Jumpstyle is de nieuwe Gabber
door Ivanho de la Penja, gepubliceerd op dinsdag 29 mei 2007.
Vrijdag 20 april was het zover: het nieuwste programma van TMF werd gelanceerd. TMF Jump heet het nieuwe gedrocht van de nederlandse muziekzender. Bij de vooraankondiging had ik al enige twijfel maar stiekem hoopte ik dat oude tijden zouden gaan herleven met een soort van nieuwe versie van TMF Hakeeeh! De bejaarden van zo rond mijn leeftijd weten wel waar ik het over heb. TMF Hakeeeh; rondstuiterende gabbers en gabbertinnetjes met ogen zo groot als de ouderwetse rijksdaalder zwetend in hun aussies terwijl de snoeiharde 909 bassdrum door hun hoofdjes knetterde. Jaja mensen, dat waren nog eens tijden. Zelfs deze jongen is bekend van TV dankzij dat programma want TMF Hakeeeh werd gefilmd op de vetste feesten en daar was ik natuurlijk ook wel eens. Niet in aussie en gewoon met normaal formaat pupillen (men geloofde het nooit maar ik ben altijd clean gebleven) maar toch. Maar toen kwam de grote gabberdepressie van 1998-99 en TMF Hakeeeh was niet meer. Gabber was tot op het bot commerciëel uitgemolken en was niet meer interessant. De die-hards bleven maar de grote media aandacht was weg... gabber was dood, leve de hardcore!
Het was tijdens die grote gabberdepressie dat er een nieuw geluid kwam vanuit de Verenigde Staten. UC heette dat nieuwe geluid en deze sound was de voorloper van wat nu Jumpstyle of kortweg Jump heet. De kenners weten het wel: Mark V & Poogie Bear met klassiekers als: 'Stump like this', 'War' en 'Ants in the Pants' waren al her en der op feestjes te horen (ik zou zeggen download eens wat van die shit) en al gauw werd het geluid door de Belgen en de Nederlanders opgepikt. Ook onder andere Paul Elstak produceerde dit nieuwe geluid onder de naam Tekno Warriors en ook in België werd het geluid voorzichtig aan aangepakt door het inmiddels befaamde Jumper label.
Enkele jaren gingen voorbij en jump bleef leuk en bescheiden met als mijn persoonlijke revelatie Babaorum records uit Frankrijk. Met name de platen van Greg C deden mijn househart sneller kloppen met hun frisse en originele, maar toch vertrouwd aanvoelende geluid. Jump was gezellig als oldschool maar toch nieuw, jump was stampend als gabber maar toch een beetje mellow en we zagen dat het goed was. Op Decibel Outdoor 2004 was er voor het eerst een Jumptent ooit op een festival. Het was de kleinste tent maar de gezelligste en vol met liefhebbers. Voornamelijk gevuld met brabanders die via België al veelvuldig met Jump waren geconfronteerd. Ontroerd was ik van dit tafereel. Ik geloofde weer in de elektronische beats en mijn liefde voor de hardere house of dance, of hoe je het ook noemen wilt, was weer opgebloeid.
En toen kwamen er ineens heel veel Jumpplaten en platenlabels en toen werden de eerste echte baggernummers gemaakt en toen kwam er een Jump dansje en toen kwam YouTube en op YouTube stonden allemaal filmpjes van op Jump rondspringende kinders en toen kwam er een knullig filmpje met legopoppetjes en toen kwam er een plaat van Jeckyll & Hyde en die hadden ook een clipje met legopoppetjes en toen werd die op TMF uitgezonden en toen kwam DJ Porny (aaaaaaaargh!) en die platen werden toen ook gedraaid in de skihut en toen kwamen er Jump verzamelcd's en toen kwam Jamba met Jumpringtones en toen vonden heel veel kinderen Jump helemaal geweldig en toen was het eindelijk zover: TMF vond de tijd rijp voor een programma over Jump en het ei was gelegd: TMF Jump!
De geschiedennis herhaalt zich genadeloos en zelfs erger. Met tranen in de ogen zag ik het die vrijdag aan. Een puisterig pubertje staat met een MC Donalds headsetje voor te doen hoe je moet jumpen op de maat van de muziek. Een of andere gast die zowal Jeckyll als Hyde moet voorstellen zet een cd op en we moeten met zijn allen meedoen. Op de maat: 1,2,3... Het tafereel zou net zo goed 's ochtends op nederland 1 uitgezonden kunnen worden, die gast van 'Nederland beweegt' kan wel inpakken! Mijn hart breekt en ik begin te huilen en jumpliefhebbers vanover de hele wereld huilen met mij mee. Want we weten hoe dit af gaat lopen. Jump gaat worden uitgemolken tot de laatste druppel en wordt zo binnen twee jaar voor dood achtergelaten en de lol gaat er voor die-hard liefhebbers als ik er snel af.
Maar het is niet erg: 'Tot over een paar jaar 'Jumpstyle', als ze je dood hebben verklaard zullen wij er voor je zijn. We wachten je op in de underground en tot die tijd ben ik een Tek liefhebber!'
door Ivanho de la Penja, gepubliceerd op dinsdag 29 mei 2007.
