Dominator 2013: The Hardcore Festival - Carnival of Doom

Vogels fluiten, konijntjes huppelen argeloos door het bos. Iedereen slaapt nog en alles is nog zo lieflijk en vredig. Langzaam maar zeker kruipt de zon van achter de horizon omhoog, de velden, bossen en het strandje verlichtend. Echter met het wegtikken van de minuten, verandert ook de stilte langzaam in rumoer en later zelfs in een enorm tumult. Wat blijkt? De eerste bezoekers hebben hun weg gevonden naar de poorten van het "Carnival of Doom". Deze tot nu toe rustige zaterdagochtend staat op het punt om om te slaan. Het is namelijk 20 Juli 2013 en Dominator staat op het punt om los te barsten. Een uitgelaten menigte wacht op het moment dat de hekken open gaan, om het domein van vogel en konijn voor een dag in te nemen. Het E3-strand te Eersel is nu van ons hardcoreliefhebbers. 12 uur lang non-stop noise en core. Pas ver na de afsluitende set van 'The Supreme Team' keert de rust enigszins weder op het platgetrapte terrein. Geen grassprietje staat nog recht overeind en geen blad hangt nog recht aan z'n tak. Maar betekent het einde van het festival dan ook echt, dat de rust echt is weder gekeerd? Nee natuurlijk niet! Want na het feest verspreid Dominator zich via autoradio en soundsystem over de rest van Nederland, Duitsland en de rest van Europa, al waar gelang de bezoekers vandaan kwamen. Dankzij de nieuwste compilatie cd leeft het festival voort en zal het meer en meer tere zieltjes tot zich nemen dan alleen die bewuste middag.
Deze keer zijn de cd's gemixt door 'The Supreme Team' (Angerfist, Outblast, Evil Activities & Tha Playah) en Negative A. Daarnaast had Day-Mar haar showcase tijdens het festival. Van 20:00 tot 21:00 was zij de keizerin van de mainstage en liet ze ons horen dat ze na haar "Black Widow" album gegroeid is in haar sound en een nieuwe weg is ingeslagen. Dat had zeker zo z'n uitwerking, want het publiek ging volledig uit z'n dak, wat vanuit de dj-booth voor Day-Mar vast een geweldig uitzicht moet zijn geweest.

The Supreme Team
Maar goed, Nu eerst cd1. Mainstream Hardcore met een bite. Wat opvalt als we naar de tracklist kijken, is dat net als bij de laatste MOH-cd van afgelopen april, er geen Italiaanse inbreng is, terwijl Mad Dog, Noize Suppressor, Amnesys en Tommyknocker stuk voor stuk een vette set hebben neergezet tijdens het festival. Daarnaast zijn Neophyte Records en MOH goed vertegenwoordigd. Ook de afwezigheid van The Third Movement en Enzyme Records valt op. Verder zijn een aantal platen, waaronder "The Future", "Rage", "Fade to Nothing", "Gates of Hell", "Santiago", "Become a Master", "Streetfighter" en "Frightening" al een tijdje uit (sinds MOH XXXV), maar vervelen doen ze desondanks nog steeds niet.

De openings track, "Embrace The Night (Outblast Remix)", brengt je in ieder geval gelijk in de juiste stemming. Herkenbaar en toch anders dan het origineel. De veel langzamere vocaal en bijna akoestische gitaar wiegen je nog net niet in slaap, voordat de melodielijn je volledig aangrijpt. Dromerig met een heerlijke energieke piek. De Evil Activities & E-Life Remix van Yellow Claw's "Thunder" is toch wel de verrassing van dit album. Waarschijnlijk kan iedereen deze plaat met z'n aanstekelijke melodie wel meeblèren. Er volgen een hoop tracks die stuk voor stuk een lekkere dan wel meeslepende, dramatische melodielijn hebben. Denk aan "Perspectives", "Guess What?" en "Rage". Vooral de piano sample van "Guess What?" is zo herkenbaar dat het publiek bij de eerste toon al los gaat. Een zeer geslaagde plaat.
Op 7 vinden we wederom Furyan. Deze keer mocht hij "Make Some Noise" van Endymion onder handen nemen, waarbij hij het tempo wat omhoog gegooid heeft. Daarnaast weet hij net even wat meer uit de effectenbak van z'n synthesizer te halen, waardoor de melodie nog dikker overkomt. Na het gevoelige meeslepende "Become a Master" en het pompende "Renovation (Angerfist Remix)" komen we eindelijk bij de titeltrack "Carnival of Doom" van deze compilatie. Normaal verwacht je zo'n plaat aan het begin. Deze keer is er gekozen voor halverwege. 't Tempo ligt namelijk al betrekkelijk hoog tijdens deze track. Echter de break, met viool en duistere voice, zorgt voor een omslag. Nadat de melodie langzaam zijn intrede heeft gedaan verandert het tempo wederom en rossen de mannen van The Supreme Team even professioneel het stof uit je Nikes. Het valt op dat de heren dj's veel melodieuze hardcoretracks verzameld hebben. Na "Gates of Hell" en "Hold us Back" volgt wederom een meezinger van Evil Activities; "It's OK". Dus aanstekers in de lucht en mee gillen.
Na "Lead The Way", het stoere anthem van Harmony of Hardcore volgen een aantal bekendere tracks, voordat we met "Timebomb", "Frightening" en "Rubberduck" naar een hogere versnelling gaan. Vooral "Rubberduck" bevat weer een hoop maffe samples, waarbij Neophyte en Nosferatu elkaar mooi aanvullen. Die zullen vast een hoop lol gehad hebben in de studio.

