Wie is Daniel Sanchez en wanneer ben je begonnen als dj?
Dertien jaar geleden begon ik met draaien, maar dat was toen natuurlijk nog niet erg serieus. Ik kocht mijn platen in de platenwinkel in Amsterdam en ik ging sparen voor draaitafels. Ik begon met verschillende stijlen, want je moet nog ontdekken wat je leuk vindt. Maar het werd al snel techno. Het bleef niet alleen bij draaien, want mijn interesse ging ook uit naar het organiseren van feesten. In die tijd bezocht ik veel verschillende feesten en hierdoor deed ik veel ervaring op over bijvoorbeeld boekingen van dj's, licht, geluid en hoe producties in elkaar zitten. Eigenlijk het hele totaalplaatje.
Wat was je eerste grote boeking?
Mijn eerste echte serieuze gig was Techno Rumba in de The Power Zone. Dat was toen een heel succesvol feest verbonden aan een thema. Er stonden bijvoorbeeld Mariabeelden en er liepen engeltjes rond met fruit. Het was mijn eerste grote boeking en ik weet nog dat ik het super eng vond. Daar stond ik dan in de The Power Zone voor meer dan duizend mensen. Zonder enige ervaring werd ik daar neergezet: 'Ja Daniel, je moet afsluiten.'
Op je twintigste begin je met feesten organiseren. Vertel eens over je eerste feest?
Voor mijn twintigste gaf ik ook al feestjes, maar dat was kleinschalig. Ik kwam in een fase waarin ik het allemaal iets serieuzer wilde aanpakken. Mijn eerste feest was Rotzooii op het Westergasterras. Het was een oude locatie met veel hout en allemaal glazen panelen. Het zag er allemaal niet uit, maar wel een supervette ruimte. Melon, Lauhaus en Boris Werner en ikzelf stonden die avond op het programma. Ik dacht 'oh, dat komt wel vol', maar dat was niet het geval. Er stonden misschien vijftig mensen op de dansvloer. Tja, dan word je direct op je plek gezet. Achteraf ben ik daar superblij om. Je gaat namelijk nadenken waarom het niet goed is gegaan en welke dingen er bij een volgend feest echt beter moeten. Ik ben verder gegaan en ik heb op meerdere locaties feesten georganiseerd: op boten, illegale plekken en de NDSM-werf. Nu organiseer ik Rotzooii alweer vijf jaar in Studio 80.
Maar het is niet alleen bij Rotzooii gebleven. Je geeft ook feesten onder de naam BlaBla...
Klopt. Ik ben met BlaBla een tikkeltje underground begonnen in de Bunker. Daarna ben ik naar Studio 80 gegaan. Mijn plan was om eerst een goede naam op te bouwen en daarna een label. Dat liep allemaal goed. BlaBla bestaat nu ongeveer vier jaar en in Studio 80 wordt het feest nu alweer drie jaar gegeven. Ik kan zelf artiesten halen die ik tof vind: nieuwe producers, al bekende producers en goede dj's. Ik kan er doen wat ik wil en ik volg gewoon mijn hart. De kracht achter het evenement is dat het al drie jaar een succes is. Het gaat me echt om de muziek. Ik wil proberen een band op te bouwen met een artiest. Als iemand komt draaien en het is helemaal te gek dan mag hij een jaar later weer komen. En ik moet zeggen: het loopt als een trein.
Voor de lezers die jouw feesten niet kennen. Wat is er kenmerkend?
Het traject van het begin tot nu. Er zit een bepaald gevoel achter. Ik probeer echt over te komen. Ik ga geen dingen roepen die niet waar zijn om alleen maar een succesvol feest neer te zetten. Het publiek moet zien dat er een bepaalde gedrevenheid achter zit. Ik wil mensen het vertrouwen geven dat mijn feesten altijd goed en gezellig zijn. Als ik een line-up programmeer met onbekende namen wil ik dat mensen denken: 'het maakt niet uit, het zal toch wel vet worden, want de sound op BlaBla is altijd goed'. Dat is een beetje de kracht erachter. Vanuit een hele kleine markt met feesten beginnen en dat met heel veel passie uitvoeren. Gewoon alsmaar in die sound geloven.
Staan er op BlaBla alleen Nederlandse artiesten of programmeer je ook buitenlandse artiesten?Allebei, maar ik support heel erg de Nederlandse artiest. Als ik denk 'met hem gaat het wel iets worden, want hij heeft een vette sound' dan boek ik diegene. Ik vind het heel leuk om artiesten te steunen, zodat ze kans krijgen verder te komen. Hetzelfde geldt voor mijn BlaBla label. Je hoeft echt geen bekend producer te zijn om te releasen op mijn label. Het gaat mij namelijk om de sound. Als ik jouw plaat helemaal te gek vind dan breng ik het uit. Ik probeer een goede balans te vinden in het releasen van onbekende en bekende artiesten.
Is dat de kracht van het label?
