Ferry Corsten geldt als één van de invloedrijkste danceartiesten van Nederlandse bodem en verlegt al tien jaar lang de bakens binnen de trance. Hij scoorde talloze internationale hits, vliegt de wereld rond om in alle continenten zijn DJ sets te draaien, host wekelijks zijn succesvolle radio chart show “Corsten’s Countdown”, remixte U2 op verzoek van Bono himself en in zijn prijzenkast prijken onder meer een Zilveren Harp, talloze gouden platen, een Amerikaanse Dancestar Award en een Producer of the Year Award. Met trots schuif ik aan onder de schemerlamp! Het interview vindt plaats ter gelegenheid van de release van Ferry Corstens nieuwe artiestenalbum “Twice in a blue moon”. De opvolger van de succesvolle albums “Right of way” en “L.E.F.” zal voor het eerst verkrijgbaar zijn tijdens de tweede editie van “Full on Ferry” in Ahoy te Rotterdam. Voorafgaand aan die officiële release op 1 november praten we natuurlijk over dat feest en het album, maar ook over Gabriella Skye, al te serieuze tracklisters, een protest en een herwonnen liefde, en de vergane romantiek van de platenjacht.
Vanaf tien uur vanochtend zit Ferry hier op de bank om zijn verhaal te doen aan op visite komende journalisten, recensenten en ander schrijvend geboefte. Wat is de reden om het op deze manier te doen?
Vorig jaar hebben we het ook zo gedaan en dat wilden we weer. Op deze manier kun je zowel je vragen als je antwoorden beter kwijt als in een persconferentie. Hierbij kan ik meer toelichten, bovendien vind ik lichaamstaal belangrijk. Daaruit kun je afleiden dat ik iets niet zus bedoel, maar zo. We hebben gekeken of Ahoy nog leeg stond, de zaal waar het allemaal moet gebeuren. Ik hoop niet dat dit dan Full on Ferry is... (Kijkt lachend om zich heen de kale duisternis in)
Leeg staat het zeker! En dat wordt in november wel anders. Wat kunnen we verwachten dan, extra ten opzichte van vorig jaar?
Het zal veel mensen gaan opvallen dat het er meer high tech uitziet dan vorig jaar. We hebben veel meer gedaan aan lasers, video en showelementen. Het podium gaat er fantastisch uitzien! Vorig jaar hadden we het vliegende verhaal, dit jaar gaan we daar ook weer wat mee doen, maar net even anders.
Je moet iets regelen voor Eddie natuurlijk, die kan er vanaf die hoogte nooit af springen!
Hahaha, ja precies. Eddie (Halliwell, Red.) wordt nog even een verhaal apart. Ik vind het heel leuk dat Eddie erbij is, hij geeft er een hele leuke extra spin aan. En de reacties van de mensen dat hij in de line-up zit zijn heel goed. Hij heeft altijd al vaker in Nederland willen draaien en dit is ook voor hem een mooie gelegenheid.
Ik heb begrepen dat er vanuit Engeland ook veel belangstelling is voor Full on Ferry?
Ja, er komen veel mensen uit Engeland. Maar ook uit Canada, uit Amerika heb ik mensen gesproken die kaarten hebben en hun vlucht hebben geboekt, Scandinavië, Duitsland, de bezoekers zullen overal vandaan komen.
Vorig jaar vond FoF voor het eerst plaats. Was dat met het idee van een eenmalig evenement, of vormde het een startpunt voor meer?
