Partyflock
 

DJ Thera: music produced from the heart

door , gepubliceerd op
DJ Thera: music produced from the heart
10 februari 2010
ArtiestThera Site
Click here for the English version of this interview

Het is de op een na populairste muziekstijl op Partyflock: maar liefst 33% van de leden luistert graag naar hardstyle. Ze hebben namen als Lady Dana, Headhunterz, Technoboy en Zany in hun favorietenlijst staan. Van die 33% bezoekt een groot percentage regelmatig de grote en bekendste feesten waar deze stijl gedraaid wordt. Daar bevolken ze de dansvloer samen met partygangers die niet op Partyflock zijn aangemeld (ja, ook anno 2010 bestaan die nog steeds). Sommige van hen komen voor de show, het festivalgevoel, de ervaring of omdat hun vrienden er ook zijn. Ze weten van toeten noch blazen als het aankomt op de muziek. De meeste bezoekers kennen die hardstyle wel, kennen ook de namen van de bekende DJ's en zingen mee op de breaks van veelgedraaide platen. Een deel van hen kent niet alleen de teksten, maar ook de tracknamen. Een deel daarvan weet op welke labels die tracks zijn uitgebracht. Hoe verder er gezeefd wordt, hoe kleiner de groep die overblijft en hoe groter de behoefte wordt om te praten en te discussiëren over hardstyle en de veranderingen waaraan de muziek en de scene eromheen onderhevig is. Van de 33% hardstyleliefhebbers op PF belandt een minimaal percentage dan ook op het forum en op diverse andere fora. Het zijn de puristen, de critici, de die-hards, de 'echte liefhebbers'. Vaak aanwezigen vanaf het eerste uur die alle ins en outs kennen. Ze leven en ademen hardstyle, soms in dergelijke mate dat ze zich niet kunnen vereenzelvigen met de constante veranderingen in de muziek (wat vorige week zelfs resulteerde in het offline gaan van 's werelds grootste hardstyle platform: Global Hardstyle).

Veel artiesten bekommeren zich niet om dit kleine groepje liefhebbers. Die willen de dansvloer zien bewegen. Hits scoren. Er moet tenslotte wel brood op de plank komen. Pieter Heijnen (30) kent het klappen van die zweep. Als helft van het duo Brennan & Heart stond hij in de bloeiperiode van hardstyle op de grootste feesten en produceerde knallers van wereldformaat. Maar zijn weg vervolgde zich in een minder voor de hand liggende richting: hij verdween vanuit de mainstream in de underground. Als DJ Thera. Hij begreep de toenemende mate van kritiek van de liefhebbers op Internet en zocht ze op, in plaats van ze links te laten liggen. Afgezet tegenover de 33% hardstyleliefhebbers op Partyflock is het niets: 150 Thera fans en 30 fans van z'n label Theracords. Maar de kans is zeer groot dat deze cijfers er over een paar jaar heel wat indrukwekkender uitzien. Want Thera heeft een visie die wel eens baanbrekend zou kunnen zijn in hardstyleland. Mark EG tipte Theracords als beste label van 2009 en release na release schiet rechtstreeks naar nummer één op Junodownload. Ondergetekende vond het tijd om de ongekroonde koning van de underground eens voor te stellen aan de mainstream en nodige DJ Thera uit voor een interview met Partyflock.

