Memoirs of a partylover

“We want more, we want more!� schreeuw je uit volle borst mee. Helaas, dit was de laatste. Zeer voldaan, afgepeigerd, chaotisch, uitgeleefd, maar nooit uitgefeest, struinen we met zijn allen ons betoverende territorium af. Wat zijn we toch een heerlijk zootje ongeregeld bij elkaar.

“Het laatste uurtje hakte er echt in. Wow wat ging dat er op! Net niks aan de hand en nu voel ik mijn benen niet eens meer. Maar een afterparty heb ik wel zin in hihi. Ben nog laaannngggg niet moe. En daarbij, mijn moeder is toch niet thuis, dus ik hoef nog niet naar huis hehe.�

Inmiddels hebben we vrijwel allemaal de start gemaakt. En ik kan zeggen: dit smaakt naar meer! And there is more to come, ‘cause this is just the beginning whoeiiii! But… time flies, especially when you are having fun.

‘Dit belooft veel goeds’ en ‘Al de beste van het seizoen’, zijn de uitspraken die we maken. Met weemoed en heimwee blikken we terug op een dag die we nooit meer willen vergeten. Herinneringen blijven als enige over. Zolang mogelijk proberen we het magische gevoel vast te houden. Foto’s bekijken we zovaak dat we zelfs de achtergrond kunnen dromen. Reacties en fora lezen we nog weken na, waardoor je mensen ‘leert kennen’ op Partyflock. En ongeduldig wachten we totdat de eerste liveset verschijnt. “K*T! Nog steeds niet??!� Als je dan eindelijk je heldenset op de pc hebt, draai je hem helemaal grijs, totdat je op de seconde na kunt vertellen wat je favoriete stukje ervan is. Dit alles geeft je weer heel even het gevoel dat je had toen je er stond.

Feestvrienden komen en gaan, vrienden worden ook feestvrienden en met feestvrienden bouw je een vriendschap op. Talloze ontelbare herinneringen delen we samen. Konden we deze dagen maar van het begin tot het einde filmen… En terug kijken op de momenten dat het buiten droevig en grauw is. Het ‘echte leven’, studie of werk, maakt abrupt een einde aan dat fijne gevoel. In gedachte beleef ik elk gaaf en maf moment keer op keer en krijg een warm en liefdevol gevoel van binnen.

Het is een goede business, klauwen met geld worden er aan ons verdiend. Maar dat maakt niet uit, dit is onze wereld. Die ons voor één dag laat ontstappen aan de hectiek van alledag. Voor één dag dicht bij jezelf staan óf juist heel ver weg. Een dag waarin alles mag en niets moet. Of eigenlijk een ding: keihard losgaan alsof je leven ervan af hangt. Wel in de maat, met je maten. Festivals, voor iedereen bijzonder. This is what we love and can’t stop loving.

Met onze zintuigen proberen we zoveel mogelijk waar te nemen. Teveel om te zien, teveel om te horen. Eindeloos napraten. De mooiste momenten zijn die, die je vrienden ook zijn bijgebleven. Samen dezelfde herinnering en emotie beleven. Geeft je een gevoel van saamhorigheid en (h)erkenning.
Als je één moment moet benoemen, welke zou dat zijn? Mission impossible I guess. Degene die je als laatste hebt gehad, blijft je het beste bij. Maar alle voorgaande hebben je hetzelfde gevoel gegeven dat je nu ook hebt. Oude herinneringen maken plaatst voor nieuwe. Hoop niet dat mijn harde schijf daarboven vol kan raken, zou toch doodzonde zijn om die goeie ouwe tijd niet meer te kunnen heugen en koesteren.

Als er tegen me wordt gepraat, word ik gestoord en uit mijn wereld gehaald: reality check. “Forever young, just wanna be forever young, � denk ik bij mezelf. Ingrediënten: zon, drank, drugs, 30.000 zielen met 1 gedachte en passie. En als klapper op de vuurpijl, crème de la crème, het paradepaardje, van uitermate essentieel belang: het is geen feest als onze allergrootste vriend Bass niet is geweest! Meer is er niet nodig. Hoe weinig heeft een mens nodig om een geluksmoment te voelen… Waan jezelf in de hemel op Aarde.