Het was meer van ‘we gaan kijken hoe het uitpakt’. En de reacties waren zo goed en enthousiast dat we het opnieuw gedaan hebben. Tijdens het feest van vorig jaar ben je al bezig met verbeteringen. Het publiek heeft dat niet 1,2,3 gemerkt, maar ik had zelf wel dingen in de gaten die strakker konden. Je constateert het tijdens het draaien en werkt in latere instantie met elkaar uit hoe het volgende keer beter kan. Vooral het back 2 back verhaal maakt het een leuk evenement, dat geeft naar mijn mening net iets meer waarde aan de avond. Hoe gaat degene het doen die er op het podium bij komt. De interactie met elkaar, de reactie van het publiek. Prachtig was vorig jaar bijvoorbeeld Cosmic Gate, die meteen hun remix van mijn track ‘Punk’ erin gooiden. We hadden het erover gehad dat ik het wel tof zou vinden om die te horen. Ze deden dat, het publiek reageerde erop en ik ben uit puur enthousiasme bij ze in de booth gaan staan. En met Fedde was ook heel leuk, we stonden bijna op old skool manier te jammen. Het geeft net even wat meer ... hoe moet ik dat nou zeggen ... het haalt het bijna overdreven serieuze laagje weg.
Wat bedoel je daar precies mee?
Het is vaak nu zo super serieus, het hele aanzien van een DJ en wat ie draait. De eindeloze discussies van mensen die niks beters te doen hebben dan de tracks opschrijven die de DJ dan gedraaid heeft. Het zijn liefhebbers, natuurlijk, maar zijn ze nog feest aan het vieren? Daar moet het toch van uit gaan: feest, plezier. Een goed voorbeeld was Dance Valley, waar ik mijn eigen podium had en afsloot met Tijs (Tiësto, Red.) Ouderwets feestvieren, of je nou de nummer 1 van de wereld bent of de nummer 50. Het spontane, het plezier ervan, voor mij was dat ook een prachtige ervaring. En het geeft aan hoeveel lol je met back 2 back draaien kunt hebben!
Kun je nu nog dingen wijzigen in de aankomende show, of gaan de zaken in dit stadium wel zo’n beetje vastliggen?
Sommige showelementen zijn we nu wel aan het vastleggen, maar er zijn genoeg dingen die we nog kunnen aanpassen. Op de avond zelf heb ik ook contact met de regie. Als ik zeg laten we dit nú in plaats van dán doen, dan kan dat.
Je nieuwe album zal tegelijk met het feest uitkomen. “Twice in a blue moon”, geweldige titel. Hoe ben je daar aan gekomen?Dankjewel! “Twice in a blue moon” is eigenlijk de naam van een Engelse roos, een hele grote roos. Dat vond ik een mooie naam en die sluit aan op de persoonlijke waarde die het album voor mij heeft. Ik heb het gemaakt terwijl mijn vrouw zwanger was. De uitdrukking ‘Once in a blue moon’ betekent ‘eens in de zoveel tijd’ en duidt een zeldzaamheid aan. Zoals je eens in je leven je ware liefde vindt. Maar met de geboorte van mijn dochtertje heb ik mijn tweede ware liefde gevonden. Vandaar “Twice in a blue moon”. Beetje filosofisch maar heel persoonlijk.
Het past qua woorden ook helemaal bij jou. Je succesvolle alias ‘Moonman’, je internationale doorbraak ‘Out of the Blue’...
Wat een leuke bijkomstigheid is, en daar kwam ik pas later achter: een ‘blue moon’ is het voorkomen van een tweede volle maan binnen dezelfde maand. Dat gebeurt eens in de negentien jaar. De laatste keer dat zo’n ‘blue moon’ voorviel, was in 1999. Het jaar dat ‘Out of the Blue uitkwam’. Het valt allemaal lekker als een puzzelstukje in elkaar.
Hoe lang heb je aan het album gewerkt, in totaal?
Ik ben begonnen net na Full on Ferry vorig jaar en heb er dus een klein jaar aan gewerkt. ‘Brain Box’ was de enige track die ik al had liggen, die is gemaakt voor ‘The Race’ in 2007.
Je single is nu ook uit, “Radio Crash”. Waarom de keus voor die track?
