En dan nog wat, er mág meer gedanst worden!
Vergeet de danser, het centrum van het ego. Word die dans, dat is de meditatie. Ga zo op in de dans dat je volkomen vergeet dat jij het bent die danst, en dat je het gevoel krijgt dat jij de dans bènt. Pas als die scheiding opgeheven is, wordt het een meditatie. Zolang die scheiding er is, is het een oefening: goed, gezond, maar spiritueel kun je het niet noemen. Het is gewoon een dans. Dansen op zich is goed – tot op een bepaalde hoogte is het goed. Je voelt je erna weer fris en jong. Maar het is nog geen meditatie. De danser moet verdwijnen, totdat alleen nog de dans overblijft. Wat moet je dus doen? Ga volkomen in de dans op, want een scheiding is er alleen als jij niet volkomen in de dans opgaat. Als je aan de kant blijft staan en naar je eigen dans kijkt, houd je de scheiding in stand: jij bent de danser en jij bent het die kijkt. Dan is het dansen alleen een handeling, iets wat jij doet: het is niet je wezen. Geef je er volledig aan over, ga er helemaal in op. Distantieer je niet, wees geen toeschouwer. Doe mee! Laat de dans gaan zoals hij zelf wil, forceer niets. Integendeel, volg hem, laat hem gebeuren. Het is niet zo zeer een doen als wel een laten gebeuren. Behoud je feestelijke stemming. Je bent niets ernstigs aan het doen, je bent gewoon aan het spelen, spelen met je levensenergie, spelen met je bio-energie die je haar eigen gang laat gaan. Zoals de wind waait en de rivier stroomt, zo waai jij en stroom jij. Voel het. En wees speels. Onthoud dat woordje 'speels' altijd – bij mij is het een kernwoord.
www.osho.nl
