De scooter van mijn kleine broertje

Een eigenzinnige rockchick, een vrolijk après-skimeisje, een vrouwelijke R&B-prinses en een prettig gestoorde hardcoremuts. Een combinatie die voor mij altijd gekke en vooral gezellige avonden met zich meebrengt. Waar de ene persoon graag met een groep optrekt en het liefst met mensen met dezelfde (muziek/ kleding)stijlen omgaat, doen anderen waar ze zelf zin in hebben. Mijn vriendinnen en ik behoren tot de laatste eigenwijze soort.

Mijn jongste broertje wordt bijna 16. Voor zijn verjaardag wil hij een scooter en een dikke ketting. Hoewel hij het niet letterlijk uitspreekt, weet ik dondersgoed waarom hij juist die dingen wil hebben. Een aantal vrienden van hem hebben het ook. Net als die grote bling, bling oorbellen. Wat ben ik toch blij dat ik geen vijftien meer ben. Geen gedoe meer over de juiste groepjes, de juiste kleren en de juiste interesses. Nu ben ik steeds meer, gewoon ik. Misschien dat je, wanneer je 21 bent, toch echt volwassen wordt.

Met zijn vieren hebben mijn vriendinnen en ik al jaren lol. Hoe verschillend we ook zijn. Annemiek is een goedlachse, blonde meid met wie ik direct goed overweg kon. Ze drinkt lachend bouwvakkers onder de tafel en kent de repertoires van veel Nederlandstalige artiesten uit haar hoofd. Een perfect kroegmaatje tot op de dag van vandaag. Chantal is een meisje zoals meisjes bedacht zijn; roze als lievelingskleur en altijd matchende outfits. Gesprekken over het andere geslacht, voer ik altijd graag met haar. Malou houdt, net als ik, van een goede discussie en een filosofisch gesprek op zijn tijd. Wat Malou en ik ook gemeen hebben is onze kledingstijl én onze smaak wat mannen betreft. Toch is er onderling nooit ruzie. Regelmatig wordt er in de kroeg gezegd dat het grappig is dat zulke verschillende meiden zo hecht zijn. Waarom niet? Ik zou niet gelukkiger zijn met mensen die allemaal precies hetzelfde zijn als ik. Doodsaai zou ik het zelfs vinden. Nu kan ik eigenzinnig, vrolijk, vrouwelijk én prettig gestoord zijn wanneer ik daar zin in heb. Alleen Jerney Kaagman kan constant dezelfde emotie vasthouden. Juist doordat we zo verschillend zijn, kunnen we over alles praten.

Bij de kapstok staan stiletto’s, adidasjes, all stars en mijn maxies op het moment dat ik naar de keuken loop. Als ik terugkom met bier zie ik ze lachend op de bank zitten. Wat een heerlijke meiden toch.

Mijn broertje loopt voorbij terwijl er duidelijk Jump uit zijn mp3speler klinkt, de muziekrage van het moment. Een groot, glanzend oorknopje glimt onder zijn oordopjes. Net als rages zal hij nog vele mensen tegenkomen die voor een tijdje leuk zijn. Of die hem voor een tijdje interessant vinden. We lachen samen als hij rare sprongen staat te maken en ik kijk even bedachtzaam naar mijn vriendinnen. Ik hoop van harte dat mijn kleine broertje tussen die mensen van het moment, vrienden vind die er altijd zullen zijn. Ongeacht zijn haarkleur, schoenen of muzieksmaak. En stiekem, hoop ik toch dat hij dat charmerende, patsertje weet te blijven tussen de grote bekken die de straat met zich meebrengt.