Help hond loopt mank en niemand weet wat het is...

Hoi,

Mijn ouders hebben een hele lieve keeshond genaamd Storm. Storm heeft last van zijn poot. mijn ouders hebben al veel geld betaald voor dierenarts kosten om erachter te komen wat hij heeft. Ze hebben o.a. foto's genomen, bloed afgenomen, mergbot afgenomen etc. Maar nog steeds kunnen ze niet vinden wat het is. Als ze niks in het mergbot vinden willen ze daarna endoscopie proberen, maar mijn ouders lopen er al leeg op en het houdt gewoon een keertje op. Ze hebben ook het idee dat het zo niet gevonden gaat worden. Plus de hond die wordt er ook gek van van al die narcoses en onderzoeken en hem maak je er ook niet blij mee zo.

Hij loopt nu nog steeds mank. Ik heb mijn ouders al iets alternatiefs aangeboden. een animal whisperer hahaha. Heel veel mensen zweren hierbij. Maar mijn ouders geloven hier absoluut niet in...

Dus we weten gewoon niet meer wat nog te doen...

Ik ben dit nu op het internet aan het posten, want wellicht weet iemand wat het zou kunnen zijn en worden hem meer onderzoeken gespaart!

Hopelijk kan iemand ons helpen

Zijn ze alleen bij de eigen dierenarts geweest? Een doorverwijzing naar een specialist is dan misschien nog een optie.

Alternatieve geneeswijzen kan ook een optie zijn. Ik ken wel een aantal honden die binnen de reguliere geneeskunde opgegeven waren en bij een alternatieve arts toch nog een oplossing hebben gevonden.

www.hondenforum.nl is een groot forum met meer dan 5000 leden. Je zou daar je vraag ook kunnen stellen.

Er zijn tegenwoordig ook braces e.d. voor honden, misschien ook nog een optie?

Als het echt een hel voor de hond word zou ik stoppen met de hele mallemolen en de hond op pijnstilling zolang als het gaat lekker laten leven.

Moeilijk hoor, je hond pijn zien hebben en niet weten wat het nu is.

Zo heb ik bij mijn eigen hond ook het idee dat er iets met zijn achterpoten is. Ik heb zelf het vermoeden dat het vanuit zijn rug komt. Ik ben er al een tijd mee bezig, maar heb tot op heden geen puf gehad om met hem de medische molen in te gaan (ook vanwege zijn angst voor dierenartsen ). Het kloterige is ook dat ik nauwelijks iets aan hem merk, maar zelf toch wel iets denk te zien. Binnenkort ga ik toch maar naar de dierenarts om het goed en grondig uit te laten zoeken. Ik vrees het ergste en heb mijn ouders maar alvast voorbereid dat ik waarschijnlijk nogal wat geld van ze zal moeten lenen.

Het is zo jammer dat het allemaal zo duur is. Wat zonder dat je het eigenlijk zelf wil, spelen de kosten toch mee.
Desondanks ben ik wel vna mening dat zolang er kans is op herstel je die kans ook aan moet grijpen, koste wat kost.