Partyflock
 

Miss Djax: "Ik zal tot de laatste snik vinyl blijven uitbrengen."

door , gepubliceerd op
Miss Djax: "Ik zal tot de laatste snik vinyl blijven uitbrengen."
16 december 2009
ArtiestMiss Djax
Gelukkig, er ligt een mat voor de deur. Kan toch moeilijk met m'n natte schuiten het huis van de Queen of Techno binnenlopen. Kloteregen. Het is niet zomaar een mat zie ik, het is een Superman-mat. Zou die hier voor de sier liggen? Ik besluit de gok maar te nemen, droog m'n voeten en bel aan. Een paar tellen later doet ze open: Saskia Slegers, beter bekend als Miss Djax. Ik was best een beetje verliefd op haar toen ik d'r in 1995 voor het eerst op een feestje zag draaien. En op haar muziek. Een paar dagen geleden hield ze haar 'Djax Records 1989-2009 - Underground Nation' party in de Effenaar en ik moest toegeven: ik was nog steeds een beetje verliefd. Een beetje zenuwachtig ben ik nu ook. "Kom binnen!" zegt ze enthousiast en begroet me met drie dikke zoenen. Sta ik ineens oog in oog met twintig jaar dancegeschiedenis. Dat begon ooit met een singletje van The Beatles en een lichtorgel dat ze kreeg voor haar dertiende verjaardag. Lichten die reageerden op de bass in muziek. Ze verfde haar plafond zwart en deed alsof ze DJ was in een discotheek. Drie jaar later werd ze dat ook: voor 30 gulden per avond in de Eindhovense discotheek Vox. Met school was ze wel klaar. Muziek, dat was wat ze wilde. Op haar achttiende kocht ze een basgitaar. In een band spelen, dat leek haar wel wat. En ook dat geschiedde: new wave groep New Article was al snel een feit. Na een paar jaar optreden hield ze het voor gezien en ging aan de slag in platenzaak Bullit. Geen kip die eind jaren '80 een idee had van dancemuziek. Ook de eigenaar van de platenzaak niet. "Ga je gang maar" zei hij tegen Saskia en die richtte er daaropvolgend een dance departement op.

"Wil je wat drinken?" vraagt ze en loopt de keuken in. Ik kijk haar stiekem na. Ik realiseer me dat een groot deel van de lezers van het interview dat ik hier kom doen nog niet eens geboren was toen zij al stond te draaien. Ik maak een snelle optelsom en concludeer dat ze ergens halverwege de 40 moet zijn. Ik geloof er geen reet van. Ze komt terug met een biertje voor mij en een glas water voor zichzelf. Ik besluit dat ik ook maar ga stoppen met bier drinken. Er komt een piepend geluid uit de woonkamer. "Oh, dat zijn m'n muizen, wil je ze zien?" De muis van Miss Djax, daar zou toch geen weldenkend mens nee tegen zeggen? Ik loop schaapachtig achter haar aan en naast de muizenkooi staat een levensgrote Superman. Ook in de woonkamer komt de superheld overal terug, hij is zelfs in haar wc te vinden. Shit, misschien was die mat dan toch voor de sier. Er staat een grote kast vol action figures en horrorpoppen in de woonkamer. Ze houdt van horror en comics zegt ze. En van Superman. Het verbaast me niets. Volgens mij zit Saskia ook aan de Kryptonite ofzo. Toen ze in 1989 een cassette opgestuurd kreeg van rapgroep 24K ontdekte ze dat er nog geen label was in Nederland dat zulk soort muziek tekende. Dus begon ze er zelf maar een. In 1990 voegde ze daaraan haar sublabel Djax-Up-Beats toe. En in 1991 tekende ze een nieuw bandje. Dat bandje, Osdorp Posse, werd het beste wat Nederhop ons land ooit bracht. De indrukwekkende geschiedenis van zowel Miss Djax en haar label gaan nog wel even door en de gelijkenis met haar rood/blauwe held wordt me steeds duidelijker. Ik dreun in m'n hoofd nog even alle feitjes op en het duizelt me. Het zal vast wel een arrogante kapsonestrut zijn zoals je die wel vaker ziet in de music business. Ik hoop het stiekem eigenlijk een beetje. Misschien heeft deze supervrouw dan ook nog iets dat d'r niet meezit. Tijd om van wal te steken.


