ATFC, één van de zwaargewichten uit de hedendaagse housescene. Een DJ en producer die altijd hoge ogen weet te gooien, of het nu in de charts is of draaiend op een feest. Hij is de man die ons de hitsingles ‘Bad Habit’, 'In And Out Of My Life', ‘Sleep Talk’ en ‘The Conversation’ bracht. Of je nu zelf DJ bent of een regelmatige clubbezoeker, ongetwijfeld ben je wel eens in aanraking gekomen met de muziek van deze man. Na vijftien jaar in het vak te zitten is Aydin The Funky Chile nog steeds enorm gedreven en brengt hij ons een constante stroom van innovatieve houseplaten. Beatport verkoos hem in 2008 én 2009 tot producer van het jaar, en Pete Tong gaf hem onlang nog de mogelijkheid een Essential Mix uit te zenden. Dat zijn toch prestaties waar hij met recht trots op mag zijn.
Het is dus niet zo verwonderlijk dat Defected Records ATFC heeft uitgekozen voor het samenstellen en mixen van hun nieuwste ‘Defected in the House’ compilatie, een soundtrack die het uitgaansleven van Londen representeert. Een stad die hij van binnen en buiten kent, aangezien hij er zelf bijna zijn hele leven heeft gewoond (inmiddels is hij verhuisd naar Spanje). Ook de Londense clubscene kent geen geheimen voor ATFC. In dit interview onthult ATFC ons een aantal geheimen van de stad, geeft hij zijn visie op het uitgaansleven in London en hebben we het vanzelfsprekend ook over de nieuwste ‘Defected in the House’ compilatie.
Aydin, we kennen je onder andere van je recente producties die lang op nummer één hebben gestaan op de lijst van meeste verkochte nummers op Beatport, maar voor degene die niet zo bekend met je zijn, zou je jezelf kunnen introduceren en je grootste muzikale successen kunnen opsommen? Wees vooral niet te bescheiden maar vertel ons hoe het allemaal écht zit.
Mijn grootste succes is denk ik dat ik nog steeds meedraai. In de afgelopen vijftien jaar heb ik veel DJ’s en producers zien komen en gaan en soms vraag ik me af waar sommige toch gebleven zijn, waarna ik me bedenk dat ze nu vast een normale baan hebben. Ik moet er zelf niet aan denken! Dat zou niks voor mij zijn. In de afgelopen jaren heb ik geprobeerd niet te hard van stapel te lopen, me aan te passen aan de steeds veranderende muziekwereld maar daarbij wel trouw aan mezelf te blijven. Ik denk dat daar voor een deel mijn succes in ligt.
Ik heb drie keer een top drie notering in de Engelse charts behaald en heb zelfs twee keer opgetreden in ‘Top of the Tops’. Voor iemand uit de housescene zijn dat toch leuke prestaties. Ik ben al jarenlang eigenaar van mijn eigen platenlabel ‘Onephatdeeva’ en heb overal op de wereld gedraaid, van Southend tot Sydney, van Miami tot Minsk en alle steden daar tussenin. Een ander hoogtepunt is mijn Essential Mix voor BBC Radio 1, net zoals ik de Defected in the House - London ’10 compilatie als een hoogtepunt beschouw.
[dump id=4084 left]{alleen voor medewerkers}Afgelopen jaar scoorde je een grote hit met ‘The Conversation (I Called You)’, kun je ons vertellen hoe je dit nummer vorm hebt gegeven? Hoe kwam je bijvoorbeeld op het idee, hoelang ben je er mee bezig geweest en had je het grote succes ervan verwacht?