Negative A
De tweede cd is een stuk minder blij en melodieus als de eerste, want niemand minder dan Negative A (Negative Audio) is verantwoordelijk voor de komende 26 tracks. Angelo Goede opent zijn mix met een oudje, namelijk "Manhunt". Deze duistere opening wordt voort gezet met het een stuk blijere "Roots Boots & Prostitutes". Dit is echter van korte duur aan gezien het tempo mixtechnisch erg hoog ligt. Continu worden er hele salvo's aan bass- en snaredrums op ons afgevuurd. Ruige en agressieve tracks wisselen elkaar rap af. Zo krijgen we Tymon, Counterfeit en Dither voor ons kiezen binnen een tijdsbestek van 6 minuten. Ook de naargeestige beuktrack van N-vitral blijft niet onopgemerkt. Snerpende synths vliegen ons om de oren. We zijn weer terug in de "Train of Tremor"-tent op het festivalterrein. Het kinderlijke morbide melodietje in "World of Darkness" zorgt voor een melancholisch en spooky sfeertje tijdens deze crossbreed track van N3ar & Frazzbass. Doet een beetje denken aan de film "Corpse Bride" van Tim Burton. Op 8 en 9 vinden we Sei2ure en Noizeskill, die beiden zo hun steentje bijdragen met cirkelzaag-geluiden en ingewikkelde bassloops. De snelle roffels en ronkende synthesizers vergen het uiterste van je. Na het herkenbaardere "The Fallen" gaan Gancher en Ruin verder waar Noizeskill geëindigd was. Niks subtiels gewoon flink door stampen.
Verderop in de mix vinden we van de Heresy 001 EP van Igneon System de track "The Wish for Brutality". Heerlijk dreigend en intimiderend. Past goed in deze mix. Ook "Introspection" is niet voor overgevoelige mensjes. Na I:Gor's "Total Confusion" komt ineens Endymion's "Raging in the Dancehall" voorbij, zij het dan wel de "The Outside Agency" Remix, met de heerlijk vervormde vocalen en freaky drum&bass-opbouw, voordat alle schuiven weer open gaan en het recht toe recht aan doorpompen is.
Dat Catscan zijn oude streken nog niet verleerd is bewijst hij met "Modular Capacity". Dit doet weer even terug denken aan zijn album "The World is Mine".
Tijdens het laatste gedeelte van de mix vinden we nog enkele tracks terug van "Grand Theft Audio" en de nieuwste Counterfeit. Dat alles bij elkaar genomen, zorgt dat voor aardig gescheurde trommelvliesjes.
Met "The Holy Kingdom (Nosferatu Remix)", "Take Shots at Criticism" en "Pump Ure Fist (Tieum Remix)" gaat het tempo geleidelijk omhoog. Deze bloedstollende platen zijn nog maar een voorbode voor wat komen gaat. Ze zijn nog maar het begin van een energiek einde. De 'hyper'-stijl van The Dj Producer zorgt daarna voor een continue drang om te bewegen. Daarnaast gaan de drums zo snel dat ze de aandrijving voor een gemiddelde intercity zo zouden overtreffen. De mix wordt in stijl afgesloten met "Backpack Wisdom". Een track die je gewoon moet horen en waar al genoeg over geschreven is.

Day-Mar
Na de 2 mixen zijn we dan uiteindelijk aangekomen bij de derde cd van deze verzamelaar, bijgevoegd als bonus cd. Geproduceerd door 'The Leading Lady' van de hedendaagse hardcore-scene. De dame met meer persoonlijkheden dan welke dj ook. Een vrouw die zich niet alleen bezig houdt met up-tempo mainstream hardcore, maar ook haar horizon verbreed met industrial, terror en schranz/hard-techno. We hebben het natuurlijk over niemand minder dan Dagmar Otto oftewel DJ Day-Mar. Na haar debuut, "Black Widow" heeft het even geduurd voor ze haar 2e album af had, maar nu brengt zij ons toch eindelijk "United States of Day-Mar".