Je label Djax Records bestaat twintig jaar. Ze zeggen wel eens dat je moet stoppen op je hoogtepunt. Hoe zit dat met jou? Bereik je nog steeds nieuwe hoogtepunten in je carrière of gaat dat hele gezegde voor jou niet op en ga je door zolang je het leuk vindt?
"Zolang ik het leuk vind wat ik doe ga ik gewoon door ja. Ik doe sowieso wat ik leuk vind. Je moet in dit leven gewoon doen waar je je je goed bij voelt vind ik. Als iemand van 30 zegt 'ik trek dat nachtleven niet meer', prima. Als je 60 bent en je wilt nog iedere week beuken, ook prima. De maatschappij stampt het er wel in dat alles jong, mooi en snel moet zijn, maar mij boeit dat niks. Leeftijd is echt maar een nummer. Ik geniet nog steeds volop van het draaien en produceren. En ik heb nog steeds dromen en wensen. Wat ik altijd nog wilde was een gouden plaat en en onlangs kreeg ik er twee! Eentje voor 'Afslag Osdorp' van de Osdorp Posse en eentje voor alle platen die op m'n label zijn verkocht. Maar stiekem wil ik er eigenlijk ook nog een voor een eigen Djax productie. Dat zou weer een nieuw hoogtepunt zijn. Ik heb eigenlijk altijd m'n carrière als producer op een laag pitje gezet, m'n label ging altijd voor. En dan deed ik ook nog al die gigs erbij. Het produceren kwam er nooit echt van. M'n eerste plaatje kwam pas in 1994 uit, dat was nog niet echt serious business. Wat analoge machientjes aan elkaar, beetje rammen, live opnemen en dat was het. Als ik toen geweten had dat het Internet zo sterk op zou komen en dat de vinylverkoop zo zou teruglopen, dan had ik daar al eerder aan getrokken. Ik blijf me zeker focussen op produceren maar die stapels vinyl verkopen gaat nooit meer lukken. Dat worden digital downloads en veel illegale downloads. Misschien moet ik dan maar voor een digitaal goud plaatje gaan (lacht)."

De komst van Internet en daarmee het illegaal downloaden maken het inderdaad moeilijk nog een inkomen te generen uit de muziekverkoop. Op je label vlogen de releases een jaar of tien geleden als zoete broodjes over de toonbank, nu is het heel wat rustiger. Hoe staat het er momenteel voor met Djax Records?
"Vandaag de dag breng ik eigenlijk alleen m'n eigen releases uit, dit jaar zat er dan eentje van Manu Kenton tussen. Ik zal tot de laatste snik vinyl blijven uitbrengen. De verkoopaantallen zijn drastisch teruggelopen maar qua releases is het nog wel enigszins acceptabel. Zolang dat zo blijft, blijf ik voor vinyl gaan en ik wil ook nog steeds dat die platen er heel mooi uitzien. Gekleurd vinyl, extra zwaar vinyl, een mooie hoes... Het kost een vermogen maar ik zie dat als promotie van m'n DJ optredens. "

Ook platenwinkels hebben te lijden onder de komst van het Internet. Hoe reageerde je toen je hoorde dat Bullit, waar jij destijds al werkte toen Miss Djax nog Saskia Slegers was en waar je op eigen houtje een dance afdeling mocht oprichten, moest verhuizen van haar vertrouwde stek in de binnenstad naar een veel kleinere locatie buiten het centrum?
"Bullit weg, Rare Records weg... Ik vind dat heel jammer. Het vertrouwde beeld van de DJ die een paar keer in de week urenlang in zo'n platenzaak met een koptelefoon op naar de nieuwste releases stond te luisteren is behoorlijk aan het verdwijnen. Ik koop nog steeds vinyl en draai ook nog steeds met platen, maar dat zal op een gegeven moment een keer ophouden vrees ik. Ik loop soms gigantisch achter want ik moet wachten tot het vinyl een keer uitkomt. Als 'ie al uitkomt. En dan hebben anderen zo'n track al maanden. Rush en Pet Duo sturen hun nieuwe tracks ook digitaal naar me op, dus ik zal er toch een keer aan moeten geloven om ook cd’s te gaan draaien. Bah! Zolang het kan blijf ik met platen draaien."

