Masters In The Mix Vol II - Mixed by Noize Suppressor & Day-Mar

We zijn een jaar verder en "Masters in The Mix" Vol II ligt klaar om deel 'één' op te volgen. Na Korsakof en Nosferatu is het nu de eer aan Noize Suppresor en Day-Mar om menig huiskamer om te toveren tot Main-Hall. Na aanleiding van de eerste compilatie hadden we toch wat puntjes van verbetering voor eventuele volgende delen. Eens zien of de huidige dj's deze punten oppakken en laten zien dat zij tot de elite behoren.

Noize Suppressor
Aan Noize Suppressor de eer om cd 1 vol te mixen in hun welbekende energieke stijl. Zij beginnen met "Dark Angel". Een plaat die we al eerder tegen kwamen op Dominator 2015 CD1, gelijk gevolgd door "The Darkness" van Bodyshock afkomstig van het album "The Search of Destruction". Echter deze track stamt al uit 2013 van de gelijknamige EP. Maakt dat een slecht begin van deze mix? Nee. De leidende melodielijn van "Dark Angel" trekt je met gemak over de streep om de rest van de mix te willen horen en "The Darkness" brengt een intrigerende en stimulerende intro met zich mee. Noize Suppressor kennende zal dat vanzelf leiden tot een climax verder op in de mix.
Via het aanstekelijke "Blackout" van "Stereotype" (lid van "Noize Bangerz") gaan we snel verder naar de eerste echte knaller van deze cd, "Rebel Dizz". De heren van Neophyte Records hebben met deze plaat weer eens goed van zich laten horen. Bombastisch en langzaam opnaaiend gooien ze hoge ogen. "Assassinator Style" en "A Real Voice" stoken het vuurtje nog wat verder op, waarna "NoizeGee" als kero op een kampvuur de boel doet exploderen. Rob Gee komen we trouwens overal tegen. Is het niet met Noize Suppressor dan wel met Anime – "You get me High".

Natuurlijk zit cd 1 vol met Italiaanse namen. Zagen we al DJ Mad Dog, Anime en Noize Suppressor zelf, ook de nieuwe van Tommyknocker en enkele tracks van het laatste album van Unexist komen later voorbij. Gelukkig wisselt Noize Suppressor zijn eigen en de andere Italiaanse inbreng af met gedegen Nederlandse producties van wederom Bodyshock "Test my Style", Angerfist, Nosferatu vs Art of Fighters en Dyprax. Het euforische en opzwepende "Posse of the Hard", het Syndicate Anthem, past natuurlijk perfect in een setje van N.S. Dit is ook één van de tracks die bijna in z'n geheel wordt afgespeeld. Dat geldt ook voor de Playah Remix van "Temple of Disease" met z'n dramatische melodie.
Met tracks als "You get me High" en "Party Animal" krijg je niet alleen je publiek aan het dansen, ze breken de tent af. En anders wel met "Devil's Mind". Een plaat die vol zit met openbarende toontjes en melodietjes die specifiek zijn voor de "This is Hardcore"-tracks die de afgelopen jaren al voorbij gekomen zijn. De intensiteit van de mix neemt gestaag toe, net als de agressie en het tempo. Het mag duidelijk zijn dat Noize Suppressor aan het opbouwen is naar een flinke climax. Terug schakelen is er niet meer bij tijdens "The Power of Unity". Trouwens ook niet tijdens "Not my Tempo" met z'n 'oldskool' synthline. De karakteristieke synthesizer melodie van "Bring the Pain" verraadt gelijk dat de grootste inbreng van Angerfist is. De vocalen zijn dan weer typisch Noize Suppressor. Over vocalen gesproken, de opgepitchte lyrics in "Technologic" zullen vast niet onopgemerkt blijven tijdens een eerste luistersessie van deze cd. Stereotype is ook hier weer lekker bezig. Wat wel opvalt, niet alleen bij deze track" is dat veel dj's hun synthesizers een bepaalde 'scheur'-echo meegeven waardoor er toch wat originaliteit verloren gaat. Dit trucje hebben we nu wel genoeg gehoord.

We naderen het einde van cd1 en verwachten natuurlijk een knallend slotstuk. "Ears Bleed" bouwt alvast mooi op, maar toch worden we nog even in spanning gehouden tijdens de break van de Angerfist Remix van "Fuck The System" voordat Unexist zelf als laatste ten gehore komt met een hoop geschreeuw in "Musicis my Weapon".
Noize Suppressor brengt ons eigenlijk wel wat we verwachten van deze DJ. Een snel doorschakelende mix met veel Italiaanse inbreng met zowel euforische als stimulerende mainstream-platen die je ertoe bewegen om los te gaan. Op enkele oudere platen van Bodyshock na is deze mix ook redelijk 'up to date'. Het geheel staat als een huis en luistert lekker weg. Toch is de platenkeuze niet geheel verrassend. Meer originaliteit, met het liefst een tracklist van nummers die we helemaal niet kennen, zou nog beter zijn. Eens zien hoe de 'Zwarte Weduwe' oftewel Day-Mar het er vanaf brengt. Aan haar om cd2 te vullen met nog hardere en nog meer imponerende tracks.