Vrijdag 20 april was het zover: het nieuwste programma van TMF werd gelanceerd. TMF Jump heet het nieuwe gedrocht van de nederlandse muziekzender. Bij de vooraankondiging had ik al enige twijfel maar stiekem hoopte ik dat oude tijden zouden gaan herleven met een soort van nieuwe versie van TMF Hakeeeh! De bejaarden van zo rond mijn leeftijd weten wel waar ik het over heb. TMF Hakeeeh; rondstuiterende gabbers en gabbertinnetjes met ogen zo groot als de ouderwetse rijksdaalder zwetend in hun aussies terwijl de snoeiharde 909 bassdrum door hun hoofdjes knetterde. Jaja mensen, dat waren nog eens tijden. Zelfs deze jongen is bekend van TV dankzij dat programma want TMF Hakeeeh werd gefilmd op de vetste feesten en daar was ik natuurlijk ook wel eens. Niet in aussie en gewoon met normaal formaat pupillen (men geloofde het nooit maar ik ben altijd clean gebleven) maar toch. Maar toen kwam de grote gabberdepressie van 1998-99 en TMF Hakeeeh was niet meer. Gabber was tot op het bot commerciëel uitgemolken en was niet meer interessant. De die-hards bleven maar de grote media aandacht was weg... gabber was dood, leve de hardcore!
Het was tijdens die grote gabberdepressie dat er een nieuw geluid kwam vanuit de Verenigde Staten. UC heette dat nieuwe geluid en deze sound was de voorloper van wat nu Jumpstyle of kortweg Jump heet. De kenners weten het wel: Mark V & Poogie Bear met klassiekers als: 'Stump like this', 'War' en 'Ants in the Pants' waren al her en der op feestjes te horen (ik zou zeggen download eens wat van die shit) en al gauw werd het geluid door de Belgen en de Nederlanders opgepikt. Ook onder andere Paul Elstak produceerde dit nieuwe geluid onder de naam Tekno Warriors en ook in België werd het geluid voorzichtig aan aangepakt door het inmiddels befaamde Jumper label.
Enkele jaren gingen voorbij en jump bleef leuk en bescheiden met als mijn persoonlijke revelatie Babaorum records uit Frankrijk. Met name de platen van Greg C deden mijn househart sneller kloppen met hun frisse en originele, maar toch vertrouwd aanvoelende geluid. Jump was gezellig als oldschool maar toch nieuw, jump was stampend als gabber maar toch een beetje mellow en we zagen dat het goed was. Op Decibel Outdoor 2004 was er voor het eerst een Jumptent ooit op een festival. Het was de kleinste tent maar de gezelligste en vol met liefhebbers. Voornamelijk gevuld met brabanders die via België al veelvuldig met Jump waren geconfronteerd. Ontroerd was ik van dit tafereel. Ik geloofde weer in de elektronische beats en mijn liefde voor de hardere house of dance, of hoe je het ook noemen wilt, was weer opgebloeid.
En toen kwamen er ineens heel veel Jumpplaten en platenlabels en toen werden de eerste echte baggernummers gemaakt en toen kwam er een Jump dansje en toen kwam YouTube en op YouTube stonden allemaal filmpjes van op Jump rondspringende kinders en toen kwam er een knullig filmpje met legopoppetjes en toen kwam er een plaat van Jeckyll & Hyde en die hadden ook een clipje met legopoppetjes en toen werd die op TMF uitgezonden en toen kwam DJ Porny (aaaaaaaargh!) en die platen werden toen ook gedraaid in de skihut en toen kwamen er Jump verzamelcd's en toen kwam Jamba met Jumpringtones en toen vonden heel veel kinderen Jump helemaal geweldig en toen was het eindelijk zover: TMF vond de tijd rijp voor een programma over Jump en het ei was gelegd: TMF Jump!
De geschiedennis herhaalt zich genadeloos en zelfs erger. Met tranen in de ogen zag ik het die vrijdag aan. Een puisterig pubertje staat met een MC Donalds headsetje voor te doen hoe je moet jumpen op de maat van de muziek. Een of andere gast die zowal Jeckyll als Hyde moet voorstellen zet een cd op en we moeten met zijn allen meedoen. Op de maat: 1,2,3... Het tafereel zou net zo goed 's ochtends op nederland 1 uitgezonden kunnen worden, die gast van 'Nederland beweegt' kan wel inpakken! Mijn hart breekt en ik begin te huilen en jumpliefhebbers vanover de hele wereld huilen met mij mee. Want we weten hoe dit af gaat lopen. Jump gaat worden uitgemolken tot de laatste druppel en wordt zo binnen twee jaar voor dood achtergelaten en de lol gaat er voor die-hard liefhebbers als ik er snel af.
Maar het is niet erg: 'Tot over een paar jaar 'Jumpstyle', als ze je dood hebben verklaard zullen wij er voor je zijn. We wachten je op in de underground en tot die tijd ben ik een Tek liefhebber!'