Is dat een stukje nostalgie?
"Ik vind het vooral gewoon lekkerder draaien. Ik vind met cd's draaien niet prettig en heb er ook helemaal geen zin in om me dat eigen te maken. Ik wil gewoon iets zien draaien, die plaat rond zien gaan. Voorafgaand aan gigs moet ik echt duidelijk aangeven wat ik nodig heb, anders staan er geen draaitafels. Of ze staan ergens in een hoekje, helemaal scheef en onder het stof. Vinyl heeft de cd overleefd, dat vind ik dus tof. Wat past er nou op zo'n schijfje, 70 minuten? Over een tijdje neemt iedereen een stickie mee om in te pluggen. Heb je alleen maar een broekzak nodig. Doe mij maar zo'n grote lompe platenkoffer. Ik denk dat er altijd wel kleine maatschappijtjes zijn die vinyl zullen blijven uitbrengen. Ik hoop daar bij te horen. Het is ook echt een hobby: al kost zo'n plaat me geld, dat kan me niks schelen. Ik wil zo'n ding gewoon hebben. Al zou ik er maar één moeten laten persen voor mezelf, dan zou ik dat nog doen. De nostalgie wat betreft m'n livesets heb ik wel laten varen, want steeds al die apparaten mee brengen schoot echt niet meer op. Ableton werkt heel lekker live. Ik hing daar eerst nog wel eens een 606 en wat 303'tjes aan, maar het is heel vervelend om dat mee te slepen in een vliegtuig, er gaat veel stuk en er is vaak geen ruimte voor op feesten. Maar een cd inpluggen, op wat knoppen rammen en dat dan verkopen als liveset, dat gaat me dan weer te ver. Als anderen dat wel willen doen moeten ze dat zelf weten, maar voor mij is dat een principekwestie."

Volg je andere scènes?
"Een trendvolger ben ik nooit echt geweest. Harde acid en techno was altijd m'n ding en dat blijft ook zo. Ik ben heel trouw in zulke dingen, dat heb ik bijvoorbeeld ook met kleuren. Ik was als kind al gek op rood en zwart en kijk maar om je heen: overal rood en zwart. Maar dat wil niet zeggen dat ik andere stijlen helemaal niet volg. Ik sta wel open voor heel veel dingen. Als ik op een festival moet draaien loop ik ook alle tenten even binnen. Maar ik voel niet de behoefte om zelf andere stijlen te maken. Ik voel me lekker bij m'n eigen ding."

Wat is dat dan met techno en acid, dat juist die stijlen jou al zo lang weten te pakken?
“Techno is altijd de underdog geweest, dat blijft ook altijd voortbestaan. Er zijn geen grote hoogtes maar ook geen echte dieptes. Het is vrij consequent. Je zou kunnen zeggen dat de technoscène veranderd is want nu heb je subgenres als minimal en hardtechno, maar eigenlijk bestond dat allang. Robert Hood maakte al dingen die nu onder minimal zouden vallen. Ravemuziek noemden ze ook techno in de nineties. Tegenwoordig wordt voor alles een nieuw naampje verzonnen. Ik ben niet zo van de etiketjes. Dat zie je ook terug in m'n label. Je hebt Djax-Up-Beats en gewoon Djax, maar of het nou hiphop of acid of techno is, het valt allemaal onder dezelfde Djax vlag en draagt allemaal hetzelfde logo. Wat ik zo gaaf vind aan techno is dat het lekker rauw is, ongecompliceerd. En er is heel veel in mogelijk. Je zit niet vast aan een introotje en een ditje en een datje, het is niet afgebakend. De geluiden zijn lekker goor. En techno heeft en geeft ontzettend veel energie. Heerlijk."

Past dat ook bij jou als persoon? Ongecompliceerd en goor?
Ik heb wel een beetje een ‘fuck you’ gehalte. Er zijn genoeg mensen die denken dat ik een rauwe ben, misschien vinden die me ook wel goor met al m'n tattoos (lacht). Ik krijg ook vaak te horen 'wat stoer dat je je staande houdt als vrouw in een mannenwereld'. Daar kan ik dus niks mee hé. Toen ik vroeger in een bandje speelde vroegen mensen ook altijd of ik de zangeres was. Zo cliché. Bij Bullit verkochten we veel stevige muziek, metal enzo, ik ging hiphop erbij doen en later dus dance. 90% van de klanten waren mannen en als er vrouwen kwamen kochten ze wat anders. Op de feesten waar ik draai is het ook 80% mannen. Misschien voelen vrouwen zich minder aangetrokken tot die rauwe harde dingen, is dat erin gestampt door de maatschappij ofzo. Ik heb daar altijd schijt aan gehad. Ik houd gewoon van hard en ruig. Ik heb mezelf ook nooit geprofileerd als vrouwelijke DJ, ik ben gewoon DJ. Lekker boeiend in welk jasje dat zit."