“Radio Crash” is de laatste plaat die ik van het album geproduceerd heb. Toen ik ‘m af had vond ik het zo’n kneiter dat ik ‘m per sé datzelfde weekend wilde draaien. Dat was op Ibiza en de volgende dag stond heel YouTube er vol mee. Tja, toen hebben we ervoor gekozen om maar gelijk de promo’s eruit te doen. Ik wilde gewoon deze plaat uitbrengen vanwege de reactie die ‘ie teweeg had gebracht. Waarom met een glijerige popplaat komen om de radio maar te halen? Ik wilde deze dikke clubplaat als eerste plaat van het album, dan maar geen gepolijste radioplaat, om voor iederen duidelijk te maken dat het om een clubalbum zou gaan.
Support van Tiësto, Paul van Dyk, Armin, Above & Beyond, op de radio komt “Radio Crash” toch wel. Maar ik vind het mooi dat je daar geen concessies aan doet. Dat tekent de liefhebber in je.
Ja, dat had ik met dit album eigenlijk wel. Er staan best wel een aantal tracks op met vocale dingen die als eerste single konden dienen, maar dan krijgt het ook meteen weer zo’n stempel alsof je een popplaat gemaakt hebt. En dat is niet de bedoeling, dat wilde ik zien te voorkomen. Het is in één keer pats, feesten!
Wat is je grootste inspiratiebron geweest voor deze plaat?Als persoon is dat mijn dochter (Gabriella Skye, die eind augustus geboren is, Red.). Haar komst, haar geboorte, met dat idee heb ik 9 maanden gelopen. Klinkt zweverig maar dat is het geweest. Daarnaast heb ik altijd een grote liefde gehad voor trance. Een paar jaar geleden met L.E.F. heb ik een bewuste keus gemaakt een andere richting op te gaan. En dat was eigenlijk mijn protest tegen trance. Niet dat ik het helemaal ruk vond, het was meer dat ik even wat anders wilde doen en brengen dan de zoveelste plaat met dezelfde preset die iedereen gebruikt. En mijn andere grote liefde in de muziek is de ouderwetse electro van eind jaren 80. Dat bij elkaar resulteerde in ‘even geen trance meer voor mij’. Maar ik moet eerlijk zeggen, met die hele electro house hype nu, heeft dat niet zoveel karakter meer. Daarentegen is de trance scene nu echt fantastisch, met een hele nieuwe frisse sound. Het zit ook een beetje in dat minimale op dit moment, heel stoer. Mensen zoals een Duderstadt, Wippenberg, Stoneface & Terminal, vanaf Duitse kant komen echt briljante platen. Met name sinds Trance Energy ben ik er weer helemaal mee bezig, er komen weer hele stoere dingen uit en daarom klinkt dit album zo. Weer meer melodieus.
Een nieuwe frisse wind dus. Goed voor de toekomst van de trance. Wie zijn de jonge gasten in wie jij die toekomst ziet?
Sander van Doorn is er bij uitstek een goed voorbeeld van. Marcus Schössow met zijn eigen ding, het is wel trance maar ook weer niet. Bolier komt met een hoop kwaliteitsdingen. Leon en Sied van Riel vind ik wel de nieuwe trancejongens. En ik zeg het iedere keer weer want ik vind het gewoon zo: Breakfast. Even stil geweest met producties van zijn kant, maar er komen weer goeie nieuwe dingen van hem aan. En mijn favoriete producers op dit moment qua trance sound zijn Simon Patterson en Giuseppe Ottaviani.
Binnenkort weer die gekke DJ Mag Top 100. Jij draait bijna tien jaar in de top 10. Ben je daar mee bezig, zegt dat je nog iets?Uiteraard heb ik zoiets van ‘hoe hoger hoe beter’, maar ik ga er niet voor draaien. Ik doe mijn eigen ding. Natuurlijk, ook ik zet mijn banner op internet, maar zodra de voting begint gaat het op de Amerikaanse presidentsverkiezingen lijken, gaan mensen buttons uitdelen en schiet het z’n doel voorbij. Als je goed genoeg bent als DJ dan maak je die impact zelf wel. Het is wel zo, het blijft een belangrijke lijst. In bijvoorbeeld Zuid Amerikaanse landen zijn veel feesten afhankelijk van sponsoren, en wanneer ze daar de nr 4 DJ van de wereld neerzetten in plaats van de nr 25, dan zijn de budgetten ineens een stuk hoger. Zo werkt het nu eenmaal. Het heeft zeker nut en het is zeker belangrijk, maar als ik even heel eerlijk mag zijn, met de komst van de kleine dit jaar en het album dat af moest... dan boeit het me op dit moment even niet zo.