Day-Mar
Day-Mar opent met "Nyctophilia" van Miss Hysteria. Donker en naargeestig. Het moge duidelijk zijn dat de sfeer van cd2 een geheel andere kant op gaat dan die van cd1. Marteling van de oren d.m.v. de welbekende cirkelzaag wordt weer in ere hersteld en de nodige distortion doet ook zijn herintrede tijdens "Unparalleled Evil". We willen Horror, we krijgen Horror van Day-Mar. Daarna is het rammen en stampen met Negative A in de vorm van de Lunatic & Miss Hysteria Remix van "Fucking it up" uit 2009 en Counterfeit – "I In Modular" afkomstig van het gelijknamige in juli uitgekomen album. Day-Mar begint in ieder geval met een flinke portie industrial met een voorkeur voor het geluid van 'Negative Audio', want ook "Alternative Thoughts" en "Modulhate" volgen in rap tempo.

Na "Bloodline" volgt het stoere "Approval Junkies" met teksten van Jason Statham. Het geluid verspringt ook van zuivere industrial naar meer up-tempo mainstream hardcore. Day-Mar wisselt af en gooit er zowaar een wel heel bekende melodie in, namelijk die van Ophidian's "Angel", maar dan in de laatste versie gecombineerd met Meander's "Nightfall". Het tempo blijft ondertussen hoog en na haar eigen "Pendejo" volgt gelijk'het oudere "Fucking Motherfucking Slit". Welke een goede cementlaag vormt voor "Rawmachine & Convict – Karma" en "Hurt" van Korsakoff en Day-Mar zelf. Er komt ook (tijdelijk) weer wat meer emotie in de mix, mede dankzij de vocalen van Erik Lindeman en de meeslepende synthlines.

Na het melige doch knetterharde "No Boyfriend, no Problem" volgende de up-tempo hardcore tracks zich snel op. Bekende namen als partyraiser, Destructive Tendencies, Unexist en Andy the Core worden afgewisseld met minder bekende helden als Luxxer, Mental Penetration en Hyrule War. Vanaf hier lijkt alle subtiliteit toch echt verloren te zijn gegaan. Voor de oplettende luisteraars, in "Good Feeling" zitten nog enkele vocalen van "Avicii – Levels" en in "I'm a Rockstar" komen we de stoere meiden-teksten van "Icona Pop ft Charli XCX - I Love It" tegen. Mocht je deze tracks niet kennen, dan heb je de afgelopen jaren toch echt op een andere planeet gebivakkeerd. Zo blijkt maar weer dat de reguliere dance-scene nog altijd een bron van mooie samples kan zijn.

Na het ruige "Fraud" en "Shotgun" haalt Andy The Core de lead-vocal van "ZHU – Faded" nog even door de mixer en stomen we af op het einde van deze mix. Day-Mar heeft als afsluiter gekozen voor de Frenchcore van Hyrule War van het label van Dr. Peacock. Een beetje een vreemd maar wel oke. Past uiteindelijk toch ook wel weer mooi in het straatje high-BPM-rampestamp-core wat ze al vanaf track 11 ten gehore brengt.
Het is duidelijk dat cd2 een stuk heftiger en minder toegankelijk is dan cd1. Day-Mar begint met industrial en springt zo halverwege over naar up-tempo hardcore zoals dat tegenwoordig door meerdere artiesten gebracht wordt. Beuken, rammen, douwen, pompen en stampen met mach-10. Mix-technisch zit cd2 ook beter in elkaar dan cd1.

Masters Of The Mix?
Is "Masters in the Mix Vol II" een waardig opvolger van het vorig jaar verschenen eerste deel?...... Ja...... Beide mixen voldoen aan het verwachtingsbeeld wat we bij de artiest hebben. Noize Suppresor draait energieke en herkenbare mainstream hardcore en Day-Mar kiest haar platen uit het meer ruigere segment van wat de hedendaagse hardcore te bieden heeft. Daar waar Noize Suppressor toch nog voor een soort van hardcore hitmix zorgt, heeft Day-Mar een hoop onbekende platen in haar mix verwerkt. De herkenbare samples zorgen daarbij voor de nodige 'oja-momentjes' en voor een niet al te eentonig (alleen maar door rammende basslines) verloop van haar mix. Als deel drie volgend jaar op deze manier doorgaat, hoor je ons niet klagen. Laat het vooral ook een uitdaging zijn voor de 2 dj's die hun geluid mogen brengen.

Score: 78/100

www.mastersofhardcore.com
www.cloud9dance.com