Hehe, Dat heeft deugd gedaan mij eens goed vermaakt, aan nix gedacht(of beter gedachte ff verzet) en de meest onwaarschijnlijke spirituele maand meegemaakt afgesloten met het zien van 2 vallende sterren gisteren. Wat een héél speciale betekenis heeft voor mij.
Ik voel me weer helemaal down to earth en opgeladen met energie om mijn onderzoek opnieuw te hervatten.
whatever I must get to the point:
En dit onderwerp is al een paar keer op het journaal geweest en meer voorgekomen dan je denkt.
Er is ook een film van gemaakt: Frágiles door Jaume Balagueró.
Vermoedt wordt dat er een mysterieuse bottenbreker in het spel is (lees artikel), maar nu was mijn nieuwsgierigheid opgewekt door dat ik uit bep. bronnen heb vernomen dat het een terugkerend paranormaal verschijnsel is. Zoals mensen die 8 keer de lotto winnen. Whatever lees zelf maar...
Artikel:
De angst regeert onder Nederlandse ouders, nu voor de vierde keer in korte tijd een onverklaarbare botbreuk is vastgesteld bij een pasgeboren baby. Deze keer sloeg de mysterieuze babybreker toe in een Tilburgs ziekenhuis. De Nederlanders vrezen dat een gedragsgestoorde aan het werk is: ”Het is te gruwelijk voor woorden.”
Inmiddels sloeg de Nederlandse babybreker al vier keer toe. De voorbije weken werden al onverklaarbare botbreuken vastgesteld bij baby’s in twee Amsterdamse ziekenhuizen. Drie zuigelingen liepen breuken aan beentjes, armen en ribben op.
Afgelopen weekend geraakte bekend dat de babybeul ook toegeslagen had op de kraamafdeling van een Tilburgs ziekenhuis. Daar stelde een kinderarts een gebroken bovenbeentje vast bij een baby. ”De huid bij de fractuur was rood en opgezet. De baby had veel pijn,” aldus het ziekenhuis.
De Nederlandse ziekenhuizen nemen de dreiging bijzonder ernstig. Verschillende instellingen hebben alvast draconische veiligheidsmaatregelen genomen. In het Medisch Centrum van de Vrije Universiteit Amsterdam liet de directie bewakingscamera’s plaatsen op de kinderafdeling.
Bij het Onze-Lieve-Vrouwe Gasthuis, dat tot nog toe gespaard bleef, patrouilleert zelfs een bewakingsagent op de kraamafdeling.
In het Tilburgse ziekenhuis werden de bezoektijden inmiddels aangescherpt. Onderzoek moet duidelijk maken of een gedragsgestoorde in het land actief is.
Gruwelijk
Of ongelukjes resoluut uitgesloten worden? ”Op basis van de huidige info kun je niet anders concluderen dat het geen ongelukjes zijn,” zegt Paul van der Valk van het Medisch Centrum van de Vrije Universiteit Amsterdam. ”Ledematen van baby’s zijn zeer flexibel. Het kost moeite om een breuk met twee handen te veroorzaken. Ik vermoed dat de beentjes of armpjes eerst zijn klemgezet en toen gebroken. Maar daar wil je niet aan denken. Het is te gruwelijk voor woorden.”
Deze gruwel is blijkbaar niet nieuw, want in 1974 moest een groot hangslot op de paviljoendeur de kinderen van het Rotterdamse Zuiderziekenhuis behoeden voor nog meer botbreuken. Maar het gevaar kwam van binnenuit.
Tweeëndertig jaar geleden werden bij zes jonge kinderen - allemaal jonger dan een jaar - botbreuken geconstateerd. Opgelopen ín het Rotterdamse ziekenhuis en pas geconstateerd nadat er röntgenfoto’s van de baby’s werden gemaakt. Net als de drie baby’s die nu in de VU en het AMC in Amsterdam genezen van kwetsuren die ze in het ziekenhuis opliepen.