Ze begint haar cd gelijk met het catchy "Sunburn". Flink up-tempo, lichtjes harmonieus en kickin'. Een lekkere binnenkomer waaruit blijkt dat dit geen kinderdisco-cd zal zijn. Dat blijkt ook uit "Punk Rock Chick". De lage bassline en de snellere percussie vormen de opening van een track, die uit zal groeien tot een ware orkaan van geluid. Industrial meets techno. Op 3 vinden we de eerste van 3 remixen. De Outblast Remix van "Embrace the Night". (Zie cd1) Verderop volgen nog de Lowroller remix van "Black Widow" en de Wasted Mind remix van "Feel Terror Cloud your Senses". Daar waar "Embrace the Night" nog redelijk herkenbaar is gebleven, zo gefreakt is "Black Widow" geworden. De snerpende synthesizers snijden door merg en been en de zware bass stuitert als een losgeslagen skippy-ball door een porseleinzaak. Laten we het maar niet hebben over wat Wasted Mind gedaan heeft met zijn remix. Kippenvel! Wat een waanzinnige remix is dit geworden. Een vol geluid, dankzij de zwaar vervormde en echoënde synthesizers, warme woofers tijdens de break en de zwaar resonerende bass-partij wanneer het eindelijk los gaat. De track "Khaleesi" kan je eigenlijk wel opvatten als een bootleg van "Kelis – I hate you so much right now", alleen dan veel en veel strakker dan het softe origineel. Deze plaat rockt. Ook tijdens de volgende platen blijft het tempo er flink op zitten waarbij de samenwerking met Negative A in het oog en gehoor springt. "Rhythm Nation" is natuurlijk een onvervalste remix van "Citrus – Fascination". Deze oldschool plaat heeft al menig aardbeving op z'n naam staan en zeker nu Day-Mar en Negative A hun krachten gebundeld hebben, zal menig seismograaf blijvend buiten z'n schaalverdeling streepjes krabbelen. Dit gaat harder dan een kudde bizons op drift. Citrus is nu niet bepaald verfijnd, zeg maar gerust rauw, door de gehaktmolen gehaald. Ook de samenwerkingen met Catscan en Re-Style leveren een 2tal agressieve en explosieve tracks op.

Een track die zeker een glimlach op het gezicht brengt is "Pendejo" (Dumb-Ass). De tirade met op de achtergrond het blije speeldoos-melodietje geeft een mooi contrast samen met de dreigende en scheurende synthesizers. Heerlijk melige track die menig dansvloer zal doen ontbranden. Een andere redelijke feel-good track is "Second Guess" met z'n breakbeat / dubstep achtige break. Vooral als de melodie en tekst "I just found love" daarna vol doorkomen is het genieten. Hierna gaan we weer vol de duisternis in met "Alternative Thoughts". Een track die wederom vervaardigd is samen met Negative A. De hammerende bass wordt vergezeld door vele sci-fi-achtige bijgeluiden en de typische slijptol-sound van Angelo. Wil jij 'Oerr Kapoett'? Dan jij met deze track Succes verzekerd! Via het al grijsgedraaide "Dirty" (Stupid Ho's) belanden we uiteindelijk bij de afsluiter en titelsong van het album; "United States of Day-Mar". Een stompende track met op de achtergrond wederom onheilspellende geluiden en beepjes. Daarnaast zijn de squeeky synthesizers nadrukkelijk aanwezig. Er wordt je geen moment rust gegund en na afloop piept het nog minuten lang door in die echokamer tussen je oren.

Verdict
Day-Mar heeft voor haar 2e album alle registers open getrokken en samen met een aantal toonaangevende producers een 15tal sterke tracks vervaardigd. Geen overdreven happy-shit, geen aanstekers in de lucht, maar doortastende, op z'n tijd zelfs agressieve up-tempo platen. In z'n geheel genomen is deze editie van Dominator wederom geslaagd. Van mainstream tot industrial, alles komt aan bod. Misschien dat cd1 opgevat kan worden als een hitjes parade. Maar dat krijg je als 4 dj's ieder een aantal tracks moeten uitzoeken. Dan ga je als dj toch voor het beste van je zelf en een eventuele label-genoot. Cd2 laat daarna goed zien wat er momenteel in de industrial- en crossbreed-hoek te vinden is, waarna het album van Day-Mar dan toch wel het kersje op de taart is.

Score: 81/100

www.cloud9dance.nl