Als het donker genoeg is worden de sterren zichtbaar.
"kom maar met me mee" zei de onzichtbare.
"nee wees maar niet bang, ik hou je stevig vast, dicht tegen me aan.
Jij mag met me mee, naar een speciale plek,
waar meer kinderen zijn zoals jij.
Zondagskindjes, zo klein, zo mooi en zuiver...
Kijk een kleintje, we zijn er al, het was niet ver.
slechts drie, vier ademtochtjes
hier mag je voortaan blijven, op deze plek.
waar de kiem ligt van al het mooie en goede...
hier komt de liefde vandaan en alle dingen die het leven zinvol maken.
en daar, een stukje verderop zie je een bron.
daar zul je regelmatig iedereen terugzien,
die van je houdt, want het is de bron van troost.
ik kwam dit gedicht tegen en vond hem te mooi moest gelijk aan kleine gino denken en aan alle andere kindjes die veelste vroeg zijn heen gegaan