Dag Pieter! De die-hard hardstyleliefhebbers kennen je al zo'n tien jaar, maar het grote gros heeft waarschijnlijk nog nooit van je gehoord. Je ontbreekt op de line-ups van de grote en bekende feesten en zij zullen bij het openklikken van deze pagina waarschijnlijk denken met een nieuwkomer te maken te hebben. Kun je ons eens wat meer vertellen over je muzikale geschiedenis?
“Dat kan ik zeker! Daarvoor moeten we een flinke sprong terug in de tijd maken. Ik ben in 1979 geboren in een klein dorpje in Limburg en groeide op in een zeer muzikale familie. Mijn vader speelde in allerlei bandjes en m'n moeder was (en is) bezeten van muziek en kocht voortdurend nieuwe LP's. Al op m'n derde stond ze met de regelmaat van de klok te zuchten als ik de platenkast weer eens overhoop gehaald had en met haar pick-up zat te spelen. Vooral de muziek van Queen, Alan Parsons Project en Jean-Michel Jarre was favoriet. Terwijl andere kinderen met hun Transformers speelden, deed ik dat met de oude synthesizer die ik van m'n vader kreeg toen er in zijn band een andere werd aangeschaft. Al toen ik op de kleuterschool zat, was ik bezig om melodietjes op dat ding te maken en die op te nemen. Muziek, en dan vooral de electronische variant, heeft dus altijd al door m'n aderen gevloeid. Hoewel ik jong was, heb ik de opkomst van house zeker meegekregen en ik werd ook direct gegrepen door het hardcorevirus dat zich vlak daarna over Nederland verspreidde. Nee, ik heb m'n kop niet kaalgeschoren, hoewel ik wel zo'n bomberjack droeg (lacht). Ik was toen al veel meer geïnteresseerd in wie welke track had gemaakt. Ik kocht alle CD's en ploos vervolgens de bijgesloten boekjes helemaal uit. Rond m'n 14e ging ik al naar hardcorefeestjes in de buurt en iets later ook naar grotere feesten zoals die van Shadowlands. Toch hield mijn liefde voor hardcore niet zo lang stand. De scène werd steeds groter en later ook harder en agressiever. Ik verloor de interesse en raakte zoekende. En toen kwam er in 1997 ineens een CD uit met de titel 'Hard Trance'...”

'Hard Trance - The Electronic Mindfuck'? Met zo'n vage vent op de cover met een spuit in z'n mond? Dat is jarenlang mijn favoriete CD geweest!
“Ja precies, die ja! Dat was totaal iets anders dan de muziek die we vandaag de dag het labeltje 'hardtrance' meegeven. Het was een verzameling van van alles en nog wat, maar alle nummers hadden een enorme drive. Er stonden hele melodieuze dingen op met acid enzo, ik had gelijk het gevoel dat dit klopte. Hellraiser gaf in die tijd ook de befaamde Digital Overdose feesten en daar zat altijd een Immortality zaal bij. Ook deze muziek werd uitgebracht op CD. En Gary D kwam opzetten met z'n D.Trance compilations. Man, wat een fantastische muziek. In plaats van hardcorefeesten te bezoeken ging ik met een clubje vrienden steeds vaker naar Duitsland, naar discotheek E3. Cosmic Gate waren daar residents en als het even kon, stond ik wekelijks in E3 naar hen te luisteren. Tot ze in 1999 'Fire Wire' draaiden. Want toen wist ik: 'Ik wil hier niet alleen naar luisteren, dit is de muziek die ik zelf wil maken en draaien!”

Deed je nog iets met muziek maken sinds je je eerste kleutersymfonieën op je synthesizer produceerde?
“Jazeker! Ik heb een lokaal radioprogramma gehad waar ik iedere zaterdagavond dance en hardcore draaide en ik heb achter de bar gewerkt, waar ik ook zelf de muziek verzorgde. Thuis maakte ik van alles. Hardcore, happy hardcore, club. Op een gegeven moment kreeg je die pizzicato sounds zoals Faithless ze gebruikte dus dat wilde ik toen ook weer maken. Ik vond het allemaal schitterend en vond het ook allemaal vet wat ik maakte, al klonk het waarschijnlijk eigenlijk helemaal nergens naar (lacht). Maar goed, in 1999 hoorde ik dus die plaat en wist ik dat ik daarmee verder wilde. Toen ben ik het serieuzer aan gaan pakken.”