Het BlaBla label heeft gewoon een goede naam opgebouwd. Mensen kennen het in het buitenland en we krijgen steeds meer aanvragen. Doordat ik niet alleen met grote namen op mijn label werk, merk ik dat mensen echt naar de sound luisteren. Ik hoop dat de artiesten waar ik in geloof, doorbreken. Daar doe je het voor. Uiteindelijk gaat het erom op welke manier je vette muziek zover mogelijk kunt verspreiden. Het is toch super, te gek als iemand op zijn zolderkamertje of in de studio muziek maakt, vervolgens een plaat uitbrengt en iemand in Japan wordt helemaal lyrisch van je? Als je complimenten krijgt, word je als artiest gedreven. Je wil meer en meer en meer. De markt is er op dit moment. Daar hebben we met z'n allen voor gezorgd.
Op hoeveel releases zit je nu?
We gaan nu naar release dertien. Ik ben net een nieuw label gestart, Be Real, het sublabel van BlaBla. Elke maand komt daar een nieuwe release op uit. Muziekstijlen veranderen per half jaar. Ik wil dus niet in één hoekje zitten, waardoor misschien over een paar jaar mensen uitgekeken raken op de sound van het label. Ik wil het breed houden. De reden dat ik met Be Real ben begonnen, is met name voor de buitenlandse artiesten die net zijn begonnen. Ook hen wil ik verder brengen.
Dus je hebt niet een sound die kenmerkend is voor het label?
Ja dat wel. Het is een cross-over van house tot techno met techhouse, dubby techno en minimal ertussen. Op mijn eigen release van Blabla 7 staat bijvoorbeeld een Karotte-remix, best wel commercieel. Maar daarnaast heb ik ook een Brandon Moeller remix die weer heel dubby is. Het zijn twee totaal verschillende tracks en dat vind ik vet. Op deze manier probeer ik het breed te houden.
Je gaf net aan dat BlaBla ook al bekend is in het buitenland. Vertel eens?
Ja, we gaan dit jaar heel Europa pakken. Ik wil binnen nu en twee jaar zo'n sterk concept neerzetten, zodat we straks de aanvragen voor het kiezen hebben. En over vijf jaar wil ik grote shows kunnen inplannen over de hele wereld. Ik wil van hier tot heel Europa tot Japan zalen vullen met onze BlaBla-crew. Nu geven we alleen showcases, maar dan wordt het een echt evenement met alles erop en eraan.
Dat is je ambitie?
Ja, het gaat de goede kant op. We gaan steeds meer shows en festivals pakken. Als ik in het buitenland voor de tweede of derde keer wordt gebooked, probeer ik altijd een BlaBla artiest mee te nemen. Of ik probeer er een BlaBla-avond aan vast te plakken. Op deze manier promoot ik mijn naam, het label en de artiesten.
Je zei ooit in een interview: 'Ik wil mezelf niet voorbij lopen'. Is dat nooit gebeurd?
Absoluut niet. Ik wil mezelf niet voorbij lopen, omdat ik alles heel langzaam wil opbouwen. Beetje bij beetje. Op een geven moment kom je in een positie dat je iets hebt opgebouwd. Maar heel belangrijk is dat je overzicht blijft houden. Dat geldt voor mijn label, het produceren, mijn evenementen en voor het draaien. Ik wil dat mensen in mij geloven en weten waar ik voor sta. Straks is het een geheel, gewoon een bedrijf.
Ik heb op dit moment dezelfde visie voor het buitenland. Voornamelijk dingen die ik zelf bedenk, voer ik ook zelf uit. Over een paar jaar heeft alles zijn positie, maar dat kost gewoon heel veel tijd. Kijk maar hoe lang ik al bezig ben. Ook de feesten gaan supergoed, maar dat is geen reden om te denken dat ik alles kan doen wat ik wil doen. Stel dat ik nu weer een feest plan: dan blijf ik hopen dat het volkomt. Dat zal ik altijd blijven houden. Met releases is dat hetzelfde. Je moet iets opbouwen, zodat mensen niet meer om je heen kunnen. Je creëert een platform waar mensen bij willen horen. Je bouwt een bepaalde familie op met artiesten op het label. Daar gaat gewoon veel tijd in zitten. Het is onmogelijk om zoiets in twee of drie jaar neer te zetten. Je kunt namelijk net zo hard binnen één of twee jaar weer naar beneden kelderen.
Je praat over 'we'. Wie zijn dat nog meer?Ik zeg altijd ‘we', omdat ‘ik' raar is. De meeste dingen bedenk ik wel gewoon zelf, maar je hebt elkaar altijd nodig om iets te bereiken. Ik probeer een bepaald vertrouwen op te bouwen met de artiesten die op mijn feesten of op het label draaien. Daar wil je een band mee opbouwen.
In welke landen ga dit jaar zelf draaien?