Het was nota bene Simon Dunmore (de grote man achter het Defected label) zelf die met het idee aan kwam zetten. Hij stuurde mij de originele plaat van Lil Louis en de hele productie was vervolgens in een paar weken afgerond. Met goede platen verloopt het proces eigenlijk altijd erg soepel. Ik heb geprobeerd dicht bij het origineel te blijven, maar het tegelijkertijd geschikt te maken voor de hedendaagse clubs. Nadat ik de basis af had, heb ik het nummer naar James Knight gestuurd, de man die de saxofoon op het nummer ‘Man With The Red Face’ van Mark Knight & Funkagenda voor zijn rekening had genomen. Ik wist dat hij ook nu weer ging knallen en nadat wij zijn fantastische bijdrage hadden opgenomen was het slechts een kwestie van hier en daar wat bijschaven. Om je laatste vraag nog te beantwoorden, ik vond het zelf gelijk een erg lekker nummer maar had niet verwacht dat het zó goed zou aanslaan. Dit soort verwachtingen heb ik overigens nooit bij een nieuwe productie.
Je hebt eens gezegd "tot aan mijn 23e vond ik housemuziek altijd maar rommel". Verklaar deze uitspraak eens?
House was tot dan toe een vies woord voor mij. In de club waar ik altijd uitging (Dance Wicked in The Arches in Vauxhall) waren twee zalen. De grote zaal werd gehost door Trevor Nelson en daar hoorde ik Soul, Funk, Big Daddy Kane, Public Enemy en dergelijke. In de tweede, kleinere, zaal stonden mannen als Nicky Holloway en Judge Jules, maar eigenlijk kwam ik daar alleen als ik op weg was naar de WC! De mensen daar hadden allemaal paardenstaarten, witte handschoentjes en acid house t-shirts. Ik moest er niks van hebben, wat een freaks! Had ik destijds drugs gebruikt of alcohol gedronken dan had ik het misschien wel wat gevonden (lacht). Ik zat echter zo in het hiphop wereldje en de ‘zwarte muziek’, dat het housewereldje mij totaal niet trok en het tegenovergestelde leek van waar ik van hield en voor stond.
Letterlijk van de één op de andere dag had ik echter ineens door. Ik was resident DJ in de ‘Bump ‘n’ Hustle’ club in Bournemouth en draaide daar een standaard setje in een achteraf zaaltje. Ik besloot na afloop van mijn set eens een kijkje te gaan nemen in de hoofdzaal waar Simon Dunmore draaide en ook ene Larry Pena uit New York geprogrammeerd stond. Op een gegeven moment stond ik op een speaker ritmisch mee te trommelen op de klanken van Barbara Tucker’s ‘Beautiful People’. Er ging een knopje om in mijn hoofd en dat is tot op de dag van vandaag zo gebleven.
Hoe komt het dat je niet bent meegegaan in de minimal hype of je bent gaan richten op één van de andere substromingen binnen de housemuziek? Hoe komt het dat je zo trouw bent gebleven aan de klassieke housesound?
Wat je zelf al aangeeft en hoe ik het ook zie, is dat house de alles omvattende naam is voor meerdere substijlen. Ik heb me zeker wel met andere substromingen bezig gehouden, ik heb me er alleen nooit vol op gericht. Voor mij valt het bovendien ook allemaal binnen het allesomvattende housegenre. Ik maak af en toe een uitstapje, maar begeef me nooit te ver van het centrale punt. Ik denk dat je zo de meeste mensen een plezier doet. In de loop der jaren heb ik invloeden van electro, minimal, disco, tribal en deephouse in mijn tracks gebruikt, om maar wat voorbeelden te noemen. Ik heb me echter nooit volledig op één subgenre gericht. Ik denk dat wanneer een producer zijn stijl te rigoureus verandert, hij niet alleen zijn trouwe fans kan kwijtraken maar ook veel argwaan kan wekken bij de fans van de stijl waartoe hij zich wil gaan richten. Dat lijkt me geen goede zaak. Volgens mij moet je gewoon de sterke punten van een bepaalde stroming nemen en deze mixen met je eigen stijl. Zo creëer je een eigen sound en daar doe je mensen meer een plezier mee, inclusief jezelf.