Op 4 december had je je Djax Records jubileumparty in de Effenaar. Niet in de grote, maar de kleine zaal. Was dat een bewuste keuze, als in: 'zo is het ooit ook begonnen'?
“Die kleine zaal heeft gewoon een supergoede sfeer. Het is een gezellig, lekker en donker hok. Het volgende Djax feest op 9 april is ook weer in de Effenaar, maar dan wel in de grote zaal. Ik heb een verleden met die tent, ging daar vroeger al naar new wave bandjes kijken en trad er later ook op met m'n eigen bandje. Het vijfjarig bestaan van Djax Records heb ik er ook gevierd. De grote zaal in de oude Effenaar was veel meer een donker rokerig hol, maar we gaan zorgen dat dat in april ook in de nieuwe grote zaal zo aan zal voelen."

Doen grote feesten je nog iets nadat je vier jaar op rij op de Love Parade gestaan hebt?
“Deze zomer heb ik heel veel festivals gedaan zoals Awakenings, Ground Zero met een eigen area, Dance Valley en Wooferland. Een stuk of tien waren het er. En ik ging dus echt wel uit m’n dak toen ik zag dat de hardtechno tent op Awakenings weer groter was hoor! Kijk, voor een miljoen mensen draaien, dat kun je nooit meer evenaren. Daarom ben ik ook gestopt met die Love Parade na 1998. Die jaren in Berlijn, dat deed ik echt voor de scène. Geheel belangeloos. Dat kostte me tussen de 30.000 en 50.000 gulden per jaar aan geluid, decoratie, hotel, vervoer, security en de hele mikmak en dat had ik sponsorvrij over voor de scène, om iets terug te geven aan de mensen. Maar die Parade werd steeds commerciëler en ik kon die keer in 1998 toch nooit meer overtreffen. Als eerste truck wegrijden, de eerste plaat draaien, een miljoen mensen uit hun dak zien gaan... Daarmee ben ik dus wel op het hoogtepunt gestopt. Om daar nog even op terug te komen: m'n echte hoogtepunt was rond 1995/1996. Als ik Djax toen verkocht had was ik nu binnengeweest en had ik niet meer hoeven werken. Maar dat kwam niet in me op. Je bent bezig met je kindje, dat is ineens groot aan het worden. Dat ga je dan toch niet ineens ter adoptie aanbieden? Als iemand me dat destijds gevraagd had, had ik serieus 'flikker een eind op' geantwoord!"

Voor het tienjarig jubileum van Djax Records bracht je een boek uit, voor het twintigjarig bestaan een DVD. Enig idee wat we over tien jaar als extraatje mogen verwachten? Een Djax pop ofzo? Of iets heel high-techs?
"Een of ander beam-me up ding ofzo, dat klinkt wel stoer. Een pop is er namelijk al. Mijn vriendin maakt poppen, voor op bruidstaarten enzo. (Saskia staat op, loopt de woonkamer in en komt terug met een Miss Djax pop). Kijk, inclusief alle tattoos. Een heuse Miss Djax action figure, maar daar is er maar één van. Over tien jaar zal het wel iets heftigs worden ja, als je ziet hoe de technieken de afgelopen jaren veranderd zijn... Zoals ik al zei moesten we voorheen allemaal analoge bakken meeslepen: nu neem je je laptop mee. God weet wat er over tien jaar weer is, het gaat zo snel. Die DVD was al zo'n klus, ik ben maanden bezig geweest met videobanden uitzoeken en dan staat nog lang niet alles erop wat ik zou willen. Op muzikaal gebied is er ook zoveel veranderd. Toen ik begon met draaien, draaide ik disco en funk. Inmiddels is er een hele dancescène met honderden substromingen. "