Qua draaien voor mezelf ga ik naar Spanje, Italië, België, Duitsland, Macedonië, noem het maar op. Over anderhalve maand ga ik naar Peru, Colombia en ook Chicago komt eraan. Drie weken geleden was ik in Miami en daar gaan we volgend jaar zeker weer heen. Je merkte in Miami dat Amerikanen ook wel losgaan op die sound. Het is nog steeds heel erg underground, maar het is wel in ontwikkeling. Erg leuk, want Amerika is een groot land.
En op welke festivals kunnen we je verwachten deze zomer?
Ik heb deze zomer bewust gekozen voor een paar festivals. Ik wil er niet te veel pakken. Dit jaar sta ik bijvoorbeeld op de mainstage van A day at the park, Welcome to the Future, Obsession en Emporium.
Heb je hier bewust voor gekozen, omdat je je meer wil richten op de BlaBla-feesten?
Ik wil graag goed investeren in zowel het buitenland als in Nederland, maar dan wil ik wel de goede festivals pakken. Als ik ergens speel, wil ik er lol in hebben.
Met welke artiesten zou je nog graag willen samenwerken?
Met Richie Hawtin en Speedy J. Ik hou heel erg van de technische kant van het draaien, maar dat trekt niet altijd iedereen. In Nederland zit ik op dat gebied met niemand op een level. Ik kan met niemand echt praten over 'Wat kan ik toevoegen', 'welke machines kunnen erbij', 'wat zijn de nieuwe ontwikkelingen'. Ik vind het soms wel moeilijk dat ik geen maatje heb waar ik bepaalde dingen mee kan uitdenken. Richie Hawtin en Speedy J zijn er altijd mee bezig. Ze blijven zichzelf altijd overtreffen en komen altijd met nieuwe dingen. Dat vind ik heel interessant. Naar mijn gevoel heeft Speedy J dat nog meer dan Richie Hawtin. Ze zijn echt voorbeelden op technisch vlak.
Ga je binnenkort nog iets uitbrengen?
Op Bla Bla 013, mijn eigen EP. Die wordt nu al gedraaid door de grote namen. Dat wordt echt zo'n zomerplaat. Ook heb ik een track gemaakt met Paco Osuna voor Plus 8, het label van Richie Hawtin. Verder ben ik nog bezig met een aantal tracks voor paar grote labels. En er komen aardig wat remixes aan op labels zoals Souvenier Records, Break New Soil, het label van Gregor Tresher.
Je komt over als iemand die precies weet wat hij wil. Is dat wel eens anders geweest?Ik ben begonnen met het label, maar ik wist er helemaal niks van. Ik ben het gewoon gaan doen. Gaandeweg heb ik geleerd hoe het allemaal in elkaar steekt. Iemand anders wil het misschien van te voren helemaal uitdokteren of ergens stage lopen, maar voor mij is het logisch nadenken. Misschien is het de passie en de gedrevenheid erachter. Je moet niet denken als je begint, dat je meteen succes hebt. Wat ik eerder al zei: langzaam opbouwen, zodat mensen niet meer om je heen kunnen. Ik zal nooit ergens aan beginnen waar ik niet helemaal achtersta. Ik moet ook voor de volle honderd procent mijn best doen, want er zitten artiesten op mijn label en deze mensen vertrouwen mij. Ze geven mij hun muziek en ik voel me daar verantwoordelijk voor. Het is helemaal niet dat het alleen om mij gaat. Het is een familieding.
Is het normaal dat artiesten elkaar supporten en goed samenwerken?
Deels. Anders kan de markt nooit zo gegroeid zijn. Dat is een feit. Als je niet samenwerkt en je houdt alles voor jezelf, kun je misschien alleen op de wereld staan, er even succes mee hebben, maar niet voor lang. Je kunt naar mijn mening veel beter op een bepaald vlak met elkaar samenwerken. Ik zeg niet dat je dat met iedereen moet doen. Met de ene klikt het wel en met de andere niet. Gelukkig gebeurt dat ook, anders kan de clubsound nooit zo hot zijn in Nederland. Ik hoop ook dat iedereen blijft samenwerken. Het werkt in ieders voordeel. Er is op deze manier meer werk en mensen kunnen hun centen ermee verdienen.
In welke jonge artiesten geloof je echt?
Voor nu geloof ik zeker in Olene Kadar, Mulder en Matteo Milleri.
Tot slot: hoe ziet bij jou een doordeweekse dag eruit?
Mijn week ziet er elke week anders uit. Maar ik ga 's ochtends naar kantoor om de feesten te regelen en zaken rondom het label. Vaak kom ik vroeg in de avond thuis, eet ik wat en ga ik 's nachts in de studio zitten. Ik slaap meestal maar drie of vier uurtjes. Het is voor mij heel belangrijk dat ik muziek blijf maken. Ik wil niet snel de studio induiken om een track te maken, zodat ik iets kan uitbrengen. Nee, ik investeer heel veel uren in het produceren en dat vind ik belangrijk. Dat geldt natuurlijk ook voor mijn bedrijf, de evenementen en het label.
