Ik snap er niets van

Bijna anderhalf jaar geleden was ik van plan om een huis te kopen, weg uit het nest, tijd om de vleugels uit te slaan. Intussen kreeg ik een relatie met de mooiste, lekkerste liefste en noem maar op en van het kopen kwam niets meer. In plaats daarvan trok ik bij haar in en bewoonde we samen haar nest. Ooit was er een ander, jaren geleden was het voorbij en toch blijf ik eraan denken. Heel vaak en bij mezelf denkende.. waarvoor? Wat is de reden dat ik eraan denk.. flitsen vliegen voorbij. Het lijken foto’s te zijn van ons met waar en wat we toen ook deden. Heb ik wel de juiste keuzes gemaakt? Ik snap er niets van.

Ik heb een boot, geen kleintje.. menig persoon droomt ervan of kwijlt weg, voor mij is het inmiddels normaal.. normaal omdat ik weet dat het geen vanzelfsprekertje is. Nu een paar jaar verder komt er een nieuwe. Nog groter, nog mooier.. voor menig persoon niets meer als een droom, voor mij realiteit. Toch blijf ik denken aan die oude. Flitsen vliegen voorbij, momenten waar en met wie en vooral wat we deden.. Het lijken foto’s.. was het wel de juiste keus? Ik snap er niets van.

Een paar jaar geleden op school.. er was een meisje.. hooguit 15 jaar en bij mij in de klas. Aardig, spontaan en normaal.. tot ze op een dag niet naar school kwam.. ze is dood. Niemand weet waarom. Ik kende haar niet beter als een ander klasgenootje, maar toch denk ik nog steeds vaak aan haar, Ik snap er niets van.

Ik heb vijf jaar lang met me vader in de bouw gewerkt, altijd super naar me zin. Een paar jaar geleden, januari vlak voor de vakantie. Het is maandag en niet anders als normaal. We drinken koffie en beginnen om 7 uur. Buiten is het koud. We startten rustig want het is tenslotte maandag. Om 8 uur; we bouwen een lift op en het zal de halve dag duren. We eten om 9 uur, maar gaan nog even verder omdat we druk zijn.. Half 10, er is paniek, lawaai en veel schrik.. Het lijkt eventjes chaos, maar ben toch heel rustig want nu weet ik: dit is niet goed. Uren verstrijken en ik lig in een ziekenhuis en mis een deel van mijn hand, 1 vinger. Veel mensen missen meer als 1 vinger, maar dit is mijn vinger. Een paar jaar later, heb ik dat bereikt wat ik wou, wat ik moest.. ook zonder die vinger. Jaren later denk ik nog vaak aan die dag. Heb er geen moeite mee, al lang niet meer. Waarom denk ik er dan nog aan? Ik snap er niets van.

Een paar jaar geleden.. op school had ik een klasgenootje we zaten samen in de klas met het meisje. Dit klasgenootje zag ik ook buiten school.. na school waren we voetballen of schaatsen in Amsterdam Oost.. Nu een paar jaar later zal dit klasgenootje niet meer voetballen of schaatsen . Niet omdat hij zogenaamd te oud is, maar omdat hij dood is. Ik kende deze jongen niet heel goed maar hij was wel een kennis. Ik denk er soms wel aan maar het was zijn keus. Ik respecteer zijn keus.. Waarom denk ik er dan aan? Ik snap er niets van.

Ik heb een huis gekocht samen met mijn droomvrouw. Superveel zin om er te gaan wonen.. toch denk ik zoveel aan dat andere huis. Was er vanmiddag binnen.. voelt raar, ik wil het niet kwijt, flitsen vliegen voorbij, wat we doen waar hoe en hoe laat.. Het lijken foto’s. Begin meteen te twijfelen, hadden we dat huis wel moeten kopen. Moeten we hier wel weg. Ik snap er niets van. Nu, jaren later plaats ik de dingen waar ze horen. Het is niet raar om aan dingen terug te denken. Nu snap ik het.. al die flitsen.. al die gedachten en al die foto’s.. Het is het leed dat herinnering heet. Maar het zijn mijn herinneringen en ik koester ze.