Hardcore Emotions 4

Patat, Kabouter Plop, K3, Samson & Gert, de Pfaffs, pintjes en pralines. Zomaar wat woorden die bij je opkomen als je aan België denkt. Hardcore is misschien niet een fenomeen dat je gelijk associeert met onze zuiderburen, maar toch hebben de Belgen al meerdere malen bewezen ook hierin goed mee te kunnen komen. Denk bijvoorbeeld aan Club X of DJ Yves. Een klein jaar geleden zag ook een nieuwe hardcoreserie het Belgische levenslicht genaamd Hardcore Emotions. Inmiddels zijn we toe aan het vierde deel en Kristof heeft zich weer eens goed uitgeleefd op de twee schijfjes.

CD1

De eerste cd wordt op een lekkere melodieuze manier geopend. De eerste drie tracks sluiten erg goed op elkaar aan en zorgen voor een mooi en aangenaam begin. Promo bijt hierbij het spits af met ‘As the beat goes on’, een vrij rustig nummer met een lekkere melodie en dezelfde stem als in ‘King of pain’. Zowel ‘Tokyodome experience’ als ‘Not revolutionized’ van respectievelijk Korsakoff en Catscan zorgen hierna voor een lekker vervolg.

Steviger wordt het vervolgens met Darkcontroller’s aangename ‘Isurruction’. En deze lijn wordt vrolijk doorgezet door een remix van ‘Like this’ van Ear Terror DJ Team (origineel gereleased in 2000). Dione is aan het remixen geslagen en heeft van dit toch al goede nummer een misschien nog wel beter nummer gemaakt. Het is sneller dan het origineel en de hand van Dione is duidelijk hoorbaar, kwalitatief dus zeer zeker in orde.

De afgelopen delen van Hardcore Emotions bevatten allen één of meerdere tracks van Triax. Deel vier is hier gelukkig geen uitzondering op. Triax is inmiddels wel talent af en met ‘Fallen angels’ bewijst hij eens te meer een goede producer te zijn. Tegen het einde van de cd komen we wat bekendere producers tegen. Hard Creation (Panic & Neophyte) bijvoorbeeld met een voor hun typerende partytrack genaamd ‘We won’t have it’ die het ongetwijfeld goed gaat doen op de dansvloer. Één van de betere tracks sluit tenslotte de eerste cd af: ‘Listen you f*ckerz’ van Na-Goyah.

Ook de tracks die ik niet besproken heb zijn stuk voor stuk de moeite meer dan waard. De eerste cd is heerlijk en smaakt naar meer. Gelukkig dus maar dat we hier te maken hebben met een dubbel-cd, hopelijk bevat het tweede schijfje nog meer moois.

CD2

De sleutel voor beide cd’s is schijnbaar gegeven aan Promo, want ook de tweede cd wordt door Sebastian Hoff geopend. ‘Voice of a rebel’ is een nummer die door vrijwel alle hardcoreliefhebbers duidelijk herkend zal worden als een typische (melodieuze) Promo-track. Naast Promo vinden we op cd nummer twee nog een andere artiest van The Third Movement terug: D-Passion levert met ‘Missing in action’ en ‘Change history’ twee erg sterke nummers af.

Datzelfde kan gezegd worden van Enzyme X, Lunatic & Miss Hysteria en Carnage & [c.ORP], die allen een heerlijk nummer op dit album hebben staan. De Fransman Tieum vinden we tweemaal terug op de cd., beide keren in een samenwerkingsverband. Geslaagde samenwerkingen met de samensteller van de cd Kristof en Ophidian hebben geleid tot ‘Reality breakdown’ en ‘Nothing I can’t handle’. Lekker is het woord dat ik graag aan beide nummers zou willen toekennen. Lekker is ook ‘Undergound arrival’ van Nyocore, een heerlijk dreunend nummer met een heerlijke bass. Persoonlijk favoriet van dit schijfje is ‘Dancing on your grave’, lekkere rauwe hardcore van niemand minder dan Partyraiser in samenwerking met Scrape Face. Een tempootje hoger liggen de afsluitende tracks ‘Todesvogel (The Speed Freak’s cycore remix)’ van Stormtrooper en ‘Fuck that’ van Neophyte & Evil Activities.

Gillend gek werd ik van deze tweede cd, zo veel goede nummers, ongelooflijk. De cd begint sterk maar vanaf track zes is het gewoon een gekkenhuis en lijkt het ene nummer het andere telkens te overtreffen.

Conclusie

Hardcore Emotions is naar mijn idee een serie met een duidelijk eigen geluid. De gekozen tracks vind je toch wat minder terug op andere cd’s, maar zijn vrijwel allemaal kwalitatief erg sterk. Na het ietwat tegenvallende deel drie (overigens nog steeds een prima cd), weet het vierde deel de goede lijn van de eerste twee delen weer door te trekken. Deel vier is misschien wel de beste uit de serie tot nu toe, van begin tot het einde knalt de cd gewoon heerlijk en saai wordt het nergens. Het enige nadeel hiervan is dat de verwachtingen voor deel vijf hoog zullen zijn. Hopelijk kunnen de makers (en met name Kristof dus) aan deze verwachtingen voldoen.

Score: 89/100