Was het ook in die tijd dat je in aanraking kwam met Fabian Bohn, tegenwoordig beter bekend als Brennan Heart??
“Nee, die kende ik al vanaf de middelbare school. Die was net als ik altijd al met muziek bezig dus dat was echt een passie die we deelden. Ik had echter nog een andere passie: schrijven. Ik was hoofdredacteur van de schoolkrant en wilde ook daar graag mee verder. Zodoende ben ik in 1999 Journalistiek gaan studeren in Tilburg. Fabian kwam een jaar later ook naar Tilburg voor z'n studie Music Management, die wist altijd al dat 'ie in de muziek verder wilde. Hij ging op kamers wonen en toen kwam er kwam al snel een kamer vrij in zijn studentenhuis. Als ik daar nou eens zou gaan wonen, dan zouden we al onze muziekspullen bij elkaar kunnen zetten en dan... Zo gezegd zo gedaan, en vanaf toen is het eigenlijk allemaal pas echt begonnen. We hebben samen ons eerste project Bass Driver opgezet. In 2000 maakten we de plaat ‘Fatal Invasion‘, die een jaar later ook daadwerkelijk gereleased werd. Hoewel hardstyle nog niet eens bestond in die tijd en die plaat eigenlijk een mengelmoes was van UK hardhouse en Duitse harddtrance, wordt 'ie vandaag de dag door velen gezien als een van de eerste hardstyleplaten ooit. We gingen ook samen optreden in allerlei plaatselijke discotheken. En toen stond Multigroove ineens aan de deur. Zij waren bezig met Don Diablo, die wij ook goed kenden, en wij kwamen zodoende in die slipstream terecht. We bedachten een nieuwe projectnaam, Brennan & Heart. We wilden iets met de beginletters van onze achternamen Bohn en Heijnen doen en toen floepte dat er uit. En toen stonden we ineens als newbees op het hoofdpodium van Multigroove in de Borchlandhallen. Nou, toen ging het lopen zeg. We hopten van het ene naar het andere label, brachten steeds meer releases uit. In 2005 zaten we echt in een stroomversnelling. We hadden wekelijks boekingen en stonden ook op grote feesten als Defqon;.1, X-Qlusive Labels & Liveacts en Q-BASE. Ik merkte dat er steeds meer druk op ons kwam te liggen, dat we meer platen aan het maken waren om een hit te scoren dan dat we iets maakten omdat we dat zelf heel vet vonden. De insteek werd anders. We gingen meer kijken naar wat aansloeg van andere artiesten, nadenken over of organisaties het wel vet zouden vinden en wat het publiek wilde horen... Dat voelde niet goed.”

Was dat de reden van de breuk tussen jou en Fabian in 2005? Over die breuk doen vandaag de dag nog steeds veel verhalen de ronde...
“Dat had daar ook mee te maken inderdaad. Onze ideeën over het maken van muziek en de toekomst gingen steeds meer van elkaar afwijken. Creatieve verschillen, laat ik het zo noemen. Er zijn ook wat dingen voorgevallen in die tijd en daardoor zijn er nog steeds mensen die denken dat Fabian en ik grote problemen met elkaar hebben. Maar wij hebben onze breuk en alles eromheen allebei achter ons gelaten. Dat boek is gesloten. Negativiteit is zonde van de tijd en uiteindelijk zijn we allebei hartstikke happy met wat we nu doen. Die breuk heeft ons uiteindelijk allebei goed gedaan. Dat heeft bij mij wel even geduurd moet ik eerlijk bekennen. Na die enorm hectische tijd met Brennan & Heart vond ik het eigenlijk wel mooi geweest. Met produceren kon ik sowieso niet echt verder omdat de studio bij Fabian thuis stond. Ik had alleen nog een oud PCtje met Cubase erop. Ik moest dan steeds onthouden wat ik neer had gezet, dan renderen en dan kon ik na uren pas horen wat ik eigenlijk gemaakt had. Dat schoot voor geen meter op en ik ben van nature erg ongeduldig. Ik had voor m'n gevoel al zoveel geïnvesteerd, daar had ik ook geen zin meer in. Dus het produceren heeft een tijd stilgelegen. Maar er bleven wel aanvragen voor boekingen binnenkomen, vooral vanuit het buitenland. En het bloed kruipt uiteindelijk toch waar het niet gaan kan hè. Ik ben op een heel laag pitje weer wat gaan draaien. Ik had een nieuwe naam nodig en kwam uit op Thera, wat een anagram is van Heart. En tja, toen ik eenmaal weer aan het draaien was begon het ook weer te kriebelen wat betreft produceren. Ik heb dus toch weer wat geld geïnvesteerd, maar ik werk echt met minimale middelen. Wel een pro geluidskaart, maar een goedkope. Een goedkoop midi keyboard. En niet al te dure boxen waarop ik helder kan afmixen. Ik kreeg de smaak terug te pakken en begon er weer echt veel plezier in te krijgen. Ik maakte eindelijk platen waar ik echt volledig in geloofde, waarvan ik wist dat die een club volledig op hun kop zouden kunnen zetten. Ik ben toen demo’s gaan sturen naar wat labels, maar kreeg vervolgens feedback als 'het klinkt wel leuk maar dit gaat niet werken. Je moet wel bepaalde melodieën en triplets gebruiken want anders verkoopt het niet.' Niemand wilde m’n platen uitbrengen.”