Kun je je voorstellen dat er nog compleet nieuwe dingen zullen gebeuren binnen de dance?
"Ik kijk nooit zo naar de toekomst, ik laat dingen gewoon op z'n beloop. Ik sta er wel voor open, van mij mag er wel iets nieuws uitkomen. Alhoewel, aan de andere kant: ik doe al 20 jaar hetzelfde (lacht). Laat mij maar lekker met die techno rommelen. Er wordt nu aardig geput uit de stijl die begin jaren '90 populair was. Luister maar naar Lady Gaga bijvoorbeeld, die de Juno sounds van Dominator gerecycled heeft. Zelf ben ik nu in de studio bezig met Human Resource, wij gaan onze stijlen meer blenden. Onze nieuwe maxi single komt in maart uit en we hopen met dat soort projecten het hardcorepubliek wat meer naar de techno te trekken. Veel mensen denken bij techno aan moeilijk gedoe. Maar hardtechno klapt erop hoor. In veel andere stijlen heb je veel lange breaks. Dat zie je ook aan het publiek, dat valt dan ook stil. In techno zijn de breaks veel meer psychedelisch, dat is net een groot orgasme. Techno is een trein die moet blijven gaan. Maar steeds meer mensen krijgen dat door gelukkig. We winnen langzaam meer zieltjes (lacht)."

Laten we even terug de tijd in duiken met een andere dooddoener: 'vroeger was alles veel beter'. Was dat zo? Waren de feesten beter? En hoe zit dat met het DJ-vak: was het toen of is het nu moeilijker om door te breken denk je?
"Ach, dat roepen mensen altijd. Dat zeggen ze over tien jaar ook weer. Ik vond de jaren '90 wel echt heel erg vet. Maar toen was alles nieuw, fresh en exciting. Wat het DJ-vak betreft: ik denk dat het altijd al moeilijk was om door te breken. Vroeger zag je eigenlijk vooral dezelfde namen en die hadden altijd wel bagage. Een platenlabel, goede producties, ze gaven eigen feesten.... Denk maar aan Marusha, Westbam, Laurent Garnier en Carl Cox. Veel lui die toen begonnen waren al DJ voor de dansscène opkwam, ik draaide zelf ook al. Tegenwoordig hebben ze die bagage van jarenlang in een cafeetje staan draaien voor een halve man en een paardenkop niet meer. Nu kopen ze een paar cd-spelers of draaitafels, gaan thuis oefenen en noemen zich dan DJ. Maar zo denken een heleboel andere mensen tegenwoordig ook, dus het is moeilijk om ertussen te komen. Het is een combinatie van factoren. Je moet ook geluk hebben, op het juiste moment wat origineels maken en een goede uitstraling hebben."

Als je van die twintig jaar Djax Records één jaar uit mag kiezen dat je nog eens op dezelfde manier zou kunnen overdoen, welk jaar zou dat dan zijn en waarom?
"Dan ga ik voor 1995. De eerste keer meedoen met de Love Parade met m'n eigen truck, Osdorp Posse met Afslag Osdorp, m'n jubileumfeest in de Effenaar, gedraaid in Zuid-Afrika en daar twee weken geweest... Dat was een goed wijnjaar!"

En als je van die twintig jaar één jaar uit mag kiezen dat je juist anders zou kunnen doen, welk jaar zou dat dan zijn en waarom?
"Dan kies ik een jaar dat voor mij persoonlijk erg heftig was: 2000. Toen overleed m'n vader onverwacht. Ik zat middenin tien jaar Djax, was bezig dat boek uit te brengen. Alles was heel hectisch, ik moest een interview afnemen terwijl hij in het ziekenhuis lag en dat kwam op tv op de dag dat we zijn begrafenis aan het regelen waren. Dat was heel zwaar. Vlak daarvoor had ik ook een interview gedaan voor de Penthouse, toen werd me gevraagd waar ik bang voor was. Ik antwoordde dat ik bang was om m'n ouders te verliezen. En vlak daarna verloor ik dus m'n vader. Dat jaar zou ik wel op een andere manier over willen doen. M'n schouders zakten ook echt in toen, ik was heel ambitieus maar heb wel een tijd een flinke dip gehad. De eerste jaren na zijn overlijden heb ik ook minder gedaan, ben wat gaan afbouwen. Minder draaien, minder met m'n label bezig zijn. Niet omdat ik vond dat ik meer moest genieten en minder moest werken, want ik ben echt gek op m'n werk. Werken is genieten voor mij. Natuurlijk vloek ik wel eens als ik weer op zo'n kutvliegveld zit te wachten. Maar wat je terugkrijgt van zo'n optreden brengt dat harde werken weer helemaal in balans. Ik wilde na m'n vaders overlijden wel meer tijd hebben voor m'n moeder of vrienden, maar na een tijdje sloop dat werken er toch weer in. Ik ben gewoon een workaholic."