Hoe ga je het vaderschap en je muzikale carrière nu combineren, met dat dikke paspoort dat je hebt?
Ik heb drie weken geleden in China gedraaid, twee weken terug in Californië en afgelopen weekend in New York. Normaal zou ik dan twee weken in Amerika zijn gebleven, en nu ben ik tussendoor terug gevlogen. Twee weken na Full on Ferry heb ik Colombia en Guatamala, dan vlieg ik terug, terwijl ik het weekend erop in Brazilië zit. Ik laat nu nog geen boekingen lopen, maar misschien dat ik in de loop van de tijd selectiever word. Om de zoveel weken een weekend standaard vrij hou. Maar voorlopig ga ik eerst maar extra vliegen... alsof ik dat al niet genoeg doe hahahaha.
De uitnodiging voor dit interview dank ik aan Partyflock. Je kent de site neem ik aan? Volg je wat er on-line over je gepubliceerd wordt en in forums wordt gepost?
Partyflock ken ik zeker. Zelf kom ik heel weinig op forums of websites, af en toe kijk ik een keer. Uiteraard wordt het allemaal wel voor me bijgehouden en tot mijn vreugd is Full on Ferry dit jaar een behoorlijke hype. Ook de reacties op Dance Valley waren geweldig! Op mijn eigen website hou ik het forum bij, maar verder heb ik er weinig tijd voor. Maar ik vind het zeker leuk dat er een Nederlandse party website is en dat is ook belangrijk.
Je moet ook luchtig naar forums kijken. Als je daar te zwaar aan tilt dan kan het deprimerend werken. Er worden allerlei dingen geroepen die helemaal niet kloppen. Forums hebben hun voordelen maar ook zeker hun nadelen. Ik spreek weleens jongens die net doorbreken, net hun eerste plaat hebben uitgebracht, die zich dan helemaal uit het veld laten slaan omdat iemand ze neersabelt over een bepaalde remix. Maak je nou niet druk, als je er al naar kijkt, haal het positieve eruit.
Tja, de tijden zijn voorgoed veranderd. Veel nieuwe techniek, weinig oude romantiek?
Het is weleens jammer dat het er niet meer is. Nieuwe technologie is leuk en goed en het klinkt oubollig als je het de kids van nu moet uitleggen, maar bepaalde spanning die wij nog kennen is weg. Vrijdagmiddag, ik kom uit school, gooi die tas in de hoek, huiswerk komt wel, ik ga nu naar de Binnenweg op platenjacht. ‘Ik zoek die ene plaat die Michel de Hey vorige week in Nighttown draaide en die afgestickerd was en die ging ongeveer zo....’ Die spanning bestaat niet meer en dat is toch jammer.
Bedankt voor je tijd Ferry en heel veel succes met je nieuwe album!
Graag gedaan en tot 1 november!
Ruim acht uur lang is Ferry Corsten bezig geweest met interviews vandaag. Ik ben de laatste in de rij, maar hij beantwoordt onverminderd enthousiast al mijn vragen. Voor lange werksessies schrikt de man sowieso niet terug, op “Full on Ferry” plakt hij er nog een uur aan vast. Tevreden en dankbaar ga ik naar huis. De promo versie van het nog te verschijnen album rijker. Maar ook en vooral een prachtige ervaring. In de auto knalt “Twice in a blue moon” voor het eerst door de speakers. En maak ik in mijn hoofd de eerste aantekeningen voor de recensie.
Met dank aan Dance Therapy Productions en UDC Events