Laten we het eens over Londen hebben, de stad die centraal staat bij je nieuwste mixcompilatie ‘Defected in the House - London ’10). Ben je van mening dat Londen nog een leidende rol heeft in de housewereld of heeft wellicht Berlijn deze overgenomen?Londen is natuurlijk een invloedrijke stad, niet alleen binnen de housescene, maar op elk vlak. Maatschappelijk, economisch noem maar op. Het is op cultureel gebied één van de meeste diverse steden die ik ken en het is natuurlijk de hoofdstad van één van de meest invloedrijke landen ter wereld. Of Londen nog steeds een leidende rol heeft binnen de dancescene vind ik moeilijk om te zeggen, aangezien ik niet zo heel vaak in Londen draai. Clubs als Fabric en Ministry of Sound zijn wereldwijd natuurlijk vooraanstaande namen en ook Matter kent zeker potentieel. Londen zal altijd zijn invloed hebben, vooral door de diversiteit in de stad, welke ook zo zijn invloed heeft op het clubleven. Minimal mag dan zijn ontstaan in Berlijn en inmiddels zijn uitgegroeid tot een volwaardige en populaire stijl, Londen is op zijn best als het een samensmelting van ideeën uit andere steden kan maken en hier zijn eigen twist aan kan geven. Je moet Londen niet zelf met ideeën aan komen laten zetten, want dat is niet de stad haar sterkste kant. Wat is nou bijvoorbeeld echt de funky UK stijl? Garage? Laten we eerlijk wezen, dat was gewoon ook shit.
Welke Londense DJ’s hebben volgens jou invloed gehad op de scene zoals deze nu is?
Ik kan voornamelijk spreken over de DJ’s die mij beïnvloed hebben en dan moet ik vooral denken aan de Kiss FM radio DJ’s van destijds. Zij waren belangrijke pionnen binnen de ontwikkeling van de housemuziek. Zij brachten alle soorten dance ten gehore en gingen naar verloop van tijd ook feesten organiseren. Mannen als Norman Jay, Gilles Peterson, Danny Rampling, Trevor Nelson, Judge Jules, Tim Westwood, Fabio & Grooverider, Bobby & Steve, Soul 2 Soul waren pioniers binnen het Londense clubleven en allemaal hadden ze hun eigen succesvolle clubavond. Ik noem bewust Pete Tong niet, want volgens mij had hij destijds geen eigen clubavond. Bovendien beschouw ik hem ook niet als een ‘Londen DJ’, hij is veel meer internationaal gericht.
De afgelopen vijftien jaar ben je erg toegewijd geweest aan de housemuziek. Hoe heeft jouw sound zich ontwikkelt in die jaren?
Mijn eigen geluid is wat steviger geworden in de loop der jaren, voornamelijk omdat het publiek dit graag wilde. Ik heb echter niet het idee dat ik mijn stijl teveel heb aangepast naar de wensen van het publiek, ik moet er nog wel zelf achter staan. Het is echter wel zo dat ik een publieks-DJ ben. Ik wil graag zoveel mogelijk mensen laten dansen op mijn muziek. Vroeger gebruikte ik overigens veel meer samples, tegenwoordig gaat dat helaas wat moeilijker. Vroeger kon je gewoon een vette sample gebruiken, liet je 1000 white labels persen en kon je de reacties peilen. Als de plaat aansloeg kon je makkelijk de sample ‘clearen’, omdat je wist dat de plaat waarschijnlijk goed verkocht zou worden. Tegenwoordig ligt de vinyl- en cd-verkoop een stuk lager en zijn dit soort dingen niet meer rendabel. Bovendien kun je samples ook veel minder makkelijk gebruiken. Nu zijn mijn producties bijna 100% mijn eigen werk. Ik cover af en toe nog wel een nummer, maar samples gebruik ik nog maar zelden.