,,Verrek! Zo’n zaak heb ik ook gedraaid,’’ dacht een Rotterdamse oud-rechercheur toen hij las over de botbreuken in de Amsterdamse ziekenhuizen. Zijn naam wil hij niet in de krant, omdat hij niet trots is hoe de zaak afliep. Voor het eerst vertelt hij hoe hij destijds het mysterie van vijf gebroken armpjes en één gebroken kinderbeentje oploste. ,,Ik was er meteen van overtuigd dat het van binnenuit moest komen. Ik geloofde niet dat iemand een ziekenhuis in zou lopen om de armen en benen van kinderen te gaan breken. Daar geloof ik nu in Amsterdam ook niet in. Ik ben eerst gaan kijken bij al die kinderen. We hebben er toen de befaamde patholoog-anatoom Zeldenrust bijgehaald. Die man ging normaal over de doden, maar nu bekeek hij al die breukjes bij die kindjes. Hij ontdekte een patroon. Hij heeft me toen nog voorgedaan hoe die breuken tot stand kwamen. Dat voel ik nog steeds, echt waar.’’
Nadat was vastgesteld hóe de kinderen breuken opliepen, moest nog wél worden vastgesteld wie dat op z’n geweten had. ,,We hebben de afdeling in kaart gebracht. Al vrij snel hadden we een verpleegster in het vizier, een klein vrouwtje van goede komaf. Die hebben we uitvoerig geobserveerd.’’
,,Die vrouw bleek het syndroom van Turner te hebben. Dat betekent dat je geen kinderen kunt krijgen. Ze wilde dat wel heel graag, en wilde dus in álles het beste zijn. Een ideale moeder. Sneller dan de andere zusters de fles geven, béter zijn. Heel lomp eigenlijk, want ze brak daarbij met grof geweld letterlijk die kinderen.’’
De vrouw sloeg door tijdens een hard verhoor. ,,Ze huilde tranen met tuiten. Het is slecht met haar afgelopen. Ze heeft zich doodgereden voordat het tot een rechtszaak kwam. Die zaak is verder met de mantel der liefde bedekt, daar ben ik niet bepaald trots op. Geen van de ouders heeft aangifte gedaan. De collega’s van die vrouw waren vol afschuw: ze had ook geen voet meer in dat ziekenhuis kunnen zetten.’’
De rechercheur is er van overtuigd dat ook nu, in Amsterdam, het gevaar van binnenuit komt. ,,Daarom heb ik ook de recherche in Amsterdam op de hoogte gesteld van mijn onderzoek van destijds. Het zou me niks verbazen als er iets vergelijkbaars aan de hand is.’’
Bron: http://www.atlantis2012.com/modules.php?name=News&file=article
of google naar mysterieuze botbreuken.
Ik voel me weer helemaal down to earth en opgeladen met energie om mijn onderzoek opnieuw te hervatten.
whatever I must get to the point:
En dit onderwerp is al een paar keer op het journaal geweest en meer voorgekomen dan je denkt.
Er is ook een film van gemaakt: Frágiles door Jaume Balagueró.
Vermoedt wordt dat er een mysterieuse bottenbreker in het spel is (lees artikel), maar nu was mijn nieuwsgierigheid opgewekt door dat ik uit bep. bronnen heb vernomen dat het een terugkerend paranormaal verschijnsel is. Zoals mensen die 8 keer de lotto winnen. Whatever lees zelf maar...
Artikel:
De angst regeert onder Nederlandse ouders, nu voor de vierde keer in korte tijd een onverklaarbare botbreuk is vastgesteld bij een pasgeboren baby. Deze keer sloeg de mysterieuze babybreker toe in een Tilburgs ziekenhuis. De Nederlanders vrezen dat een gedragsgestoorde aan het werk is: ”Het is te gruwelijk voor woorden.”
Inmiddels sloeg de Nederlandse babybreker al vier keer toe. De voorbije weken werden al onverklaarbare botbreuken vastgesteld bij baby’s in twee Amsterdamse ziekenhuizen. Drie zuigelingen liepen breuken aan beentjes, armen en ribben op.
Afgelopen weekend geraakte bekend dat de babybeul ook toegeslagen had op de kraamafdeling van een Tilburgs ziekenhuis. Daar stelde een kinderarts een gebroken bovenbeentje vast bij een baby. ”De huid bij de fractuur was rood en opgezet. De baby had veel pijn,” aldus het ziekenhuis.
De Nederlandse ziekenhuizen nemen de dreiging bijzonder ernstig. Verschillende instellingen hebben alvast draconische veiligheidsmaatregelen genomen. In het Medisch Centrum van de Vrije Universiteit Amsterdam liet de directie bewakingscamera’s plaatsen op de kinderafdeling.
