Lang Leve de Koningin!

Koninginnedag, het is de dag van het jaar waar menig mens al maanden van te voren naar uit kijkt. De dag waarop men de rommel van de zolder probeert te slijten, de dag waarop er ‘gezopen’ moet worden en de dag waarop alles ‘outfit-technisch’ is toegestaan; zo lang het maar oranje is en niks met fashion te maken heeft.

Ik neem me voor om met Koninginnenacht niks te doen, zodat ik op de dag zelf, hoe tegenstrijdig ook, fris en fruitig naar de klote kan gaan. Toch kan ik het niet laten om op het Rembrandtplein te gaan kijken ’s avonds. Gewoon, om even een paar borreltjes te doen en daarna op tijd weer huiswaarts te keren. Uiteraard is het aldaar weer véél te gezellig, kom ik de ene na de andere bekende tegen en sta ik krap twee uur later niet al te stevig meer op de been. Nog een paar uur later loop ik zwalkend, maar voldaan weer richting huis. “Hoe laat is het eigenlijk?�, vraag ik aan mijn partner. “Vier uur�, antwoordt hij. Hm, best laat, besef ik me. Toch maar de wekker zetten dan.

Als die om 8:30 af gaat, heb ik een kegel van heb ik jou daar. Niet zo charmant voor een dame, ik weet het, maar ik ben ook maar een mens en wel één die gék is op gezelligheid. Anyway, ik heb er ondanks mijn kleine kater ontzettend veel zin in. En hoe beter de dag te beginnen dan met een alcoholontbijt? Het blijkt echt waar wat men zegt, ik voel me weer topfit na een paar borrels, de kater is verdronken. Olééé! De stereo knalt en de stemming zit er goed in. Na de nodige telefoontjes gepleegd te hebben, begeef ik me de straat op.

Het is al meteen feest buiten de deur. Onder het gedruis van klinkende flesjes en loeiende mensen, zie ik oranje kuddes de Ferdinand Bolstraat doordraven, de één nog gekker gekleed dan de ander. Ik loop met de horde mee richting, wederom, het Rembrandtplein. Wat een gezelligheid! Ik kan mijn voeten wel optillen, want die mensen voor, naast en achter me zeulen me toch wel voort, zo druk is het. Een paar uur later verkeer ik weer in dezelfde euforische stemming als de avond ervoor en lal ik gezellig met de meute mee. Ik heb een oranje cowboyhoed op, een oranje boa om mijn nek en oranje kleding aan. Erg origineel ben ik niet, maar het schept toch een band, dat massaal voor lul lopen. Ik klets wat hier en ik drink wat daar. De dag vliegt voorbij en ik trek het niet meer. Met een aardige walm om me heen, stap ik de taxi in. Die man achter het stuur moet wel een zware dag hebben vandaag, bedenk ik me. Dus klets ik de oren van zijn kop, om het nog even zwaarder te maken.

Thuis aangekomen, heb ik nog net genoeg fut om me om te kleden (zonder om te vallen) en met een tevreden glimlach schuif ik tussen de lakens. Het blijft toch een fantastische feestdag, koninginnedag. Ik heb er nu alweer zin in!