Die melodieën en triplets gebruikte jij dus niet? Wat maakte je dan wel? En waarom?
Ik ging rond 2007, 2008 nog steeds regelmatig naar feesten als bezoeker. Daar had ik vaak het idee dat als ik huiswaarts wilde keren, ik nog steeds dezelfde plaat hoorde als die waarmee ik was binnengekomen. Ik hoorde alleen maar triplet melodietjes, Piet Piraat liedjes vond ik het. En dan die rondvliegende kicks die met de akkoorden meegaan... Vat het niet verkeerd op, ik heb daar op zich niks tegen, maar wel als ik er zes uur achter elkaar naar moet luisteren. Voor mij ziet een ideaal feest er heel anders uit. Binnenkomen in een duistere sfeer met ondergrondse techno, dat je voelt 'hier staat wat te gebeuren'. En dan opbouwen. Klassiekers, nieuw spul, variatie. En als het kan afsluiten met hardcore of knallende industrial. Ik wil gewoon diversiteit hebben op zo'n avond. Maar die is er in de praktijk dus amper. Veel labels houden vast aan dat stramien van een introotje van 50 seconden, dan is je mix afgelopen en komt er een opbouwtje met een steady kick eroverheen. Dan krijg je vaak een lange break gevolgd door een blij melodietje en dan dus die rondvliegende kicks. En dat dan keer honderd. Op alle grote labels. Dat wilde ik dus niet. Dat stond me al tegen in de Brennan & Heart tijd, muziek maken omdat 't moet verkopen. Ik begrijp dat wel hoor. Die labels zijn gewoon bedrijven, het is business. Er moet brood op de plank komen. Maar ik wilde dat niet meer. En toen dacht ik 'dan ga ik het toch gewoon lekker zelf doen!'

En toen heb je Theracords opgericht?
Klopt. Ik ben gaan uitzoeken hoe ik een digitaal label kon opzetten want vinyl is een teruglopende zaak. Dat is onwijs jammer want vinyl is heilig in mijn ogen, maar het is wel een feit. Met vinyl moet je tegenwoordig alles verkopen om alleen al je break-even te halen. Dat kan niet als DJ Thera in 2008 en vond het ook niet echt opschieten om op elke hoes weer m'n oude CV te zetten (lacht). Digitaal is de toekomst in mijn ogen, maar dan moet je het wel goed aanpakken. Ik heb me dus ook aangemeld op YouTube, Twitter, Facebook, MySpace, Hyves, de hele reutemeteut. En dat werkt. In Nederland hangen we nog steeds zo vast aan vinyl. Terwijl je in de UK ziet dat labels als Tidy Trax en Nukleuz al jaren digitaal zijn en ook als volwaardig worden gezien. Ik snap het gevaar van digitaal gaan wel. Het is daarin veel makkelijker om releases uit te brengen, de concurrentie is dus groter en dat maakt het moeilijker er bovenuit te springen. Daarbij weet je dat een release zodra ‘ie uitkomt ook gelijk illegaal te downloaden is.”

Je hebt dat label in eerste instantie opgericht om je eigen platen uit te brengen, maar inmiddels zijn er ook al heel wat releases van andere artiesten op uitgekomen. Kun je wat meer over hen vertellen?
“Het belangrijkste vind ik dat degenen die op mijn label willen releasen dezelfde gedachte als ik hebben. Het gaat er in mijn ogen niet alleen om of een plaat goed is, maar ook wat de gedachte erachter is, hoe iemand produceert, hoe iemands persoonlijkheid is. Ik had al snel een groep talentvolle jongens bij elkaar waarvan ik dacht ‘dit is de bom!‘ Ik vind dat alle jongens op m’n label iets aparts en unieks hebben. Stana bijvoorbeeld is een echte entertainer, die moet je live zien. Die flipt helemaal achter de tafels, pakt de microfoon erbij enzo. Sinith is een meester in het creëren van sfeer en de perfecte opener voor ieder feest, om het even welke muziek er gedraaid wordt. Over Geck-o heb ik me het meest verbaasd. Die jongen produceert pas twee jaar en hij heeft al een niveau bereikt waar je akelig van wordt. En vervolgens hoorde ik ‘m draaien op z’n allereerste gig ooit, in Belfast was dat. Ik sloeg steil achterover, zo strak stond hij te mixen.”