Bij het Onze-Lieve-Vrouwe Gasthuis, dat tot nog toe gespaard bleef, patrouilleert zelfs een bewakingsagent op de kraamafdeling.
In het Tilburgse ziekenhuis werden de bezoektijden inmiddels aangescherpt. Onderzoek moet duidelijk maken of een gedragsgestoorde in het land actief is.
Gruwelijk
Of ongelukjes resoluut uitgesloten worden? ”Op basis van de huidige info kun je niet anders concluderen dat het geen ongelukjes zijn,” zegt Paul van der Valk van het Medisch Centrum van de Vrije Universiteit Amsterdam. ”Ledematen van baby’s zijn zeer flexibel. Het kost moeite om een breuk met twee handen te veroorzaken. Ik vermoed dat de beentjes of armpjes eerst zijn klemgezet en toen gebroken. Maar daar wil je niet aan denken. Het is te gruwelijk voor woorden.”
Deze gruwel is blijkbaar niet nieuw, want in 1974 moest een groot hangslot op de paviljoendeur de kinderen van het Rotterdamse Zuiderziekenhuis behoeden voor nog meer botbreuken. Maar het gevaar kwam van binnenuit.
Tweeëndertig jaar geleden werden bij zes jonge kinderen - allemaal jonger dan een jaar - botbreuken geconstateerd. Opgelopen ín het Rotterdamse ziekenhuis en pas geconstateerd nadat er röntgenfoto’s van de baby’s werden gemaakt. Net als de drie baby’s die nu in de VU en het AMC in Amsterdam genezen van kwetsuren die ze in het ziekenhuis opliepen.
,,Verrek! Zo’n zaak heb ik ook gedraaid,’’ dacht een Rotterdamse oud-rechercheur toen hij las over de botbreuken in de Amsterdamse ziekenhuizen. Zijn naam wil hij niet in de krant, omdat hij niet trots is hoe de zaak afliep. Voor het eerst vertelt hij hoe hij destijds het mysterie van vijf gebroken armpjes en één gebroken kinderbeentje oploste. ,,Ik was er meteen van overtuigd dat het van binnenuit moest komen. Ik geloofde niet dat iemand een ziekenhuis in zou lopen om de armen en benen van kinderen te gaan breken. Daar geloof ik nu in Amsterdam ook niet in. Ik ben eerst gaan kijken bij al die kinderen. We hebben er toen de befaamde patholoog-anatoom Zeldenrust bijgehaald. Die man ging normaal over de doden, maar nu bekeek hij al die breukjes bij die kindjes. Hij ontdekte een patroon. Hij heeft me toen nog voorgedaan hoe die breuken tot stand kwamen. Dat voel ik nog steeds, echt waar.’’
Nadat was vastgesteld hóe de kinderen breuken opliepen, moest nog wél worden vastgesteld wie dat op z’n geweten had. ,,We hebben de afdeling in kaart gebracht. Al vrij snel hadden we een verpleegster in het vizier, een klein vrouwtje van goede komaf. Die hebben we uitvoerig geobserveerd.’’
,,Die vrouw bleek het syndroom van Turner te hebben. Dat betekent dat je geen kinderen kunt krijgen. Ze wilde dat wel heel graag, en wilde dus in álles het beste zijn. Een ideale moeder. Sneller dan de andere zusters de fles geven, béter zijn. Heel lomp eigenlijk, want ze brak daarbij met grof geweld letterlijk die kinderen.’’
De vrouw sloeg door tijdens een hard verhoor. ,,Ze huilde tranen met tuiten. Het is slecht met haar afgelopen. Ze heeft zich doodgereden voordat het tot een rechtszaak kwam. Die zaak is verder met de mantel der liefde bedekt, daar ben ik niet bepaald trots op. Geen van de ouders heeft aangifte gedaan. De collega’s van die vrouw waren vol afschuw: ze had ook geen voet meer in dat ziekenhuis kunnen zetten.’’
De rechercheur is er van overtuigd dat ook nu, in Amsterdam, het gevaar van binnenuit komt. ,,Daarom heb ik ook de recherche in Amsterdam op de hoogte gesteld van mijn onderzoek van destijds. Het zou me niks verbazen als er iets vergelijkbaars aan de hand is.’’
Bron: http://www.atlantis2012.com/modules.php?name=News&file=article
of google naar mysterieuze botbreuken.
laatste aanpassing