik heb die tijd gehad. Ik heb mijn wilde haren verloren. Een kind en een leuke moeder geven je des te meer drive om dingen goed te doen. Je wil natuurlijk een kind dat trots op je is. Ik denk dat ik, sinds ik weet dat ik vader wordt, een stuk verantwoordelijker ben geworden. Je ziet me niet meer op afters tenzij ze gepland zijn. Ik word niet meer gebezemd op de dansvloer rond sluitingstijd. Ik ben dan wel een dj, maar ook daar kan je verantwoordelijk mee omgaan. Een kind krijgen is iets waardoor je meer dan ooit beseft wat verantwoordelijkheid precies is.
Hoe zie je de toekomst?
Rooskleurig en positief. Ik woon sinds kort in Antwerpen en ben ook van plan om meer en meer in mijn geboorteland te draaien. Daarnaast komen er heel veel nieuwe releases aan op het label Sound Architecture met ook veel nieuwe talenten als Bas Struik en Mesquitas naast de al eerder genoemde buitenlanders. Ook komen er van de zomer een aantal leuke Sound Architecture labelavonden in Capital in Antwerpen en in de beroemde Tresor Club te Berlijn. Tevens hosten we een eigen podium met het label op het Circle of Love Festival in Neuss te Düsseldorf eind augustus.
Zelf heb ik optredens gepland in Sint Petersburg maar ook weer op Kazantip in de Oekraïne. We willen dit jaar tijdens ADE in oktober ook groots uitpakken en er staan nog een aantal leuke projecten op de agenda waarover later meer. Verder wil ik veel tijd doorbrengen in de studio en werken aan andere projecten en verplichtingen.
Kun je wat vertellen over je album?
Tja...een langverwachte missie is het maken van een album met mijn eigen muziek. De bedoeling is dat na de zomer twee EP's op vinyl uitkomen als voorloper van het album, ook wel albumsamplers genoemd. Het is de bedoeling dat het album tegen het einde van dit jaar uitkomt.