Focus jij je niet vooral op hun produceertalent?
“Nee, ik vind het zeer belangrijk dat ze ook kunnen draaien. De Theracords radioshow die wekelijks wordt uitgezonden op acht radiostations is daar een ideale graadmeter voor. Elke week komt er een andere artiest aan de beurt en ik wil dat ze die mix live opnemen. Ik ben fel tegen computermixen. Ik heb thuis Pioneers staan, dat is gewoon één take en klaar. Als er dan een foutje inzit is dat jammer, zo werkt het in de echte wereld nou eenmaal ook. Eigenlijk is hardstyle niet zo'n uitdagende stijl om te mixen met al die intro's en outro’s. Daarom begin ik in m’n eigen mixen standaard met paar technoachtige- of hardtranceplaten zodat ik langer kan doormixen. Probeer maar eens drie minuten door te mixen met een hardstyleplaat, dan zit je al in de break. Wat ik wel jammer vind, is dat veel mensen hardstyle vooral achter de computer luisteren. Het heet niet voor niets dancemuziek. De muziek van Stana of Gatty kan thuis monotoon klinken, terwijl je daar op een feest helemaal in kunt kruipen. Dat is muziek die je moet voelen, moet ervaren.”

Maar jij dankt het grootste deel van je bekendheid wel aan die mensen die thuis achter hun computer naar jouw muziek zitten te luisteren...
“Dat klopt ja. Ik ben zelf heel actief op internet. Ik houd van openheid en toegankelijkheid. Veel artiesten zijn zo onbereikbaar, alsof ze op een voetstuk staan. Ik ben gewoon een muziekliefhebber die toevallig produceert en draait. Ik vind het superleuk om over muziek te kunnen praten. En ik doe zeker wat met de feedback die ik krijg op Internet. Als iemand een track niks vindt, wil ik weten waarom, ik wil mezelf blijven verbeteren. Ik houd al m’n sites dus echt goed bij en ik beantwoord zelf alle mail die binnenkomt, het liefst binnen een minuut. Ik reageer ook op mensen die me sturen dat ze m’n label vet vinden of me bedanken voor een add op MySpace of Facebook. Daar krijg ik heel vaak verbaasde maar superenthousiaste reacties op, want veel artiesten hebben die interactiviteit niet. Ik ben ook altijd beschikbaar voor de artiesten op m’n label: zodra ze een release afhebben, mogen ze me bellen en dan luister ik er direct naar.”

Ik begreep dat je een behoorlijk deel van de verkoopopbrengst aan je artiesten afstaat. Terwijl een digitaal label al niet zo bijster veel opbrengt. Daarnaast steek je veel tijd en geld in de promotie van je label en je artiesten... Houd je zelf nog wel een cent over? Waar betaal jij nou je huur van?
“Uit eigen ervaring weet ik dat je als artiest tegenwoordig amper een paar procent krijgt van de opbrengst. Ik ben daarin heel resoluut: het is de artiest die die plaat maakt en die krijgt van mij dan ook de helft van de opbrengst. Veel geld verdien ik niet met mijn label en daarom heb ik er nog een baan bij als projectmanager bij een softwarebedrijf. Gelukkig krijg ik steeds meer boekingen waardoor ik dat heb kunnen terugschroeven naar 32 uur per week want m’n label vergt heel veel tijd. Ik maak soms weken van 100 uur. Ik heb het ook naar m’n zin in bij dat softwarebedrijf maar ik hoop wel dat ik op de langere termijn kan rondkomen van de muziek. Dat blijft toch m’n grootste passie.

Ben je niet bang dat er juist weer druk op je komt te liggen zodra je je inkomsten enkel moet vergaren met je muziek?
“Nee, want het is juist de kracht van dit label om dingen vanuit het hart te doen. ‘Music produced from the heart’ is mijn motto. En de muziek die ik uitbreng is origineel en divers. En dat zal zo blijven. Ik weet niet of dat aan gaat slaan bij het grote publiek, als het maar aanslaat bij mijzelf. Ik geloof heilig in wat ik maak. Als je tegenwoordig een tracklist van een bekende hardstyle DJ bekijkt dan zit daar vaak niet echt meer een golf in. Het zijn allemaal rechte lijnen, ze draaien allemaal hitjes want anders gebeurt er niks op de dansvloer denken ze. Die bezoekers horen dus ook echt urenlang dezelfde muziek en die raken gewoon gehersenspoeld. Ik denk dat er gewoon een knop om moet bij die mensen want er is zoveel meer mogelijk!”