Even een clichévraag: wat was je beste feest?
“Die vraag heb ik eerlijk waar nog niet zo vaak gehad. Ik ga voor Mayday 1992, wat m'n doorbraak werd. Daar ging zoveel stress aan vooraf. Mn platenkoffer zat niet in het vliegtuig. Ik moest om 20.30u draaien ofzo, dat feest begon al om 18.00u. De eerstvolgende vlucht vanuit Amsterdam met daarin mijn koffer kwam echt pas vlak voor ik moest draaien aan. M'n chauffeur is als een gek keihard door elk rood stoplicht gereden, we hebben de auto ergens neergeknald, ik moest me de ziekte rennen met m'n platenkoffer en overal mensen opzij duwen. Het was policy destijds: te laat is niet draaien. Ik kwam helemaal bezweet en gestrest aan op dat podium, had nog helemaal niets van de sfeer geproefd en kreeg te horen 'begin maar'. Uiteindelijk betekende de set die ik vervolgens neerzette m'n doorbraak. Echt een avond van uitersten die ik nooit meer zal vergeten."

Wat heeft heeft een leven lang met muziek bezig zijn betekend voor:
- Je gehoor?

“Het bleek dus best mee te vallen toen ik m'n oren een paar jaar terug heb laten testen. Ik heb wel oordoppen hoor, maar die liggen altijd in de kast (lacht). Krijg je zo'n prop gips in je oor en dan gaat alles dicht. Dat is kut man! Ik dacht echt 'haal het eruit!'. Ze doen pijn als ik ze in heb en ik kan het niet helpen, maar ik moet gewoon keihard die muziek horen als ik sta te draaien. Anders voel ik me net zo'n radio DJ in zo'n glazen hokje. Toen ik die test deed stond die audioloog ervan te kijken dat ik al vanaf m'n 16e draaide. Ik had wel een lawaaidip, die zit in de frequentie van praten enzo. En na drie kwartier draaien wordt de muziek steeds meer een grote brij en is het moeilijker om tonen te onderscheiden. Misschien is m'n gehoor inmiddels wel verder teruggelopen. Onder m'n appartement zit een bedrijf waar ze om 08.00u 's ochtends al beginnen met stommelen en daar werd ik altijd wakker van. Het laatste jaar niet meer. Maar goed, ik vind dat wel handig eigenlijk (lacht). Ik geef niet echt het goede voorbeeld af zo hé? (lacht weer). Partygangers moeten wel echt uitkijken hoor. Ik sta maximaal twee uur in die herrie, zij hebben het de hele nacht om zich heen. Ik heb vaak genoeg meegemaakt dat mensen bezopen of knock out van de dope in de boxen lagen te pitten. Toch maar die doppen in, mensen!"

- Je gezondheid?
“Mijn grote voordeel is altijd geweest dat ik niet rook, niet drink en geen drugs gebruik. Ik heb een bepaalde periode wel drugs gebruikt hoor, vroeger, in de periode dat ik in een bandje zat. Gingen we nachtenlang jammen op de speed. Een blower ben ik nooit geweest want ik houd niet van downers, ik wil niet sloom zijn. En ik heb van mezelf al een flinke dosis adrenaline, als ik een kop koffie drink loop ik een hele nacht te stuiteren. Dus drugs waren veel te heftig voor mij. Het nachtleven vreet tevens niet aan me omdat ik zelf een nachtmens ben. Als ik dit allemaal 's ochtend had moeten doen had ik er twee keer zo oud uitgezien en me ook zo gevoeld (lacht). Het zwaarst aan dit leven is het reizen. Ik heb van elke vlucht wel last. Jetlags, airco, dat soort dingen. Maar verder heeft m'n gezondheid weinig te verduren gehad."