Ook het technische aspect van hoe ik te werk ga is sterk veranderd. Vroeger had ik een grote en dure akoestische studio, met enorm veel apparatuur. Ik had zoveel instrumenten tot mijn beschikking, dat mijn nummers uit die tijd ook vrij druk waren. Ik wilde het er allemaal in verwerken. Toen ik naar Spanje ging verhuizen heb ik mijn apparatuur sterk moeten inkrimpen en ben ik terug naar de basis gegaan. Ik gebruik nu alleen nog mijn keyboard en mijn Mac. Als je naar mijn producties van de afgelopen twee jaar luistert, dan denk ik dat je hieraan kunt horen dat ik veel meer plezier heb in de Spaanse zon!
.jpg)
Is naar jouw mening disco house bezig aan een revival? Met de track van Reboot op de London ’10 compilatie als voorbeeld. ‘Enjoy Music’ is daar inderdaad een voorbeeld van, maar ook de track van Pitto. Ik weet echter niet of je echt kunt spreken van een revival. Als we het hebben over het gebruiken van discosamples in nummers, dan denk ik van niet. Voorlopig niet in ieder geval, mede doordat het tegenwoordig veel moeilijker is om samples te gebruiken, zoals ik net al aangaf. Het disco gevoel is echter wat anders en dat zie ik inderdaad wel terugkomen. De afgelopen 5-6 jaar is er veel veranderd in de muziekwereld, vooral qua technologie. Overdreven gezegd zou je kunnen stellen dat iedereen met een laptop wel een track kan produceren. Producers met minder kennis en talent maken eenvoudigere en hardere tracks. Naar mijn mening omdat dit veel makkelijker is. Het kost meer werk en vergt meer ervaring om een opzwepende en vrolijke track met vocals te maken. De markt is overspoelt met eenvoudige en ‘kale’ muziek. Volgens mij is nu het moment gekomen dat clubgangers, en met name de vrouwen, hebben besloten dat het tijd is voor een ommezwaai. Het is tijd voor muziek die je vrolijk maakt! Tegenwoordig krijg ik regelmatig sinds lange tijd weer eens de vraag om meer vocale platen te draaien. Nu ben ik van mening dat het aanbod in kwalitatief goede vocale platen nog niet zo groot is, maar als dan uit het niets eens knaller als ‘Hey Hey’ (Dennis Ferrer) uitgebracht wordt, merk je dat de vraag naar dit soort nummers in grote getale aanwezig is. Dat merk je op de dansvloer maar ook in de download charts.
Ben je van mening dat Defected Records een goede ambassadeur is voor de Engelse housescene?
Nee. Als ik tenminste denk aan de ‘Defected in the House’ trip naar Tokyo, die ik samen met Sandy Rivera, Simon Dunmore, Copyright en Shovell onlangs maakte. Was je erbij dan zou je wel weten waarom we niet zo’n goed visitekaartje vormde (lacht luid).
Maar nu even serieus, natuurlijk is Defected een goede ambassadeur en kunnen we met recht trots zijn op Defected Records. Het is echter zo dat ik Defected niet als een Engels product zie, het is veel groter dan dat. Defected Records is een wereldwijd merk, met clubavonden in de grootste steden over de hele wereld en releases afkomstig van producers van vele verschillende nationaliteiten. Als ik aan Defected denk, dan denk ik niet aan Engeland of Londen. Het label is daar allen ‘toevallig’ gevestigd. Ik wil het breder stellen, Defected Records is een goede ambassadeur van housemuziek wereldwijd.