Theracords heeft ook een sublabel: Therabyte. Waarom heb je dat opgezet?
“Toen ik net begon met m’n label vloog ik alle kanten uit en releaste van alles. Daardoor raakte het overzicht kwijt. Om de boel toch iets meer in te kaderen, ondanks m’n aversie tegen hokjes, heb ik Therabyte opgericht. Op Theracords breng ik nu echt alleen maar muziek uit die ergens raakvlakken heeft met hardstyle en op Therabyte kan ik daardoor nog verder de experimentele kant op. Zo zijn nu ook artiesten als Ultraform en Louk bezig met tracks voor Therabyte.”

Op 24 april host je samen met Multigroove ‘The Deliate Sound of Thunder’ in het Brabant House in Helmond. Hoe is die samenwerking tot stand gekomen en waarom is er voor deze onbekende lokatie in het zuiden van het land gekozen?
“In het buitenland zijn er inmiddels al een paar Theracords avonden geweest en die sloegen goed aan. Maar we willen nu toch ook echt een keer aan Nederland laten zien waar het label voor staat. Ik heb aangeklopt bij Multigroove, waar ik altijd al goed contact mee heb gehad. Ilja (Reiman, medeoprichter en -eigenaar van Multigroove, red.) deed nog maar weinig met hardstyle, dat vond ‘ie te happy geworden. Ik heb hem wat Theracords spul laten horen en daar werd hij door omver geblazen. De samenwerking was dus snel een feit. Ik moet overigens ook zeker mijn vrouw bedanken voor het feit dat er nu daadwerkelijk een feest gaat komen. Zij is een enorm organisatietalent, ze handelt alle boekingen af en zit tegenwoordig volledig in Theracords. Dat doet ze echt om mij te steunen in mijn passie en daar ben ik haar geweldig dankbaar voor. Multigroove wilde al een hele tijd wat in het zuiden doen en zo zijn we op het Brabant House gestuit. We stapten daar binnen, zagen de grote zaal die wat wegheeft van de Heineken Music Hall en de foyer en het was liefde op het eerste gezicht. De tweede zaal heeft een laag plafond wat een heerlijke industriële uitstraling geeft. De akoestiek is goed, er hangt goed geluid, de bars hebben lichten die van kleur veranderen en de ligging is perfect: tien minuutjes van het centraal station af. Het is echt een ideale partylocatie, daar ben ik heilig van overtuigd.”

Wat kunnen mensen muzikaal gezien verwachten deze avond?
“De line-up is inmiddels bekend. Ik draai zelf op de main en vind het geweldig om daar te mogen staan te midden van artiesten als Pavo en Lady Dana. We hebben de hele scène zoals we die nu kennen aan mensen als hen te danken. Van Lady Dana ben ik nog steeds een enorme fan, dat is echt mijn heldin. Zij zullen zeker wat klassiekertjes voorbij laten komen. Crypsis wilde ik er ook bij hebben, ik vind zijn producties vooruitstrevend en origineel. Op een Multigroove feest mag Dano natuurlijk niet ontbreken en in Helmond is er een andere artiest die er uiteraard bij moet zijn: Vince. Technisch een van de sterkste DJ’s die ons land rijk is. In de tweede area staan de jongens van m’n label en ik ben heel blij dat Ultraform erbij is, die draait amper in Nederland. En dan is er nog een chillruimte waar lekkere groovy electrohouse gedraaid zal worden. Voor ieder wat wils dus en genoeg diversiteit. Dat hoort bij Multigroove. En dat hoort bij Theracords. “

Een laatste vraag voor je: op welke feest zou je het allerliefst een keer willen draaien?
“Als DJ Thera op Dance Valley. En met Theracords is mijn droom een eigen bunker op Q-BASE. Het zou me nou echt te gek lijken als dat allebei mogelijk zou zijn. En waarom zou het eigenlijk niet kunnen? Ik bezoek zelf ook allerlei feesten van verschillende organisaties. Ik vind dat organisaties vetes, concurrentie en politiek achter de schermen moeten houden, dat zou niet van invloed moeten zijn op het publiek. Muziek is iets creatiefs en dat moet het ook altijd blijven!“

144 opmerkingen

Uitspraak van Pithune/Mass Vibrant op woensdag 24 februari 2010 om 16:24:
Geck-O heeft ook leuk spul!

