Vogels gedragen zich als voetbalfans
Door GERBEN VAN ’T HOF
ROTTERDAM/BRISTOL - Rivaliserende groepen vogels blijken hetzelfde gedrag te vertonen als voetbalsupporters.
Groene kakelaar.
Ze heffen spreekkoren aan, hitsen elkaar op tegen de tegenpartij en troosten elkaar na een verloren potje zingen.
Dat ontdekte de Brit Andy Radford van de universiteit van Bristol. De bioloog baseert zich op zijn onderzoek naar het gedrag van de Groene kakelaar, een vogel in zuidelijk Afrika. De dieren leven in groepen van twaalf. Ze spreken geregeld af met een rivaliserende groep om zich, soms wel drie kwartier lang, vocaal met elkaar te meten. ,,Net zoals voetbalsupporters naar elkaar schreeuwen,’’ meent Radford.
De leiders van de groep houden zich tijdens de wedstrijd op de vlakte. De volgelingen zijn de fanatiekelingen in het zangduel. Soms plukt een groepslid een bloem of een stuk mos en zwaait ermee in zijn snavel. Alsof het een sjaaltje of een vlag is. De winnende groep pikt het territorium van de verliezende groep in. Tot vechtpartijen komt het niet.
Radford, die zijn bevindingen heeft gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Proceedings of the Royal Society, ontdekte ook dat de vogels elkaar na afloop van een verloren zangderby opbeuren. ,,Voetbalfans doen dat in de kroeg. De vogels doen dat door elkaars veren te poetsen,’’ geeft de bioloog aan. Radford zag dat de leiders van de groep na een verloren duel de veren van de volgers poetsen. Volgens de bioloog dient het veren poetsen ter opbeuring. ,,Het is als een rustgevende massage.’’ Ook vergroot het veren poetsen de saamhorigheid. Daardoor voorkomen de leiders dat de volgers de groep verlaten. Een kleinere groep zou een toekomstig zangduel vrijwel zeker verliezen.
Elke groep Groene kakelaars telt een dominant broedpaar. De rest helpt bij de opvoeding van de kinderen van het dominante stel, iets wat volgens Radford voorkomt bij negen procent van alle vogelsoorten.
Vogelkenners vermoedden al tijden dat groepen vogels die ruziën met andere vogels, de saamhorigheid binnen de groep versterken. Radford is voor zover bekend de eerste wetenschapper die dat vermoeden bevestigd heeft gekregen.
Door GERBEN VAN ’T HOF
ROTTERDAM/BRISTOL - Rivaliserende groepen vogels blijken hetzelfde gedrag te vertonen als voetbalsupporters.
Groene kakelaar.
Ze heffen spreekkoren aan, hitsen elkaar op tegen de tegenpartij en troosten elkaar na een verloren potje zingen.
Dat ontdekte de Brit Andy Radford van de universiteit van Bristol. De bioloog baseert zich op zijn onderzoek naar het gedrag van de Groene kakelaar, een vogel in zuidelijk Afrika. De dieren leven in groepen van twaalf. Ze spreken geregeld af met een rivaliserende groep om zich, soms wel drie kwartier lang, vocaal met elkaar te meten. ,,Net zoals voetbalsupporters naar elkaar schreeuwen,’’ meent Radford.
De leiders van de groep houden zich tijdens de wedstrijd op de vlakte. De volgelingen zijn de fanatiekelingen in het zangduel. Soms plukt een groepslid een bloem of een stuk mos en zwaait ermee in zijn snavel. Alsof het een sjaaltje of een vlag is. De winnende groep pikt het territorium van de verliezende groep in. Tot vechtpartijen komt het niet.
Radford, die zijn bevindingen heeft gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Proceedings of the Royal Society, ontdekte ook dat de vogels elkaar na afloop van een verloren zangderby opbeuren. ,,Voetbalfans doen dat in de kroeg. De vogels doen dat door elkaars veren te poetsen,’’ geeft de bioloog aan. Radford zag dat de leiders van de groep na een verloren duel de veren van de volgers poetsen. Volgens de bioloog dient het veren poetsen ter opbeuring. ,,Het is als een rustgevende massage.’’ Ook vergroot het veren poetsen de saamhorigheid. Daardoor voorkomen de leiders dat de volgers de groep verlaten. Een kleinere groep zou een toekomstig zangduel vrijwel zeker verliezen.
Elke groep Groene kakelaars telt een dominant broedpaar. De rest helpt bij de opvoeding van de kinderen van het dominante stel, iets wat volgens Radford voorkomt bij negen procent van alle vogelsoorten.
Vogelkenners vermoedden al tijden dat groepen vogels die ruziën met andere vogels, de saamhorigheid binnen de groep versterken. Radford is voor zover bekend de eerste wetenschapper die dat vermoeden bevestigd heeft gekregen.