.jpg)
Kun je iets vertellen over je eigen producties die terug te vinden zijn op de nieuwe ‘Defected in the House’ compilatie?Dit keer heb ik maar twee eigen producties in de mix opgenomen, ‘The Conversation’ en ‘Computer Love’. Dat valt erg mee, toch? Al heb ik wel nog een aantal remixes voor mijn rekening genomen. Ze geven een goed beeld van het geluid dat ik in de clubs ten gehore breng. De overige platen die ik uitkies moeten echter wel bij mijn eigen sound passen, ze moeten de ‘ATFC feeling’ hebben. Wat dat betreft is het wel grappig dat degene die mijn vorige mix voor Defected (Goa 09) gemasterd heeft, mij destijds opbelde met de vraag hoeveel eigen tracks ik wel niet in de mix verwerkt had (de tracklist had hij niet beschikbaar). Ook toen had ik slechts een aantal eigen producties gebruikt, maar hij dacht dat dit er veel meer waren, omdat veel tracks de ‘ATFC sound’ hadden. Voor mij is dat een compliment en een teken dat ik de tracklist goed samengesteld heb.
‘Computer Love’ zou overigens de eerstvolgende plaat worden die ik zou uitbrengen via Defected. Ik was nog bezig met het opnemen van de vocalen voor dit nummer en heb zodoende de instrumentale versie gebruikt voor de London ’10 compilatie. Inmiddels heb ik alweer genoeg ander, en vooral beter, materiaal opgenomen, waardoor we hebben besloten om het nummer helemaal niet meer uit te brengen. Het was dus al een exclusief nummer op de tracklist, aangezien het nooit in deze instrumentale versie uitgebracht zou worden, maar inmiddels is het zo exclusief dat niemand het uiteindelijke resultaat te horen zal krijgen haha. Zo snel kan het dus gaan.
Hoe heb je het mixen van deze compilatie aangepakt? Wat kunnen we er van verwachten en kun je wat vertellen over de invulling van de tracklist?
Ik heb, zoals altijd overigens, geprobeerd om een mix te maken die je op elk moment kunt opzetten. Of je nu in de auto zit, je iPod op hebt, of je jezelf aan het voorbereiden bent op een avondje stappen. Er staan zelfs een aantal nummer op die van pas kunnen komen tijdens sensuele momenten!
Ik denk dat de compilatie een goed beeld geeft van ATFC als DJ en als producer, maar tevens ook een goede impressie geeft van het Defected label in het algemeen. Wat betreft de invulling van de tracklist was ‘Hey Hey’ van Dennis Ferrer eigenlijk de enige track waarvan ik vooraf zei dat deze absoluut op de compilatie moest komen. Ik had wel wat ideeën in mijn hoofd over de opzet van de mix, maar deze heb ik veelvuldig weer aangepast. Oudere nummers heb ik naderhand vervangen door een aantal gloednieuwe releases. Ook wilde ik graag de nodige vocale tracks gebruiken maar dat was nogal een speurtocht, want ik vind dat er momenteel niet zo heel veel goede vocale nummers beschikbaar zijn. Toch wilde er perse een paar in mijn mix opnemen. Ik heb daarom een aantal speciale edits gemaakt voor deze compilatie en een aantal oudere tracks genomen en hier een bestaande acapella aantoegevoegd. Zo creëer je als het ware een nieuwe track. Voor mij persoonlijk is ‘The Conversation’ ook een hoogtepunt in de mix, al heb ik pas op het laatste moment besloten het nummer op te nemen in de tracklist.
Ik heb er bewust voor gekozen geen tweedeling tussen beide cd’s te maken, waarbij de eerste cd ter opwarming dient en de tweede cd de dansvloer opzoekt. Ik liet de invulling eigenlijk op zijn beloop gaan tijdens het mixen. Als ik achteraf bekijk hoe het heeft uitgepakt, dan denk ik dat de eerste cd wat euforischer is, het handjes in de lucht werk zeg maar. De tweede cd daarentegen is wat meer groovy en ‘dirty’. Het zijn niet alleen de nieuwste hits of de oude klassiekers die ik ten gehore breng, maar juist een fijne combinatie van beiden. Someday’ van Copyright is een gloednieuwe track en nog nooit ten gehore gebracht maar ook ‘Still Beatin’ van DJ Chus & Rob Mirage is een erg lekkere en nieuwe plaat. Laatstgenoemde plaat zal binnenkort uitgebracht worden op Defected Records. En dan is er nog het verhaal van mijn eigen ‘Computer Love’, wat een nieuwe track had moeten worden. Hoe dan ook, dit zijn allemaal wel exclusieve platen en ik ben blij dat ik deze in mijn mix heb kunnen opnemen.
