De charme van het spel

Wat is dat toch tegenwoordig? Met de komst van de Nintendo 16 bit leek het allemaal zo onschuldig. Lekker Duck Hunt en Mario spelen. Leuk toch? Tegenwoordig is deze geweldige uitvinding al bijna in de vergetelheid geraakt door de komst van Joost mag weten hoeveel (spel) computers.

Het moet allemaal snel, digitaal en met vierdubbel stereo beeld en geluid om haarfijn mee te kunnen maken hoe men het elkaar in online games moeilijk maakt. Hele bevolkingsgroepen gaan mee in deze hype en een nieuwe term was geboren. De lan party. Wat kennis over pc’s betreft sta ik ongeveer op het niveau van een kleuter. En dan te bedenken dat er waarschijnlijk nu al kleuters zijn die er meer vanaf weten dan ikzelf... Generatie kloof zeker. Maar goed, ik weet dat als ik hem aanzet, er dan een schermpje verschijnt met "voer wachtwoord in" zodra als hier wat fout gaat dan ben ik al snel uitgerangeerd en hang ik bij de buurman aan de bel. Buurman; help!

De term lan party hoorde ik nu ongeveer een maand geleden voor het eerst. Het is echt un-real, en dan bedoel ik niet het tournament. Iedereen kent de clichés, dus die hoef ik niet te noemen. Toen ik hoorde dat een kennis van mij (die trouwens prima aan de clichés voldoet) naar een lan party voor gamers ging, was het eerste wat ik vroeg; een watte? Nu komt het; een lan party is een bijeenkomst voor gamers. Je stelt je een gamer voor als iemand die zichzelf dagelijks opsluit in zijn kamer om te kunnen gamen en uiteindelijk het spel te kunnen verslaan. Een zelf opgelegd isolement zeg maar.

Je zou zeggen dat het een goede afwisseling is om naar zo’n “feest� te gaan. Aanspraak met anderen, een beetje uit het isolement goed bezig! Toch? Of toch niet? Ik vroeg hem nadat hij er was geweest hoe het geweest was. Of er aardige mensen waren, gezelligheid, vrouwen, drank je kent het wel, dat wat je van een feestje verwacht. Ik kwam van een koude kermis thuis.. Hoezo gezellig? hoezo drank? Mensen? Vrouwen? Kom op zeg, ik ben hard aan het werk geweest en ben 1e geworden met een of ander spel waarvan ik het bestaan niet eens kende… hmz..leuk.. De lan party gaat maar lekker aan mijn neus voorbij!

In het digitale tijdperk kregen de bordspelen het zwaar te verduren. Lekker mens-erger-je-nietten zit er niet meer in. Wie kent het niet, bij opa en oma thuis aan de keukentafel ganzenborden of kwartetten. Niets mis mee! Nu ben ik niet iemand die de computers vervloekt, zeker niet. Maar ik speel ook graag een gezelschap spelletje. En ja, eerlijk is eerlijk, ook al gaat het om de gezelligheid, niemand houd van verliezen en ik al helemaal niet! Een van de mooiere uitspraken die ik laatst hoorde kwam van een vriendin van een vriend van mij; ze vroeg of we wat te doen hadden omdat ze naar een feestje ging en ze zou het wel leuk vinden dat wij met haar mee gingen. We maakten haar duidelijk dat we naar vrienden gingen om spelletjes te doen onder het genot van een hapje en een drankje. De reactie was geweldig: “Wat? Gaan jullie spelletjes doen terwijl ik naar een feest ga? Ik wil dat ook graag!“ We lachten, en bedankten voor het feestje. Die avond gezellig en ouderwets een bordspelletje gespeeld. Ik vraag me af of het ouderwets blijft, of dat het weer in populariteit gaat groeien.

Aangezien vooral de jeugd vatbaar is voor nieuwe dingen zou er hoop moeten zijn voor het bordspel. Alleen hopen dat de evoluties van Snoopy, Duck Hunt, Zelda en Mario de "jeugd van tegenwoordig" niet te diep in het isolement hebben getrokken.. aangezien, een bordspel ook een feest is, zoals alle feesten, die je niet alleen viert! En als je niet tegen je verlies kunt; win dan!