Instant Fame vind ik van die ep goed, echt een aparte track, wel heb ik het idee dat deze producties nog wat beter uitgewerkt kunnen worden
Give Me Some Heat is een lekkere track, maar Non Stop (Doorpoffen) mag er ook zeker wezen! Instant fame is niet echt mijn ding :)
Artiest {SHOWLIST artist 88940, 7050}
Pieter!!!! (y) het heeft inderdaad even geduurd, maar zoals je ziet; waar een wil is is een weg! You rock! :respect: !!!
 
Artiest Monokreck
ik kom niet meer bij!!!! hahaaaaa
Artiest Eluzive
Respect kerel! Zitten leuke producties bij Theracords!
Artiest {SHOWLIST artist 78798, 42805}
wat een held
elke keer weer geniale nummers:respect:
Uitspraak van Love is the answer op woensdag 24 februari 2010 om 17:49:
Instant Fame vind ik van die ep goed, echt een aparte track

Zeker weten! Heerlijk om er door te draaien :woop:
Artiest {SHOWLIST artist 53109, 100419}
Nice one Rik :P
Leuk interview. De tracks die ze maken zijn niet helemaal mijn stijl dus dat is jammer. Chris One is eigenlijk het enige lid van Theracords die IMO wel goede producties heeft.
Artiest {SHOWLIST artist 48519, 57678}
ik vind stijl en productiekwaliteit nogal verschillende dingen :P
 
Inderdaad een persoon die in de schijnwerpers gebracht mag worden (Y)(Y)(Y)!!! Super interview!
Hehe Dance Valley is m voor dit jaar ook gelukt :P
Lees um nu pas. Goed interview met iemand die een interessante kijk op het wereldje en muziek heeft! (Y) Ben er benieuwd naar!
Een van mijn helden _o_
laatste aanpassing
Uitspraak van Wackiejacky op woensdag 24 februari 2010 om 12:27:
??? In het Nederlandse gedeelte? Ik had een paar snelheidsfoutjes/typfoutjes gemaakt omdat ik 't voor 19.00u online wilde hebben en dus die dag zelf flink heb lopen knallen, maar die heb ik direct gemeld en die zouden eruit gehaald worden. Ik ben journaliste, dus 'vele spelfouten' klinkt me nogal vreemd in de oren. Ik heb liever dat je die 'vele spelfouten' dan even doorgeeft, zodat ik ze er uit kan laten halen. Bij mijn weten waren het enkel een paar typfoutjes die ik in alle haast gemaakt had namelijk.

niet druk om maken ;) feit is, is dat het een heerlijk interview is die ik nu al 7 keer heb doorgelezen van boven naar beneden en andersom
Kijk, dat zijn mensen met een visie op muziek :respect:
 
Late reactie nog maar een vet interview(H)
Ik herken je er precies in:D
Zeker mooi interview , maar er gaan verhalen rond dat meneer Fabian Bohn aka Brennan Heart echt zware naaishit heeft uitgehaald tegenover Thera :O ? Met die breuk enzo. Kan iemand dat bekrachtigen ?
Uitspraak van Lovin'TheHarderStylez op woensdag 8 december 2010 om 18:01:
Zeker mooi interview , maar er gaan verhalen rond dat meneer Fabian Bohn aka Brennan Heart echt zware naaishit heeft uitgehaald tegenover Thera ? Met die breuk enzo. Kan iemand dat bekrachtigen ?

deze nagatieve dingen kunnen beter in het verleden gelaten worden, kijk vooruit! we hebben iemand de een heerlijke sound "terugbrengt", reversed bass, technosound, lovin it (L)
(Y) Pieter niks als respect voor deze man. Hij heeft alles weer van niks op moeten bouwen :) Goed gedaan Kerel.
 
Toffe kerel, handig te bereiken, staat dicht bij z'n fans! Diep en diep respect voor deze man.
 
gelukkig zijn er nog mensen als thera, die t nog ECHT uit passie weten te doen! en nu ook eindelijk het zeer verdiende respect daarvoor krijgt! keep it up pieter! (en btw: die area's op dance-valley en Q-base gaan er ECHT wel komen kerel!)
Ben het roerend met deze kerel eens wat betreft mainstream hardstyle en de diversiteit die daarin ver te zoeken is! Tof dat ie zn eigen ding doet!

Edit: Goed interview trouwens!
laatste aanpassing
Anno 2013 heeft pieter heel wat bereikt met zijn label! Diep respect :respect:
Artiest CRO
Respect! Denk dat hij echt heel ver kan komen, als je ziet wat hij al bereikt heeft met Theracords.