.jpg)
Laatste vraag met betrekking tot Londen, kun je de mensen die binnenkort de stad gaan bezoeken een aantal tips geven wat ze echt in de stad moeten gaan zien of gaan doen?Mijn persoonlijke hotspot is het uitzicht vanaf de Waterloo Bridge. Toen ik vroeger nog in het Royal Opera House werkte, liep ik altijd vanaf Waterloo Station de brug over richting Covent Garden. Vanaf de brug heb je een mooi uitzicht over het financiële district, maar ook op de St. Paul’s en Canary Wharf. Voor je ligt Theatreland en Drury Lane, links het politieke district met de Big Ben en het parlement en achter je tenslotte South Bank, het culturele hart van de stad. Waar ter wereld vind je zo’n plek, waar zoveel omheen gebeurd en waarvan je zoveel mooie uitzichten hebt?
De ‘Defected in the House’ serie heeft inmiddels de nodige plekken aangedaan. Is er een plek of stad die naar jouw mening zijn eigen compilatie verdiend en zo ja, waarom?
Ik denk dat we Oost-Europa eens moeten opzoeken. Belgrado, Zagreb en Warschau hebben bijvoorbeeld een uitstekend clubscene en als stad bovendien een rijke historie. Deze steden met hun hartelijke en warme mensen verdienen het zeker om eens extra in de spotlight te staan. Vorig jaar december moest ik bijvoorbeeld draaien in de SQ Klub in Poznan (Polen) en dat was voor mij persoonlijk echt één van de beste feestjes van het jaar. Hele mooie club en fijn publiek. Dus Simon (Dunmore), als je meeleest, laten we Oost-Europa (weer) eens gaan opzoeken!
Afgelopen jaar heb je ons land een paar keer bezocht, vind je het leuk om hier te komen en zie je een verschil met het clubleven in Engeland?
Ik zie juist veel overeenkomsten in de clubgangers van beide landen. Allebei zijn ze heel erg toegewijd en gaan ze er echt voor. Bovendien hebben ze allebei de mogelijkheid om alle grote namen te horen draaien in hun land, elk weekend staan er immers wereldwijde toppers geprogrammeerd in de Nederlandse en Engelse clubs. Bovendien kent Nederland ook zijn eigen uitstekende DJ’s en trekken deze minstens net zoveel bezoekers als de buitenlandse sterren. Ik heb het altijd naar mijn zin in Nederland en kijk altijd uit naar de volgende gig.
Nu we het toch over je volgende Nederlandse gig hebben, 20 maart sta je geprogrammeerd in de The Power Zone, een feest ter warming-up voor de jaarlijkse Winter Music Conference (WMC) in Miami. Wat kunnen we van je verwachten deze avond? En kun je misschien iets vertellen over de WMC, ben je er dit jaar ook weer bij?
Ik heb begrepen dat er, naast oude bekende Grégory, ook een aantal Nederlandse talenten geprogrammeerd staan. Dat is altijd leuk, ik ben benieuwd hoe zij het er vanaf brengen. Zelf zal ik in ieder geval een aantal nieuwe nummers gaan uitproberen.
De Winter Music Conference is altijd erg leuk, maar wel erg vermoeiend. Ook dit jaar ben ik er weer bij en ik kijk er al naar uit. In vergelijking met vorig jaar hoef ik nu zelf minder te draaien, dus ik heb voor de verandering eens mooi de tijd om andere DJ’s aan het werk te zien en wat te socializen. Ik moet alleen nog wel even flink wat trainen om mijn lichaam ‘Miami proof’ te maken (lacht luid).