- Je financiële situatie?
“Ik heb goed van m'n muziek kunnen leven en dat doe ik nog steeds. Ik ben niet zuinig, je moet lekker leven en genieten vind ik, maar ik verbras geen geld wat ik niet heb. Daar ben ik van jongs af aan al verstandig mee omgegaan. Over de toekomst maak ik me totaal niet druk, ik schraap m'n kostje wel bij elkaar. Als ik niet meer draai kan ik nog altijd produceren. Als ik niet meer produceer kan ik met mijn kennis ook op genoeg plaatsen terecht. En ik heb wel wat opzij gezet voor m'n ouwe dag. D'r zijn artiesten zat die gouden tijden hebben beleefd maar die nu helemaal niks meer hebben. Die kregen de Belastingdienst op hun kop en zitten nu in de schulden."

- Je liefdesleven?
“De eerste jaren moet je geen vaste relatie nemen want dan ben je altijd weg (lacht). In 1995 ontmoette ik iemand uit Duitsland waar ik een paar jaar een relatie mee heb gehad, die ging altijd met me mee naar gigs. Momenteel heb ik ook al een tijd een vaste relatie, dus over m'n liefdesleven heb ik niets te klagen. M'n huidige partner heeft niet zoveel met de dansscène dus die gaat niet vaak mee. Ik denk wel dat het moeilijk is om met een leven als het mijne een relatie te hebben met een 9-to-5 persoon, dan zie je elkaar nooit. Dat zou ik niet trekken."

Wat zou jij graag willen meegeven aan de Flockers?
Alle Flockers heel erg bedankt voor jullie trouwe support! Als jullie blijven springen blijf ik de plaatjes maken. Volg je hart en geloof in jezelf! See you around in 2010!



Vier uur later zet ik een flinke stap en omzeil de Superman-mat, m’n handen vol met cd’s en andere gadgets en twee tapes tot het einde volgepraat. Eat your heart out Clark Kent, die Miss Djax, die heeft dus echt alles mee. Ik kan er dan ook niks aan doen dat ik nog steeds een beetje verliefd weer terug naar huis fiets…

115 opmerkingen

een echte heldin :respect:
 
leuk interview (y) miss djax (l)
 
Uitermate veel respect voor deze muziekpioniere!!!

Heb haar pas 2x tijdens een set mogen aanschouwen maar damn echt dikke platenkeus heeft ze!

En haar eigen traxx zijn simpel maar zeer effectief,gewoon zoals beukende acid hoort te zijn.

:respect:
 
Uitspraak van Wackiejacky op donderdag 24 december 2009 om 15:53:
voornamelijk bevolkt wordt door hardcore- en hardstyleliefhebbers

?

OT: Top interview _O_
Weer een klasse interview net als dat met Showtek :D
Uitspraak van dr macabre op donderdag 24 december 2009 om 16:38:
en wat wil je daarmee zeggen?? Dat die niet van Miss Djax kunnen houden? Zal je vast niet bedoelen

Dat de meesten daarvan nog jong zijn en haar misschien helemaal niet kennen ;)
Respect!
Wat een ontzettend leuk interview idd! :D
Lekker down to earth.


Vinyl controllers zie je steeds meer op feesten. Maar ja, dat is nog steeds niet het echte en het volle, hoop toch ook zeker dat de echte vinyl wel blijft!:S

"Over een tijdje neemt iedereen een stickie mee om in te pluggen."
Tsjaa daar gaat het idd wel naartoe vrees ik.

Had haar voor het laatst gehoord op Woofer! Helemaal geweldig!
Artiest Luxxer
Uitspraak van F@T@L-V op maandag 28 december 2009 om 00:56:
inyl controllers zie je steeds meer op feesten. Maar ja, dat is nog steeds niet het echte en het volle, hoop toch ook zeker dat de echte vinyl wel blijft!:S

"Over een tijdje neemt iedereen een stickie mee om in te pluggen."

inderdaad! wat ze zegt over draaitafels tegenwoordig is ook waar, je moet er om zeuren en dan krijg je vaak nog derdehands in een sloot gevonden technicsen voor je neus... en tijdcode heb ik een tijd geprobeerd maar er gaat niks boven dan lekker door je platentas te heen te zoeken! cd's heb ik wel als backup... maar het blijft een beetje een gevoelloze manier van draaien ofzo...

respect voor miss djax!!!:respect: op dance valley was ze echt geweldig!
Ze heeft keihard gelijk vind ik. Ik moet zeggen dat ik gelukkig allan was geboren toen zij draaide en niet tot de flockers behoor die er toen nog niet waren. Eerlijk gezegd ben ik daar wel blij mee.

Ik denk echter dat er altijd wel vinyl blijft en in principe loop je er niet mee achter maar juist voor. Misschien niet in de techno / acid scene maar de meeste dj's (lees: echte dj's) draaien tot nog echt met vinyl hoor en dat blijven ze doen. Want met cd of digitaal is geen dj'en meer en bovendien is een plak vinyl zo authentiek.

En dat de interviewer een beetje verliefd op haar was/is is denk ik niet zo vreemd. Ik denk dat hij echt niet de enige is.... Ik vond haar altijd super ook al is acid niet mijn allerfavorietste genre. Toch heb ik dikke respect voor wat ze doet.

En inderdaad ze ziet er verschrikkelijk goed uit (zeker 10 jaar jonger). Maar ze is nog geen 45 toch? Dat ga ik even checken want nu wil ik het weten ook :P
laatste aanpassing
Uitspraak van HC-Freak op maandag 28 december 2009 om 11:58:
Ik denk dat hij echt niet de enige is

Zij :[

Uitspraak van HC-Freak op maandag 28 december 2009 om 11:58:
Dat ga ik even checken

En dan ga je dus precies hetzelfde zeggen: 'ik geloof er geen reet van'. ;) Denk dat zij echt een heel mooi voorbeeld is voor velen. Doe wat goed voelt, laat je niet in de weg zitten door wat de maatschappij je oplegt en geloof in jezelf. (l)
 
van t weekend nog wat DJAX BREAKZ gevonden thuis, s kijken wat dat ook alweer precies was :lol:
leuk inteview. vond hem in eerste instantie wat lang dus dacht begin er maar niet aan, maar na 2 zinnen in 1 x doorgelezen :lol:
Wat een tof wijf zeg. :D.
Erg leuk interview ook. Blijft van begin tot einde leuk en boeiend om te lezen.
Met de muziek van haar heb ik zelf heb ik vrij weinig.
Maar top interview met leuke reacties / antwoorden!! (Y)
:respect: heldin
"Maar hardtechno klapt erop hoor. In veel andere stijlen heb je veel lange breaks. Dat zie je ook aan het publiek, dat valt dan ook stil. In techno zijn de breaks veel meer psychedelisch, dat is net een groot orgasme. Techno is een trein die moet blijven gaan."

juist! :D
 
Uitspraak van verwijderd op zondag 27 december 2009 om 20:50:
?

Ja, voornamelijk bevolkt door hardcore- en hardstyleliefhebbers.

Kijk maar eens bij stats en populariteit muziekestijlen en je snapt wat ze daarmee bedoelt.
ik denk dat we allemaal een beetje verlieft worden van haar.
 
Leuk interview. Enne tis gewoon een buitengewoon mooie verschijning, hoef je echt niet stiekem op verlieft te zijn hoor :)
Ohh Ik ben jaloers!! Heb wel de eer gehad om Saskia backstage te ontmoeten en even te kletsen, maar een interview lijkt me echt te gek!

Saskia is geboren in 1962.. (voor de mensen die geinteresseerd zijn)dus nog een jonkie ;) Ik kijk al uit naar de volgende 20 jaar!!
Respect!!! Keep doing your magic Sas ;)

Big Kiss M
 
Uitspraak van Schranzertje op maandag 4 januari 2010 om 23:32:
Saskia is geboren in 1962

wheheh nice....48..
zo mag mijn vrouw er later ook uitzien op die leeftijd:)(Y)

goed interview jaqueline...
lekkere intro en leuk vanuit eigen perspectief ook verteld.

djax...kingchick!
 
Saskia living legend & cult ..... en een erg toffe vrouw !
niks anders dan respect, echte underground.

Ook veel gedaan voor de hiphop in NL (OP)
Ik ging vroeger ook altijd naar Bullet om wat vinyl te scoren maar vooral om stiekum Sas weer even te kunnen zien. Damn das 25 jaar gelden of zo, ik word er nog verlegen van als ik daar aan terug denk :D
Heeft ook nog gedraait op de alleerste Thunderdome, long long time ago